Een drukke week met een Oranje tint!

Wow wat een week was dit zeg! Mijn vakantie is nu officieel over, maar voor mijn gevoel ben ik alweer aan vakantie toe hahahaha. De week was druk, maar ook wel weer heel leuk. Snel een terugblik op de afgelopen week.

Maandag
Een maandag die als een zondag voelde want vriendlief was vandaag ook nog even lekker een dagje vrij. Verder hadden we ook geen verplichtingen staan behalve dat ik wist dat er een filmpje voor de Runner’s World gedraaid zou gaan worden voor de nieuwe asics dynaflyte. Omdat ze er pas rond 11 uur zouden zijn kon ik mooi nog even een beetje uitslapen. Ik wist dat Danny van de Runner’s World met een camera zou komen, maar wat ik niet wist dat Robert lathouwers er ook gewoon bij was. Toch best gek als ineens Robert aan de deur staat met een nieuw paar schoenen en daarachter een hele cameraploeg. Met enigzins klotsende oksels nam ik de schoenen in ontvangst, trok ze aan en werden er nog wat scenes opgenomen. 

De schoenen zitten heerlijk, maar moeten nog wel even goed ingelopen gaan worden voordat ik er een oordeel over kan gaan geven. Nog even geduld dus voordat er een review over deze schoenen hier verschijnt.

In de middag schreef ik een kleine blog over mijn ‘Road To Berlin’, aangezien het nog maar 11 weken is tot aan de marathon…. De rest van de middag besloten mijn vriend en ik om gewoon even lekker wat series te gaan kijken. Ondanks het mooie weer buiten hadden we allebei zoiets, even lekker rustig aan. Heerlijk zo’n dag.

Dinsdag
Op tijd op, want om 8 uur moest de auto bij de garage zijn voor een APK en beurt. Meer dan dat en een tempoduurloop had ik niet op die dag in de planning dus ik kon verder rustig aan doen. Ik twijfelde nog even of ik vanaf daar mijn tempoduurloop te gaan doen, maar merkte dat ik in de ochtend nog wat moe was en besloot eerst even de de ochtend rustig op te starten. Dus op de leenfiets van de garage naar huis om eerst nog even te relaxen. Beetje wakker worden, boodschapjes doen enz.

Ik zag dat het steeds iets harder begon te waaien en besloot om toch maar rond 10:30 uur mijn spullen te pakken en naar buiten te gaan. Ik probeerde om een route te lopen met eerst de wind een beetje tegen en daarna zoveel mogelijk de wind mee. Aan het begin van de loop had ik her en der wat oponthoud, fietsers die de weg kwijt waren, garage die belde enz, maar de eerste 3 kilometer waren toch in rustig tempo dus dat was niet zo erg. Na 3 km begonnen de tempoblokken, steeds 3 kilometer in een gemiddelde van 4:50min/km gevolgd door 1 kilometer op rustig tempo. De eerste 2 kilometers gingen iets sneller dan het beoogde tempo ondanks dat ik de wind al behoorlijk tegen begon te krijgen, maar de 3e kilometer ging het al wat trager. Ik merkte dat ik nog steeds een beetje moeie benen had en vreesde vanaf daar het ergste. Ik was namelijk in de polder beland en wist dat ik op een open stuk echt pal de wind tegen zou krijgen. Ik liep wat ik kon, maar haalde het tempo niet… ik merkte dat ik gefrustreerd begon te raken en probeerde dat te vermijden, want hey lopen is toch leuk? Ik deed wat ik kon en meer dan dat ging gewoon niet vandaag. De omstandigheden waren er gewoon niet naar. Ik merkte doordat ik deze gedachte begon te krijgen en ik inmiddels ook weer even iets rustiger mocht lopen de lol er weer in terug begon te krijgen. Ik mocht eindelijk draaien en kreeg de wind in de rug, beter! De volgende versnelling diende zich alweer snel aan en ik merkte dat ik nu weer wel het tempo enigszins kon halen. Nog steeds niet vanzelf, maar goed… ik probeerde in te schatten waar ik op de route ongeveer 3 kilometer verder zou zijn en probeerde dit te visualiseren. Nog een klein stukje, dan weer even rustig aan… Ik vroeg mijn instagram volgers nog even voor een aanmoediging voor het laatste tempoblokje  en zoefff daar gingen we weer.  Het laatste blok ging redelijk, maar was blij toen ook deze klaar was. Het laatste stukje liep ik weer heerlijk op comfort tempo, moe, maar voldaan kwam ik thuis. Maar oh my, wat ging deze niet vanzelf….Volgende keer weer beter, hoop ik. 

Daarna kon ik rustig nog even bijkomen en wachten totdat de auto klaar was. Ik wachtte nog even de forse regenbui af voordat ik op de fiets stapte naar de garage. Met volle tegenwind trapte ik stug door naar de garage en was ik blij dat ik er was, mijn benen waren echt wel moe hahaha. De rest van de avond deed ik niet zoveel meer, pakte mijn tas in voor de dag erna en ging op tijd mijn bed in.

Woensdag
Whaaaaaa spannnend!!!! Vandaag de eerste dag van het E.K! Ruim op tijd samen met vriendlief in de auto naar Amsterdam, waar hij mij vlakbij het olympisch stadion afzette en zelf doorreed naar zijn werk.
Ik had op tijd met Jelle afgesproken bij het Volunteers home om samen richting onze spot voor 3 dagen te lopen. Onze spot voor 3 dagen was ‘Information and Lost&found’ en zat enigszins achter een boom verstopt achter de ingang. om 8:30 uur waren we op plaats van bestemming, vonden een briefje van onze clustermanager en konden aan de slag. Deuren open, laptops aan (wifi zou nog volgen), prullenbakken naar buiten en wachten maar op de eerste mensen. Wij waren we in ieder geval klaar voor. 

De deuren gingen uiteindelijk later open dan gepland, maar goed het was de eerste dag dus dat kon gebeuren. Het duurde niet lang of de eerste mensen met vragen kwamen waar wij helaas geen antwoordt op hadden (we hadden immers geen briefing gehad en wisten dus bijna net zoveel als de bezoekers zelf), beetje teleurstellend om dat tegen de mensen te zeggen maar we probeerde het beste ervan te maken. Het was een rommelige dag en probeerde zoveel mogelijk zelf maar achter zaken te komen. Petra kwam de boel nog even gezellig langs, dus chaos alom 😉 .  Uiteindelijk was ik behoorlijk gesloopt toen ik rond 16 uur het terrein verliet. Op naar Rotterdam, met een kleine tussenstop op vriendlief zijn werk om de auto en mijn gekoelde salade op te halen.

Na meer dan een uur sturen kwam ik aan in Rotterdam, ik zou vanavond mee lopen met de Blijdorp run van Rotterdam Running Crew. Een crew uit Rotterdam die hele toffe run’s organiseert. Eerder was ik niet in de gelegenheid om mee te gaan en dit keer lukte dat wel. Petra en Natalie zouden in ieder geval ook gaan, dus zou sowieso gezellig worden. Ik at rustig mijn salade op, kletste met een aantal andere lopers en liep daarna rustig omgekleed en wel naar blijdorp. Het duurde niet lang of ik had Ton gespot en kreeg het bandje waarmee ik toegang had tot de dierentuin. Petra spotte ik niet veel later daarna en Ton vertelde dat we prima eerst de 3 kilometer route konden lopen om daarna nog mee te lopen met de 9. Dat leken Petra en mij wel wat, dus niet veel later stonden we te wachten totdat de 3 begon.En toen gebeurde iets heel tof’s.. 2 dames die altijd mijn blog lezen spraken mij aan.. 2 fans, hoe grappig. En natuurlijk gelijk de vraag, komt van deze run ook een aparte blog. Helaas dames.. dit keer niet. Maar hier is wel de foto 😉 . 

De 3 kilometer begon en eerst liepen we een rondje door een parkje om 1 lange sliert aan mensen te creëren om daarna Blijdorp in te mogen. Gaandeweg het lopen merkte ik dat de salade behoorlijk dwars zat, of beter gezegd de olijfolie dressing brandde in mijn maag en slokdarm. Getsie. Met her en der een stop leek het zakken en na afloop een boodschap op het toilet en hoopte ik dat het zou gaan zakken. Van de dierentuin zagen we wel wat, maar niet echt wat ik had verwacht. Ik had meer paadjes verwacht echt door de dierentuin ipv paadjes achter de dierentuin langs. Maar met de 9 kilometer zou het een andere route zijn dus ik probeerde wat te drinken en mijn maag leek wat beter te worden. 

In de tussentijd had ik NYC maatje Natalie en haar trainer Robert (ja weer die Robert Lathouwers hahahaha) gespot. Gezellig! Natalie moest vanwege haar blessure heel rustig aan lopen vandaag en zou waarschijnlijk ook na de dierentuin uitstappen. We begonnen weer het rondje park, dit keer een iets groter rondje en huh? We zouden nu toch de dierentuin in gaan? In plaats daarvan liepen we eerst een heeeeeeeel stuk buiten de dierentuin. Ik merkte dat mijn maag weer begon op te spelen en toen we ergens moesten stoppen kwam er zelfs iets omhoog. Ik kon niet meer genieten en ook het tempo was er niet meer in te krijgen. Ik probeerde mijn maag te ledigen bij een boom, maar helaas… dat lukte niet. Petra bleef heel lief bij mij en samen hobbelde we rustig aan door. hehe eindelijk Blijdorp in, maar ook nu weer bijna hetzelfde deel van de route. Mijn darmen begonnen ook te rommelen en ik was blij toen ik even naar een toilet kon, zo! dat lucht op! We liepen als 1 van de laatste verder en voordat ik het wist liepen we weer een heel stuk buiten Blijdorp om, om daarna het Oceanium weer in te mogen. Die tunnel daar blijft toch wel heel mooi.

Ik was blij toen de run klaar was. Ik was op, beroerd en toe aan mijn bed. Snel naar huis, douchen en slapen. Morgen weer een lange dag. 

Donderdag
Dag 2 van het E.K. Wederom dus op dezelfde plek samen met Jelle en iets beter voorbereid op de vragen die mogelijk konden komen.

Tussendoor een rondje waarbij ik de nodige bekende topsporters tegenkwam en ook de 3 musketiers Imo, Ton en Tim bij de Runner’s World stand.

Ik bedacht mij dat ik deze week waarschijnlijk geen tijd had voor de sportschool en maakte zelf een korte workout.. de krantenbel-swing. Je moet toch wat, toch? 

Rond 16:30 uur kwam vriendlief, ik had namelijk kaartjes gewonnen en zo konden we samen een avondje in het stadion doorbrengen en onder andere kon zien hoe Churandy Martina nummer 1 op de 100 meter werd. Ik blij, hij blij, iedereen blij. Het was een gezellige avond met een boel bekende, maar eenmaal thuis was ik heel blij dat ik weer in bedje lag. En de tempoloop van vandaag… die heb ik maar even geskipt, oeps. 

Vrijdag
Dag 3… een herhaling van dag 1 en 2, maar dit keer konden we iets later beginnen, waardoor ik in de ochtend eindelijk de blog over de Runfluencers avond kon afmaken. De rest van de dag was dus enigszins een herhaling, met dezelfde vragen enz. Ik ging vandaag alleen wel iets eerder weg om mee te kunnen lopen met de ‘Cheer for Dafne run’ van de Nike Run Club vanuit de Westergasfabriek.

Samen met Meike en Joyce beleefde we een behoorlijk avontuur met de taxi, iets met politie, verlopen APK enz…, maar ruim op tijd belandde we op de plaats van bestemming. Daar keek ik mijn ogen uit, wat hadden ze het mooi gemaakt! We kleedde ons om en waren klaar om weer terug te lopen naar het Olympisch stadion. Eerst nog wat foto’s.

In een rustig tempo liepen we in 1 lange sliert naar het olympisch stadion Mede door het rustige tempo was het leuk om met iedereen bij te beppen en foto’s te maken. Bij het stadion was de run klaar, maar niet voordat we een gave kleine fotoshoot deden voor de immens grote foto van Dafne. Helaas heb ik het eindresultaat nog niet gezien van Nike, maar hier alvast een kleine impressie van de foto van Dafne. 
Daarna kregen we weer onze tas, een lunchpakket en een kaartje voor het stadion. We zagen met de hele groep hoe Dafne eerst iedereen verpletterde in de halve finale om later met overmacht de finale te winnen! Wat een Heldin! En wat was dit weer gaaf!! 

Daarna snel richting het werk van vriendlief om de auto op te halen en om lekker luxe met de auto naar huis te rijden.

Zaterdag
Na weer een klein beetje uitgeslapen te kunnen hebben werd ik door vriendlief naar het E.K. gebracht. Vandaag niet op de inmiddels vertrouwde plek, maar als steward op de tribune. Mooi! Zo kon ik stiekem ook nog wat meekrijgen van de wedstrijden ;-). Ik stond op tribune Q en hoe grappig… Hedwig en Petra zaten in vak Q. Ook Joan kwam later nog even buurten in dit vak omdat haar man in dit vak zat (zijzelf zat als VIP).

We moedigden met zijn allen de 4×400 meter dames en later de heren aan en toen ik later Terrence Agard zag lopen kon ik het niet laten om toch even met hem op de foto te gaan. De dag leek voorbij te kruipen, maar eigenlijk eerder dan verwacht kon ik richting de bus om naar huis te gaan. Mijn vriend had de auto mee voor familiebezoek. Ook met eten was hij niet thuis en zo kon ik mooi heerlijk iets maken wat hij niet lust. Daarna keek ik al knikkebollend live het E.K. en vertrok naar mijn bed toen dit afgelopen was.

Zondag
Dag 5 en alweer de laatste dag. Vandaag niet bij het olympisch stadion, maar werkzaam op het museumplein. nog voor 8:30 uur was ik present en kon ik meteen mee lopen naar de tribune om daar te staan. Prima plek bij de start en finish van de halve marathon.

We stonden echter met wel heel veel bij de hele kleine tribune dus toen er iemand kwam vragen of ik misschien iets anders wilde doen, zei ik geen nee. Ik werd verplaatst naar de tunnel onder het Rijksmuseum en mocht daar mensen tegen houden bij het afzetlint. Prima, lekker in de schaduw en nog beter zicht op de halve marathon lopers 😉 .

Na de halve mocht iedereen er tijdelijk weer door om daarna de route weer vrij te maken voor de 10 kilometer lopers. Superleuk om op deze manier een heleboel bekenden zo te zien vlak voor de finish. Wel jammer dat ook een heleboel mensen het niet begrepen dat ze er niet door mochten en zelfs boos werden. Maar goed… dat mag niet de pret drukken. Een heleboel leuke mensen kon ik mooi nog even voor hun race spreken en ook tijdens aanmoedigen. 

Ik zou om 13 uur afgelost worden, maar daar was denk ik iets mis gegaan dus toen ik wist dat het toch veel te warm was om mijn duurloop van 26 kilometer te lopen besloot ik maar om te blijven. Het aanmoedigen was stiekem ook wel erg leuk. Ik heb iedereen t/m de allerlaatste lopers met net zoveel enthousiasme aangemoedigd als de allereerste en had geen handen (van het klappen) en geen benen meer over na 5 uur lang op dezelfde plek te hebben gestaan. Toch was het het waard en werden ik en mijn collega vrijwilliger (uit Ierland helemaal) aan de overkant enorm bedankt voor onze taak toen wij net na de allerlaatste over de finish liepen. Mooi dat wij op deze manier toch een stukje mee konden helpen aan dit evenement. En als dank kregen wij ook een mooie medaille van de 10k. Niet dat deze aan het rekje gaat van mijn gelopen medailles, maar wel aan het spijkertje met mijn acreditatie van dit E.K.

Na afloop zocht ik Eva op en liepen we verplicht terug richting het Olympisch stadion, verplicht omdat het nogal een chaos was bij het O.V. en alles wat wel reed overvol zaten. Gelukkig was het mooi weer en zo konden mijn stramme benen weer een beetje in beweging komen. Eenmaal aangekomen bij het olympisch stadion was het megadruk en liepen we snel door naar het Volunteers home. Ik regelde daar nog bij chauffeur Heidi dat ik mooi even met 1 van de BMW’s voor de sporters naar mijn auto gebracht kon worden en haalde samen met Eva onze medaille op. De medaille die wij hebben kregen voor de inzet gedurende dit E.K. Deze waren eerder die dag uitgereikt op medal plazza, maar daar konden wij helaas dus niet bij aanwezig zijn. Ook deze zal aan het spijkertje te komen hangen…

Daarna werd ik heel decadent weggebracht naar mijn auto, super! Op naar huis! Eenmaal thuis had vriendlief de BBQ al aan staan, heerlijk! Ik stortte daarna helemaal in en besloot om dit weekoverzicht niet zoals gebruikelijk op zondag te plaatsen, maar lekker mijn bedje in te gaan. 

En nu is het dus maandag, de dag na het E.K. en kan ik terugkijken op een mooie week! Een week met een mooie oranje tint, want wow wat heeft NL het goed gedaan! Niet alleen de sporters, maar ook het gehele team wat achter het E.K. zat. En wat ben ik trots dat ik daar een heel klein aandeel in heb betekent (of hoe je dat ook zegt…). Het was vermoeiend, maar had het voor geen goud willen missen!

En nu dus maandag… en is mijn vakantie afgelopen. En waar het afgelopen week helemaal mis liep met mijn schema ga ik het deze week weer opnieuw proberen. Hoewel ik het vandaag alweer in de war heb geschopt… ik had namelijk mijn duurloop van gister nog in te halen. Qua eten zal het deze week wel makkelijker worden, omdat ik nu niet afhankelijk ben van lunchpakketjes en stadionvoer. Met nog maar 10 weken tot Berlijn, slik… nou je snapt het wel… echt keihard aan de bak nu!

Morgen is weer mijn 1e werkdag op de intensive care, tuurlijk heb ik er weer zin in, maar aan de andere kant had na de afgelopen week nog een extra week vakantie geen kwaad gekund hahahaha.

Hoe was het bij jou afgelopen week? Heb je een beetje genoten van het E.K.?? Ben benieuwd.

nog 1 dingetje… zou jij mij in de top 3 willen stemmen om fitgirl te worden van She magazine?? Elke stem telt..  dankjewel 🙂