Week 8: op de blessure bank

Wat een lekker weer was het he het afgelopen weekend/dagen…. en mehh daardoor mis ik het hardlopen nog meer dan dat het keihard stormt ofzo. Maar goed, nog even volhouden en hopelijk ben ik dan snel weer van de blessure bank af. Ik werkte een mooi alternatief, redelijk zelf verzonnen schema af afgelopen week, tijd voor een terugblik.

Maandag
Na een weekend een beetje bij de pakken te hebben neergezetten, besloot ik om er vanaf vandaag echt vol voor te gaan! De Road to Recovery is ON!! Gaan met die banaan! Op naar die unicorn! Nicky werkte vandaag thuis en hoe lief, ik werd gewekt met een ontbijtje op bed. Nadat ik deze had weggewerkt besloot ik om naar de sportschool te gaan om het core schema van de fysio uit te voeren. Daarnaast kon ik dan ook meteen 1 van de speciale oefeningen voor mijn knie uitvoeren. Het ging best wel lekker, maar met 1 van de oefeningen voelde ik nog best wel mijn knie. Wel leek dit al minder erg dan op de zaterdag ervoor. Na bijna 1 uur was ik klaar! Lekker! 

Daarna deed ik gelijk een boodschap voor de dag erna en na een verfrissende douche stond mijn ‘avondeten’ al een soort van klaar. Samen ‘lunchte’ ik met Nicky en niet veel later vertrok ik naar het werk voor een avonddienst. Het was echt megadruk en eenmaal weer thuis was ik zo moe dat het niet lang duurde voordat ik in slaap viel

Dinsdag
Na een lekker nachtje te hebben geslapen ging wel een soort van op tijd de wekker. Ik wilde namelijk nog graag even fietsen voordat ik om 12 uur moest werken. Ik stapte vrijwel vanuit mijn bed op de fiets en fietste 45 minuutjes op een lege maag.

Na het fietsen deed ik mijn fysio oefeningen en stapte ik onder de douche. Ik at mijn ontbijt en reed niet veel later naar het werk. Wederom was het echt enorm druk en was ik blij dat ik om 20 uur naar huis kon. Eenmaal thuis keek ik nog even een serie terug met Nicky en dook ik redelijk laat mijn bed in.

Woensdag
WEEEKEND! Althans 2 dagen lekker vrij. Ik slaap een klein beetje uit en doe in de ochtend niet zo heel veel, want ik moet om 12 uur in Amsterdam zijn voor een foto en videoshoot van ASICS. Het is een ’test-shoot’ voor het latere echte werk en daardoor gaan er niet echt boeiende dingen met de beelden gedaan worden, maar toch voelt het al heel tof dat ik dat mag doen. Alleen de rol die ik heb toebedeeld gekregen is niet echt op mijn lijf geschreven… ik moet namelijk doorgaan voor Tennister hahahahaha, ik, Gaby zonder balgevoel en gaby die nog nooit heeft getennist. Nou ja, we zien het wel.

Ik ga al op tijd weg en ben uiteindelijk iets na 11:30 uur op plaats van bestemming en kijk toe hoe Jermaine op de gevoelige plaat wordt gezet. Niet veel later word ik door een visagist onder handen genomen en mag ik vast de kleding passen die ik aankrijg. Ik verander langzaamaan in tennisster en na de lunch wordt nog de finish in touch gedaan en ben ik er klaar voor. 

Ik krijg ter plekke tennisles van de fotograaf en producer (beide op tennis gezeten), maar het duurt wel een tijdje voordat het ergens op lijkt. Gelukkig hebben ze geduld en stellen ze mij goed op mijn gemak. Het is ontzettend tof om te doen, maar door de tennismoves ook nog gewoon een soort van hard werken hahaha.

Als het er eenmaal op zit is het de beurt aan Chris. Ik kijk nog even toe hoe hij het doet en kleed mij dan weer om en ga naar huis.

Eenmaal in Alphen doe ik snel een boodschap en duik meteen de keuken in voor wat simpels. In de avond doe ik niet veel meer.

Donderdag
Ondanks mijn vrije dag heb ik voor mijn doen ‘vroeg’ de wekker. Ik wil namelijk weer een keer gaan zwemmen, het is immers 12 weken (ja i know, beschamend) geleden dat ik voor het laatst gezwommen heb. En dat was meteen ook de laatste les van de borstcrawlcursus, daarna heb ik geen meter meer gezwommen. Als ik eenmaal bij het zwembad aankom staan er allemaal filmcatering trucs voor de deur, oh oh… het is toch wel open he? Gelukkig kan ik gewoon zwemmen, maar het is wel onrustig doordat ze een hele filmset aan het opbouwen zijn. Na bijna 45 minuten vind ik het wel weer genoeg. Ik heb lekker baantjes borstcrawl afgewisseld met schoolslag. Ik ben heel blij dat ik weer geweest ben en ga het echt niet weer 12 weken laten duren voordat ik weer ga.

Na het zwemmen eet ik lekker mijn kwark terwijl ik een serie terugkijk. Daarna kleed ik mij om en fiets ik rustig naar de sportschool. Daar werk ik hetzelfde riedeltje af als maandag en ik merk dat ik al minder last heb van mijn knie… ik durf nog niet te juichen, maar dit lijkt toch wel een kleine vooruitgang. Na de sportschool stap ik snel even onder de douche, ruim wat dingen op in huis en kijk nog even wat terug.

Daarna rij ik naar mijn moeder om haar op te halen voor een afspraak in het ziekenhuis. Ze mag na afloop van die afspraak even niet autorijden dus ik mag rijden. We zijn wat te vroeg, dus ik laat haar gelijk even mijn werkplek zien. Daarna lopen we door naar de poli en uiteindelijk moeten we ruim 1 uur wachten voordat ze aan de beurt is…. fijn (NOT). Gelukkig kletsen we gezellig over van alles en nog wat. Na 10 minuten binnen te hebben gezeten bij de arts staan we weer beter.
Ik zet mijn moeder weer thuis af en duik daarna de keuken in. In de avond kijk ik samen met Nicky naar de serie ‘Sex éducation’ en duik een beetje op tijd mijn bed in.

Vrijdag
Ik ben al een uur voor de wekker een keer wakker, maar als mijn wekker eenmaal afgaat moet ik toch van ver komen. Ik begin mijn werkreeks met een vroege dienst. Het is een lekker dienstje en een soort van ‘rustig’ in vergelijking met de 2 eerdere diensten van deze week. En eerlijk is eerlijk, ik heb eigenlijk bijna mijn knie niet gevoeld tijdens het werk… vooruitgang? Na het werk doe ik de boodschappen en eenmaal thuis ruim ik wat dingen op en begin ik alvast aan het avondeten. Terwijl de soep op staat kijk ik een serie. In de avond app en bel ik met wat vrienden, terwijl ondertussen de finale van ’the voice’ op staat. Niet veel later maak ik vast een opzet van dit weekoverzicht en kijk ik een beetje wat ik dit weekend voor trainingen zal gaan doen. Ik mis wel echt enorm het hardlopen merk ik, zeker als ik besef dat ik nu vandaag echt officieel een week ‘op de blessure bank’ zit. Ik weet dat ik niet mag klagen, want tja, wat is nou een week… maar toch… ik mis het.

Zaterdag
Na een goede nacht slaap word ik toch wakker van mijn wekker. Ik had allerlei plannen voor deze zaterdagochtend, maar er komt niet veel van terecht. Ik stap wel op mijn racefiets en heb met het mooie weer spijt ervan dat hij nog op de Tacx op zolder staat. Met de dakramen open, pik ik toch een lekker windje op en ach, met een serie op fietsen is ook niet zo erg. Ik fiets 45 minuten en dan moet ik eigenlijk wel van de fiets af om snel mijn fysio oefeningen te doen en om te douchen en te eten. 
Ik eet een lekkere maaltijdsalade en vertrek niet veel later naar mijn werk voor een avonddienst. Het is een rustige dienst en als ik rond 23:30 uur thuiskom heeft Nicky heel romantisch kaarsjes aangestoken, er staat een kop thee klaar en wat lekkers erbij. Tijd voor wie is de mol! Na de aflevering lees ik nog even in een boek en dan vallen mijn ogen toch wel dicht (het is immers al 1:15 uur dus het mag ook wel hahahaha).

Zondag
Ik ben rond 9 uur al wakker en na nog even wat gedraai en gekeer ga ik toch maar het bed uit en maak een lekker ontbijtje klaar voor mijzelf en Nicky. Daarna stel ik hem voor de keuze ‘of we gaan wandelen of we gaan een rondje fietsen’. Uiteindelijk gaan we wandelen en het is echt heerlijk buiten. Eerst gaat mijn jas open en halverwege het rondje is de jas uit. We wandelen richting de Zegerplas en daar besluiten we om gelijk te lunchen. Heerlijk in het zonnetje op het terras, love it. 

Het eten is heerlijk en ik zit tjokvol als we weer rustig terugwandelen naar huis. We lopen uiteindelijk 5 kilometer en ik heb eigenlijk amper last van mijn knie, yes!

Thuis doen we nog even wat huishoudelijke klusjes en dan moet ik helaas alweer naar het werk. Op het werk is het wederom rustig en heb ik even contact met mijn fysio. Ik ‘vertel’ via de app dat het echt een stuk beter gaat en ik krijg meteen de opdracht om komende week het hardlopen maar weer eens te gaan proberen. YES! maar slik, ook wel spannend. Als ik hem vraag of het morgen al kan…zegt ie ‘ja hoor’, uuuuhhhh oke. WIehoeee spannend, maar leuk! Eenmaal thuis schrijf ik nog even dit weekoverzicht af en duik ik daarna lekker mijn bedje in.

En nu….
En nu is het dus stiekem best een beetje spannend, want hoe gaat mijn knie reageren op 15x 1 minuut hardlopen met steeds 30 seconden rust? Hoe snel kan ik het gaan uitbreiden als het goed is? Het is immers nog ‘maar’ 7 weken tot aan Boston…, maar aan de andere kant het is ‘nog’ 7 weken tot Boston en ik heb een redelijk goede basis op dit moment. Dus no stress en fingers crossed. Duimen je voor mij mee? Hop Hop snel weer van die blessure bank af… want hij zit niet zo lekker 😉