Slingerdeslanger door Alkmaar

Afgelopen woensdag liep ik mijn eerste officiële loop na de marathon van Rotterdam, namelijk de 10km bij de Alkmaar City Run. Vorig jaar liep ik deze gezellige loop ook en wist ik dat ik dat feestje een jaar later weer wilde meemaken. Zodra het kon schreef ik mij in en kon het aftellen beginnen.

Iets na 14 uur stapte ik in de auto om naar Alkmaar te rijden. Ik zou namelijk eerst gezellig gaan bijkletsen en eten bij loopmaatje Diana. Toen ik 10 minuten onderweg was bedacht ik mij ineens dat ik mijn hartslagmeter vergeten was, shit… dat wordt omkeren. 50 minuten later stapte ik met een volledige uitrusting uit in het prachtige Alkmaar.

Na gezellig even wat gedronken te hebben was het tijd om het avondeten te gaan voorbereiden. Diana en ik hadden bedacht om pannenkoeken te gaan eten en niet veel later stond Diana te bakken. Ze smaakte heerlijk en er was nog genoeg tijd om even uit te buiken. De vermoeidheid sloeg ook toe, maar na een klein dansje was de after diner dip weg. Hop kleding aan en gaan!

Om 20 uur vertrokken we op de fiets naar het centrum van Alkmaar. Daar zou om 20:30 uur een meeting met een aantal van instagram zijn. Wij waren er al wat eerder en zagen Ruben, Cor en familie al zitten. De meiden van Ruben hadden al meegelopen met de kidsrun en zaten met een big smile met hun medaille om hun nek. Niet veel later kwamen Ricardo, een vriend van Ricardo en Dimitri ook aangelopen. Marije en haar man kwamen ook nog aangelopen en was het feest compleet. De laatste plannen werden door besproken en ging iedereen zijn/haar weg.

Nog een laatste toiletbezoek en toen de warme kleding uit. Vorig jaar kwam het met bakken uit de hemel en nu was het prachtig mooi weer, wat een verschil. Wel werd het in de loop van de avond wat frisser, maar alles beter dan vorig jaar. Diana hield mijn tas bij, maar Marije en Dimitri moesten hun tas inleveren in de kerk. Door de kerk richting het startvak waar ik een appje van Jan kreeg. Die kwam nog even langs om aan te moedigen. Ondanks de drukte kwamen we elkaar nog tegen en kletsen we nog even bij. Ik stond inmiddels al in het startvak en de mensen begonnen in beweging te komen. Snel gedag gezegd en langzaam richting de start

De start is een soort van zandloper dus het duurde een gehele tijd voordat ik de startstreep kon passeren. Mijn plan was gewoon lekker lopen en niet maximaal gaan. De trainer had een gemiddelde van ong. 4:50 min/km opgegeven dus ik zou wel met een schuin oog op mijn garmin kijken af en toe. Ik liep lekker weg en het voelde allemaal heel ontspannen en rustig, maar toen ik op mijn klokje keek zag ik dat ik op 4:00 min/km zat, oeps… veels te snel. Snel wat gas eraf ….

De eerste kilometer ging in 4:45 minuten, best netjes , maar ik zat nog niet in een lekker ritme. Ik begon pas na 2,5 kilometer in een lekker ritme te komen en nam bij kilometer 3 een bekertje water. Best al snel in de race, maar het was eigenlijk wel lekker.

Het werd langzaamaan steeds iets donkerder en het was toch wel oppassen op het parcours. Niet alles was even goed verlicht, maar er lagen regelmatig toch wel wat verzakte putdeksel (dus van de gemene randjes waar je enorm je enkels op kan verzwikken). Vergeet daarbij niet de hele smalle straatje en de enorme hoeveelheid bochten… je snapt het, het was goed opletten onderweg. Het publiek langs de route zorgde voor een mooi feestje.

Ineens hoorde ik gabyyyyyyy, ik herkende haar niet meteen, maar toen zei ze, ik ben Esther van het dreamteam. Ohwjaaaaa hahahha grappig, ik had met haar een heel stuk samen opgelopen bij de zandvoor circuit run. Ook na de marathon van Rotterdam had ik nog even contact met haar gehad. Leuk om ‘ bekenden’ tegen te komen tijdens het lopen. Want niet veel later gebeurde hetzelfde en scheurde een jongeman langs mij heen. Dat bleek Rindert te zijn, dat schreef hij later op mijn instagramfoto van Alkmaar.

Bij kilometer 5 liepen we langs het water en had de organisatie 2 flyboarders vol met lampjes in het water neergezet. Ik was bijna geneigd om even te stoppen en uitgebreid te gaan kijken, maar ja… toch uiteindelijk maar niet gedaan hahahhha (zonde van mijn tijd 😉 ). De kilometers vlogen voorbij en voordat ik het wist zat ik alweer op de 7 kilometer. Daar was wederom een drankpost, maar deze heb ik maar even overgeslagen.

En ineens weer gabyyyyyy, wiiehoeeee daar stond Niels aan te moedigen!!! Even een handjeklap en een succes wens. PIEP PIEP kilometer 8…. Hmmm nog maar 2 kilometer… weet je wat, ik ga gewoon een beetje versnellen. Kijken wat er nog gaat en wat kan. Langzaam steeds iets sneller en voordat ik het wist was de laatste kilometer aangebroken. Nog een klein tandje erbij…. De lange winkelstraat door en in 1 rechte weg richting de finish…. In de verte zag ik Ricarde lopen en gebruikte hem als haas. De speaker zat nog even met mijn naam Gaby op mijn shirt en Gabriëlla op het startnummer te dollen (Gabrëlla was vast mijn zondagse naam zei hij hahhhahaa)… BAM binnen! 47:59 minuten. Dik tevreden!

Daarna nog even met Ricardo gekletst, die topper liep gewoon een dik P.R.! En daarna op zoek naar Diana en Jan. Niet veel later had ik ze gevonden en kon ik mijn heerlijke warme kleren weer aantrekken. Marije kwam daarna ook met een big smile aanlopen, die had ook even een mooi P.R. te pakken! Ik begon het aardig koud te krijgen, dus Diana en ik besloten om lekker terug naar huis te fietsen. Daar aangekomen afscheid genomen en begon mijn rit naar huis.

Thuis mijn garmin files geupload en kreeg ik al vrij snel mooie feedback van de trainer. Die had al mijn officiële uitslag opgezocht en was tevreden over mijn loop op het ‘ spaghetti parcours’.