Je bent er waarschijnlijk niet onderuit gekomen op de diverse social media kanalen, maar de marathon van Berlijn ging heel goed. Inmiddels ben ik weer thuis en hebben jullie nog een weekoverzicht tegoed. Het internet in het hotel was namelijk niet al te best en in de avonden was ik ook best moe. Tijd voor een terugblik op de afgelopen anderhalve week. Een extra lange editie dus, veel leesplezier.
Maandag
Normaal begin ik mijn weekoverzicht met de maandag, maar omdat ik vorige week een beetje ‘vertraagd’ was daardoor kwam op de maandag het weekoverzicht uit. Heb je deze gemist en vind je het leuk om deze nog even terug te lezen? klik dan hier.
Dinsdag
Vandaag een dagje vrij die ik begon met een heel klein beetje uitslapen. Na wat te hebben gegeten ging ik op pad voor mijn laatste wisselduurloop voor Berlijn, 12 kilometer in totaal. Ik merkte tijdens de 2 kilometer inlopen dat mijn benen nog een beetje op gang moesten komen, maar dat het daarna wel weer goed voelde. Na 2 kilometer mocht ik beginnen aan de ‘interval’ 5x 1 km in 5:05 minuten en 1 km 5;30. De tempo’s werden ruimschoots gehaald, maar toch ging het iets minder makkelijk dan de week ervoor.
Na de training probeerde ik zoveel mogelijk dingen op mijn lijstje voor Berlijn af te werken, maar de tijd tikte hard door en om 16 uur werd ik door collega’s opgehaald om naar de musical ‘The bodyguard’ te gaan. Van te voren lekker ergens wat eten om daarna te genieten van de avond uit. Toch merkte dat ik wel een beetje ‘stress’ begon te krijgen. Met nog 2 dagen werken en vrijdagochtend werken voelde het toch wel als krap. Ik probeerde het ‘stress gevoel’ van mij af te gooien en te genieten van mijn middag/avond.
De musical was heel gaaf! Eenmaal thuis dacht ik ‘snel naar bed’, maar op het moment dat ik dat net wilde gaan kreeg ik een berichtje van een collega ‘als je wilt kan je morgen thuis blijven’ jaaaaaaaaaaaaaaa heel graag 🙂 . Komt dat even goed uit.
Woensdag
Omdat ik gisteravond laat thuis was besloot ik, ondanks mijn drukke schema met klussen, wel even om een klein beetje uit te slapen. Om 9 uur stapte ik mijn bed uit en begon ik met het schrijven van mijn verslag over de dam tot dam. Niet dat dit nou perse voor Berlijn klaar moest zijn, maar toch fijn als het maar gedaan is. Heb je het verhaal over de kilometerslange polonaise naar Zaandam gemist? klik dan even hier. Daarna deed ik alvast wat laatste boodschappen en legde wat spullen klaar die ik absoluut niet moest vergeten mee te nemen. Ik werkte mijn lijstje af en begon langzaam een beetje te ontspannen.
In de avond deed ik even niks en lag ik een beetje te chillen op de bank terwijl we tv keken, heerlijk!
Donderdag
Laatste dagje werken, lekker! Deze leek voorbij te kruipen… zo traag. Maar nadat ik alle uren had afgeteld en naar huis mocht, kleedde ik mij snel thuis om voor mijn laatste rondje op Nederlandse bodem. Deze ging voor geen meter, maar de beentjes waren in ieder geval weer los. En hoe grappig, tijdens mijn laatste stukje lopen kwam als ‘slotnummer’ We are the Champions van Queen in mijn playlist voorbij. Nou dan moet het wel goed gaan komen toch? 
Na het avondeten wilde ik aan mijn koffer beginnen, maar tikte de tijd hard door en moest ik nog even de deur uit naar de sportmasseur. Daar werden de benen nog 1 keer even goed losgemaakt, dat voelt toch altijd na afloop weer lekker.
Eenmaal thuis pakte ik snel mijn deel van de koffer in (nicky had alles al ingepakt) en lagen we om 22:10 uur plat. Ik kon niet meteen de slaap vatten, maar uiteindelijk viel ik in slaap, het was echter voor korte duur.
Vrijdag
om 3:15 uur ging alweer de wekker. WHAAAAAA vandaag naar Berlijn!!!!! Vroeg op, maar zoveel zin in! Even snel een korte douche, aankleden, toilettas in de koffer en gaan. Om 4 uur stapte we in de auto richting het vliegveld van Rotterdam. Daar was het al aardig druk, maar verliep alles vlotjes en kon ik na de douane alvast een groot deel van dit weekoverzicht schrijven en nog even een beetje wakker worden met een kopje thee. Om 7:10 uur ging het vliegtuig de lucht in, zagen we de zon opkomen en iets meer dan een uur later stonden we al in Berlijn.
Bizar hoe snel dat toch gaat. Het duurde even voor we de koffer hadden, maar toen die er was en we een kaartje voor 5 dagen OV konden we op pad. De route naar het hotel had ik vooraf al uitgezocht, alleen wist ik niet dat er werkzaamheden aan de metro waren. Iets langer dus met de bus, maar uiteindelijk konden we de metro in en waren we al redelijk vroeg bij het hotel. Daar konden we mooi de koffer stallen (de kamer was nog niet klaar) en wilde ik als eerst maar mijn startnummer ophalen bij de expo. Waar ik echter niet naar had gekeken waren de openingstijden van de expo… bij aankomst bleek dat deze nog niet open was hahahhahaa. We moesten even wachten, tijd voor een verveelselfie.
iets voor de openingstijd mochten we doorlopen naar het volgende hek en wat bleek, vriendlief mocht niet mee met mijn startnummer ophalen :-(. Hij moest gelijk door naar een andere hal terwijl ik mij bandje en startnummer kreeg. Jammer, maar later zou ik hem weer treffen. Toen ik eenmaal mocht doorlopen en mijn armbandje omgedaan kreeg, kreeg ik een plastic tas met papieren enz in handen en kon ik door om mijn startnummer op te halen. Dit verliep allemaal snel en voordat ik het wist kon ik op zoek naar vriendlief. Deze zat te wachten op het meetingpoint en konden we samen even de expo over. 
Zo kon ik mooi nog even wat bruistabletten van High5 kopen en overal waar het mocht mijn naam achterlaten 😉 .
Na een kort rondje was het tijd om wat te eten en om even met Melanie af te spreken. Zij was ook op de expo dus wel zo gezellig om elkaar even te zien. Dat moest natuurlijk vastgelegd worden 😉 .
Daarna waren we er wel een beetje klaar mee en gingen maar eens richting de Brandenburger Thor. Die wilde ik toch nu wel eens in het echt zien. Daar waren ze al bezig met het opzetten van het start/finish gebied en stond zelfs al een podium klaar.
Het gelukspoppetje wat ik van jelle had gekregen voor deze marathon moest natuurlijk op de foto met de Brandenburger thor, want als ik deze zou zien en passeren was het nog maar een paar honderd meter tot aan de finish.
We liepen daarna richting Potzdammer platz waar we langs het indrukwekkende monument voor de holocaust liepen. Echt zo groot en zoveel paadjes, zo indrukwekkend!
Bij Potzdammer haalde we wat drinken en streken neer op een terrasje. Het was voor ons gevoel al heel laat, maar het was nog niet eens 15 uur in de middag hahahahaha. Na een heeeeeeerlijke kop thee zochten we uit hoe we terug zouden komen bij het hotel en besloten om deze maar eens weer op te gaan zoeken. De kamer zou na 15 uur klaar zijn dus dat moest goedkomen. Daar eenmaal aangekomen bleek die nog niet klaar te zijn en kregen we een gratis upgrade naar een betere kamer, top! Het bed was gigantisch en nodige uit om even lekker op te gaan liggen, even de voetjes omhoog en bijkomen van alle indrukken van vandaag. We moesten nog wel wat eten en omdat het koolhydraten stapelen was begonnen had ik mijn zinnen gezet op een lekker bordje met pasta.
Vriendlief had via internet een leuk tentje gevonden, dus stapte we rond 17:30 uur weer in de metro om even een lekker hapje te gaan eten. Het eten was superlekker 
en met een volle buik liepen we nog een klein rondje en kwamen we bij een tentje uit wat ons wel leek voor de avond erna, mooi! Dan hoeven we dat niet meer te zoeken.
Eenmaal in het hotel ging vrij snel het licht uit, op naar de volgende dag!
Zaterdag
Op tijd de wekker en terwijl ik wakker lag te worden kroop ik richting vriendlief. Op dat moment strekte hij zijn arm uit en kreeg ik vol zijn elleboog in mijn oog, auw! Het resulteerde in een blauw oog, hahahaha heb je een bed van 2 meter breed en gebeurt dit. 
Om 9:30 uur zou de breakfastrun zijn en daar wilde ik wel aan mee doen. 6 kilometer loslopen met een finish in het Olympisch stadion en met als toetje een volledig verzorgd ontbijt. Ik wist dat er een aantal bekenden aan mee zouden doen, dus dat zou wel gezellig worden. Na een klein stukje met het OV kwamen vriendlief en ik aan bij de startplek, Schloss Charlotteburg. Daar stonden al aardig wat dixi’s, hingen behoorlijk veel ballonnen en begon het al vol te stromen met mensen uit diverse landen. Veel hadden grappige outfits en ik voelde mij eigenlijk best underdressed, hahahaha. 
Vriendlief ging alvast richting het olympisch stadion en ik wachtte op Susan en Stephan. Het duurde even voordat zij er waren (ik was natuurlijk veel te vroeg) en toen ze er eenmaal waren duurde het niet lang voordat we op pad konden. Eerst werden de ballonnen opgelaten en daarna kwam de meute in beweging. Het tempo lag laag, heeeeeel laag, dus her en der liepen we een beetje om de groep mensen heen om nog een beetje aan hardlopen toe te komen. Ik keek mijn ogen uit met de diverse outfits, maar verbaasde mij ook over het toch wel vele valsplat (uhhh Berlijn was toch vlak??).
Bij 4 kilometer kwam het Olympisch stadion in de buurt, huh?? nu al?? Susan en ik keken elkaar aan, maar zagen al vrij snel dat de stoet niet direct er naar toe liep, maar er eerst omheen. We kletsten gezellig verder, liepen over de Jesse Owens allee en kwamen niet veel later tot stilstand. We stonden voor een poort en terwijl ik contact had met Nicky waar hij in het stadion zat kwamen we weer in beweging en gingen de catacombe van het stadion in, iedereen begon te klappen en wheeeeee dit is gaaf!! Een stadion met zoveel geschiedenis, het stadion waar mijn moeder in heeft opgetreden in 1995 tijdens de gymnaestrada en wat ik zo direct mag gaan betreden. Ik begon een tikkie emotioneel te worden en we maakten nog even een foto voordat we echt het veld op mochten. 
Al veel mensen liepen op de baan dus wij kozen voor de buitenbaan voor een rondje nog te lopen. Ik zag Nicky speuren en zwaaide naar hem.
We liepen daarna door en eenmaal uit het stadion regelde Stephan ontbijt voor ons allemaal. Top!
Eenmaal buiten het hek was Nicky zo gevonden en konden we met zijn 4en met het zicht op de olympische ringen ontbijten, supergaaf! En ohhhhh die Berliner bol, jummie.
Omdat vriendlief en ik gelijk doorwilde kleedde ik mij om bij het stadion en pakte de metro terug richting de start van de loop. Daar zou namelijk een rederij zitten om een 3 uur durende rondvaart over de spree te kunnen doen. Zo konden we A genieten van het mooie weer, B zou ik niet teveel lopen en C toch wat zien van Berlijn. De rederij was zo gevonden, maar helaas… er bleek precies op deze dag een staking te zijn in de middag en gingen ze niet varen, helaas. We aten in de buurt een hapje en besloten om dan maar wel wat te gaan zien van de start, maar wel met veel tussenstops.
We gingen eerst naar het Nordbahnhof en de Bernauer strasse om een origineel stuk muur te zien. Echt zo bizar en zo hoog! En ook zo dik! 2 dikke stukken muur met daartussen ruimte voor wachtposten enz.
Na daar ook weer op een terrasje te hebben gezeten gingen we via een korte stop bij de friederichstrasse terug richting het hotel. Daar even met de beentjes omhoog en stapte ik lekker onder de douche. Na een verfrissende douche gingen we op tijd naar het restaurant wat we de dag ervoor hadden gezien. Het bleek meer een afhaaltentje te zijn en heel eerlijk… de pasta viel ook behoorlijk tegen. We besloten om nog even naar de pasta tent van de avond ervoor te lopen, maar helaas ze hadden geen plek meer. We besloten om nog even naar de Kurfurstendam te gaan, want daar hadden ze bij de Nike winkel een heel gaaf shirt die ik wel wilde scoren. We liepen daar nog een heel klein rondje en gingen op tijd terug naar het hotel. Hier legde ik alles klaar voor de volgende dag en tapte samen met vriendlief mijn gelletjes in en voorzag ze van motivernede quotes. Ik doe dit al vanaf marathon 1 en merk dat ik het toch wel fijn vind onderweg. Elke keer weer een andere tekst om 5 kilometer op te lopen.
Daarna nog even kort contact met coach henny en probeerde op tijd te slapen. Het duurde even, maar uiteindelijk viel ik als een blok in slaap.
Zondag
Helaas duurde de diepe slaap om tot een uur of 3… daarna was het wakker/slapen/wakker/slapen. MARATHON DAY!!!! Om 5:30 uur ging de wekker whaaaaaaaaa vandaag loop ik de marathon van Berlijn!! woehaaaaaaa. Er komt nog een uitgebreid verslag over de loop, maar zoals je waarschijnlijk wel ergens hebt gelezen ging deze erg goed! Ik liep een dik P.R. ondanks de warmte en het zware 2e deel van mijn race. Maar goed, ik mijn race in een aparte blog doen want het weekoverzicht is deze keer al zo lang, dus jullie moeten nog even wachten op dit verhaal ;-). 
Ik was/ben iig retetrots op mijn prestatie en liep de hele middag en avond euforisch door de stad. Ich bin ein Berliner!!!
In de avond gingen we uit eten bij een gezellig burgertentje en hoe toevallig, de Running Junkies bleken daar ook te gaan eten. Ik kon ze dus mooi bedanken voor het cheeren onderweg. Na de lekkere burger was het nog wel tijd voor een toetje vond ik en haalde we een XL thee met een heerlijke muffin erbij, NOMNOMNOM
Daarna ging wel aardig het licht uit, vooral bij vriendlief (hij had immers heel de stad doorgecrost om mij aan te moedigen) en stuiterde ik nog even door van alle lieve berichtjes die binnen kwamen. Super bedankt hiervoor xxx
Maandag
Auw auw auw spierpijn… trap op ging nog wel, maar trap af… HELL! Pinguinstyle vandaag hahahaha. Na een klein beetje uitgeslapen te hebben hadden we besloten om een ontbijttentje uit te proberen die vriendlief via Tessa had gevonden. Het bleek een schot in de roos, OMG wat was dit lekker. 
Het was een hele hap waar we nog de hele middag op konden teren. Het ontbijttentje was vlakbij de ‘Fernsheturen’ en tja als je daar toch in de buurt ben dan wil ik er ook wel in. Het duurde even voordat we naar binnen konden, maar het uitzicht was wel erg mooi daar boven.
Alleen tja…als je een rondje hebt gelopen heb je eigenlijk ook wel weer alles gezien hahahahah. We besloten om niet te lang te blijven hangen en lieten ons weer met de lift naar beneden vervoeren.
We wilden eigenlijk nog steeds de boottocht doen, maar in plaats van de 3 uur durende ging we vandaag voor de 1 uur durende boottocht. Lekker toeristisch hahahahaha, ‘een reisje op de rijn, rijn, rijn’ … ohwnee de spree ;-). We zagen verschillende bekende gebouwen vanaf het water en genoten van het zonnetje.
Na afloop zocht ik contact met Babette en deze bleek niet zo ver van waar wij waren lekker op een terrasje te zitten met Ron en Renee. Na een klein stukje met de metro en een wandeling haakte we aan op het terras en genoten we van een ietswat pittige curryworst en een lekker drankje. Daar zaten we eigenlijk heel de middag, lekker kletsend in de zon.
Babette, Ron en Renee zouden gaan eten bij een mexicaan en Nicky en ik wilde eigenlijk een lekkere burger eten bij het tentje waar we in de ochtend hadden gezeten. We hadden daar lekkere burgers op de kaart zien staan, dus op een gegeven moment namen we afscheid van elkaar en liepen wij richting het tentje. Daar eenmaal aangekomen bleek dat ze maar tot 16 uur open waren en draaide we snel om. Babette, Ron en Renee waren nog aan het shoppen in het warenhuis en zo sloten we weer bij hun aan om daarna gezellig met zijn allen Mexicaans te eten.
Het was een gezellige avond en voordat ik het wist sliep ik als een blok in slaap.
Dinsdag
Alweer de laatste dag en deze dag wilde ik graag naar concentratiekamp Sachsenhausen. Ik heb mij vroeger nooit echt geïnteresseerd voor de 2e wereldoorlog, maar nu ik iets ouder ben is dit veranderd. Het kamp ligt net 35 kilometer buiten Berlijn en aangezien we pas in de avond vlogen hadden we nog heel de dag. Na het uitchecken en de koffer te hebben gestald in het hotel gingen we op pad. OMG trap af ging nog beroerder dan de dag ervoor, maar goed… met het vele lopen voor de boeg zou het vast beter gaan. Na een lange rit met diverse metro’s kwamen uiteindelijk aan bij concentratiekamp Sachsenhausen. Met een audiotoer en kaart op zak liepen we de diverse overblijfselen af en viel ik van de ene verbazing in de andere. Ik was uiteindelijk ook weer blij dat ik WEL door het bekende hek de deur uit mocht….
Na een heftig ochtendje en middag wilde we de dag wel op een leuke en gezellige manier afsluiten en besloten we om bij het Hardrockcafe aan de Kurfurstendam te gaan eten. Eerst nog even wat winkeltjes af om vervolgens veel te veel te eten, oeps. Met volgegeten buiken gingen we terug naar het hotel, haalde we de koffer op en begonnen aan de tocht richting het vliegveld. Daar verliep alles soepeltjes en rond 22:15 uur landde het vliegtuig weer op Rotterdam the Hague Airport. Een klein uurtje later stapte we het huis binnen en hing ik als eerste mijn medaille bij de rest van de medailles…Zo! Die hangt. 
Daarna pakte ik de post erbij en wat bleek… ik had superlief al kaarten ontvangen
Woensdag
Omdat ik vandaag de nachtdienst in ga wilde ik eerst even goed uitslapen. Dit lukte aardig en hoe gezellig vriendlief was vandaag ook nog even een dagje vrij. Samen maakte we een plan omdat we behoorlijk wat dingen moesten doen, onder andere voor het huis waar we maandag alweer de sleutel van gaan krijgen. Zoefff en weer door naar het volgende 😉 We werkten de lijst af en nu zit ik met mijn macbook op schoot na te genieten van de afgelopen 5 geweldige dagen! De spierpijn is inmiddels aardig op zijn retour en eigenlijk voel ik het alleen nog als ik de trap afloop, maar veder voelt het wel weer redelijk normaal en zit ik zelfs al te kijken wanneer ik mijn schoenen weer aan ga trekken voor een klein rondje.
Het verslag over hoe ik de marathon beleefd heb probeer ik deze week te maken, dus die komt eraan, maar geef mij even de tijd. Bedankt lig voor de superlieve berichtjes voor en na de marathon! Echt Top!!!
Hoe is het bij jullie gegaan de afgelopen anderhalve week?? Ik heb er niet zo heel veel van meegekregen, dus ben benieuwd. 
Leave A Reply