Met kleine stapjes vooruit

Afgelopen week was een week waarin ik meer duidelijkheid kreeg over mijn blessure en yeah… ik mocht zelfs alweer een beetje gaan hardlopen. Verder viel ik bijna flauw op de behandeltafel van de fysio en was ik uitgenodigd voor de boekpresentatie van Annemerel’s boek ‘live love run’. Een veelzijdig weekje dus…

Maandag
Na enigzins uitgeslapen te hebben zat ik een paar uur later met samengeknepen billen te wachten bij de fysio. Er zou namelijk een echo van mijn knie en voet gemaakt worden. Nou is een echo maken natuurlijk niet eng, maar de uitslag was ik wel een beetje bang voor. Om een lang verhaal kort te maken, met mijn knie is er gelukkig niks aan de hand…. Althans er niks op de echo te zien. Waarschijnlijk is mijn binnenste knieband wel een tikkie geiriteerd waardoor die pijnklachten veroorzaakt, maar er is geen vocht of ander letsel te zien… De plek onder mijn voet is helaas een ander verhaal. Op de echo was duidelijk een overbelasting van mijn pees te zien, een fasciitis plantaris. ‘Gelukkig’ is mijn knie begonnen met protesteren, want misschien had ik er anders nog wel langer mee doorgelopen en was het nog erger geworden. Nu is het namelijk in een stadium dat mijn pees wel verdikt is, maar nog geen kalk heeft afgezet op mijn hielbeen. Als ik langer had gewacht had ik namelijk zeker weten hielspoor ontwikkeld, iets waardoor je veel langer uit de running bent.

Op deze afbeelding van de echo zie je een plaatje van mijn rechter en linkervoet. Rechts is ‘normaal’ en heeft de pees een dikte van 3,2mm. Links is deze 5mm.  Tot 4mm is ‘normaal’…

De behandeling voor mijn voet…. een rem op mijn schema, shockwave therapie en tape onder mijn voet. De shockwave werd er meteen op gezet en hihi best gek gevoel, alsof er iemand met een snelle hefboom op je voet beukt. Maar het is niet pijnlijk, alleen een raar gevoel. Daarna weer een mooi stuk tape eromheen en rennen maar! Rennen??? Ja rennen! Ik mag namelijk wel lopen met deze blessure, maar dan kortere afstanden. Even iets minder belasten en dan langzaam weer opbouwen. Iets wat ik natuurlijk nu net niet kan gebruiken nu mijn afstanden eigenlijk al in de 25+ km zou moeten zitten. Maarrrrr volgens de fysio moeten de 20 van Alphen en de Marathon van Dusseldorf nog steeds haalbaar zijn, dus daar hou ik mij dan maar aan vast (met NYC had hij ook gelijk). Ik ging die middag iets geruster de deur uit en mocht zelfs diezelfde middag alweer mijn hardloopschoenen aantrekken.

Eenmaal thuis kleedde ik mij om en ging op pad voor een 5 kilometer rondje. Deze ging eigenlijk best aardig, maar oh oh wat was ik gespitst op elk pijntje. Mijn voet en knie waren een tikkie gevoelig, maar was goed te doen en ohhh wat was ik blij dat ik weer mocht.
Daarna een rustig avondje, want oleeee ik mocht in de avond wederom de nachtdienst in.

Dinsdag
Na een hele drukke nachtdienst was ik blij toen mijn hoofd mijn kussen raakte. Wat was ik moe… ik sliep tot 18:30 uur en was verbaasd toen ik mijn bed uitstapte… ik voelde eigenlijk niks van de plek onder mijn voet en ook aan mijn knie was niks te voelen. Ik kon daarna aanschuiven bij het eten en mij weer klaarmaken voor mijn 2e nacht werken… kortom work-sleep-eat-repeat.

Woensdag
‘Fysio, fysio, fysio’, met deze gedachte liep ik het ziekenhuis uit richting mijn auto. Ik moest namelijk niet op de automatische piloot naar huis rijden, maar juist de andere kant op… naar de fysio. Hij zou namelijk wat dingen met mijn knie gaan doen. Niet veel later lag ik op de behandelbank en begon hij met dryneedling van mijn binnenste bovenbeenspier. En ik ben echt wel wat gewend met dryneedling (rug, kuit, heup/bil), maar OMG wat deed het bij deze spier PIJN! Echt niet normaal! Hij vroeg elke keer of hij moest stoppen, maar ik zei dat hij door moest gaan (hoe meer knopen eruit, hoe sneller het hersteld toch?). Ik zat ‘rechtop’ op de bank, maar voelde mij ineens niet lekker worden, zweten, licht in het hoofd, zwarte vlekken enz… dus toen maar gezegd dat hij even de bank plat moest gaan leggen, voordat ik flauw zou vallen (GENANT). Na 5 of 6 x geprikt te hebben hield hij er mee op. Daarna zette hij nog even de echo op de achillespees van mijn ‘goede’ voet, aangezien ik daar de laatste paar keren wat voelde trekken… en nu ik er toch was… gelukkig niks gek te zien, maar het lichaam geeft wel een waarschuwing af. Nog een reden om het dus iets rustiger aan te doen 😉 . Daarna ging hij aan de slag met mijn knie…hij ging de huidlagen bij mijn knie losmaken… en dat was ook niet geheel pijnloos (maar het viel qua pijn compleet in het niet bij die dryneedling hoor). Het leek wel een beetje op ‘prikkeldraad’ uitvoeren bij je pols, denk dat je het daar wel een beetje mee kan vergelijken. Nadat hij daar mee klaar was ging er nog zo’n mooi legertape op en kon ik eindelijk richting mijn bed.

Eind van de middag werd ik wakker en begon het riedeltje weer.. eten en klaarmaken voor de nachtdienst. Ik las ondertussen de uitslag van de januari Disney challenge van gl2r en zag dat mijn loopmaatje Mari niet had gewonnen. Ik vond dat hij wel dat startbewijs voor de halve marathon in Disneyland Parijs had moeten winnen, dus stak hem een klein hart onder de riem in de vorm van een foto….inclusief een uitnodiging om dan maar een keer samen met micky oren op een soort van disney run te gaan doen hahahahaha yep.. dit is wat nachtdiensten en slaaptekort met je doen KOEKOEK.

Donderdag
De laatste nachtdienst was een stukje rustiger en ik kon daardoor een klein blogje over het ‘elite team’ van de 20 van Alphen schrijven. Mocht je deze gemist hebben, dan kan je hem hier teruglezen.
Toen ik thuiskwam zat ik in dubio, het was namelijk nog droog en ik mocht van de fysio 3x 10 minuten hardlopen met als pause deel 2 minuten wandelen. Toch won de vermoeidheid het van mij en besloot om toch maar voor een kleine 4 uur mijn bed in te duiken. Alsof ik midden vanuit mijn diepe slaap werd gerukt werd ik harstikke ‘gaar’ wakker. Na mijzelf aangezwengeld te hebben dook ik mijn hardloopkleren in en ging ik voor een lekker rondje door de regen de deur uit. Vanwege het grauwe weer had ik extra fleurige kleding aangetrokken om het wat op te vrolijken hahahhaa.

Ik liep eigenlijk best lekker, had weinig last van mijn voet, voelde mijn knie amper, alleen voelde mijn bovenbeenspier alsof er meerdere naalden ingeprikt waren, ohwja wacht even… dat was ook zo 😉 . Het viel mij dus niet tegen.
Daarna moest ik opschieten want ik was uitgenodigd om aan het einde van de middag bij de boekpresentatie van ‘Live Love Run’ te zijn. Het boek van Annemerel. Gewapend met een bos bloemen was ik uiteindelijk precies op tijd aanwezig.
Er waren een heleboel andere bloggers en bekende wat echt heel gezellig was. Het eerste boek werd uitgereikt aan natuurlijk Annemerel zelf en daarna kreeg ook ik een exemplaar. Annemerel schreef er zelfs nog iets lief in, echt heel leuk!
Daarna verliet ik samen met ‘de rand van het land’ Anthon Jan het feestje en liepen we al kletsend over van alles en nog wat richting de metro. In de metro brandde het boek in mijn tas, want ik had er al even in gebladerd en zag dat het er prachtig uitzag, maar was zo benieuwd naar hoe het geschreven was. Ik hoefde echter maar 2 haltes met de metro om bij mijn volgende plaats van bestemming te komen, maar eenmaal op plaats van bestemming (bij de sportmasseur, waar vriendlief op tafel lag) kon ik eindelijk in het boek ‘kruipen’ en vond ik het eigenlijk wel jammer toen we daar alweer weg gingen en ik het boek moest wegleggen. Want ohhh wat is het herkenbaar en wat leest het lekker weg. Ik ben al een heel eind en kan je zeggen… een aanrader!

De rest van de avond deed ik niet veel meer en ging een beetje op tijd naar bed, maar voordat ik ging slapen ging ik nog ‘even’ verder met lezen 😉

Vrijdag
Wiehoeee een hele vrije dag, lekker! Wel ging de wekker redelijk vroeg, want ik wilde graag naar de pilates les om 9 uur. Na een heerlijk uurtje pilates kon ik er weer volledig tegenaan. Daarna nog even zelf wat rommelen op een matje en snel een foto maken een pilates ‘standje’. Maar het ziet er een beetje gek uit voor een buitenstaander als je je telefoon op allerlei plekken probeert neer te zetten en dan zelf elke keer naar je matje sprint om in de ‘juiste’ houding te gaan zitten… In de les ging die dan ook beter, maar goed…

Ohwja en mijn knie en voet voelde eigenlijk best goed na het lopen van gister, yes!

Na de sportschool moest ik wat ‘burgerzaken’ regelen en doen en kon ik in de middag eindelijk even voor mijn TomTom review gaan zitten. Deze maakte ik in avond af, maar omdat ik geen geschikte foto’s nog had kon ik hem nog niet posten.

Zaterdag
Alweer veels te vroeg ging mijn wekker, want er moest gewerkt worden. Rond 16 uur was ik weer thuis en moest mijn vriend mee naar buiten om een aantal foto’s te maken van mij en mijn TomTom. Daarna kon ik op pad voor mijn 5x 10 minuten run (met elke keer 2 minuten wandelen tussendoor) en yes! Wat voelde het fijn! Geen pijn aan mijn knie, mijn voet voelde ik al minder als eerder, alleen mijn Achilles voelde ik wel nog een beetje. Met 10km stond ik weer thuis voor mijn deur met een glimlach van oor tot oor. En ohwja… vandaag liep ik meteen mee met de 1e virituele run van de Hogwarts running club van 2016. Dit keer was het ‘The Molly Weasley Ugly Jumper Run’ en als je hem op deze dag liep, liep je hem op de verjaardag van Arthur Weasley. Dus gehuld in lelijke trui liep ik buiten ;-). Eigenlijk was het een 5km run, maar goed… ik maakte er dus een dubbele van. En mocht je hem ook nog willen lopen.. dat kan nog.. check even hun website.

Daarna zette ik de puntjes op de i bij de TomTom Spark en plaatste deze online. Ben je benieuwd naar deze review, maar mocht je deze onverhoopt gemist hebben?? Klik dan HIER.. dan kan je hem teruglezen 😉

Zondag
Wederom vroege dienst, dus weer vroeg op. Tijdens het werk flink gesport met het mobiliseren van patiënten dus vanavond even een rustig avond ;-).

Wil je nog meedoen met de 20 van Alphen actie.. sprint dan snel naar de actiepagina om nog mee te doen (kan tot 7-2 23:59 uur)
Aankomende week zal ik weer een aantal keer proberen te lopen en donderdag staat er weer een shockwave behandeling op het programma bij de fysio (SMC Rijnland). En hopelijk mag ik aan het eind van de week toch meelopen met de zegerplasloop hier in Alphen (mogelijk dan wel met een andere afstand dan dat ik eerder gepland had). We gaan het weer afwachten.

Hoe is het bij jou afgelopen week gegaan? Ik ben benieuwd naar jullie reacties hieronder