Afgelopen zondag liep ik de kwart marathon bij de marathon van Rotterdam. Een nieuwe ervaring voor mij tijdens de marathon van Rotterdam, want in 2014 en 2015 liep ik de gehele marathon. Nooit eerder liep ik de kwart en ik denk dat dit ook bij deze ene keer zal blijven. Maar om nou niet meteen een negatieve toon neer te zetten…. Laten we bij het begin beginnen 😉
6:21 uur… de wekker gaat af, ik druk snel de snooze knop in en geniet nog even van 9 minuten lekker ‘sudderen’. Daarna stap ik mijn bed uit en bedenk mij… waarom start deze loop zo vroeg? Dit jaar niet de hele marathon voor mij, dus met een stuk minder stress en zonder vriend en familie stap ik rond 7:30 uur in de auto richting Rotterdam. De reis gaat voorspoedig en tegen 8 uur rij ik de parkeergarage bij de Kralingse zoom binnen. Daar staan al plukjes lopers de laatste kledingstukken in de auto te gooien. Ik wandel rustig naar de metro en pak de eerste de beste metro die naar ‘Beurs’ gaat. Vanuit daar de metro richting Centraal station om daar te wachten op Natasja en Marleen.
In de tussentijd dat ik sta te wachten zie ik een aantal bekenden voorbij gaan. Allemaal gaan ze de hele marathon lopen en voel ik hun spanning. Langzaam wordt het steeds drukker op het CS en voordat ik het weet zijn Natasja en Marleen er. Nog even op zoek naar een toilet en daar komen we de volgende bekende tegen, de alijd goedlachse Petra staat daar en ik krijg van haar een ‘plasmuntje’. Ook Petra gaat de marathon lopen en is behoorlijk gespannen. Ik wens haar succes en verdwijn door het poortje van de WC.
Na de ‘plaspauze’ vervolgen we met zijn 3en de weg naar het Schouwburgplein, daar konden we de tassen kwijt. Althans… ik wel. Natasja en Marleen bleken geen bagagelabel te hebben en toen was er lichte paniek. Uiteindelijk kwam er een slimme oplossing en konden ze hem alsnog kwijt, maar ik heb menig loper (ook tijdens de marathon) met hun gewone tas op hun rug zien lopen. Belachelijk dat dit niet voor elke loper beschikbaar is gesteld en dat je dit dus moest aangeven (en ik meen zelfs betalen) bij het inschrijven. Maar goed… dat is een puntje voor de organisatie en ze zullen wel zo hun redenen ervoor hebben gehad. We kleden ons om en ohwneeee ik trek ‘krrrrtjsss’ een grote scheur in mijn sok. KAK….
Ik probeer er eventjes mee te lopen, maar merk al vrij snel dat mijn sok afzakt… shit shit shit… ineens een ingeving… ik heb nog een paar compressiekousen in mijn tas gegooid, snel wissel ik van sokken en ben ik er klaar voor.
Als 3 ‘smurfen’ (je zal later zien waarom) verlaten we het Schouwburgplein, op naar Blaak! Helaas start de kwart niet op de Coolsingel, maar wel bij de toch nog altijd bijzondere kubuswoningen. We zetten de laatste meters richting Blaak een kleine dribbelpas in om een beetje warm te worden. WOW! Wat een mensenmassa. Alledrie moesten we nog een keer naar het toilet en besloten om bij de rustig uitziende Dixi’s in de rij te gaan staan. Later bleek de rij aan de andere kant te zijn dus dat wij via de andere kant een rij begonnen te vormen werd niet door iedereen in dank afgenomen, oeps. Het scheelde wel veel tijd en niet veel later stonden we ruim om tijd in startvak 1. Ik had zelfs nog door mogen lopen naar het allersnelste startvak, omdat ik een A op mijn startnummer erbij had staan. Maar dan had ik niet gezellig samen met Marleen en Natasja kunnen lopen en tja… ik mocht toch niet zo heel hard lopen dus zo kon ik ook niet in de verleiding komen om veel te hard te starten.
Er werden her en der nog wat foto’s gemaakt en toen was het tijd om ons echt klaar te maken voor de loop. Jasje uit, muziek klaar, Garmin een satteliet… ja hoor kom maar op met Lee Towers! Uhhhh Leen waar blijf je??? Maar in plaats van het vertrouwde ‘you’ll never walk alone’ kwam er ‘hippe’ muziek uit de speakers. Ik had heel eerlijk verwacht dat ze je bij Blaak ook gewoon Lee Towers zou horen via de speakers, maar uhm niet dus (misschien maar goed ook, want anders had ik zelfs voor de kwart een potje staan janken), jammer!
Het aftellen was begonnen, het startschot klonk en de horde in beweging begon te komen. Marleen zou Natasja gaan hazen en ik zou proberen om bij te blijven. Tja… leuk plan, wat uiteindelijk resulteerde in het feit dat we alledrie alleen liepen. We gingen gezamelijk over de startstreep, maar na nog geen 200 meter waren Natasje en ik Marleen al kwijt. We liepen met zijn 2en verder en ergerde ons aan de enorme drukte. Ineens kwam Runner’s World Denny voorbijgeschoven en ook hij had moeite om in een goed ritme te komen. We liepen verder, uitkijkend naar meer ruimte op het parcours. Het zal vast zo beter worden dacht ik nog. Na 1 kilometer was het nog niet veel beter en moest ik enorm uitkijken waar ik liep. Er stonden namelijk dranghekken met uitstekende pootjes midden op de weg. De bedoeling van deze hekken was om eigenlijk iedereen netjes langs 1 kant te lijden, maar hou maar eens een kudde wilde hardlopers tegen met je hekje.. die hebben er lak aan en gaan gewoon aan beide kanten er langs.
Natasja was ik even kwijt, maar die kwam ineens naast mij lopen. Het was nog steeds erg druk en voordat ik het wist was daar kilometer 2 al en was ik Natasja weer kwijt. Ik liep gewoon op gevoel verder en hoopt dat het parcours breder zou worden.
Bij 2,5 kilometer draaide we het Kralingse bos in voor een rondje rondom de plas. Ook hier geen brede paden, maar gewoon normale fietspaden. Het had in de nacht geregend dus her en der lagen behoorlijke plassen, ik probeerde ze te omzeilen, maar met toch enigzins natte voeten liep ik de ronde rondom de plas. Ondanks dat de fietspaden niet breed waren kwam ik hier beter in een ritme en kon ik lekker doorlopen richting de drankpost op de 6 kilometer. Ik nam een bekertje water aan, stiekem toch wel lekker. Na de drankpost liep ik lekker door en werd ik ineens op mijn schouder getikt. Instagrammer Linda liep naast mij en na een kort gesprekje over de drukte liep ik verder. Ik wist dat de Halfcrazyrunnerscrew tijdens de marathon ongeveer bij het 37 kilometer punt zouden staan dus al half zoekend naar ze zag ik ze ineens aan de kant wandelen op zoek naar een goed plekje om aan te gaan moedigen. Ik riep ze en werd vollop aangemoedigd. Toch altijd fijn die aanmoedigingen.
Daarna terug richting Blaak, dwars door een redelijk ‘lege’ straat op naar de Kubuswoningen. Vlak voor de kubuswoningen zag ik Zelia staan, even snel roepen en weer door. Ze probeerde nog een foto te maken, maar ik was te snel. Daarna onder de kubuswoningen door waar ik NYC trainer Jan de Vos zag staan, na een schreeuw een grote aanmoediging. Op naar het laatste stukje.
Ik weet dat ik dit laatste stukje vorig jaar loodzwaar vond tijdens de marathon. De Coolsingel is dichtbij, maar toch ook wel weer ver weg. Ik passeerde het 10 kilometer punt, hoppa nog 550 meter en ik ben er.
Ineens een klap op mijn schouder, whaaaa wat leuk! Jurgen en nog een bekende (sorry weet even de naam niet meer) uit NYC ineens naast mij. We lopen met zijn 3en verder en draaien de Coolsingel op. Nog 500 meter staat er op de grond… De mannen beginnen aan te zetten voor een sprint en ik zeg dat ze moeten gaan. Ik blijf doorstiefelen in het tempo wat ik loop en een echte eindsprint lijkt er niet echt meer in te zitten.
Poeheee wat duren die laatste meters lang, maar ineens krijg ik een bak energie en zet nog even een heuse eindsprint in richting de finish… Handen de lucht in en hoppa binnen!
Niet veel later krijg ik mijn medaille omgehangen van Wendy en ga ik op zoek naar Marleen. Ze zit bij de EHBO voor een blaar en besluit vast door te lopen naar de tassen.
Bij de tassen is ook NYC maatje Nathalie dus na wat foto’s ga ik echt mijn tas halen en blijken Natasja en Marleen daar ook te zijn.
We hebben het over het aantal meters afwijking dat onze klokjes aangeven… die van mij zegt 10,8 kilometer en die van Natalie en marleen zelfs 10,9km. Vaag!
Na het omkleden vertrekken Natasja, Marleen en ik richting het Halfcrazyrunners cheering punt. Daar eenmaal aangekomen zijn net de allersnelste voorbij en is het wachten op de eerste snelle bekenden, Sierd. Zoefffff deze kanjer bereikt uiteindelijk de finish in 2:36:45, takkesnel! Daarna volgt de ene na de andere bekende en wordt het steeds drukker op het parcours. De een helemaal stuk en de ander nog vol energie. Wat is het aanmoedigen op dit punt leuk! De crazy’s hadden diverse borden met motiverende teksten en menig hardloper moest erom lachen.
Op deze manier kreeg ik toch een beetje het echte marathon gevoel en stond heerlijk te genieten. En wat een feestje zo in het heerlijke zonnetje!
Na een paar uur had ik de voor mij bekende deelnemers gezien en ging ik richting huis. Onderweg naar huis maakte ik voor mijzelf de conclusie, de kwart was leuk voor 1 keer. Mede door de drukte en toch ook wel wetend hoe de sfeer en organisatie voor de hele marathon is, zal ik alleen nog de hele in Rotterdam lopen. Als je de hele al 2x hebt gelopen voelt deze kwart echt als een soort van ‘bijevent’. En sommige zullen dit niet met mij eens zijn, maar zo voelt het voor mij in ieder geval wel.
Eenmaal thuis kwam de officiele uitslag binnen en huh?? Ik zou over de laatste 550 meter 3:19 minuten hebben gedaan… dat is even snel uitgerekent 6:02 min/km. Dat lijkt mij heel sterk tijdens een eindsprintje. Het parcours was dus naar mijn idee toch echt te lang.
Over 361 dagen ben ik sowieso weer in Rotterdam te vinden, maar weet alleen nog niet of het als deelnemer of als toeschouwer gaat worden 😉
5 Comments
Ik miste Lee ook!! Het voelde inderdaad als iets erbij. Een voordeel door de drukte kon ik niet te snel starten. Het was een leuke loop en ik ben redelijk tevreden over mijn tijd (die laatste meters hadden wel sneller gekunt) maar ik weet niet of ik hem volgend jaar weer loop
Leuk verslag Gaby en precies hoe ik het heb ervaren. Na 2 x de hele was dit toch wel een slap aftreksel. Maar … het zijn natuurlijk geen races om met elkaar te vergelijken. Wij noteerden 10,9 km als afstand. En idd, de grote drukte op het parcours, de slechte bewegwijzering richting Blaak (vanaf de expo) en die hekjes met pootjes (gevaarlijk!) zijn stevige verbeterpunten. Na het rennen heb ik ook genoten van het aanmoedigen van alle marathonlopers. Leuk om eens aan de zijlijn te staan (had wel het idee dat het een slagveld was …). Al met al, een topdag 🙂
hihi ik was dus niet de enige 😉
Hoi Gaby, via instagram vond ik je blog. Ik herken alle punten die je aanstipt haha, ben ik niet de enige zeikerd . Ik heb ook toevallig precies over deze punten vanmiddag een mailtje naar de organisatie gestuurd. Heb ook de hele hier gelopen en wát een verschil merk je dan in ‘parcourskwaliteit’. Leuk stuk verder! Hopelijk herstel (neem aan dat blessureleed de reden dat je niet zo snel en die mooie hele mocht).
Groetjes Eveline
[…] Met hele korte tussenpozen schrok ik om 19:30 uur wakker. Nee joh… 19:30 uur?? Zie ik dat goed op mijn wekker??? Waaattt? Dit is dus uitzonderlijk voor mij. Vriendlief had nog niet gegeten en dus heel lief zitten wachten totdat ik wakker was, dus eenmaal wakker kon ik 30 minuten later een heerlijk bordje warm eten naar binnen werken. De avond was door dit slapen wel een stukkie korter dan ik had gepland, maar ik had nog genoeg tijd om mijn blog over de kwart marathon van Rotterdam af te ronden. Heb je mijn ‘kwartje in Rotterdam’ gemist en vind je het leuk om hem alsnog te lezen? Klik dan hier. […]