Throwback Thursday ‘Mijn marathon debuut!’

Het is weer donderdag, dus dat betekend dat ik weer even terug ga blikken met een ‘oud’ verslag. Aangezien ik zo langzaam aan weer richting de marathon van Rotterdam in April ga trainen heb ik dit keer mijn verslag over mijn marathondebuut erbij gepakt. Dit debuut liep ik afgelopen April in het mooie Rotterdam en blijft voor mij een loop met een dikke vette gouden rand! Veel leesplezier!

Afgelopen zondag was het eindelijk zover… de marathon van Rotterdam! Mijn debuut op de marathon! Maanden keihard voor getraind, dingen voor gelaten en er echt naar toegeleefd en nu was het ineens zover!

De ‘voorpret’ van dit bijzondere weekend begon al op de vrijdag vooraf, met het begin van het ‘stapelen’ en het halen van mijn startnummer in Rotterdam. Samen met mijn moeder even gezellig over de beurs gestruind, bekenden tegengekomen en nieuwe hardloop-loopjes-inspiratie opgedaan. Daarna naar huis en de beentjes even ‘rust’ gegeven. ’S Avonds gezellig met een aantal loopmaatjes de singelloop in Leiden gelopen en daarna nog even op de tafel bij de masseur geweest.

Op de Zaterdag bijna niks gedaan, behalve liggen, eten, zitten, eten, boodschappen doen en jawel… nog meer eten… Ineens besefte ik mij toen ik rustig op de bank lag…. ‘shit’ morgen is het ineens zover, morgen loop ik gewoon de marathon!! En jawel… op dat moment vermenigvuldigde mijn zenuwen zich ineens. ‘s Avonds op tijd mijn bed in om een ‘beroerde’ nacht tegemoet te gaan.

Ondanks de beroerde nacht had ik op zondag geen moeite om mijn bed uit te komen en voelde ik mij TOP fit! Om 8:00 uur werden mijn vriend en ik opgehaald door mijn moeder en haar vriend om naar Rotterdam te vertrekken.In de metro kwam ik loopmaatje Menno tegen en vetrokken we verder naar de Coolsingel. Daar kwamen we loopmaatje Linda tegen en vertrokken we naar de Tweet-up bij het politiebureau. Bij het politiebureau stonden Ruben en Cor al met aanhang (inc. Pinguïn) te wachten en niet veel later stonden er nog veel meer bekende loopmaatjes. Leuk om ze eens in het echt te zien, want tja de meeste kende ik eigenlijk alleen van twitter. Ineens riep Linda, ‘kijk’ daar heb je de pacer van de 4:00 uur’ en jawel daar stond Ton. Ton die mij mee zou nemen met de marathon dus dat kwam mooi uit. Hoefde ik niet meer naar hem te zoeken… dat scheelde weer wat ‘stress’. Vrij snel daarna gingen we richting het startvak. Snel afscheid genomen van familie en vriendlief en toen mee het startvak in. KICKEN het gaat nu echt beginnen!! In het startvak voegde Ton zich bij de andere 3 pacers van de 4 uur en kwam ik nog andere bekende loopmaatjes tegen. Kort daarna begon Leen het You’ll never walk alone te zingen(en nee ik hield het weer niet droog) en begon daarna the heartbeat. Wij zaten in de 2^e startgolf, dus het duurde wel even voordat wij ‘echt’ van start konden, maar wij hadden daarom nog wel een keer extra the heartbeat en nog een extra kanonsschot. Vrij snel na dit kanonsschot kwam de hele kudde in beweging richting de startstreep en gingen wij de boog onderdoor! De race was begonnen!!! Wat een gaaf gezicht, aan beide kanten van de Coolsingel lopers met allemaal 1 doel… het finishen van de marathon.

Ton had vooraf tegen mij gezegd, loop maar met mij mee en mocht je merken dat bij 38km nog ‘over’ hebt… gaan! Het volgen van de pacers ging, ondanks de drukte, redelijk. En het tempo wat hun erop nahielden was voor mij prima te doen! Ik merkte wel vrij snel dat het best warm was dus het zou veel drinken worden onderweg. De eerste paar km’s gingen prima, jeetje wat een kick! Zoveel publiek en bandjes langs de kant echt gaaf! De Erasmusbrug over en op richting de eerste drankpost. Ondertussen zag ik mijn collega Christa staan, dus even uitgebreid gezwaaid en hop weer door. Jeetje wat was het druk! Ik hoorde de ‘pacers’ er al over klagen. Bij de eerste 2 drankposten was het flink dringen en ik was daarom blij dat ik vanaf 16km een bidon van vriendlief in mijn handen gedrukt had gekregen. Ik had op aanraden van een vriend op meerdere plaatsen mensen met een bidon staan voor het geval het ‘te druk’ bij de drankposten zou zijn. Wat was ik blij met deze tip! Ook was het leuk om bekende te zien op de route, dat geeft toch net weer even extra energie.

Vanaf Zuidplein, langs de Maassilo weer terug richting de Erasmusbrug. Ongeveer 1,5km voor de Erasmusbrug stond mijn collega met een nieuwe voorraad gels en nog een bidon met sportdrank. Het al ‘rennend’ overhandigen van de spullen ging prima. Snel mijn nieuwe spibelt om en op naar Erasmusbrug. Ik had gehoord dat je hem de 2^e keer een stuk zwaarder zou vinden dan de eerste keer, maar ik moet zeggen dat ik daar geen last van had. In volle vaart naast de pacers de Erasmus over richting het Kralingse bos. Maar voordat we daar zouden komen moesten we nog ongeveer 5km overbruggen. En toen stonden ineens mijn vriend, mijn moeder en haar vriend vlak na de Erasmusbrug, even flink gezwaaid en met een dikke smile door de aanmoedigingen weer door. Door naar het 27km punt. Het 27km punt, waar ze met trommels in de tunnel zaten! Dat was even een kippenvel-moment… wat een herrie, maar zo gaaf! Daarna langs de kubuswoningen richting het bos. Op het 30km punt stonden Ronald en Merrit met de Roeptoeter en hoppa weer een dot met energie. Wel begon ik daar een beetje mijn benen te voelen en begon ik te denken, dat het toch best wel een eind lopen was. Maar verder ging het nog prima. Bij ongeveer 31km werd ineens heel hard mijn naam geroepen en geschreeuwd kom op!! Bleek (achteraf) een ander bekend twitterend loopmaatje (Niels) te zijn, hoppa.. weer wat energie!!

Inmiddels aanbeland in het Kralingse bos. Vooraf van velen gehoord dat dit een ‘doods’ stuk zou zijn, maar ik vond het heel erg meevallen! Toch nog best veel publiek, maar wel veel hardlopers die al een het wandelen waren. Rond de 33km stonden mijn oom en tante met weer een nieuwe bidon met sportdrank, dus de oude ingewisseld voor een nieuwe volle en door richting het laatste stuk. Ergens bij 35km zou mijn vader staan, maar die had geen herkenbaar vlaggetje zoals alle andere dus het zou nog even zoeken worden. Ineens hoorde ik keihard naast me roepen ‘Gabriëlla’ en ja hoor daar was mijn vader! Hij liep nog een stukje mee om mij te voorzien van een banaan en wat winegums. Hij vertelde trots op mij te zijn, BAM nog meer energie! Door deze actie was er tussen mij en de pacers wel wat meer ruimte gekomen dus na even een korte versnelling was ik weer terug bij ze. Een aantal loopmaatjes voorzien van stukjes banaan (het was voor mij net iets teveel) en toen door naar het laatste deel. Vrij snel daarna liep ik langs een heftig tafereel… er werd iemand gereanimeerd.. poehee…. Dat maakte even indruk.

Tijdens het lopen was ik in gesprek geraakt met een vrouw die nu haar 10^e marathon liep en zij vroeg regelmatig aan mij hoe het ging. Ineens kreeg ik een klap op mijn schouder en zei ze… 37km.. nog maar 5km te gaan. Yeah, nog maar 5km!! Hier kwam ik ook langs het bord met de teksten, maar ik zag op dat moment geen tekst voor mij erbij zitten (dag erna heb ik wel alle berichtjes op de website terug kunnen lezen, thnx allemaal). Mijn benen voelde nog goed en ik voelde mij prima dus ik dacht aan wat Ton had gezegd. Dus daar ging ik bij ongeveer 38km… los van de groep, versnellen. Wederom mijn naam en succes wensen door Niels en langs de roeptoeter van Merrit en Ronald op naar de Coolsingel! Hoe dichter ik bij de Coolsingel kwam, hoe meer vleugels ik kreeg! En toen het bochtje om en ja hoor… daar liep ik op de Coolsingel! Mijn oordopjes uitgedaan en genoten van het publiek en de zanger die net ‘een eigen huis, een plek onder de zon’ had ingezet! Wat een KICK!!! Steeds sneller en sneller richting de finish! Met een big smile de finish onderdoor, ik had het gehaald en ook nog binnen de 4 uur! Daarna rustig doorgewandeld en kreeg ik mijn welverdiende medaille omgehangen. Toen voelde ik de tranen komen, maar ze zette gelukkig niet door. Ik wilde geen betraande foto hahaha. Daarna werd ik nog mooi op de foto gezet en hoorde ik ineens mijn naam. Jaaa daar stonden mijn vriend, moeder en haar vriend. En de eerste vraag… en?? Wat is je tijd??????? hihi.

Kort daarna zag ik pacer Wim lopen (ook van de 4 uur) en kreeg ik complimenten over mijn lopen en de opmerking.. jij kan makkelijk 10minuten sneller lopen de volgende keer. Ton kwam vrij snel daarna ook aangewandeld, hem uitgebreid bedankt voor alle hulp en toen richting de graveerstand. Daar werd mijn medaille mooi gegraveerd en zag ik de officiële tijd.. 3:58:17! TROTS!

Dik tevreden over mijn geleverde prestatie zit ik nu 2 dagen later met nog stijve benen dit verhaal te typen. Nog steeds met een dikke vette glimlach op mijn gezicht… jawel… ik ben nog steeds ‘runnershigh’ . En de plannen voor een 2^e marathon zitten inmiddels al in mijn hoofd… ik weet nu wat voor een afstand het is, maar ik weet nu ook dat ik sneller kan! Maar wanneer deze plannen precies volgend jaar uitgevoerd gaan worden, dat weet ik nog niet. Eerst nog maar even flink van deze prestatie nagenieten!

 Running with my shoes of lightnings is like flying without wings.
I put on my shoes of fire to run over the yellow brick road to the legendary lane.
The legendary lane where you never walk alone!
  My road to Rotterdam, my road to the finish afther 42,195km on the Coolsingel!

13-04-2014!

Inmiddels zijn de plannen die in mijn hoofd zaten uitgevoerd en sta ik dus ingeschreven voor de marathon van Rotterdam op zondag 12 April 2015. Ik vond het zo’n gave marathon, er was zoveel sfeer en zoveel publiek langs de route dat ik dit graag nog een keer mee wil gaan maken. Het worden weer maanden van keihard trainen en dingen ervoor laten, maar uiteindelijk weet ik dat dit het allemaal waard is en ik heb er dan ook mega veel zin in! Ik zal jullie proberen mee te nemen op de weg naar mijn 2e marathon. Maar nu ben ik wel benieuwd, wie van jullie ga ik daar ook aan de start zien? Of heb je hele andere plannen voor die dag?