Whaaaaaa nog 3 weken…

Terwijl ik dit schrijf en op de klok kijk zie ik dat ik over precies 3 weken nu in het startvak sta te wachten tot ik mag starten. AAAHHHHHHH nog maar 3 weken… nog 3 weken om mijn lijf weer enigzins op de rit te krijgen en yes.. eindelijk lijkt het de goede kant op te gaan. Ik zag dat ik al bijna 2 weken geen weekoverzicht gemaakt heb, dus bereid je voor op een misschien iets te lang verhaal ;-). Maar ik zal proberen om het spannend te houden en ik kan je vast verklappen… er zit een EUREKA momentje in 🙂

Week 1

2 weken geleden, eind september, schreef ik op dinsdagochtend mijn laatste ‘weekoverzicht’. Ik vertelde hierin dat ik de dag ervoor met een iets beter gevoel van de fysio vandaan kwam, beplakt met tape op mijn heup en een papier vol oefeningen voor thuis. Even weer wat ‘looprust’ maar dat kwam prima uit met mijn nachtdiensten. Wel ging ik keihard aan de slag met de oefeningen en zelfs mijn vriend moest aan de slag om mij te helpen.

Op donderdag 1 Oktober moest ik terug naar de fysio en was naast dezelfde fysio van de maandag ook mijn ‘eigen’ fysio weer terug. Die keek gelijk even mee, oefende nog een dry needling sessie uit op mijn kuit en gaf mij de boodschap…. Ga morgen maar lekker lopen, 5km… geen meter meer en kijk maar hoe het gaat… JAAAAAAA, maar uhhhh ook stiekem toch wel een tikkie spannend… de laatste keer 5km lopen was het na 3,5km eigenlijk al gedaan en had ik pijn… hoe zou het nu gaan?

Op vrijdag 2 Oktober had ik avonddienst dus ik moest in de ochtend lopen. Ik ben meer een einde van de middag loper, maar goed… ik had geen keus, dus na enigszins getreuzel stapte ik een tikkie gespannen de deur uit. En de benen voelde eigenlijk best wel oké. Kon alleen merken dat ik toch een klein beetje conditie had ingeleverd van het ziek zijn, de antibiotica kuur en het minder intervallen. Maar goed…. Ik liep weer, YES!

Op zaterdag voelde de benen en met name heup eigenlijk nog steeds prima, totaal geen reactie van de dag ervoor, super! Mijn vader zou in de ochtend even langs komen voor een bakkie thee dus ik moest in de ochtend eerst even mijn oefeningen doen. Onder het genot van The Voice voerde ik mijn nieuwe oefeningen uit (alleen had ik dus niet door dat mijn vriend dit stiekem filmde).

Mijn vader had een mooi cadeautje mee, een 3D geprint vrijheidsbeeld en daarnaast een zakcentje voor in NYC, zo lief en tof! Na een gezellige ochtend (inclusief een flitsbezoek aan mijn Oma in Amsterdam) was het in de middag weer tijd om te werken.

Zondag, RUNDAY! Eigenlijk zou ik vandaag mijn langste duurloop van mijn schema lopen.. 36km en eigenlijk had ik al een mooie route in mijn hoofd. Helaas kon dit niet doorgaan, maar die route ga ik echt nog wel een keer lopen 😉 (er zullen tzt nog wel wat marathons gelopen gaan worden 🙂 ). Omdat de 5km goed ging op vrijdag mocht ik vandaag van de fysio wederom lopen. Zo lang ik maar rondes van 5km vanaf mijn huis zou lopen. Zo kon ik makkelijk stoppen als het niet meer ging en hoefde ik ook niet zo ver naar huis te lopen. Ik ken inmiddels een stuk of 6 5km rondjes vanuit mijn huis dus dat zou wel goed komen. Ik had heel stiekem in mijn hoofd om te proberen 15 of 20km te gaan lopen, maar na 8,5km begon ik toch steeds iets meer mijn heup te voelen en besloot om dit keer eens verstandig te zijn en het tot de 10km vol te maken. Toch al weer het dubbele aantal van de vrijdag ervoor ;-). Dik tevreden!

De rest van de middag besloten mijn vriend en ik even heerlijk een terassje hier bij de plas te pakken en om later nog wat foto’s te maken voor de review van de ASICS tas (die ik later in de week plaatste).

Ik liep deze week 15km, totaal niet wat het geweest had moeten zijn, maar het waren wel 15 fijne kilometers.

Week 2

Op maandag stond er weer een sessie bij de fysio op het programma, mogelijk zou vandaag een andere fysio meekijken omdat mijn eigen fysio het toch niet helemaal vertrouwde. Ik kreeg namelijk ook uitstralende pijnen in mijn lies bij bepaalde bewegingen die de fysio met mijn been maakte….*ZUCHT, ik word gek van inmiddels*. Uiteindelijk ging dit niet door op deze dag, maar werd het ingepland voor de dag erna. Zodat beide heren een half uur de tijd hadden om te kijken wat er nou precies aan de hand is. Ik kreeg verder de opdracht om die dag weer te gaan lopen, uhhh oke? Weet je het zeker? Heb gister nog gelopen he…. Ja doe maar, wederom rondjes van 5km.. kijk maar wat gaat? Uhhhh oke. Ik gapte voor de grap, ik zal een markerstift meenemen om zodra ik klachten krijg te tekenen hoe en waar ik het voel. En hahahhahaha hij zei, ja doe maar. Uhhh oke. Na even gerelaxt te hebben ging ik aan het eind van de middag op pad. Wederom een ander rondje van 5km waarbij ik dit keer over 2 bruggen hier in Alphen ging. Nou ja eigenlijk 1,5e brug, want de 2e brug waar ik overliep is de noodbrug voor fietsers en wandelaars bij de Julianabrug. Ze zijn daar nu druk bezig met de bergingswerkzaamheden van de omgevallen en het brugdek… blijft bizar om te zien. Ik merkte tijdens het lopen dat ik vooral heel moe was en dat mijn benen toch ook wel een beetje moe waren. Na ongeveer 3,5 a 4km begon mijn heup heel lichtjes te trekken en werden de eerste punten gezet. Na 5km deed ie nog niet enorm pijnlijk, maar ik was moe en niet vooruit te branden dus ik vond het wel genoeg. (HALLOOOOOO MOTIVATIE waar ben je vandaag?).

Dinsdag zat ik een tikkie gespannen iets voor 9 uur in de wachtkamer… mijn eigen fysio en een collega van hem (die DE fysio van het NL hockey elftal is) zouden nog een keer alles van top tot teen nalopen. Ze moesten wel lachen om mijn ‘landkaart’ op mijn heup, maar werden door het gehele verhaal er niet veel wijzer op. Ik moest wederom verschillende testjes doen en yes… de rek van mijn spieren was al een stuk verbeterd, maar wederom was er die pijn in mijn lies bij een bepaalde beweging. En aangezien mijn klachten niet duidelijk in een ‘hokje’ te plaatsen waren vroegen ze wat ik de rest van de dag te toen had… uhhh niks? ‘ oke zou je dan je loopspullen willen halen en straks hier op de loopband lopen om te kijken of we je klachten kunnen uitlokken?’ Maar natuurlijk… ik wil er graag vanaf, dus hop hop. Met gierende banden naar huis en weer terug… Na nog even een klein testje waarbij mijn core werd getest (uhhh ja die is niet zo best, iets te weinig oefeningen gedaan ben ik bang) mocht ik de band op.

De mannen bleven even kijken en gingen daarna in bespreking. Gelukkig had ik mijn oordoppen meegenomen en kon ik zo fijn even een muziekje luisteren ter afleiding. Zodra mijn pijnklachten kwamen en ze aan bleven houden moest ik stoppen en even op hun kamer kloppen… oke. Ik had een tempo ingesteld waar ik de meeste duurlopen op heb gelopen, dat moest ik dan iig wel even kunnen voldhouden. Na ruim een uur waren er nog steeds weinig klachten, ja wel lichtjes iets, maar niet om nou echt te zeggen AUW AUW….. de heren kwamen even kijken en waren eigenlijk wel verbaasd dat ik er nog stond. Ik werd inmiddels van water en een airco voorzien, want alleen een raampje open was niet voldoende…. Wat een sauna ;-). Ze gingen weer even weg en kwamen later terug met de vraag of ik dit misschien langer zou kunnen volhouden? ‘uhm ja, afhankelijk van mijn heup wel’. Mijn fysio had namelijk bedacht dat ik misschien wel een duurloop van 30km op de band kon lopen. Hij zou dan gelletjes gaan halen bij de Hardloopwinkel verderop… zo gezegd stonden er 15 minuten enkele gelletjes in de bakjes en was er du seen heuze verzorginspost ingericht. De klachten bleven een beetje komen en gaan… en het was retesaai op die band, maar met af en toe afleiding van een fijn gesprek lukte het mij om de 30km vol te maken. Bijna 3 uur lang stond ik op die band woeshhhh gekkenwerk hahahaha.

Daarna weer op de bank bij de fysio en werd er geconcludeerd dat er voor 99% zeker niks mis is met mijn gewricht, maar het puur spiergerelateerd is. Omdat mijn fysio even buitenshuis was voor een afspraak, kon ik ondertussen daar even douchen en kreeg ik een boterham en een kop thee voor mijn neus geschoven… en daar was ik ook wel aan toe! Want hij wilde het nog even samen met mijn eigen fysio doorbespreken. Na even gewacht te hebben zaten we weer met zijn 3en in de behandelkamer en kwamen tot een conclusie

EUREKA!

Waarschijnlijk haalde mijn lijf eerst de stabiliteit uit mijn stijve rug. Deze hebben we vanaf dag 1 aangepakt en toen wisten mijn spieren het niet zo goed meer en moesten ze meer gaan doen en iets anders bewegen enz. Mijn core is dus te weinig ontwikkeld om dit op te vangen…Dus werk aan de winkel!! Een aantal oefingen die ik al had waren al goed voor mijn core, maar daar zouden er nog een aantal bij gaan komen. Wat een dag was het en ik was gesloopt na deze dag, maar wat was ik blij! Blij dat ik 30km gelopen had (oke op een band is natuurlijk we landers dan op straat, maar toch) en dat we een oorzaak hadden gevonden. En dat geeft een behoorlijk boost aan vertrouwen!

Op woensdag kon ik maar aan 1 ding denken… Spierpijn en vermoeide benen hahahaha, maar bijna geen reactie van mijn heup, enkel of kuit! Wat een goed nieuws :-). Op deze dag had ik wel eindelijk de tijd om een mooi verhaal te maken bij de foto’s die we op zondag hadden gemaakt… heb je deze gemist? Klik dan even hier.

Donderdag stond er een rondje van 10km op de planning. 10km met elke 10 minuten een korte versnelling. Ik had heel de dag behoorlijk hard gewerkt en was ook echt toe aan een lekker rondje hobbelen. Echter kwam ik een beetje tijd tekort want om 18:30 uur zou ik lekker uit eten gaan bij de plaatselijk pizzeria met ongeveer 20 andere lopers van de Roadrunners 1. Ik moest mijn rondje dus inkorten en liep uiteindelijk 8 fijne kilometers. De avond was erg gezellig en ik kreeg nog mooie tips voor de marathon van NYC als toetje toe.

Vrijdag stond er weer een afspraak bij de fysio. Dit keer niet in de behandelkamer, maar in de zaal. Oefenigen doen voor mijn core… man o man, nou dat heb ik geweten… ik heb er nu nog spierpijn van. Tijdens mijn avonddienst zag ik een berichtje op Facebook verschijnen dat de startnummers van de buitenlandse reisagentschappen bekend waren…. Na enig gedoe vond ik mijn nummer 24650 (mooi nummertje) en ook mijn startwave… en ik start in wave 2! Dat betekend dat ik om 10:15 uur (16:15 uur Nederlandse tijd) van start mag gaan. En nog belangrijker.. in de kleur blauw! En dat betekend dat ik bovenop de Verrazano bridge start… geen ‘golden shower’ voor mij YES! Uhm voor de mensen die zich afvragen wat een golden shower is…. Een urinedouche ;-).

Gister was ik een beetje brak van mijn avonddienst van de avond ervoor en de slechte nacht slaap daaropvolgend. En ohhhhhh de spierpijn, niet normaal. Ik voerde een paar oefeningen uit en mijn vriend en ik besloten eerst om even samen naar het dorp te gaan. Zo kon ik een beetje mijn benen losfietsen en wandelen in de hoop dat ik dan in de middag een rondje kon lopen. Een paar uur later kwamen weer thuis, inclusief boodschappen een mooi nieuw paar werkschoenen. Eigenlijk was ik best brak en had het fietsen en wandelen niet echt voor verbetering aan mijn benen en billen gezorgd… ik had stiekem niet zoveel zin meer om de geplande 5km te gaan lopen en gooide dit op twitter, meteen kreeg ik meerdere reacties dat ik moest gaan. En yes… wat ben ik daar blij om, want was het heerlijk! Lekker in korte broek en t-shirt liep ik mijn rondje. Oke met elke stap voelde ik de spieren in mijn billen en bovenbenen, maar het leek wel na het rondje toch iets minder te zijn. En na afloop… vollop energie.

En vandaag was de laatste training in Nederland met Rijnmond marathonreizen. 28km waarin we 4x de van Brienenoordbrug zouden domineren. Om 9:30 uur was de start van de training en brrrrrrrrr met een koude oostenwind was het vreselijk koud. Ik had gelukkig een dunne lange broek aan, een shirt met korte mouwen en een armsleeves zodat ik die naar benden kon doen zodra ik het warm had. Maar stiekem vond ik dat nog te koud toen ik de auto uitstapte. Ik had gelukkig ook een jasje en een paar handschoenen in mijn auto gegooid… deze gingen gelijk aan. Het kon altijd nog uit ;-). Een tikkie gespannen begon ik aan de training, want ja ik had van de week wel 30km gelopen, maar dit was nagenoeg vlak… en niet met een brug met een helling van 4% erin. Na een korte warming-up en groepsfoto begon de echte training.

We zouden 4x dezelfde ronde lopen, met daarin de brug en ook stukken valsplat. Uhm 4x de brug op… dus dat is eigenlijk 8x hmmm oke…. Al vrij snel liep ik samen op met Erna, met haar liep ik de vorige keer ook samen. Eigenlijk was het plan om progressief te lopen en om elke 7km te versnellen, maar ik merkte al bij de eerste keer de brug op lopen dat ik zware en vermoeide benen had. De spierpijn was er nog niet uit, dus ik zou gewoon lekker op gevoel lopen. Al kletsend met Erna vlogen de kilometers voorbij en kreeg ik pas na de laatste keer de brug te hebben gelopen wat meer last van mijn heup… het was nog 3km en de klachten werden iets meer, maar verdwenen ook weer… yeah! Ik liep de 28km vol en met een lach op mijn gezicht voegde ik mij bij de rest van de lopers. Na een lekkere stroopwafel en nog wat napraten was het tijd voor een welverdiende warme douche.

En nu zit ik met een grote glimlach op mijn gezicht, wat gaf deze week een hoop positieve energie! Waar de moed aardig in mijn schoenen begon te zakken aan het begin van de week is dat volledig verdwenen nu aan het einde van de week en ga ik er weer helemaal in geloven! Waar ik vorige week nog 15km liep, liep ik er deze week bijna 77, WOW! Langzaam zullen de kilometers nu gaan minderen…. Nog 3 weken te gaan!