Week 21: van de regen in de drup

Ola et Bom dia. Inmiddels ben ik alweer een paar dagen in Portugal en probeer ik het achterstallige weekoverzicht online te krijgen. Helaas is het internet hier nog niet zo snel als in Nederland en heb ik dus wat moeite met het uploaden van foto’s enz. Maar tadaaaa eindelijk is die er dan.. Het was een week die nog vrij druk was ondanks dat ik maar weinig hoefde te werken. Het weer in Nederland steeds beter werd en in Portugal steeds slechter. Mijn kuit zich beter hield, maar ik tot aan huilend toe ergens anders last van kreeg. Ik belandde dus een beetje ‘van de regen in de drup’ . Veel leesplezier en uhhh stuur die zon en warmte eens deze kant op.

Maandag
Het is 2e pinksterdag en ik moet werken. Ik had enorme mazzel dat ik 1e pinksterdag vrij kon regelen i.v.m. het ASICS weekend, maar vandaag moest ik gewoon werken. Gelukkig kon ik wel uitslapen en hoefde ik pas om 15 uur te beginnen. Ik stond niet te laat op, want het was mooi weer en ik wilde graag nog even hardlopen voordat ik zou gaan werken. Ik voelde mij niet helemaal top, maar dat ik zou gaan hardlopen stond vast, maar of het de training zou gaan worden die op schema stond? Ik zou het wel gaan zien. Dus eenmaal wat gegeten, omgekleed en wel ging ik naar buiten en besloot ik om toch gewoon de training te gaan proberen. Niet geschoten is altijd mis toch? Uiteindelijk ging de fartlek met tempoblokken van 500 meter gewoon hartstikke goed en leek ik te vliegen op de nieuwe Kayano 25. Soms moet je dus gewoon maar zien wat er gebeurt. En whoop whoop ik had gewoon geen last van mijn kuit. 

Daarna at ik gezellig warm met Nicky en reed ik rond 14:15 uur naar het werk.

Dinsdag
Na een kort nachtje ging alweer vroeg de wekker. Ik had vandaag een vroege dienst ivm een etentje. Omdat het eten in Amsterdam zou zijn en vriendlief daar werkt bracht hij mij met de auto naar werk zodat ik later op de dag met het OV naar Amsterdam kon gaan. Op het werk was het lekker werken, maar toch keek ik de klok vooruit, want om 15:30 uur begon mijn VAKANTIE! 

Na het werk ging ik met de bus en de trein naar Amsterdam en hahahaha zo grappig, kom ik gewoon loopmaatje Wouter tegen. Gezellig samen met de trein, waar ik afscheid van hem nam op station Amsterdam Zuid. Want daar zou ik gezellig met vriendlief en Celeste even een hapje eten bij Loetje. Ik moest wel even wachten, maar uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten. Ik was blij dat ik de looptraining van vandaag gister al had gedaan, want met zo’n biefstuk in mijn maag kan ik niet meer hollen 😉

Woensdag
Eigenlijk stond er voor vandaag 90 minuten fietsen op het schema, maar helaas kwam het met bakken uit de hemel. Aangezien ik een echte mooi weer fietser ben en nog wel genoeg dingen te doen had skipte ik het van mijn to do list. Ik moest nog wat kleine spulletjes voor de vakantie halen en wat terugbrengen naar een winkel op het dorp. Ik liep nadat ik het had teruggebracht nog even snel de ANWB winkel in en kwam met een nieuwe koffer de winkel uitlopen. Toen ik de foto naar vriendlief stuurde en hij de prijs hoorde wilde hij er ook 1, dus hop weer de winkel in en als een ANWB stel de deur weer uit.
Ik pikte op de terugweg mijn moeder op en doordat het inmiddels best wel warm was geworden kleedde ik mij thuis nog snel om, want wiehoeee we zouden een middag en avondje Utrecht doen. Eenmaal in Utrecht begonnen we eerst met wat shoppen, waarbij ik uiteindelijk meer kocht dan gepland (ik had nog niet genoeg tassen). We liepen lekker langs de grachten te struinen om uiteindelijk lekker te eten bij de Italiaan. Na het eten liepen we rustig terug naar de auto om daar de spullen te dumpen en om mijn nieuwe tas in gebruik te nemen. Ik gooide de theaterkaartjes over want wiehoeee we gingen naar de musical ‘On Your Feet’. Als een soort van ‘alles in 1 cadeau’ gaf ik deze dag naar Utrecht inclusief dus een avondje naar de musical. Mijn moeder vond de muziek van Gloria Estefan altijd al leuk, dus toen ik haar mijn plan vertelde om dit te boeken vond ze het een heel leuk idee. En nu was het dus zover. 

De voorstelling was echt fantastisch en ik swing nu regelmatig nog na van de muziek. Mocht je hem nog willen zien, wees dan snel wat ik geloof dat hij in Augustus stopt.

Donderdag
Ik had mijn wekker op tijd gezet, want ik wilde vandaag nog een hoop dingen doen. Na een ontbijtje trok ik mijn hardloopkleren aan en ging ik op pad voor mijn intervaltraining. Er stonden 400 metertjes op het programma, iets waar ik een haat-liefde verhouding mee heb. De ene keer vind ik die training fantastisch en de andere keer heb ik er zo geen zin in. Je moet heel hard lopen en het net iets te lang volhouden. Maar ja, om sneller te worden horen zulke trainingen er nou eenmaal bij. Toch merk ik dat ik het zwaarder vind om deze trainingen in mijn uppie te doen langs het kanaal, dan met meerdere mensen op de atletiekbaan. Maar dat zit uiteindelijk allemaal tussen de oren, dus knallen. Ik liep 3 kilometer in en liep langs het kanaal toen de eerste 400 meter begon. Daarna wandelde ik 100 meter om vervolgens 100 meter dribbel te doen. Ik keerde mij om en begon weer met de 400 meter snel om weer te eindigen met 200 meter ‘rust’. Dit moest ik 10x doen. Ze gingen niet allemaal even soepeltjes, maar ik liep ze allemaal wel. Ik liep nog 2,5 kilometer uit en kwam als een tomaat thuis. Ik had onderweg een heel klein regenbuitje, maar had stiekem op nog wat meer verkoeling gehoopt. Helaas, eenmaal binnen kwam het met bakken uit de hemel. 

Ik appte na afloop meteen de fysio, ‘yes.. weer geen pijn, moet ik vanavond nog wel komen?’ Zijn antwoordt was ‘nee’ dus dat scheelde voor mij weer wat tijd voor de rest van de dag. De rest van de dag maakte ik een beetje het huis aan kant, haalde nog wat boodschapjes, pakte de koffer in en ging uiteindelijk veel te laat naar bed.

Vrijdag
Na een hele korte nacht ging om 1:15 uur de wekker. Het was bijna niet de moeite geweest om naar bed te gaan, maar die paar uurtjes waren uiteindelijk wel lekker. Om 2 uur stonden we op de afgesproken plek bij de bushalte, waar uiteindelijk ook vriendlief zijn moeder naar toe kwam. Zij had ruim een half jaar geleden gevraagd of wij mee wilde naar Monte Gordo, zodat zij daar niet alleen naar toe hoefde (voor de eerste keer weer na het overlijden van haar man). Zij ging daar altijd bridgen met haar man, maar zou dit keer met iemand anders gaan bridgen, maar ze wilde de reis enz niet alleen maken. We hebben heel even over dit aanbod nagedacht en zeiden al vrij snel ja. En zo geschiedde het dat wij om 5 uur met zijn drieën de lucht in gingen naar Portugal.  

De voorspellingen zouden voor de eerste dagen helaas niet heel geweldig zijn, terwijl het in NL prachtig mooi weer zou worden. Maar goed, we zouden het wel zien. De vlucht ging voorspoedig en iets over 7 uur (Portugese tijd, 1 uur later dan NL) stapte we uit op Portugese grond in Faro. Vanaf daar reden we met een huurauto naar Monte Gordo. Onderweg hadden we wat regenspetters en was het behoorlijk bewolkt, maar er piepte soms wel al een zonnetje doorheen. Eenmaal bij het hotel checkte we in, maar was helaas de kamer nog bezet. Wel konden we nog gebruik maken van het ontbijt en na een lekker ontbijt besloten we om eerst maar even wat boodschappen te halen. Daarna lagen we op de ligbedjes bij het zwembad te wachten op de sleutel van het appartement. Het was nog wel wat frisjes, maar op zich goed te doen.

Na een lunch bij het appartement besloten Nicky en ik even de omgeving te herkennen. Lekker naar het strand en ohhhh wat is het hard zand en lekker breed. Daarna wandelde we naar het zwembad en besloten we om toch een duikje te maken in het zwembad. Het zonnetje was doorgebroken en het zag er lekker uit. Het zwembad is echter niet verwarmd en brrrr dat was een behoorlijk frisse duik. Maar eenmaal gewend en in beweging blijvend was het heerlijk. Het zonnetje brandde prima dus eenmaal lekker liggend op het zonnebedje was het heerlijk. Omdat het een behoorlijk lange dag was geweest, lagen we na het eten al vrij snel op 1 oor.

Zaterdag 
Na een heerlijke nacht slaap, werd ik wakker met een tikkie stijve nek. Het was ook een beetje stoeien met de kussens, want 1 is niks, 2 is ook niks, maar net iets beter. Gelukkig ging het in de loop van de ochtend weg. Het weer was wel wat bewolkt, maar we gingen toch lekker op de strandbedjes liggen. Na de lunch wilde Nicky gaan hardlopen en ging ik gezellig met hem mee. Ik heb voor in de vakantie niet echt een schema en loop lekker wanneer ik zin heb. Trainer Henny heeft wel opgegeven om evt wat heuveltraining te doen, maar verder laat ie het lekker aan mij over. Het is tenslotte vakantie 😉 . We liepen over het strand heen en over de steiger terug. Het was een soort van interval met korte stukjes lopen en wandelen, maar al met al liepen we een paar kilometer.

Na afloop doken we snel in onze zwemkleren het zwembad in om daarna weer op te drogen in het zonnetje. We aten op tijd, want Nicky zijn moeder ging vanavond voor het eerst bridgen. Wij deden de rest van avond niet zoveel meer en ik legde mijn hardloopkleding klaar om de volgende ochtend lekker te gaan rennen.

Zondag
AUWWWWWW iets voor 5 uur werd ik wakker omdat ik moest plassen, maar oeeeeiii ik wist niet hoe ik het bed uit moest komen. Ik had zo’n last van mijn nek dat bij bijna elke beweging de kramp erin schoot. Ik nam maar gelijk paracetamol in toen ik mijzelf uit bed had gekregen. Ook zocht ik de dichtstbijzijnde ikea op en of deze op zondag open was. Ik viel uiteindelijk wel weer even in slaap, maar eenmaal weer wakker was de pijn er niet minder om. Dat werd niet hardlopen helaas. Douchen, fitbalsem, masseren (voor zover dat ging, want als Nicky er al naar keek schoot de kramp er in) niks hielp en mijn hoofd stond gewoon zelfs scheef. Ik heb gehuild van de pijn en dat is echt niks voor mij. Wat voelde ik mij ellendig. Na het ontbijt besloten we om een huurauto te halen en om naar de ikea 60km verderop te rijden. Ik had het assortiment gecheckt en daar hadden ze mijn kussen. Ook vriendlief wilde een ander kussen en zo reden we richting Faro voor 2 kussens. Hoe dichterbij Faro we kwamen, hoe bewolkter het weer werd. Maarrrr we belandde uiteindelijk bij de Ikea en hadden al snel de kussens gevonden. 

Daarna reden we weer terug en hadden we zelfs een behoorlijke regenbui onderweg. Best frustrerend eigenlijk als je weet dat in NL de mussen van het dak vallen van de hitte. Ik probeerde de mensen die in Leiden en Nijmegen liep in de gaten te houden en hoopte dat ik snel ook weer lekker kon lopen. Eenmaal terug konden we zo aanschuiven bij de lunch en ging ik daarna naar de apotheek voor wat pijnstillers en spierverslappers. Ik kreeg wat mee en maakte ook gelijk een afspraak voor de dag erna bij de fysio/masseur van het hotel. De rest van de dag deed ik niet heel veel meer en leek uiteindelijk de pijnstilling wel iets te gaan doen en waren in ieder geval die vervelende krampen weg. Ik viel snel in slaap, want ik was doodmoe van die stijve nek en had eindelijk mijn ‘eigen’ fijne kussen om op te liggen. 

En nu zijn we alweer een paar dagen in week 22 en heb ik alweer wat mooie dingen gezien. Maar over dit alles, lees je hopelijk komende maandag alweer (Als het internet een beetje mee zit 😉 ).