Een dik P.R. tijdens de Olympisch stadion Loop

Afgelopen zondag liep ik de 5 kilometer bij de Olympisch stadionloop. En hoe! Ik liep een dik P.R…. tijd voor een terugblik op deze ochtend.

De wekker gaat al om 8 uur, want het is vandaag Raceday! Ik heb door de avonddienst ervoor onrustig geslapen, maar ik voel mij wel uitgerust. Ik heb de Olympisch stadionloop op het programma staan en heb er echt zin in. In 2014 liep ik deze run ook, maar toen de 10km. Daar liep ik toentertijd een P.R op die afstand. Rond 9:15 uur rijd ik met de auto naar het Olympisch stadion en al ruim voor 10 uur sta ik met mijn startnummer in de handen.

Ik ga proberen om mijn P.R. die nog uit 2016 stamt te verbeteren, maar ben er door mijn neusverkoudheid en de forse wind die er staat toch nog niet helemaal zeker van.

Ik kom al vrij snel een hoop bekenden tegen, twijfel nog even over het dragen van sleeves, ga 2x naar de WC, maak nog wat foto’s en lever snel mijn tas in. De tijd gaat zo snel, dat ik niet eens meer tijd heb om warm te lopen, oeps.

Samen met Sergei loop ik het startvak in en staan we achter een grote klas met schoolkinderen. Ik probeer rustig te blijven, maar toch zegt iets in mij, ga nog maar wat naar voren. Sergei besluit om te blijven staan en ikzelf wurm mijzelf nog iets verder naar voren. Ik sta redelijk ingesloten aan de binnenbocht, maar vind het zo wel prima. Ik herhaal voor mijzelf nog even de opdracht van trainer Henny en niet veel later gaat al het startschot. Ik probeer ingehouden te starten, maar wil eerst uit de drukte wegkomen, eerst het stadion uit.

Eenmaal het stadion uit zie ik dat ik veel te hard loop en probeer het gas eraf te gooien, want dit tempo ga ik niet volhouden. Ik word nog aangemoedigd door Adriana en steek een duimpje op. Ik loop uiteindelijk de 1e kilometer in 4:12 minuten. Ik heb daarna een ritme gevonden en probeer dit vol te houden. Ik loop nog steeds te snel (4:15 ipv 4:25), maar eigenlijk voelt het wel heel ontspannen. We lopen langs de woonbootjes, gaan een viaduct onderdoor en belanden uiteindelijk tussen de kantoren aan de Amstelveenseweg. Bij 2,5 kilometer word ik aangemoedigd door Eske Klamer en dat geeft toch wel weer een beetje een boost. Ik loop nog steeds superlekker en nog steeds 4:15 min/km. Bij 2,7 kilometer draaien we eigenlijk alweer terug naar het stadion, krijg ik de wind in de rug en shit, we moeten de stroom aan lopers doorkruisen. Kak,… dit is niet handig bedacht van de organisatie. Ik storm op volle vaart eropaf en ik zie dat 1 dame netjes inhoudt, maar dat 1 jongen denkt ‘bekijk het maar’. Hij schiet nog net voor mijn voeten, waardoor ik vol in de remmen moet en even uit mijn ritme ben. Ik roep nog iets van ‘GAST’ en pak snel mijn ritme weer op. Door menig loper word ik aangemoedigd en ik zit gelukkig snel weer in de flow. Weer het viaduct onderdoor en ik merk dat ik het nu iets zwaarder begin te krijgen. Ik negeer het gevoel en blijf stug het tempo lopen. Als ik een piepje krijg van 4 kilometer (wederom 4:15 minuten) prent ik de woorden van Henny in mijn hoofd ‘ denk dat je op kop loopt en dat nummer 2 je op de hielen zit’. Ik probeer te versnellen, haal nog een jongen in en kom steeds dichterbij het stadion. Ik zie een fotograaf staan en waar ik normaal nog de moeite neem om enigszins fatsoenlijk op de foto te gaan, blijf ik in mijn ‘bubbel’ lopen. Als ik nu de foto terugzie, denk ik meteen aan het spook van de opera, maar goed… ook dit hoort erbij, dus vandaar dat ik hem deel.

Ik loop voorbij Wilbert die staat aan te moedigen en moet nog 1x het irritante bruggetje over en dan besef ik dat ik er bijna ben. Ik kijk op mijn horloge en weet dat ik gewoon (mits er nu niks gebeurt) gewoon een P.R. ga lopen, whaaaaa. Dit geeft vleugels en het gas gaat verder open. Ik sprint het stadion in en geef een laatste eindsprint.

Helaas niet scherp, maar toch vond ik het wel een toffe foto om te delen

Ik kijk met een schuin oog op de klok als ik de finish passeer, maar besef niet goed wat ik zie… zie ik daar nog 20 minuten staan??. Ik druk snel mijn Garmin uit en WAAATT??? 20:41??????? DOE NORMAAL!!! Hoe dan! Mijn oude P.R. was 21:57 minuten…Ik hijg uit tegen het hek en wordt lief door Chantal en Hans opgevangen. Als ik eenmaal bijgekomen ben loop ik naar de medailles.

Ik haal mijn medaille op en ben nog steeds beduusd over wat ik heb gedaan. Marlenne staat ook al klaar met haar telefoon om een foto te maken. Ik ben zo blij!!!

Ik maak nog even wat foto’s met Marlenne en van mijn medaille. Ook Adriana komt aangelopen voor nog even een foto.

Voordat ik helemaal afkoel loop ik naar binnen om mijn tas op te halen. Er staat een behoorlijke rij, maar het maakt mij vandaag allemaal niet uit, ik heb een P.R. hahahaha. Ik kom daarna nog een hoop bekenden tegen en wacht even totdat de 10 kilometer is gestart. Daarna loop ik het stadion uit en krijg de officiële uitslag doorgestuurd, 5e dame en 28e overall. En daar staat ook echt de tijd 20:41 minuten. Al bellend met mijn trainer wandel ik terug naar mijn auto en niet veel later rij ik met een dikke Runnershigh terug naar Alphen.

Ergens wist ik wel dat er een P.R. in zou moeten zitten, maar het is altijd de vraag of deze op het moment dat je het graag zou willen uitkomt. Ik had echter niet durven dromen, dat ik 1:16 minuten van mijn oude P.R. zou aflopen op 5 kilometer en dat ik een tijd in de 20 minuten zou kunnen lopen. Het harde werken van afgelopen zomer lijkt nu te worden beloond.