Hoe ging het… de marathon van Rotterdam

Misschien een rare titel om mee te beginnen als de marathon nog gelopen moet worden, maar zoals je misschien nog weet ging het mij bij deze marathon vooral om de voorbereiding. Ik hoor je denken…’ maar Gaby, bij een marathon gaat toch altijd om de voorbereiding? en je wilt toch altijd een mooie tijd op de marathon lopen’… ja dat klopt als een bus. Misschien herinner je je nog mijn voorbereiding voor de marathon van Berlijn? Ik wilde bij deze marathon zo graag een snelle tijd lopen dat ik tijdens de voorbereiding een soort van bezweek door de mijzelf opgelegde druk. Ik blokkeerde compleet, had een gevoelsmatige ‘r*k’ voorbereiding en tegen de tijd dat ik in de gaten had waardoor het kwam was het al bijna tijd om naar Berlijn te vertrekken. Ik ging dus niet echt met een goed gevoel naar de marathon van Berlijn, maar liep uiteindelijk wel een fantastisch mooie tijd en een dik PR op de marathon.

6 weken na deze marathon liep ik de marathon van Terschelling… Tussendoor kregen we de sleutel van ons nieuwe huis, kluste en verhuiste we en was er amper de tijd om te trainen. Ik zou het wel zien… ik liep uiteindelijk heerlijk en was verbaast over hoe soepel het ging.

Terwijl ik op Terschelling zat, kwam de uitnodiging voor de marathon van Valencia binnen… 2 weken later. Met alles erop en eraan… hmmm zo gek als ik ben zei ik ja… en 2 weken later liep ik mijn 3e marathon in 8 weken en nog in een behoorlijk nette tijd. En ook hier… ik liep superlekker.

De inschrijving voor de marathon van Rotterdam was al lang geopend en terwijl ik bezig was met de voorbereidingen voor de marathon van Berlijn riep ik al… ik ga voorlopig GEEN marathons meer lopen. Tja, niet veel later liep ik er dus nog 2. Dat zette mij aan het denken en door de goede vibe besloot ik mij in te schrijven voor de marathon van Rotterdam met als doel om terug te kunnen kijken op een fijne voorbereidingsperiode in plaats van 1 waar ik met hangen en wurgen mijzelf doorheen heb gesleept.

In Januari begon ik met het echte schema voor Rotterdam met als doel… lekker lopen en zien wat er gebeurt. Geen tijdsdoel dus ook geen druk. Door alle ontwikkelingen na de marathon van Berlijn, de feestdagen enz had ik wat extra kilo’s mee te slepen en was mijn conditie, mede door een griepje na Valencia (GOH… hoe zou dat toch komen),  ver beneden peil. Ik trok aan de bel bij diëtist, teammaatje en vriendin Everdien en ging volle bak aan de slag met een mooi schema. Langzaam viel ik af, kwam de snelheid weer terug en ging het lopen lekker. Ik overwon de ‘duurloopangst’ die ik tijdens de voorbereiding voor Berlijn had ontwikkeld en kon er weer van genieten. 

Tijdens de 30 van Schoorl merkte ik dat mijn snelheid echt weer terug begon te komen en toen ik op het einde nog makkelijk kon versnellen met kilometers van 4:43 min/km begon het te kriebelen…. zou ik dan misschien toch een P.R. kunnen lopen in Rotterdam? Ik probeerde deze gedachte niet teveel toe te laten, want de weg was nog lang… maar zelf trainer Henny begon erover.

Alsof de duvel ermee speelde kreeg ik keelpijn, ging dat over in een forse verkoudheid en ontwikkelde ik een soort van griepje. Ik skipte her en der wat trainingen, maar hoe stom… ik deed uiteindelijk toch nog teveel en had achteraf gezien beter echt even rust kunnen nemen (maar ja dat is altijd achteraf)…. ik leverde een deel van mijn conditie in en ging vrolijk verder. Daarna kwam de irritatie aan mijn enkel waardoor ik uiteindelijk in de week voorafgaand aan de 20 van Alphen (Mijn home-town loop) nog noodgedwongen bij de fysio zat. Balen!! Ik mocht gelukkig wel lopen en zou wel zien wat het ging worden. Het was een dieptepunt in mijn voorbereiding. Mede door het verschrikkelijk slechte weer die middag, de conditie en pijn aan mijn enkel ging het voor geen meter. Ik was zo boos en teleurgesteld in mijzelf en schoof het ook niet onder stoelen en banken die dag. Vanaf dat moment pakte ik iets meer rust, herstelde mijn enkel, kon ik weer lekker trainen en ging ik weer langzaam aan vooruit. Toch kwamen er twijfels over mijn deelname aan de marathon… wat een rollercoaster weer… van denken een pr te lopen, naar het wegdoen van je startnummer. 

Toch besloot ik door te zetten, liep mijn laatste lange duurloop samen met Ron en liep tijdens het weekend van Zandvoort ook nog een mooie afstand. Tijdens de halve van Zandvoort twijfelde ik nog steeds wel over mijn deelname aan Rotterdam, maar door de lol die ik tijdens het lopen had gehad had ik zoiets, ik kan er ook gewoon heeeeel lang over doen en mega veel lol maken onderweg. Ik ga het wel zien.

En toen kwam daar ineens een ommekeer tijdens de training op 28 maart…. ik weet niet wat er gebeurde… het begon weer moeizaam maar ineens leek het alsof alles weer op zijn plaats viel en mijn benen het weer als ‘vanouds’ deden. 1 training is natuurlijk geen training, maar alle daarop volgende trainingen gingen super en liep ik ineens weer tempo’s die ik heel wat weken bij lange niet haalde. BAM! Dat geeft een boost en een bak met vertrouwen! En nee… ik ga nu niet ineens weer denken aan een P.R. (of misschien toch wel), want daar heb ik gewoon echt te weinig voor op snelheid getraind. Of zal ik toch… grapje 😉

En nu heb ik nog 1 korte ‘loslooptraining’ te gaan morgen en dan zondag nog ‘effe’ dat stukje door Rotterdam. En als ik nu deze opsomming maak zal je misschien denken.. ‘nou deze voorbereiding ging ook niet geheel vlekkeloos’ en ja daar heb je helemaal gelijk in. Toch kijk ik er, hoe gek ook, met een beter gevoel op terug dan bij de marathon van Berlijn. Misschien doordat ik mijzelf niet die P.R. druk heb opgelegd en die laatste 2 weken ineens weer supergoed gingen… ik weet het niet??? Maar 1 ding weet ik wel… ik ben er klaar voor! Kom maar op met die maaaaaaaraaaaathon!!