Een tam weekje, of toch wel wat actie?

Het was deze week een rustig weekje op sportief gebied, ook wel een keer lekker, maar dit moet niet te vaak hoor 😉 .  Tijd voor een terugblik op deze ’tamme’ week…of was er toch wel een beetje actie?? Win win 😉

Maandag
Vandaag even een rustdag op sportief gebied, hoewel de benen eigenlijk prima voelde na de halve van Egmond van de dag ervoor doe ik het rustig aan na het werk.  Mijn benen hadden stiekem wel zin in een rondje, maar toch doe ik verstandig en doe ik het niet. Er staat niet voor niets ‘rust’ in het schema ;-). Na het werk haalde ik de boodschappen voor de rest van de week en dook ik  daarna de keuken in voor een heerlijk recept wat ik van Linda kreeg. De rest van de avond deed ik niet veel en dook ik op tijd mijn bed in.

Dinsdag
Vandaag wederom een vroege dienst en na het werk rij ik snel naar huis om nog even in het licht te kunnen hardlopen. Eenmaal thuis is vriendlief al thuis en merk ik dat ik toch wel moe ben. Toch besluit ik te gaan en zie ik wel hoe en wat het wordt. Tijdens het lopen ga ik als de brandweer en moet ik mijzelf meerdere malen op de rem trappen, want het lijkt zo niet echt op een hersteltraining hahahaha. 

Na het eten duik ik achter de macbook en schrijf ik een review over de Flipbelt Reflective. Ik mag dit keer, naast er wat over te schrijven, ook nog eens 4 weggeven. Heb je deze actie gemist? klik dan even hier om het terug te lezen en hoe je kans maakt op deze Flipbelt.

Woensdag
Eigenlijk stond er voor vandaag een Fartlek op het schema, maar omdat ik ook een Personal Trainingssessie heb afgesproken en nog moet werken tot 23:00 uur, laat ik die training even voor wat het is. Jammer, want ik vind het fijne training, maar moet soms niet teveel tegelijk willen heb ik eerder gemerkt. In plaats daarvan maak ik in de ochtend voor het eerst zelf granola. Eigenlijk is het dus vet simpel om te maken en het smaakt ook nog eens heerlijk!

Om 11:30 uur rijd ik richting de sportschool. De PT-sessie is weer behoorlijk pittig, maar ik kan toch alweer iets progressie merken ten opzichte van de vorige keer. Ook Arjun is tevreden en enigszins voor ‘dood’ verlaat ik de sportschool. 

Eenmaal thuis sprint ik onder de douche en warm ik mijn eten op. Ik eet tegenwoordig maar warm tussen de middag als ik avonddienst heb, want op de SEH weet je nooit wanneer je er tijd voor hebt en kan het zomaar zijn dat je na 1 hap alweer verder moet. Niet echt handig, maar goed… dan maar een boterham als avondeten 😉 .

De avond is weer leerzaam en om 23:00 uur ga ik snel naar huis, want de dag erna moet ik alweer om 9:30 uur beginnen.

In de avond plaatste ik op instagram nog een winactie voor de Beartrail op zondag 22 januari. Mocht je deze gemist hebben.. klik dan even hier en doe gezellig mee. 

Donderdag
Helaas… het was een rotnacht en dan gaat de wekker toch wel weer vroeg. De spierpijn valt gelukkig mee, maar het is pas dag 1… dus ik juich nog maar niet te vroeg.  Het is rustig op werk, waardoor de dag extra lang lijkt te duren. Mijn begeleider en ik mogen een half uurtje eerder naar huis en woehoeeee ineens heb ik al weekend. Eigenlijk zou ik vrijdag ook nog werken, maar omdat het rolluik dan geleverd kan worden, kon ik mooi mijn dienst verplaatsen. Eenmaal thuis doe ik nog wat klusjes mbt de was en duik daarna de keuken in. Vriendlief en ik keken in de avond de laatste afleveringen van Designated Survivor op netflix, een aanrader!

Vrijdag
Ondanks dat ik eigenlijk vandaag moest werken en nu vrij ben gaat de wekker vroeg. De mannen van het rolluik kunnen vanaf 8:30 uur op de stoep staan en tja ik kan moeilijk open doen in mijn pyjama. Terwijl ik onder de douche sta hoor ik een onweersklap.. oh oh. Met onweer gaan ze natuurlijk niet het dak op… Gelukkig blijft het bij 1 klap en blijft mijn telefoon stil dus ik ga er maar vanuit dat het doorgaat. Terwijl ik zit te wachten op de mannen heb ik eindelijk de rust om terug te kijken op 2016 en vooruit te kijken op 2017. Lekker op tijd dus… NOT. Rond 9:00 uur zijn de mannen er en wordt er begonnen aan het rolluik. Ik ga ondertussen lekker verder met mijn blog en ondanks dat ik het kort wil houden, wordt het weer een aardig verhaal. Gemist? klik dan hier.
Het rolluik is rond 11 uur klaar en ik twijfel over wat ik ga doen de rest van de dag. Ik merk dat ik toch nog wel wat spierpijn heb en heb voor de dag erna een duurloop op de planning staan. Als ik naar de sportschool ga, lok ik nog meer spierpijn uit en als ik ga hardlopen heb ik kans dat mijn duurloop de dag erna niet lekker gaat. Ik besluit om maar wat dingen in huis te doen die ook moeten gebeuren. Gelukkig was een groot deel van de strijk al gedaan en ging het dit keer maar om een klein beetje, maar toch blijft het een K*tklus.
Daarna begin ik aan een terugblik op Egmond, maar op de een of andere manier heb ik weinig inspiratie en is vriendlief ook nog vroeg thuis dus begin ik lekker op tijd aan het eten. Na het eten race ik nog even met de auto naar het dorp om gelletjes te halen voor de dag erna. Mijn voorraad was helemaal op en vind het toch wel fijn om iets mee te hebben onderweg.  In de avond kijken we samen naar the Voice en verbaas ik mij voor het zoveelste jaar over hoe lang die liveshows duren… bah!

Zaterdag
Wat een hagelbuien…..ik check de weerapp en zie dat het in de middag beter moet worden qua weer. Vriendlief en ik gaan daarom na het ontbijt maar eerst boodschappen doen. Deze eenmaal uitgepakt kleed ik mij om voor de duurloop en ga ik op pad. Het is heel lang geleden dat ik een duurloop van meer dan 20 kilometer alleen liep. Ik weet niet precies waardoor, maar op de een of andere manier durfde ik deze afstanden niet meer alleen te lopen. Bang om het niet te halen,… geen idee, maar er is dan maar 1 manier om dit te doorbreken.. door het gewoon te doen!

Ik stapte naar buiten en terwijl ik stond te wachten op GPS begon het te hagelen, fijn… Gelukkig kon ik snel gaan lopen en werd het ook al snel droog. Ik had zin in de duurloop en had als opdracht om de eerste 20 kilometer rond een tempo van de 5:40 min/km te lopen. Ik moest even het goede tempo vinden, maar uiteindelijk liep ik heerlijk. Ik had de route zo uitgestippeld dat ik het eerste stuk vooral wind tegen zou hebben om daarna wind mee te hebben. Ik genoot met volle teugen, maakte her en der wat foto’s en na 20 kilometer moest het tempo omhoog naar 5:20 min/km. Ik merkte dat mijn benen er niet zoveel zin in hadden, dus ik probeerde in ieder geval wel iets te versnellen, maar kwam niet op het beoogde tempo. Ik merkte dat ik gefrustreerd begon te raken en kon maar aan 1 ding denken ‘let it go’… het is het niet waard! De kilometers en het vertrouwen hierin terugkrijgen is belangrijker. Het hielp, maar toch probeerde ik wel nog steeds in de buurt van het beoogde tempo te komen. De laatste 3 kilometers moesten in 5:00 min/km, dat lukte niet en liet mijn Garmin lekker piepen. Ik genoot van het feit dat ik het weer kon, maar merkte wel dat mijn benen moe waren. Na 28 kilometer stopte ik mijn horloge en wandelde het laatste stukje naar huis. BAM! I did it!! 

Eenmaal thuis kreeg ik het snel koud bij het rekken en stapte snel onder een welverdiende warme douche. Vriendlief schuurde nog even snel een paar traptreden en zette ze om en om in de lak. Zo konden we de dag erna de rest van de trap gaan verven. Terwijl ik zorgde voor een fris bed zorgde hij voor het eten en eenmaal op de bank zittend had ik nergens meer zin in. We keken naar de serie Shooter op Netflix en rond 22:30 uur vertrok ik naar boven.

Zondag
Wat??? 7:00 uur en klaarwakker??? Vriendlief is ook wakker, maar samen komen we tot de conclusie dat het nog wat vroeg is om de rest van de trap te schuren en te gaan klussen. Hij draait zich om en ook probeer verder te slapen, dit lukt niet echt en ik besluit om maar even te gaan lezen. Dit helpt… ik val uiteindelijk weer in slaap en wordt om 10:00 uur wakker.. oeps, dat was nou ook weer niet de bedoeling. Eenmaal beneden zit vriendlief startklaar om te schuren en terwijl ik mijn bakje kwark naar binnen schuif schuurt hij de trap. GOEDEMORGEEENNN Daarna kan het grote klusfestijn beginnen. We beginnen lekker, maar hebben nog een roller en extra tape nodig. Eenmaal weer thuis wordt mijn humeur met de minuut slechter. Vooral als de verf doorlekt onder het tape, op mijn nog niet zo lang geleden, opnieuw geverfde muren. Bloedsjagerijnig ben ik uiteindelijk als de trap klaar is en we allebei onder de witte verf zitten (en ook alles wat niet onder de witte verf hoort te zitten). Als we het allemaal weer opruimen wordt mijn humeur weer iets beter, maar baal ik van de muren. Dat wordt weeeeer verven, bah! Maar ooit komt het goed, ooit! 

Na afloop spring ik onder de douche en probeer ik de verf op terpentine basis uit mijn haar te krijgen. Ik heb af en toe al grijze haren, maar nu is het nog 3x zo erg 😉 .

Omdat we allebei geen zin meer hebben in ruzie/klussen stoppen we ermee voor die dag en besluiten maar eens te gaan lunchen (is inmiddels 16 uur en we rammelen van de trek). Het wordt, gezien het tijdstip, een minilunch en gaan verder met de serie waar we gebleven waren. Daarna gezellig samen de keuken in om na het eten ik aan dit weekoverzicht te beginnen en vriendlief aan een spelletje.

Het was dus een erg rustige week op sportief gebied, mede doordat de personal trainingssessie niet op een andere dag kon en ik daardoor een training skipte. De kilometers van de zaterdag maakte wel een hoop goed en was het eigenlijk wel even lekker zo’n weekje. Komende week ga ik er in ieder geval weer volle bak tegen aan!

Hoe ging het bij jou??