Een ‘vluggertje’ op het circuit van Zandvoort

Afgelopen zondag was de Zandvoort Circuit Run. Na een jaar van afwezigheid was ik afgelopen zondag weer van partij. Doordat ik om 15 uur moest werken kon ik alleen maar de 5 kilometer doen en moest ik weer heel snel er vandoor. Toch was het een toffe ochtend. Tijd voor een terugblik.

Als om 8 uur de wekker gaat voelt het een beetje als midden in de nacht. Doordat de klok een uur vooruit is gegaan en ik de avond ervoor nog tot 23 uur heb gewerkt heb ik niet meer dan 6 uur geslapen. Toch heb ik onwijs veel zin in deze dag en spring zo veel mogelijk geruisloos het bed uit. Ik heb de avond ervoor alles nog snel klaar gelegd en trek een setje kleding aan. Ik eet snel een bakje kwark, maak nog even gebruik van het toilet en stap rond 8:45 met een thermosbeker thee de auto in. Op naar Zandvoort aan Zee!

De autorit verloopt voorspoedig. Normaal gesproken parkeer ik mijn auto bij het circuit, maar doordat ik dus snel weg moet na afloop van de 5 kilometer en de weg afgezet wordt gaat dit hem dus niet worden. Ik parkeer dus dit jaar mijn auto in Overveen en ga het laatste stukje met de trein.

De trein is gelukkig op tijd en op dit traject zijn er geen problemen. Na 7 minuutjes in de trein stap ik uit op station Zandvoort. Het is nog een klein stukje lopen naar het circuit en daar eenmaal aangekomen kom ik al vrij snel de 1e bekenden tegen. Ik loop naar de Runner’s tent en bij het winkeltje van Odlo kom ik Celeste en Nadia tegen. Samen met hun loop ik naar de contactpersonen van Odlo en ontvang ik een prachtige set kleding. We lopen niet veel later richting de pitboxen waar we ons even omkleden. Daarna lopen we weer terug, want er moet nog het een en ander geruild worden qua maten. Als we uiteindelijk alle juiste maten hebben speld ik mijn nummer op, doe ik nog even snel een plas en klets ik met oude bekenden Laura en Stacey.

De tijd gaat ineens hard en we lopen daarna met zijn allen naar de start. We kunnen nog net even een startvakselfie maken en dan is het tijd om te gaan.

Waar we net nog hadden afgesproken om gezellig met zijn allen te lopen gaat Nadia er al vrij snel vandoor. Niet veel later merk ik dat het tempo ook voor mij net even te laag lig en loop rustig aan weg bij de anderen. Ik loop nog een klein stukje samen met Celeste, maar merk dat mijn benen sneller willen en ik besluit er gewoon een lekkere tempoloop van te maken. Niet te hard, maar wel lekker doorlopen. Kan ik mooi nog even oefenen met de aanwezige ‘heuveltjes’ op het parcours 😉 .

Bij ongeveer 2 kilometer loop ik Nadia voorbij en ze haakt aan. Samen lopen we kletsend over het parcours. Niet veel later wordt ik door Dinie aangetikt op mijn schouder en ik wens haar succes. Ze gaat er als een haas vandoor en ik kijk stiekem jaloers naar haar korte broek en sporttop. Ik merk dat ik het toch wel wat warm heb in mijn lange tight en jasje. Ik rits het jasje een beetje open en dit zorgt wel voor wat verfrissing.

Bij 3 kilometer scheuren we als echte formule 1 auto’s de bocht door en bij 3,5 kilometer zie ik de man van Stacey staan. Ik schreeuw naar hem dat ze eraan komt en hij moet lachen. Niet veel later lopen we van het circuit af en lopen we een rondje buitenom. Dit is nieuw en we lopen niet veel later over het parkeerterrein. Daarna lopen we het tunneltje onderdoor waar ik eerder die ochtend door heen wandelde. Er staat op dat stuk best veel publiek en ineens hoor ik aanmoedigingen van Yldau en Robert-jan. Ik zie nog een bekende staan en roep naar haar. We gaan het circuit weer op en lopen wederom langs de man van Stacey.

Nadia en ik hoeven nog maar een klein stukje en kletsen over onze finish strategie. Hand in hand finishen? Los van elkaar? Springend de finish over? hahahahaha met de finish in zicht gooi ik er nog een kleine versnelling in, maar Nadia geeft meteen aan dat dat haar niet lukt. Ik laat het tempo weer zakken en pak haar hand. Stiekem loop ik nu wel weer iets harder, maar houdt ze het nu wel vol. We worden vanaf de zijlijn nog aangemoedigd en gaan hand in hand de finish over. Helaas was de fotograaf te laat of Nadia te vroeg met het stop drukken van haar Garmin, want de  hand in hand foto ontbreekt hahahaha.

Ik finish in 24:14 minuten en ben dik tevreden. Ik heb heerlijk gelopen, ben niet kapot gegaan en had nog meeneem dan genoeg over. Ook Nadia heeft lekker gelopen en we lopen naar ons welverdiende flesje drinken en halen de prachtige medaille op. Ik haal hem bij een vrijwilligster op waarmee ik die ik eerder die ochtend heb gekletst. Zo lief!

Dinie staat aan de zijkant te wachten en beide zijn we tot de conclusie gekomen dat het parcours langer was dan 5 kilometer. Allemaal hebben we ruim 5,2 kilometer op onze horloges staan. Of hebben we allemaal niet efficiënt gelopen?? Geen idee, maar goed… het was een funrace. Ineens zijn ook Celeste en Laura daar. Die hebben ook lekker doorgelopen. Nadia, Celeste en ik gaan nog even op de foto en niet veel later maken we nog even onze eigen medaille foto’s. 

Ik zie ineens Olivier Heimel van de Runner’s world staan en geef hem een knuffel. Ik heb namens de Runner’s world een startnummer gekregen en bedank hem hiervoor. Helaas heb ik geen tijd meer om naar de mensen bij de Runner’s world te lopen, maar bedank ze via Olivier. Ik loop daarna samen met Celeste en Nadia terug naar de stand van Odlo. Daar zijn inmiddels een heleboel bekenden en er wordt een hoop gekletst en geknuffeld. Ik baal echt dat ik moet werken, want het is zo gezellig.

Ik bedank de mensen van Odlo en ga er snel vandoor. Ik loop snel terug naar het station en begin weer aan de weg terug naar huis. Deze gaat gelukkig wederom voorspoedig en eenmaal thuis kan ik nog snel even douchen, wat eten en dan moet ik alweer naar het werk. Het was een mooie en gezellige dag! Volgend jaar hoop ik er wederom bij te zijn, maar dan gewoon de gehele dag 😉