Nog 4 weken en 5 dagen

Waar ik vorige week nog schreef dat ik net gestart ben met de antibiotica ben ik inmiddels door mijn kuur heen. En ik kan je vertellen…. ik ben goed opgeknapt. Ik hoest mijn longen niet meer binnenstebuiten en heb weer energie. Het snot is ook zo goed als verdwenen, dus hopelijk was dit ook meteen het laatste voor deze herfst/winter periode. Het lopen is echter een ander verhaal helaas… waar ik zo positief afgelopen week mee begon eindigde ik aardig gedeprimeerd met een DNS bij de vestingloop in Willemstad.

Maar goed… laten we bij het begin van vorige week beginnen…. Op maandag kreeg ik zoals ik al op deze dag schreef de antibiotica, dit heeft natuurlijk even een tijdje nodig om in te werken en mede daardoor skipte ik mijn rondje op dinsdag. Ik had hard gewerkt en had echt geen puf en energie meer nog een rondje te gaan lopen. In de brievenbus vond ik wel een heel leuk pakketje, mijn medaille van de virtuele run ‘platform 9 3/4’ was binnen. Supergaaf ding! Ik deed deze avond niet zoveel, maar ik deed wel braaf mijn oefeningen om zo ook nog een beetje de aanwezige spierpijn van mijn dubbele damloop eruit te kunnen rekken.

Op woensdag merkte ik dat ik meer energie begon te krijgen en dat ik ook echt enorm veel zin had om even een rondje te lopen. Eigenlijk stond er 14 kilometer met daarin 8 versnellingen op het programma, maar ik besloot om eerst te kijken hoe het ging. De eerste kilometers gingen prima, maar ik merkte dat zeker bij de versnellingen nog energie tekort kwam. Ik besloot om een rondje van 10km ervan te maken, dat was wel even genoeg voor die dag. Daarna moe, maar voldaan en zonder pijnklachten ging ik een heerlijke avond languit op de bank tegemoet.

Op donderdag stond er weer een sessie bij de fysio op de planning. Dit keer bij een andere in dezelfde praktijk, omdat mijn vaste fysio met vakantie is. Zij had als opdracht gekregen om mijn rug even goed los te maken en ook een plek in mijn kuit met een paar naalden aandacht te geven (dryneedling). Dit ging allemaal prima en ook werd mijn enkel nog een beetje losgemaakt. Volgens mijn fysio hoefde ik (als er deze dag niks raars gevonden werd) eigenlijk niet meer terug te komen. Deze fysio merkte echter dat ik dat toch niet zo’n fijn idee vond dus er werd voor halverwege oktober nog een ‘check-up’ sessie gepland. Mooi! Nu weer opbouwen kijken wat gaat… op naar een pijnloze NYC marathon!

Op vrijdag had ik een rustdag en ik kan je vertellen…. ik deed ook echt bijna niks deze dag. Ik had eindelijk wel ‘de rust’ om het verslag over de dubbele damloop te schrijven, dus ging ik er eens goed voor zitten om deze mooie dag op papier te zetten.

Zaterdagochtend werd ik door mijn vriend naar het werk gebracht, gewapend met mijn hardloopoutfit en camelbag, want ik zou na mijn werk terug naar huis lopen. Het originele plan was 24 km verdeeld in 3 tempo’s. Steeds een beetje sneller. Met trainer Henny had ik afgesproken om het te proberen, kijken of het zou gaan. Vanaf mijn werk naar huis is het 12 kilometer, dus het plan was om eerst richting huis te lopen en vanuit daar nog verder te lopen. Mocht het dan niet gaan kon ik na 12 kilometer naar huis en als het eerder (of later) niet zou gaan zou mijn vriend mij ophalen. Om 16 uur stond ik buiten en wat was ik blij dat ik kon rennen. Na een drukke dag is het zo fijn om je hoofd even lekker te kunnen leeglopen. Even lekker de polder in en genieten van alle mooie natuur om je heen. De eerste stappen voelde meteen goed en ik moest mezelf de eerste 8 kilometer echt afremmen…. De kilometers vlogen voorbij en omdat het zo goed ging besloot ik om toch wat verder van huis te blijven. Voordat ik het wist begon ik aan het 3e blok van 8km. Bij dit blok merkte ik op een gegeven moment wel dat ik het tempo iets lastiger kon vasthouden, maar verder voelde het eigenlijk prima. De laatste kilometer begon ik wel een beetje mijn heup te voelen, maar goed…. ik was toch bijna thuis dus ik liep door. Na het lopen trok het meteen weg dus ik dacht oke het zal wel een beetje vermoeidheid zijn geweest. Verder voelde ik mij super en was heel blij dat het zo goed was gegaan.

Op zondag was de Vestingloop in Willemstad. Deze dag zou ik 2x aan de start staan, eerst bij de 5km en later bij de 10km. Beide lopen zou ik niet maximaal gaan lopen, maar wel een stevig tempo wat ik normaal gesproken goed zou volhouden (mits je niet ziek bent geweest 😉 ). Helaas liep het anders…. Ik ben gestart bij de 5km, maar merkte na 2 a 3km dat ik enorm veel last kreeg van mijn heup. Ik kon daardoor niet echt meer genieten van de loop en liep al met de gedachten om de 10km niet te gaan starten. Na de finish voelde ik nog steeds mijn heup en na een kort overleg met Henny besloot ik om daadwerkelijk niet te starten bij de 10km. Zwaar balen, vooral omdat ik gevoelsmatig niet eens 5km pijnvrij kon lopen… hoe moet ik dan over 5 weken een hele marathon lopen? (Oké ik was even vergeten dat ik de dag ervoor al 24km had gelopen, maar normaal gesproken zou dit geen probleem geweest zijn). Zwaar gedeprimeerd heb ik verder de zondag doorgebracht en heb ik alle lieve berichtjes van jullie op Facebook en Instagram gelezen. Thanks daarvoor. Een uitgebreid verslag over deze loop komt van deze week online ;-).

Omdat het mij toch niet lekker zat besloot ik gisterochtend om de fysio te bellen. Helaas is mijn 1e fysio nog steeds op vakantie, had de 2e pas donderdag tijd, maar was er wel in de middag bij een ander een gaatje vrij. Na bijna 5 kwartier kwam ik de behandelkamer uit. Een stuk opgeluchter dan dat ik daar naar binnen ging en inclusief een mooi bloemetjestape om mij een beetje op te fleuren. Niet alleen ben ik getaped en is er flink gerekt en gedaan, maar ik kreeg ook weer een waslijst aan oefeningen mee…. En moet ik donderdag terugkomen. Naast dit alles moest ik vooral hoop houden, want het zou echt goed komen volgens haar….

Mijn week zal dus weer niet uit het aantal kilometers bestaan als dat ik gehoopt had, maar vooral uit het uitvoeren van de oefeningen. Rekken en strekken…alles om nu zo snel mogelijk te herstellen. En daarnaast… positief blijven en er inderdaad vanuit gaan dat het echt goed gaat komen!