Runner's World hardloopblog van het jaar

Afgelopen dinsdagavond was het dan eindelijk zover…. De uitreiking van de Runner’s World hardloopblog van het jaar verkiezing. Online werd er vanaf het moment dat de nominaties bekend waren keihard gestreden, en ook ik deed daar aan mee. En iedereen die op mij gestemd heeft… 1000maal liefde! Heel erg bedankt. Zoals je waarschijnlijk al weet, ben ik helaas niet de winnaar geworden. De blog van Girls love 2 run heeft gewonnen en Runninglau en Annemerel waren de Runner’s up. Gefeliciteerd!

De kans dat ik zou winnen was natuurlijk minimaal, ik ben nog maar een ‘broekie’ in bloggersland. Ik blog nog geen jaar en doe eigenlijk gewoon maar wat. Ik post wanneer ik dat wil en plan niet al een week vooraf alles al in…. ik kijk wanneer ik de tijd heb tussen het werk en het trainen door om mijn verhalen en gedachtes op papier te zetten. Maar desalniettemin vind ik het wel echt supertof en een hele grote eer dat ik wel tussen al die grote blogs in het rijtje mocht staan. Bedankt Runner’s World voor de nominatie en de toffe avond!

Want een toffe avond was het wel! Rond 18 uur werden we bij het hoofdkantoor van de Runner’s World in Amsterdam verwacht. Vooraf sprak ik met Zelia af op het station Amsterdam Amstel…en wat bleek Mari bleek in dezelfde trein te zitten. Nadat de hele club van just keep running compleet was liepen we richting het kantoor van de Runner’s. Mari en ik liepen zo druk te kletsen dat we niet eens doorhadden dat de andere meiden werden opgehouden.

Eenmaal bij de Runner’s World werden we gastvrij ontvangen met een gezond drankje en moesten we op de foto. Uhhhh foto?? Had dat niet even in de mail kunnen staan…. Dan had ik even iets meer aandacht aan mijn kleding en uiterlijk besteed hahahaha. Mari ging eerst en om een beetje over de fotovrees heen te komen ging ik eerst gezellig samen met Mari om vervolgens toch nog alleen op de foto te gaan.

Fotocredits: Ramiro Ameneiro

Daarna was het een weerzien van een hoop bekenden en werd er al nippend aan het drankje van alles besproken totdat we door Imo Muller en Olivier Heimel naar de stoeltjes voor het ‘podium’ geroepen. De avond kon beginnen… de avond die verder gepresenteerd werd door voormalig Viva-hoofdredactrice Vivianne Bendermacher. Zij vertelde dat er verschillende presentaties zouden zijn en er nog een speciale gast zou komen waarmee we ook een rondje zouden gaan lopen. En dat pas aan het einde van de avond de winnaar bekend gemaakt zou worden… Ze peilde even hoe het met de spanning bij iedereen zat en daarna werd er begonnen met de eerste presentatie.

De eerste presentatie was van Garmin en daarbij werd de filosofie van de forerunner verteld…. Want de garmin forerunner is for runners. En voor elke hardloper is er wel een bepaald model, voor elk niveau en elk doel. Daarna werd er bekend gemaakt dat we 1 van deze nieuwe modellen voor een bepaalde periode mogen testen om er daarna een review over te kunnen schrijven. Cool! Aangezien ik recent zelf de Garmin Forerunner 225 heb aangeschaft besloot ik de Garmin Vivoactive mee te nemen. De review van de 225 probeer ik ergens volgende week te schrijven, dus hou de site goed in de gaten.

Daarna was het de beurt aan het Amerikaanse schoenen merk Skechers. Huh? Skechers?? Dat zijn toch geen hardloopschoenen?? Nou blijkbaar dus wel… ze hebben nu al een paar jaar naast de gewone sneakers ook hardloopschoenen. Tot nu toe alleen neutrale schoenen, maar ze zijn ook bezig om schoenen met een correctie te gaan maken. En dat ze het goed doen blijkt wel uit het feit dat de winnaar van de Boston Marathon 2014 Sketchers aan zijn voeten had….Meb Keflezighi helpt Skechers met het ontwikkelen van de diverse modellen. En toen kwam even een ‘Oprah Winfrey’ momentje…. Want Niek van Skechers vertelde ons dat wij allemaal een paar Skechers mee naar huis kregen om te testen… en dan ook mogen houden. Aha… vandaar dat ik mijn schoenmaat moest opgeven ;-). Supervet… en na een uitgebreide passesie van 2 verschillende modellen kwam ik uit op de Skechers GOrun Ultra Road.

Fotocredits: Jasmine Janissen

Na het passen was het tijd om aan te sluiten in de rij van het lopend buffet. Heerlijke salades, alles tip-top verzorgd. Daarna mochten we weer plaats nemen op onze stoelen want het was tijd voor de presentatie van de de ‘Rand van het land loper’ Anton-Jan Thijsen. Anton-Jan blogt zelf ook en weet alles over communicatie. Hij las ons zelf een vond hij zelf veel te lange blog voor, een blog over bloggen in de toekomst ‘Running back to the future’ . Een tof en interesant verhaal met veel herkenbare stukjes erin. En wat mij betreft had hij nog veel langer gemogen… TOP Blog!

Daarna was het tijd voor de hoofdgast van de avond… net terug uit Beijing van het WK atletiek… Susan Kuijken. Voor diegene die Susan Kuijken niet kennen… Susan behaalde vorige week een mooie 8e plek op 5km tijdens het WK Atletiek in Beijing en gaat nu keihard trainen om nog sterker volgend jaar te kunnen vlammen tijdens de Olympische Spelen in Rio. Go Susan Go!! You can do it!!

Fotocredits: Jasmine Janissen

Tijdens het interview vertelde zij over haar belevenissen van het WK en hoe zij de dagen doorbrengt in aanloop naar een belangrijke race. Eten/trainen/slapen/trainen/eten/slapen/trainen en repeat…. En het ontspannende moment de avond voor de race.. nagels lakken. Susan maakt de mooiste creaties, heel tof om te zien.

Fotocredits: Jasmine Janissen

Susan was er niet alleen om te kletsen, we mochten met haar samen hardlopen. Na een korte omkleedsessie waarbij bijna iedereen zijn/haar nieuwe schoenen aantrok was het tijd om naar buiten te gaan. Na een groepsfoto (waarbij we door ongeveer 7 fotografen op de foto werden gezet) liepen we rustig over het Runner’s World Strava segment. Ondertussen kletsend met Andrea (want wij hadden daar een geheime missie, later deze week daar meer over) en achter Susan (ohhhh wat loopt zij licht en mooi) liepen we gezellig naar een plekje waar we wat oefeningen konden doen. Susan vertelde dat zij normaal gesproken alleen al 45 minuten bezig is met de warmin-up om alle spieren te activeren. Ook vertelde zij dat het belangrijk is om de benen te rekken en sterker te maken, maar dat daarbij ook echt de billen getraind moeten worden. Want een hoop van de bewegingen vallen of staan met de kracht van de billen… uhhhh oke…. (billen trainen, CHECK). Na de oefeningen liepen we weer terug naar het kantoor van de Runner’s World.

Fotocredits: Ramiro Ameneiro

Daar stonden diverse drankjes klaar en was het tijd om de winnaar bekend te maken. Nadat de confetti naar beneden gedwarreld was het tijd voor een feestje, Daarbij kon ik mooi nog even kletsen met Susan en ohhh wat een powervrouw is dat zeg! Wat een inspiratiebron en Tof mens! Zo heerlijk ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’…..

Bij het omkleden besloten Andrea en ik nog even wat foto’s voor onze geheime missie te maken en hadden we de grootste lol. Daarna begon het grote afscheid nemen, want het was inmiddels al 21:30 uur en de wekker zou de dag erna weer vroeg gaan. Uiteindelijk stapte ik met een hoofd vol info en gave indrukken om 23 uur mijn bed in… waarbij ik droomde dat ik volgend jaar met de hoofdprijs er van door ga ;-).