Afgelopen zondag liep ik weer voor het eerst een halve marathon, voor het eerst een halve na al die maanden blessureleed. Waar ik eerder deze afstand redelijk met gemak liep keek ik er deze keer behoorlijk tegenop, want zoveel lange duurlopen had ik nog niet gedaan. In deze blog het verslag over deze dag, veel leesplezier.
6:30 uur… de wekker gaat af, oeff wat is het vroeg en wat hoor ik daar?? Regen? Ik druk mijn snooze in en draai mij nog even een keertje om. Iets voor 7 uur stap ik uiteindelijk maar mijn bed uit. Het komt met bakken uit de hemel vallen… nou ja alles wat nu valt, valt straks niet meer toch 😉 . Ook vriendlief moet eraan geloven, aangezien hij de beste pannenkoekenbakker is en ze altijd met liefde maakt, moet hij ook zo vroeg zijn bed uit. Terwijl ik mijn spullen bij elkaar pak en aankleed bakt hij heerlijke pannenkoeken. Even later zitten we gezellig samen aan een heerlijk ontbijtje. 
Na het ontbijt pak ik de laatste spullen en vertrek richting het station. Daar eenmaal aangekomen staan er al aardig wat lopers te trappelen van ongeduld om mee te mogen met de trein richting Leiden. Om 8:53 uur vertrekt de trein en iets na 9 uur stap ik uit op het dichtstbijzijnde station. Het is zo goed als droog als ik gezellig met een heel stel richting de Garenmarkt loop (het hart van de Leiden Marathon). Op de Garenmarkt zoek ik als eerst naar een dixi, want leuk hoor dat vele drinken vooraf, maar het moet er ook weer uit 😉 . Bij de dixi’s kom ik al 2 bekenden tegen, best leuke ontmoetingsplaats hahahahaha. Kitty en Frank wachten tot ik klaar ben en met zijn 3en lopen we richting het midden van het plein. Kitty moet haar nummer nog ophalen en Frank besluit koffie te halen. Ik zoek mijn loopmaatje Hans om hem succes te wensen voor de marathon, maar ineens begint het weer keihard te regenen. Ik zie iedereen verplaatsen naar de verschillende tentjes en besluit zelf om in de tent van De Hardloopwinkel te schuilen. Intussen zie ik verschillende bekenden voorbij lopen richting de tent om een startnummer op te halen. De regen stopt en langzaam komt iedereen weer uit zijn/haar schuilplek. Terwijl ik Petra tegen het lijf loop, kom ik ook een aantal andere van TeamVroem tegen. We verzamelen ergens op het plein en steeds meer leden van TeamVroem voegen zich bij ons. Ook Henny (mister vroem himself) en zijn jarige zoon Milan komen erbij. Langzaam begint iedereen zich om te kleden en besluiten Joke en ik om ons maar even in de daarvoor bestemde tent om te kleden. Ik besluit vanwege de regen (op dat moment regent het weer keihard) om mijn pet op te zetten. Ik gooi mijn tas af bij de tasseninnamen en moet alweer plassen, de rij bij de dixi is lang, maar ik moet echt nodig. Toch maar in die lange rij en ik zie de tijd wegtikken. Henny zou op mij wachten, want hij had aangeboden om samen met mij te lopen. Enigszins gehaast loop ik na mijn dixibezoek weer terug naar de plek waar iedereen stond. Ik zie Henny samen met Milan nog wachten en de rest loopt al een beetje vooruit. Gelukkig nog net op tijd.
We volgen de kudde en lopen richting de start. Henny en ik hebben allebei een startnummer voor startvak C. De rest van de groep voor E en moeten dus een stuk verder nog de Breestraat in. Het duurt niet lang of ik zie de ene na de andere bekende in het startvak staan. En zo ook mijn ‘hardloopvader’ Ton en TeamVroem en atletiekmaatje Marc. Snel nog even een foto met Ton, voordat Ton aan zijn belangrijke pacerklus mag beginnen. 
Het zonnetje lijkt door te willen komen en ik baal dat ik mijn pet op heb, veel te warm. Ik kijk om mij heen of ik bekenden buiten het startvak zie staan waar ik mijn pet aan af kan geven, maar helaas. Het Wilhelmus wordt gezonden en niet veel later klinkt het startschot en lijkt iedereen een beetje in beweging te komen. Langzaam komen we steeds iets dichterbij de start.. het hek door en go go go!
Henny en ik proberen het ritme te vinden en ahh mooi, een bekende.. snel gooi ik mijn pet af en loop verder met Henny. Niet veel later hoor ik keihard GABY!!! Een supporterde Nancy die een leuke foto van mij en Henny maakt. 
Henny en ik hadden bedacht dat ik in ieder geval tot 16 kilometer zou proberen om op een tempo van 5:10 min/km te lopen, om daarna eventueel nog een beetje te versnellen. Vanaf kilometer 1 liepen we al iets sneller, rond de 5:00 min/km, maar het voelde eigenlijk wel goed. Waar we eerst lekker over de brede straten lopen, gaan we ineens naar een enorme versmalling en lijken bijna stil te staan… we ‘hossen’ door en er lijkt geen einde aan te komen, jeetje wat is het hier smal en wat zijn sommige mensen nu al geïrriteerd. Waar het kan halen Henny en ik mensen in en naderen de brug over de A4. Hop de brug over en zoef richting Zoeterwoude Dorp. Ik merk dat het wat warmer begin te worden, maar ik voel mij nog helemaal ontspannen. Terwijl de door Zoeterwoude lopen komt atletiektrainster Judith voorbij geschoven, we wensen elkaar succes.
We lopen lekker door en gelukkig begint het in de polder een stuk breder te worden. Ik merk dat het toch behoorlijk ‘benauwd’ is en dat het zweet van mijn hoofd afloopt, toch voelt het tempo nog goed, maar sneller hoeft het van mij niet. We lopen nog steeds rond de 5:00 min/km en zijn net voorbij de 1e drankpost. We halen nog steeds veel mensen in en kom her en der bekenden tegen. Zo ook een aantal marathonlopers en uiteindelijk mijn loopmaatje Hans. Ik wens hem succes en volg Henny die al iets verderop loopt.
We lopen lekker verder en het lijkt wel of het met de minuut een beetje warmer begint te worden. Ik beken aan Henny dat ik nog geen idee heb hoe ik dit tempo ooit tijdens een hele marathon moet gaan lopen (want ja, ambitieus als ik ben ‘ik wil ooit die grens van 3:30 uur doorbreken’). Hij verteld dat dat vanzelf wel komt en niet over na moet denken, maar het gewoon moet doen… uhh oke. We babbelen verder, maar ik merk dat het wel iets minder ontspannend gaat als daarvoor. We naderen het tunneltje onder de N11 en lopen langzaam richting het volgende dorp. Ik merk dat door de tunneltjes en de bruggetjes ik een beetje uit mijn ritme ben en moet even op ‘adem’ komen. Ook de warmte lijkt parten te gaan spelen, ik neem een gelletje en begin iets langzamer te lopen (achteraf gezien is hier weinig van terug te zien, maar het voelde langzamer).
We lopen Hazerswoude Rijndijk (of is het Zoeterwoude Rijndijk) in en niet veel later krijgen we een heerlijk verfrissend en zeer welkom windje. Even een beetje afkoelen. We lopen richting de woonboulevard en daarachter ligt een speciaal voor de marathon gebouwde pontonbrug in de Rijn. Dit is tevens het punt waar de halve marathonlopers worden gescheiden van de hele marathonlopers. Ik vertel Henny dat we links moeten gaan lopen en voordat ik weet lopen we het water over. We slaan linksaf de weg op, op naar Leiderdorp!
Op de weg naar Leiderdorp komen we Cor tegen, Henny babbelt met hem, ik beaam het allemaal en wens Cor succes. Ik passeer een aanmoedigende collega en niet veel later begint het fijne asfalt plaats te maken voor niet zulke fijne stenen. Ook kan ik merken dat we al ruim 14 kilometer op pad zijn en dat ik dit toch echt niet meer gewend ben. Ik probeer tempo te houden en Henny begint mij aan te moedigen. Ik gooi er nog maar een gelletje in (die vorige leek toch wel een beetje geholpen te hebben) en hoop dat we snel weer asfalt onder onze voeten krijgen.
Een collega van mij zou rond de 15 kilometer gaan staan, maar helaas mis ik hem, jammer. Meestal geeft zo’n aanmoediging extra energie. Bij de 16 kilometer hoor ik ineens iemand mijn naam schreeuwen, het blijkt mijn leerling van het werk te zijn! Bonuspunten voor jou Ilona. Ik loop braaf achter Henny aan die inmiddels begint aan te geven hoeveel minuten we nog moeten.
De kilometertijden blijven zo rond de 4:50 min/km, op de een of andere manier blijven mijn benen lopen. Ik heb afleiding als ik iemand voor mij zie lopen die bijna compleet naast zijn schoenen loopt, OMG dat loopt toch niet lekker??  Sowieso ben ik verbaast over wat sommige allemaal wel niet aanhebben… lange mouwen, lange broeken, joggingbroeken, jasjes… maar je weet het nooit, wie weet trainen ze wel voor de marathon in de Sahara 😉
Ik tel met Henny de kilometers af en we maken bijna een vreugdedans als we weer op asfalt lopen. We draaien de Leidse singels op en spot daar ineens Marco Vink. Marco maakt 2 mooie plaatjes en wenst ons succes.
We zijn er bijna….. nog 2 kilometer. Voor mijn gevoel ben ik aan het kruipen, maar de tijden blijven netjes. Nog 2 kilometer te gaan.. we draaien de poort onderdoor en verruilen het fijne asfalt weer voor van die kl*te steentjes. Verderop nog een venijnig bruggetje en de laatste kilometer begint in zicht te komen. Henny probeert om nog iets te versnellen, maar dat gaat echt niet meer… ik ben op. We naderen de finish en onderbewust loop ik toch een klein stapje harder, een echte eindsprint zit er niet meer in. Ik hoor mijn naam, kan niet meer reageren, want ik wil maar 1 ding.. finishen! 
Langs de voormalige V&D en daar is die.. hij komt met rasse schreden dichterbij, mijn naam wordt nog omgeroepen en samen met Henny passeer ik de finish! Binnen!
Ik moet eerst even over een hek hangen, maar kom vrij snel weer op adem. Wow! 1:44:04! (4:56 min/km gemiddeld). Dat had ik dus echt niet verwacht. Even snel rekenen… dat is dus maar 3:26 minuten langzamer dan mijn P.R. Die ik liep op een moment dat ik in topconditie was… Ik ben blij, maar had niet verwacht dat ik het zo zwaar zou hebben onderweg. Samen met Henny lopen we richting de medailles en zie Judith staan, ze heeft een supermooie tijd gelopen en staat ook nog even uit te hijgen. We lopen richting de medailles en zoek Carla op. Carla is van de Leiden ladiesrun en ik had belooft om bij haar mijn medaille op te halen. Ze is zichtbaar verrast als ik al voor haar neus sta, hihi. Ik krijg mijn welverdiende medaille en Henny en ik lopen rustig verder richting een welverdiend drankje.
Terwijl we staan te wachten op de rest van TeamVroem (waar blijven ze nou?) komt ook Cor erbij staan. Ik krijg mijn pet terug van zijn vrouw en ik merk dat ik aardig begin af te koelen. Henny krijgt het ook koud en snel lopen we richting de Garenmarkt voor onze tassen. Eenmaal omgekleed staan we nog geruime tijd te wachten op de rest, maar uiteindelijk blijkt iedereen gefinisht. Niet iedereen even blij met zijn of haar tijd, maar wel weer een ervaring rijker. Iedereen gaat uiteindelijk weer zijn of haar weg en ik wandel weer rustig terug richting de trein. Nog steeds verbaast over mijn toch wel snelle tijd… Â 
5 Comments
Super gedaan! Je mag echt trots op jezelf zijn! Ik heb nog gekeken of ik je zag, helaas ben ik je mis gelopen!
Thnx meis! jij hebt het ook goed gedaan zeg! las gister je blog, topper!
Super goed! En ik word altijd zo enthousiast van je blogs! Keep on going 🙂
dankjewel Amanda :-). Ben jij nog voor een bepaald doel aan het trainen?
[…] briljante titel, dus plaatste ik hem met een saaie titel online. Nog niet gelezen? Check hem dan hier. Na het online zetten van mijn blog haastte ik mij richting het werk. Nog 1 dienst en dan WEEKEND! […]