Nog 11 weken -1 dag

Wiehoeeeee er is weer een week voorbij, dus dat betekent… weer een week dichterbij mijn NYC marathon avontuur. Een week waarin ik 63,63km hard heb gelopen, keihard geknald heb in de sportschool en op 50% heb megedaan met de bootcamp. Maar ook een week waarin ik 2 dames mocht blij maken met een startbewijs voor de ‘ Save the boobies’ Run van aankomende zondag. Tijd voor een terugblik op de zeer afwisselende trainingen van afgelopen week.

Vorige week maandag begon ik de dag met ‘ verplicht’ uitslapen…. Ik zou namelijk die avond aan mijn reeks van nachtdiensten beginnen en ik vind het dan altijd wel erg fijn om zoveel mogelijk slaap vooraf te hebben. Ik had de avond ervoor gekeken naar de weersvoorspellingen en het zou niet superwarm worden, keihard gaan stormen of iets dus ik hoefde ook niet speciaal vroeg op te staan om mijn interval training te doen. Na heerlijk te hebben geslapen stond ik op en keek ik naar buiten…. bewolkt.. prima weertje voor mijn 13km interval. Ik at rustig mijn ontbijtje op, liet het zakken en trok mijn loopkleding aan. Toen ik eenmaal naar buiten ging was iets voor 12 uur… normaal is het natuurlijk niet zo slim om midden op de dag (in de zomer) te gaan intervallen, maar goed het was bewolkt en niet superwarm dus het moest kunnen. Op het programma stond 2km inlopen, 8x800m op 4:35min/km, rust 400m dribbelen en dan 2km uitlopen. Na 2 kilometer ingelopen te hebben liep echter het zweet al van mijn rug, man o man wat was het warm en benauwd. Langzaam begon ook het zonnetje te schijnen en begon ik echt te denken… ‘ what was I thinking???’. Met een tomatenhoofd eindigde ik met iets meer dan 13 kilometer weer terug in mijn straat. De interval was zwaar, maar uiteindelijk was ik zeer tevreden over de uitkomst. De tempo’s voelde goed en de beentjes waren na afloop aardig moe.

Eind van de middag had ik een afspraak in de sportschool om mijn circtuit training door te nemen en zo stond ik een paar uur later weer keihard te knallen in de sportschool. Een heerlijk sportief dagje.

Op dinsdagavond stond de bootcamp op het programma. Na een dag heerlijk geslapen te hebben was ik nog aardig duf en had ik eigenlijk niet heel veel zin. Mijn vriend zou echter ook niet gaan, dus hees ik mij een uur nadat ik wakker was in een outfit voor de bootcamp. Ik merkte meteen dat ik toch wel een beetje spierpijn had van de dag ervoor en dat ik behoorlijk brak was dus uiteindelijk heb ik op halve kracht meegedaan. Niks voor mij, maar het ging gewoon even niet. Mijn vriend ging er overigens wel voor de volle 100% voor en dat was uitendelijk ook het doel 😉

Op woensdag stond er een loopje van 6 kilometer op het programma. Een loopje dat ik altijd mijn ‘nachtdienst-shake-out-run’ noem. Ik krijg dit loopje vaak na mijn 2e nachtdienst om het ‘ brakke’ gevoel van de nachten eruit te lopen. Heerlijk zonder doel of bepaald tempo op pad…. Lopen en gaan. Dit keer voelde ik nog behoorlijk de spierpijn van het trainen van maandag en had ik stiekem niet zoveel zin. Het lopen ging echter wel lekker en kwam ik weer vol energie thuis. Vol energie om de laatste nachtdienst tegemoet te gaan!

Op donderdag een heerlijke rustdag. Een rustdag waar ik eigenlijk ook wel even aan toe was. Even heerlijk niks… Wat kan dat soms lekker zijn 😉

Vrijdag mocht ik voor een 20 kilometer tempoduurloop op pad. Ik had een deels nieuwe route uitgezocht en ging vol goede moed op pad. De opdracht was om eerst 2 kilometer in te lopen en daarna 3x 4 kilometer op 4:50 min/km lopen. Als rustpauze had ik 5 minuten rustig lopen en daarna 2 kilometer uitlopen. De eerste 2 kilometers gingen prima, maar ik merkte toen ik begon te versnellen dat het hem niet ging worden. Het was benauwd en mijn benen voelde als lood. Ik probeerde er het beste van te maken en uiteindelijk gingen de eerste 4 kilometers van de versnellingen in een gemiddelde van 5:10min/km ipv de 4:50 min/km. Bij het rustmoment zag ik ineens een haasje en een losgelaten konijntje en stopte even om een foto te maken. Op dat moment kwam er een hardloper voorbij en besloot ik om gezellig mee te lopen. We raakten aan de praat en voordat ik het wist waren de 5 minuten rust al voorbij en mocht ik weer proberen te versnellen. Deze versnelling ging al een stuk beter en ging in 4:55 min/km….. de laatste 4 gingen weer een stukje lastiger (5:01min/km) en ik was stiekem heel blij toen ik mocht gaan uitlopen. De route was overigens grotendeels wel mooi, dat dan weer wel 😉

Op zaterdag stond er ‘een uurtje fietsen als het weer mooi is’ op het programma. Tja dat was het niet ;-). Ik had die nacht ook heel slecht geslapen en een hele drukke dag op werk gehad dus vond het eigenlijk ook wel even goed…. Dus na een rustige avond besloot ik om lekker op tijd mijn bedje op te zoeken.

Na een heerlijke nacht doorgeslapen te hebben kon ik er weer vol energie tegenaan en stapte ik smorgens bepakt en bezakt de deur uit… met spullen voor het werk, maar vooral met hardloopkleding. Er stond namelijk een trail van 24 kilometer op het programma. Aangezien ik dat niet in Alphen kan doen besloot ik om net zoals 1,5e week geleden weer naar de Amsterdamse Waterleiding duinen te gaan. Dit keer niet naar Vogelenzang, maar naar de ingang bij de Zilk. Maar eerst moest er gewerkt worden. De dienst was gelukkig iets rustiger dan de dag ervoor en even na 15:30 uur stapte ik de auto in om naar de duinen te rijden. Ik had vooraf gekeken naar wat voor routes ze daar hadden en besloot om 2x de blauwe paaltjesroute en 1x de gele paaltjesroute te gaan volgen. Daarmee zou ik op iets meer dan 23 kilometer uitkomen.

Eenmaal in de duinen aangekomen begon de zoektocht naar de paaltjes. Na even gezocht te hebben vond ik ongeveer 600m vanaf de ingang het eerste paaltje en kon de speurtocht naar de volgende paaltjes beginnen. Vrij snel na het 2e paaltje zag ik al het eerste hertje in de verte staan, wat blijven het toch mooie beesten. Ik liep door en ineens vlogen er 2 zweefvliegtuigen over… later zag ik dat je bij die ingang naast een zweefvliegtuigbaan zit (vandaar 😉 ). Wederom een prachtige omgeving, veel zandpaden en grote heuvelachtige vlaktes. Wel minder bosrijk gebied dan bij de ingang ‘ de oase’ in Vogelenzang. Maar wel een hoop dieren in dit gebied…. Schapen, herten, konijntjes en een hoop verschillende vogels.

Het lopen ging goed, maar ik merkte dat ik het mentaal een beetje zwaar had. Met name toen ik 1x de blauwe route had gelopen en wist dat ik deze nog een keer moest lopen om aan het kilometer aantal te komen. Ik vond de route wel mooi, maar ook een tikkie saai. Maar aangezien ik niet zo’n heldin ben om zo maar te gaan pierenwaaien in zo’n bijzonder gebied moest ik er toch aan geloven om nog een keer de blauwe route te gaan lopen. Toen ik eenmaal over de helft was ging het mentaal alweer stukken beter en kon ik weer maximaal genieten. Daarna nog een kleiner rondje met de gele route en toen ik daar bij de finish was moest ik nog even een lusje lopen.

Ik was wel blij toen ik klaar was, want ik had het stiekem toch wel een beetje fris gekregen in mijn hempje (had verwacht dat het mooier weer zou zijn). Maar al met al liep ik een mooi tempo, heb ik een hoop mooie dieren gespot, heb ik weer een nieuw gebied ontdekt en was het toch echt wel genieten.

Afgelopen week schreef ik mij overigens ook in voor 2 bijzondere lopen, maarrrrrrrr hier ga ik jullie aankomende week meer over vertellen.

Aankomende week staan er 4 trainingen op het schema met aan het einde van de week een duurloop van 32km. Maar naast deze trainingen staat er ook een conditietest en bodyscan bij energylab in Eindhoven op het programma. Ben heel benieuwd naar hoe dit gaat en wat eruit komt. Ik zal jullie ook daar later deze week meer over gaan vertellen. Stay tuned.

Ohwja en mochten jullie al op mij gestemd hebben om ‘ hardloopblog van het jaar’ te worden… THNX! Mochten jullie dat nog niet gedaan hebben, maar nog wel willen doen…. ;_-) dan kan dat hier.

Zo! Jullie zijn weer helemaal op de hoogte hoe het met mij gaat met trainen, maar hoe gaat het bij jullie?