Week 22: Een onverwachte ontmoeting

Een week volledig in Portugal, ohwnee toch niet. Ook even een tripje naar het Spaanse Sevilla. Het was een week waarin de zon steeds meer en meer ging schijnen, mijn nek beter ging en ik een onverwachte ontmoeting had tijdens het hardlopen. Mijn week van dag tot dag, veel leesplezier.

Maandag 
Geen nekpijn, whaaaa nou ja zo goed als geen nekpijn, ik was echt blij toen ik wakker werd en toen ik merkte dat Nicky ook al wakker was deelde ik het aan hem mee. Ik kon dus ook weer gaan hardlopen zei hij en idd, ik ging dat gewoon lekker doen. Ook hij ging lopen en samen begonnen we aan allebei onze eigen loop. Wel maakte we nog even een foto van elkaar en ging ik verder met mijn eigen training. Ik liep over het strand heen om daarna via een verharde weg in het bos en een fietspad langs de weg weer terug te lopen naar het appartement. Het voelde heerlijk, maar ik merkte wel dat de stijfheid uit de nek nog niet helemaal weg was. Maar heyyy toch weer ruim 6km in de pocket en dat al voor het ontbijt.

Na het ontbijt kon ik op tafel bij de masseur en werd alles even goed losgemaakt. Het voelde al een stuk lekkerder daarna en ik lag de rest van de ochtend in het heerlijke zonnetje bij zwembad. Eindelijk was het een dag met zo goed als geen wolkje aan de lucht en ook de wind was lekker tam. Vlak voor de lunch boekte Nicky en ik bij de hostess een tripje naar Sevilla voor de dag erna. Whoop whoop zoveel zin in, leek mij zo’n mooie stad en zo waren we er even lekker een dagje met zijn 2 op uit. Na de lunch stond er wel een stuk meer wind, maar was het nog steeds zo goed als strakblauw. Ik besloot om eerst even te gaan zwemmen en probeerde even uit of het ging met mijn nek. Het voelde goed en zelfs de borstcrawl lukte. Ik vind het leuk om mijzelf te verbeteren en probeer daarom mijn borstcrawl beter te krijgen. Nicky gaf wat aanwijzingen en tips en uiteindelijk ging het steeds beter. Er moet nog steeds heel veel geschaafd worden, maar het is alweer beter dan een paar weken geleden. 

De rest van de middag lag ik heerlijk op het zonnebedje boekjes te lezen en te puzzelen. Vanwege het bridgen werd er weer op tijd gegeten en pakte Nicky en ik alvast de spullen voor de dag erna.

Dinsdag 
SEVILLA here we come. Al om 6:30 uur ging de wekker en iets na 7 uur liepen we bepakt naar de ontbijtzaal. Daar was het nog heerlijk rustig. Om 8 uur stond de bus voor en vertrokken met een mannetje of 20 richting de Spaanse grens. In de bus hadden we een Nederlandstalig gids die ons alles vertelde over Andalusië en de dingen waar we langs reden. 

Een kleine 2 uur later (er was ook een stop van 20 minuten) reden we door hartje centrum. Wow wat een prachtige stad. We stopte bij Plaza de España en ik keek mijn ogen uit. Wat was dit mooi. Ik had hier voor mijn gevoel heel de middag kunnen blijven, ik vond het prachtig en op elke hoekje was weer wat anders te zien.

Helaas hadden we niet zoveel tijd hier en gingen we door naar het volgende. We liepen uiteindelijk richting het koninklijk paleis (Real alcazar) waar een enorme wachtrij voor stond. Sinds dat er in dit paleis opnames zijn geweest voor de Game of Thrones wil iedereen dit paleis in. De ruimtes waar de opnames zijn geweest, zijn echter gesloten voor bezoekers (maar weten dat vaak niet). We kregen eerst wat vrije tijd om daar rond te lopen en eventueel te lunchen. We besloten om tapas te gaan eten en vonden een tentje niet zover er vandaan. We bestelde meerdere gerechtjes en het zag er allemaal even lekker uit. Met een goed gevulde maag liepen we verder nog wat rond en kwamen weer terug op de afgesproken plek en tijd. Daar zaten we nog heel even te wachten op de rest in het heerlijke zonnetje met een toetje. 

Omdat het nog steeds enorm lang wachten was (ook voor groepen) bij het paleis besloten we om naar een andere bezienswaardigheid te gaan, de Kathedraal. Deze Santa María de la Sede is de grootste gotische kathedraal ter wereld en ik keek eenmaal binnen ook mijn ogen uit hoe groot het was. Alles zo mooi gemaakt en op heel veel plekken waren ze nog bezig met de voorbereidingen voor de 2 katholieke feestdagen die er deze week aan zouden komen (sacramentsdag en nog iets). De karren voor de processie waren al deels gereed en de 2^e gids die erbij was gekomen wist een hoop erover te vertellen. 
Ik hoopte dat er nog tijd was om de toren in te klimmen, maar dan moesten we de wandeling door de joodse wijk (Santa Cruz) laten schieten. We besloten om niet de toren in te gaan en maar gewoon met de groep verder mee te lopen door de oude joodse wijk. Een prachtige kleurrijke wijk met oude en smalle straatjes. De smalste straatjes zijn in deze wijk te vinden.

Na een leuke wandeling dronken we even een glaasje frisdrank en gingen we door naar een ander paleis. Omdat Nicky en ik hier niet zoveel zin in hadden, bleven we buiten wachten op een bankje. Helaas was het zonnetje achter de wolken verdwenen, maar was het nog steeds lekker warm.

Toen de groep weer terug was liepen we terug naar de plek waar de bus ons zou ophalen en reden we terug naar Portugal. Daar was een stuk kouder en zagen we nat wegdek en zelfs enorme plassen liggen. Het scheen er behoorlijk geregend te hebben en we bleken dus de juiste keuze te hebben gemaakt om net die dag naar Sevilla te gaan. In de avond keek ik terug op een mooie dag in een stad waar ik ooit nog een keer naar terug ga!

Woensdag
Zoals de weerapp het al aangegeven had, vandaag wederom een bewolkte dag. Ik had even goede hoop toen ik wakker werd, maar helaas…. Toen ik de deur open deed… bewolking. Bah! Het was zelfs niet warm genoeg om aan het zwembad te gaan liggen, dus na het ontbijt gingen we retour naar het appartement. Nicky moest nog wat voor werk doen en ik stippelde een duurlooproute uit en werkte wat klusjes af. Ikzelf maakte mijn weekoverzicht van vorige week af en kreeg het uiteindelijk voor elkaar om hem op het internet te knallen.

Na de lunch trok ik mijn hardloopschoenen aan. En whoop langzaamaan begon de zon steeds meer door het wolkendek heen te prikken. Ik begon mijn rondje over het strand, maar had mij een beetje verkeken. Het was namelijk vloed en ik moest dus door het mulle zand ploeteren. Ik zag het maar als extra training en een soort van vervroegde training voor de halve van Egmond 2019 😉 

Na het strand ging ik het bos in zag ik bij een pad ineens paarden in de verte. Ik liep dat pad in, stond even te kijken naar de paarden (die bleken vast te zitten met een touw) en draaide mij om om weer terug te lopen naar het andere pad. Ineens zie ik op een 10 meter afstand een dikke vette slang van ongeveer 1,5 meter het pad over gaan. Het pad waar ik nog terug over moest en waar ik net overheen gelopen had. Als ik ergens bang voor ben zijn het wel slangen. Ik weet dat slangen over het algemeen banger zijn voor ons mens dan dat wij voor hen hoeven te zijn, maar toch… ieeehhhh. Ik durfde eigenlijk niet meer langs dat stukje, maar ze konden overal zitten dus ik sprak mijzelf moet in. Ik zette het op een rennen, liep zoveel mogelijk precies in het midden van het pad en maakte enorm veel gillend geluid om de slang af te schrikken. Gelukkig was er niemand anders te zien op dat moment, want ik denk dat diegene in zijn/haar broek had gepiest van het lachen. Ik had van schrik zelfs vergeten mijn garmin weer aan te zetten, maar denk dat het een sprint record was geweest. 

Ik was weer terug op het meer versteende pad en had even mijn twijfels. Ga ik straks de ‘onbekende’ bosroute doen zoals ik van plan was voordat ik die slang tegen kwam, of ga ik voor een iets minder slangerige route langs de grote weg. Ik besloot om toch mijn angst opzij te zetten en het bospad te nemen. Wel liep ik zoveel mogelijk in het midden, ging niet van het gebaande pad af en liep ik voor mijn idee hyperalert rond. Eenmaal het bos weer uit, liep ik nog een stukje over de steiger van het strand, deed een sprintje een heuveltje op en klokte uiteindelijk op 7,5km af.

Eenmaal bij appartement kon ik lekker uitzweten in het zonnetje. Na het avondeten besloten we om nog even een stukje te gaan fietsen. Het was zulk lekker weer en zo kon ik gelijk nog een deel van de route die ik in de middag niet had genomen even bekijken. 

Donderdag
Het wolkendek was weg en ik was al wakker toen Nicky eruit ging. Hij ging hardlopen en ik besloot om met hem mee te gaan. Omdat het hardlopen nog minimaal is van hem, is dat voor mij een prima uitlooprondje.
We gingen over de steiger van het strand en elke keer als we in de rust langs een bankje liepen deed ik 1 of meerdere boxjumps. Zo combineerde ik het lopen nog een beetje met kracht. En zeg nou eerlijk, boxjumps met uitzicht op zee, wie wil dat nou niet? 

Na het lopen, snel douchen, ontbijten en bakken maar. Ofwel, verder helemaal niks behalve zwemmen en zonnen. Heerlijk!

Vrijdag
En gelukkig vandaag ook weer stralend mooi weer. Ik nam een echte rustdag (leek wel een beetje op de dag ervoor). Het zwaarste onderdeel van de dag was het opblazen van deze enorme zwembad. #Projectunicorn is hard werken hoor 😉 

Zaterdag
Vandaag weer hardlopen en ik wilde graag heuveltraining doen. Waar ik woon zijn eigenlijk geen heuvels en kan ik alleen heuveltraining doen op een brug/viaduct. Hier ga ik het bos in en kom al vrij snel heuvels tegen. Ik had op tijd mijn wekker gezet, maar ging uiteindelijk iets later dan gepland de deur uit. Mijn darmen hadden die ochtend een mening en daar moest ik echt even naar luisteren. Toen dat klaar was kon ik weg en gedsie, het was helemaal grijs. Ik ging op pad en nam in de 1^e kilometer al een behoorlijk pittig heuveltje, ik merkte dat ik nog niet goed was opgewarmd en liep verder vals plat omhoog langs de weg naar de volgende ingang van het bos. De eerstvolgende was ook meteen met een mooie heuvel en ik begon die op te rennen. Dat voelde beter en ik besloot deze in totaal 12x te willen lopen. Snel erop en dan rustig eraf. Ik raakte ergens de tel kwijt en kwam er in het huisje terug achter dat het er maar 11 waren geweest. Ik vond het pittig, maar wel onwijs leuk om te doen. Ik had een denkbeeldige start en finish en had in mijn eentje de grootste lol. 

Na de heuvels liep ik verder langs de weg vals plat omhoog en ging een, voor mij, onbekende ingang het bos in. Ook weer zo mooi en genoot met volle teugen. Ik kwam weer steeds dichter bij Monte Gordo terug en belandde uiteindelijk met 7,4km terug bij het huisje.

Blauw = tempo, Groen = hoogte

De zon was inmiddels gaan schijnen en het wolkendek trok helemaal open waarna we weer heerlijk hebben kunnen zwemmen en zonnen. In de avond legde ik al mijn hardloopspullen klaar voor een lange duurloop de dag erna

Zondag
En toen was het alweer de laatste dag van de week. Ik had een ‘Sunday Runday’ gepland en wilde graag een lange duurloop doen. Mijn teammaatje Dennis Licht heeft heel veel hier in Monte Gordo getraind en had mij uitgelegd wat zijn favoriete duurlooprondje was. Ik had deze uitgestippeld en op mijn telefoon klaar staan. Doordat ik mijn wekker zo vroeg had gezet sliep ik behoorlijk ruk en toen die uiteindelijk ging was ik zo moe dat ik hem uitgezet heb en verder ben gaan slapen. Ik viel als een blok in slaap en werd pas rond 8:30 uur wakker. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar blijkbaar had ik het gewoon even nodig. Het was vrij grijs buiten en ik dacht, misschien loop ik gewoon later op de dag nog wel eventjes. Maar tijdens het ontbijt leek het steeds meer op te klaren en besloten we om toch maar aan het zwembad te gaan liggen. Het was eerst 50 tinten grijs, maar doordat er weinig wind stond al lekker warm.
Je voelde het zonnetje achter de bewolking branden. Het duurde ook niet lang voordat het helemaal open trok. Het werd zelfs echt warm. Ik zwom uiteindelijk nog wel 600 meter aan baantjes en gooide wat over en weer met een balletje met Nicky. Het bleef uiteindelijk heel de dag mooi weer en het was echt weer genieten.

Na het avondeten maakte Nicky en ik nog even een korte wandeling over de steiger bij het strand en genoten van de laatste zonnestralen. De rest van de avond maakte ik dit weekoverzicht zo goed als af, ververste het water in mijn waterzak en ging op tijd naar bed. Want morgen… dan ga ik echt hardlopen 😉 

Aankomende week zit ik nog steeds in Portugal en ben ik het weekend te vinden in Friesland. Daar loop ik met het team ‘ Team Spirit’ de elfsteden estafette. Ik heb daar echt al onwijs veel zin in. Mocht jij aan of in de buurt van de route wonen en misschien ons willen voorzien van wat heet water (om de thermoskannen te kunnen vullen), dan heeeeeel graag. Graag hieronder dan reactie. Nog even genieten van de rust en dan knallen 😉 . Ik heb er in ieder geval zin in.