2x van Dam tot Dam

Afgelopen zondag liep ik 2x de dam tot damloop… ‘HUH? 2x waarom dan?’ ‘En hoe dan? ‘ Dit waren de meest gestelde vragen afgelopen week toen ik vertelde dat ik 2x de dam tot damloop heb gedaan. Het hoe, waarom en mijn belevenissen kan je teruglezen in dit raceverslag van zondag 20 September. Veel leesplezier.

‘Piep piep piep’ op tijd ging de wekker en als eerste gedachte… YES 1 van de gezelligste lopen staat vandaag op het programma, en wiehoeeee deze ga ik niet 1x, maar waarschijnlijk 2x lopen. Ik was de week ervoor helaas begonnen met hoesten en had natuurlijk ook een lichte blessure dus ik zou even afwachten hoe de eerste keer zou gaan en dan besluiten of ik nog een 2e keer zou gaan lopen. Wel ervan uitgaande dat ik hem 2x zou gaan lopen ging ik bepakt en bezakt de deur uit met 2 loopsetjes, gelletjes, startbewijzen enz.

Om 10:45 uur stond mijn 1e start gepland, dus ruim op tijd vertrok ik met de auto richting Amsterdam. Parkeerde hem bij het werk van mijn vriend en nam voor het laatste stuk de metro. In de metro stonden bijna alleen maar hardlopers, echt zo’n tof gezicht. Iedereen met hetzelfde plastic tasje, de een met een gespannen gezicht en een ander gezellig kletsend met een loopmaatje. In de metro had ik alvast wat contact met Nicole, want zij zou ook hetzelfde tijdstip starten. Ook met jelle had ik contact, want hij zou eerst zijn broer en vader aanmoedigen (starten ook 10:45 uur) om vervolgens te wachten tot 13:30 uur… de tijd dat hij eindelijk na 4 jaar weer een damloop zou gaan doen. En ik zou deze met hem meelopen.

Na ongeveer 10 minuten was ik op het centraal station. Het was even zoeken naar de nieuwe plek van de vrachtwagens, maar na de 1e pijl voor het afgeven van bagage te hebben gevonden, was het een kwestie van pijlen volgen en ja hoor daar waren de vrachtwagens. Nu nog Nicole zoeken, dat was iets lastiger, maar uiteindelijk zag ik de krullenbos staan. Even de laatste voorbereidingen en ja hoor daar was ook Niels. Niels was ook vandaag zo gek om de damloop 2x te doen, dus misschien zou ik hem nog wel vaker zien vandaag, gezellig!

Na de tas ingeleverd te hebben liepen Nicole en ik naar het startvak, onderweg nog even een ‘heerlijk geurende’ Dixi in.. en ja hoor daar stond Jelle. Met een tikkie gespannen bekkie zag ik, oh oh. Ik sprak met hem af dat ik zou kijken hoe het ging en dat ik hem zou laten weten na de 1e keer of ik nog een 2e keer zou gaan. Nicole en ik gingen het startvak in, tijd voor een selfie!!!

Het was even wachten in het startvak en ineens kreeg ik success wensen van iemand naast mij, bleek het instagrammer Suzet te zijn, superleuk! Nog even zwaaien naar Jelle die nog een foto stond te maken en niet veel later werden we weggeschoten door Churandy Martina!

Na de start even over de prins hendrikkade en toen zoeffff de ijttunnel in… altijd gaaf met die trommels…. Maar wat duurt die tunnel toch altijd lang… gelukkig na een kilometer weer daglicht en frisse lucht. Heerlijk!

Ik probeerde mijn tempo te lopen die ik op het schema had staan, dit tempo was gebasseerd op een fitte gaby die niet bijna 2 weken niks had gedaan…. Met dit tempo zou ik makkelijk een P.R. lopen, maar je begrijpt het.. na ongeveer 2,5 kilometer kwam ik erachter dat dit niet reeel was vandaag en probeerde er maar het beste van de te maken. Dus gewoon wel flink hard doorlopen, maar wel zo dat ik eventueel nog een 2e keer kon.

Ik genoot van alle bekende stukjes onderweg, de gezellige straten, kinderen die geluksbandjes uitdeelden, high fives van je willen alsof je een superheld bent, het blijft toch iets moois! Maar ik merkte wel dat ik stiekem uitkeek naar de finish, maar ook naar een 2e keer deze dag lopen… maar dan in een rustiger tempo en gezellig samen met Jelle. Mijn benen voelde prima en ook had ik geen last van het hoesten tijdens het lopen, YES! Bij 14,5e kilometer een bekende langs de route, heeeeyyyyyyy Mireille!!! Dwars door de gezelligste straten van Zaandam, op naar de laatste kilometer. Vlak voor de ena laaste brug zie ik ineens de voor mij bekende pinguïn op de stok, ja hoor Ruben met zijn gehele familie staat er, ‘ zwaai zwaai’, leuk om hun weer te zien. Brug over, plein over, bochtje om… langs de camera’s op naar de laatste brug… op naar de finish! Ik probeerde een lichte versnelling in te zetten en wiehoeeee heerlijk… hoppa binnen! Touchdown!!! 1:18:44. Oke niet de tijd die ik een tijd geleden in mijn hoofd had, maar onder deze omstandigheden dik tevreden.

Snel mijn welverdiende medaille ophalen…. En volgens de medaillemeneer was het zo’n prestatie dat ik er wel 2 verdiende, dus ik maakte maar als grapje, ik kom hem straks wel ophalen, is dat goed? Die man snapte er niks van, maar ik moest in mijzelf wel lachen hihi.

Al hoestend en proestend liep ik richting mijn tas. Mijn benen voelde nog steeds goed en op het hoesten nu achteraf na voelde ik mij best goed…. Het was nu 12:10 uur…om 13 uur moest ik weer op de foto met het team van ENRA verzekeringen.. uhhhhh hopelijk ga ik dat redden…ik belde jelle met het goede nieuws, trok iets warms aan croste door het dam tot damloop park. Kwam Nesrine en Christine nog tegen en jaaaaa daar kwam ook Niels. Ik haalde nog even een drankje bij de ASICS tent en gezellig samen met Niels liep ik naar de pendelbus. Tijdens het lopen naar de bus hadden we het erover dat het eigenlijk best gekkenwerk is… maar ja… toch deden we het. In dus bus was het tijd om ons klaar te maken voor de 2e run.. Snel een verfrissen deo onder de oksels, ander shirtje aan, wat drinken en eten erin en gaan…. Ik merkte wel dat mijn benen een tikkie stijf begonnen te worden, oh oh.. zo maar even warm lopen.

De buschauffeur had een beetje moeite met de juiste ingang van het CS te vinden, waardoor ik 12:50 uur uit de bus stapte. Snel naar de vrachtwagen toe om mijn tas in te leveren… shit… wat een rij mensen…het duurde even voordat ik met mijn tas vooraan stond, maar uiteindelijk had ik nog 2 minuten om het station door te sprinten en om bij de rest van de groep te komen… ik belde tijdens het lopen Jelle, en gelukkig wilde ze iets langer wachten met op de foto gaan. Ik was gelijk weer warm gelopen en kram met mijn medaille om bij de rest van de groep. Whaaaaaaaa zoooooo leuk, zoveel bekenden in een mooi ENRA verzekeringen shirt. Echt tof!

Na een mooie groepsfoto begon het eigenlijk weer van vooraf aan, startvak in, selfies… wachten en go go go… Alleen dit keer gezellig samen met Jelle in een iets rustiger tempo.

Mijn benen snapte er echter niks van..’ wij waren toch klaar voor vandaag?’ Wederom de tunnel in… waar dit keer wat foto’s gemaakt konden worden,…. Op naar Zaandam!!

Bij 3,5 kilometer stond mijn oom. Echt zo leuk! Hij is zelf geblesseerd, maar kwam onder andere speciaal voor mij toch naar Amsterdam Noord toe om aan te moedigen. Dus even een bezwete knuffel en weer door.

In veel straten stonden nog steeds dezelfde mensen en bandjes… hulde voor alle mensen die heel de dag de lopers aan moedigen.

Met Jelle had ik onderweg de grootste lol. Vooral in het begin, maar ik merkte dat ik het vanaf 10 kilometer toch wel wat lastiger begon te krijgen… mijn benen hadden er niet zoveel zin meer in, maar ja… het was nog maar 6 kilometer… we zijn over de helft dus go go go. Ondanks dat mijn benen het niet zo leuk vonden, versnelde we ongemerkt toch steeds een beetje, hoe dichterbij we het bruisende Zaandam kwamen hoe harder we begonnen te lopen hahahaha.

Bij 14,5km weer langs Mireille, die nogal verbaasd keek dat ik nog een keer voorbij gesneld kwam hahahhaa, zo mooi zo’n verbaasd gezicht. Bij 15 kilometer was ik er ondertussen wel een beetje klaar mee en liepen we Halfcrazy Anouk voorbij, ik liep een beetje te mopperen dat ik er klaar mee was en ze riep we zijn er bijn, owhja dat is ook zo. Niet veel later stonden halfcrazy runners Peter en Arend, KOM OP GABY!! Thnx mannen! De laatste 2 bruggen nog over en dan zou de finish alweer zijn….

Jelle en ik probeerde allebei nog iets te versnellen, maar eigenlijk hadden van ons allebei de benen niet zo heel veel zin meer, op de laatste brug stonden de ouders en broer van Jelle, KOM OP JELLE!! Je bent er bijna, YES! Hij was er inderdaad bijna en yes! We hebben eindelijk samen de damloop gedaan. De laatste meters leken langer dan bij de 1e damloop…. Hand in hand rende we de finish over. Yes we did it!!! 1:30:51.

Na de finish een dikke knuffel en hadden we het even over mijn dubbele damloop. Dit hoorde de dame van AT5 dus voordat ik het wist stond er een camera op mijn snufferd en gaf ik een interview live op tv. Wil je dit interview terugzien? Dat kan… klik hier en schuif de tijd even door naar 6:20 minuten.

Daarna mocht ik mijn welverdiende 2e medaille halen. Natuurlijk liep ik naar dezelfde meneer van eerder die dag, ik moest hem even helpen hoe het zat maar ineens wist hij het weer en kreeg ik mijn 2e medaille om. Het hoesten was al een stuk minder dan na de 1e loop en ook mijn benen voelde nog goed (op wat stijfheid van mijn bovenbenen en vermoeidheid na dan).

We liepen richting de tassen en kwamen de halfcrazy’s tegen. Niet veel later kwamen ook Maika en Ilse aangeschoven. Ik zou nog even naar de ASICS tent gaan en Jelle zou teruggaan naar zijn ouders. We namen afscheid van elkaar en gezellig met de rest liep ik naar het dam tot dam park. Daar nam ik afscheid van de rest en liep ik niet veel later de armen in van knuffelblogger Mari. Ik was er ‘klaar mee’ en had geappt dat ik even een knuffel nodig had. Ik stond gezellig met Mari en Esther (van KeeptrackNL) te kletsen toen Niels voorbij kwam. Niels kwam er bij en we waren allebei tijdens dit evenement tot dezelfde conclusie gekomen…. Nooit meer een dubbele damloop. Die 1,5 uur ‘rust’ tussendoor is ‘killing’. Dan liever een 32 km aan een stuk, dan dit. Wij hadden dus allebei gedacht dit mooi als vervanging van een lange duurloop te doen… maar dat viel dus vies tegen. Mari moest zijn trein halen dus er werd nog even een foto gemaakt en toen was het tijd om hem uit te zwaaien. Doei Kanjer!

Esther had voordat zij weg ging nog een verassing voor mij…. mooi cadeau, namelijk een handige rugtas van ASICS met een mooi vak voor mijn macbook. Gaaf! Daar kon ik nu meteen die plastic tasje instoppen (binnenkort meer over deze tas, inc. foto)

Na een welverdiende massage was het tijd om naar de pendelbus te gaan… dit keer was het daar een stuk drukker, maar dit keer hadden Niels en ik niet zo’n haast hahahaha… na een lange en warme busreis was het tijd om afscheid te nemen van Niels… tot de volgende keer!