De afgelopen week was weer een druk weekje. Een week waarin het qua lopen wel iets beter leek te gaan, maar waarbij ik vandaag (tijdens de zegerplasloop) misschien toch wel tot een bepaald inzicht ben gekomen…. Mijn afgelopen week van dag tot dag…. veel leesplezier.
Maandag
Na een drukke dag inclusief een vergadering erachteraan had ik zoveel zin om mijn hoofd leeg te rennen, maar aangezien ik laat thuis was had ik dit plan bij voorbaat al geskipt. Wel kreeg ik overdag al appjes van de groepsapp van de baantraining binnen dat er krachttraining op het programma stond. Een krachtcircuit, daar kon ik wel aan mee doen. Ik had heel de dag wel al wat last van mijn rug (iets te zwaar getild in het weekend), maar gelukkig was dit in de loop van de dag wel wat minder geworden dus ik zou wel kijken wat zou gaan. Ik besloot om snel een boterham naar binnen te gooien en snel richting de baan te gaan. Ondanks dat het enorm hard regende en code geel was vanwege de wind had ik er enorm veel zin in! Even gezellig sporten samen met mijn maatjes van de baan Na het inlopen en de loopscholing deden we 4x een ronde van hetzelfde circuit…. Vooral gericht op de bovenbenen… met trillende benen verliet ik de baan. De rest zou daarna aan ‘de kern’ nog doen, maar omdat ik de dag erna graag mijn eigen schema opgesteld door de fysio wilde lopen besloot ik om verstandig naar huis te gaan. Ondanks dat ik niet veel kilometers had gemaakt, vond ik het weer heerlijk om even op de baan te zijn geweest.
Dinsdag
Even een vrije dag na 3 dagen gewerkt te hebben. In de ochtend even op pad met mijn moeder om elastiek te kopen voor mijn afzakkende hardloopbroek om vervolgens in de middag lekker mijn rondje te gaan lopen. Het kwam met bakken uit de hemel, maar er stond weinig wind en ik had er zin in… dus dat beetje regen hield mij niet tegen. Ik mocht vandaag 6x 10 minuten hardlopen met tussendoor elke keer 2 minuten wandelen. Gehuld in een iets dikkere jas, mijn fijne Kalenji tight en een petje stapte ik de deur uit. Muziekje aan en gaan!
Het lopen ging lekker, alleen merkte ik gedurende het lopen dat elke keer als ik in een lekkere flow zat ik moest gaan wandelen. Maar goed, het is voor een goed doel, dus dan doen we het dan maar. Maar ik hoop dat ik snel weer gewoon normaal lekker kan lopen wat ik wil. Tijdens het lopen kwam ik dit viaduct tegen en moest toch wel even gniffelen. Zeker gezien de zeer toepasbare weersomstandigheden 😉
Maar goed.. het lopen ging verder goed, mijn knie gaf 0,0 reactie tijdens het lopen, alleen merkte ik dat mijn voet steeds een klein beetje meer begon te zeuren.Maar het was nog acceptabel dus ik maakte de tijd gewoon vol. Hier en daar een frisse bries, maar desondanks dat ik doorweekt was, was het heerlijk!
In de loop van de avond merkte ik wel een iets geïrriteerde knie, maar dit was qua pijn bijna niet noemenswaardig ten opzichte van eerder. De rest van de avond deed ik weinig, maakte in een korte blog ‘de winnaar’ van het startbewijs van de 20 van Alphen bekend en deed vast ideeën op voor een nieuwe blog.
Woensdag
Vandaag mocht ik weer werken en dit keer op de andere locatie. Tijdens het werk kreeg ik een mail van winkelketen ‘De hardloopwinkel’ dat alle winterkleding voor 50% de deur uit ging. Een paar weken geleden was ik daar geweest om mijn nieuwe hardloopschoenen te kopen en had ik gezien dat ze daar die mooie reflecterende bodywarmer van Nike hadden. Ik stond er toen al bij te kwijlen, maar mede vanwege de prijs besloot ik om er snel bij weg te lopen. Ik had immers een fijne bodywarmer van Nike en 1 is genoeg… toch? Afgelopen weken merkte ik echter dat ik deze steeds vaker aandeed en er soms 3 keer per week inliep. Ik was dus al een beetje aan het rondkijken voor een 2e en toen dit mailtje kwam wist ik… ik moet geloof ik even een telefoontje naar De hardloopwinkel plegen. Even checken of ze hem nog in mijn maat hebben en wat de prijs zou zijn. En whaaaaa ze hadden hem nog en tja, hij bleef prijzig, maar het scheelde al de helft… dus ik ging overstag. Na mijn werk reed ik even door naar De Hardloopwinkel en zo blij als een kind was ik toen ik ermee de winkel uitliep 🙂 . Het liefst had ik er natuurlijk gelijk een rondje in willen maken, maar omdat ik de 2 dagen ervoor had gelopen deed ik dat maar niet ;-). Morgen dan maar…
Ik maakte in de avond nog even een blog die een dag later online kwam (hij was pas om 22 uur klaar hahahaha)… een mooie uitdaging van ASICS… ‘Beat the Sun’. Meer hierover weten? Klik dan hier
Donderdag
Op tijd had ik mijn wekker gezet, want ik moest een hoop doen voordat mijn avonddienst om 15:30 uur zou beginnen. Fysio, vergadering, hardlopen, eten maken enz. Maar als je tot 23:30 uur moet werken is een klein beetje uitslapen ook fijn. Na een paar keer gesnoozd te hebben merkte ik dat ik vooral heel misselijk was. Met moeite at ik een boterham, maar daardoor verdween wel de misselijkheid. Daarna moest ik deze even laten zakken om de deur uit te gaan om een rondje te lopen. Het was prachtig weer buiten en had er veel zin in. Wel merkte ik dat ik een ‘opgejaagd’ gevoel had. Ik moest immers om 11:30 uur de deur uit om op tijd bij de fysio te komen. En vanuit daar zou ik direct doorgaan voor een vergadering op werk en daarna nog werken. Ik moest dus ook mijn avondmaaltijd gelijk meenemen en het was al 10 uur. Snel kleedde ik mij om in kleding en liep naar buiten.
‘Even’ een half uurtje lopen was het plan en daarna snel naar de AH om spullen voor een salade te halen. Met mijn hoofd vol liep ik de deur uit en bij de eerste 100 meter merkte ik dat ik niet kon ontspannen en dat mijn achillespees nog wat stijf was. Ook zat ik continue in mijn hoofd… ‘opschieten’ terwijl ik gewoon ontspannen wilde (en ook moet) lopen… Hartslag meteen hoog dus ik besloot om na 330 meter om te keren en naar de winkels te lopen voor de boodschappen (ik woon aan een winkelcentrum). Het gevoel was niet goed en zo had ik even iets meer ‘rust’ om dingen te doen voordat ik weg moest. Meteen viel het opgejaagde gevoel weg en kon ik even relaxt douchen, fijn!
Om 12 uur zat ik bij de fysio en werd de shockwave therapie onder mijn linkervoet toegepast. Blijft een rare gewaarwording, alsof er iemand met een kleine drilboor over de hak van je voet gaat. Daarna weer een tape eromheen en klaar. We bespraken ook nog even de klachten aan de achillespees van mijn rechtervoet en kreeg daar oefeningen voor mee. Rekken op de trap. En wiehoeee ik kreeg goedkeuring om zondag de zegerplasloop te doen, weliswaar niet de 20km, maar de 10 en in rustig tempo, maar beter iets dan niets toch 😉 .Even kijken hoe mijn voet en achillespees hierop reageren.
Ohwja en wie heeft mij deze dag nog gespot? In de metro 🙂
Vrijdag
Ik lag laat in mijn bed vanwege de avonddienst de avond ervoor en zag het daarom niet zitten om al om 9 uur op een matje te liggen in de sportschool voor een les pilates. Ik kwam wel al rond 9 uur mijn bed uit, werkte mijn ‘lijstje’ af. Op deze lijst stond onder andere het maken van een heerlijke stampot boerenkool en haalde mijn bestelde boek op bij het pick-up point in de AH. Ik had namelijk zulke goede verhalen goed over het boek van Francien en was ook wel erg benieuwd naar haar verhaal.
Uiteindelijk was mijn lijstje afgewerkt en kon ik met een ‘leeg’ hoofd de deur uit voor het rondje hardlopen wat ik eigenlijk gister zou doen. Vooraf deed ik mijn oefeningen van de fysio en stapte de deur uit. Het was helaas niet zulk mooi weer als de dag ervoor, maar nog steeds prima om in mijn nieuwe bodywarmer de deur uit te gaan. Het was zelfs een tikkie fris, dus ik was blij dat ik mijn handschoenen had meegenomen. Mijn achillespees hield na een paar minuutjes op met ‘zeuren’ en mijn voet en knie hielden zich eigenlijk best goed. Toch merkte ik tijdens het lopen dat het wel eens lekkerder is gegaan. Ik werkte mijn 2x 15 minuten (met tussendoor 2 minuten wandelen tussendoor) af en liep nog ietsjes langer door om zo weer voor mijn huis te eindigen.
Eenmaal thuis maakte ik mijzelf klaar voor mijn laatste avonddienst van deze week… het aftellen naar het weekend is begonnen.
Zaterdag
Ik lag na mijn avonddienst laat in bed en viel ook pas redelijk laat in slaap (ik ging nog ‘even’ lezen in het boek van Francien), dus werd ook pas na 10 uur wakker. Heerlijk! Wakker worden zonder wekker en weinig op de planning. Het huis had wel een grote schoonmaakbeurt nodig, maar eerst werd er lekker ontbeten en deden mijn vriend en ik samen de boodschappen. Tussendoor keken we nog even Masterchef terug en begonnen toen samen aan het huishouden. Ik deed mijn stofzuigerworkout en daarna de oefeningen van de fysio. Na deze workout’s wilde ik verder met de minion puzzel waar ik met kerst aan begonnen ben, maar al snel zag ik geen passend stukje en wilde ik 1 ding… de puzzel opruimen. Maar aangezien ik het zonde vind van alle tijd en moeite die ik er tot nu toe in gestoken heb om hem zomaar weer in de doos te gooien besloot ik om het boek van Francien er weer bij te pakken. Uren las ik aan 1 stuk .. en geloof mij… dat is voor mij een unicum. Terwijl mijn vriend op de playstation zat, las ik over Francien haar middelbare schooltijd en hoe zij haar leven weer opbouwde na die ene ‘fout’. Ik verslond het boek en vond het jammer toen het uit was. Echt een aanrader!
Zondag
Na een nacht waarbij ik een paar keer wakker was, maar verder best aardig goed sliep werd ik een tikkie zenuwachtig wakker. Ik zou namelijk mee doen aan de zegerplasloop hier in mijn dorp. Het originele plan was om 5km naar de atletiek te lopen, dan de 20km te lopen en dan 5km terug naar huis te lopen om zo een 30km duurloop te doen. Dit plan had ik al bijgesteld en gister last minute nog mijn 20km omgezet naar een 10km. De afgelopen weken had ik alleen geen 10km meer achter elkaar gelopen en was daardoor ook een beetje ‘bang’ hoe het zou voelen. Na een klein ontbijtje ging ik op de fiets naar de atletiekbaan. Daar was net de 20km gestart en was het behoorlijk druk. Snel haalde ik mijn nummer op en besloot om toch maar met een jasje aan te gaan lopen, want het regende toch behoorlijk had door buiten. En ik zou niet hard lopen dus… dan is een jasje wel fijn. Mijn moeder en stiefvader waren inmiddels ook gearriveerd en zouden de 5km gaan doen. Vlak voor de start nog even een foto van mij en mijn mama en daarna liep ik naar buiten.
KNAL! zoeffff here we go! Ik merkte dat ik meteen eigenlijk al te snel liep, ook al voelde het tempo prima, maar goed… ik moest rustig aan doen. Ook voelde ik mijn achillespees ’trekken’, maar zoals ik inmiddels wel gewend ben (en wat dus eigenlijk niet goed is) zakt dit gevoel na een paar minuten weg en kan ik ‘gewoon’ lopen. Het duurde dit keer voor mijn gevoel iets langer dan normaal en ondanks dat ik mijn tempo verlaagde bleef mijn hartslag hoog. Ik liep ‘rustig’ door, probeerde mijn hartslag naar beneden te krijgen, maar dat lukte niet. Na een lus bij de hockeyvereniging (waarbij je vlakbij de atletiekbaan komt) dacht ik zelfs even aan stoppen, kwam gewoon niet in een lekkere flow. En continue zat mijn hoofd… hoe moet ik dit over 70 dagen gaan doen??? Maar goed… ik liep door, begon aan het rondje rondom de plas, maar merkte dat ik bij 8km mijn achillespees alweer een beetje begon te voelen en dat ik er eigenlijk ook wel een beetje ‘klaar’ mee was. Ik liep steeds een beetje dichter op mijn moeder (want ze viel lekker op met haar gele petje) en haalde haar in, wenste haar succes en zou haar later weer zien.
De laatste kilometer, yes… ik ben er bijna… de snelste loper van de 20km kwam voorbij en ik zag dat er een dame steeds een klein beetje naderde.. de laatste 300 meter gingen over de atletiekbaan en tijdens de laatste 150 meter probeerde deze dame mij in te halen…en tja… toen kwam de vechter in mij naar boven,…. ik liep met een ruime voorsprong over de finish 🙂 .
Daarna wachtte ik nog even mijn moeder op en liep het laatste stukje met haar mee. Gezamenlijk gingen we over de finish.
Mijn knie heb ik tijdens de loop niet gevoeld, ook de plek onder mijn voet was ‘goed’ te doen.. maar ik baar mij echt wel serieus zorgen over mijn achillespees. En ik denk dat ik aankomende week ook echt even een beslissing moet gaan maken… is het nog reëel om over 70 dagen een marathon te lopen? Kan ik zo snel nog herstellen van deze blessure? Pezen duren namelijk lang voordat deze helemaal hersteld zijn… en mijn doel… die zal ik sowieso bij moeten stellen.. Ik denk dat ik het antwoordt op deze vragen (mede door te praten met mijn atletiektrainster na afloop van deze loop) al weet, maar spreek het nog even niet. Morgen ga ik eerst dit alles met de fysio bespreken… #isderoadtoDusseldorfnogreeel of gaan we meteen door met de #roadtoBerlin.. met tussendoor een #roadtorecover….
Wordt vervolgd..
Leave A Reply