Waar ik afgelopen week begon in Frankfurt, eindigde die lekker lui op de bank. Tussendoor werd ik gevloerd, maar krabbelde weer overeind en was zelfs in Overijssel te vinden. Tijd voor een terugblik op deze week.
Maandag
Voor deze dag, verwijs ik je naar mijn blog over het Frankfurt marathon weekend ;-). Maar na een voorspoedige reis deed ik in de avond nog een bootcamp. Moe en koud kwam ik er vandaan. Na een heerlijke warme douche, dook ik mijn bedje in.
Dinsdag
Wiehoeeee vandaag een dagje Amsterdam samen met de jarige Linda. Ik sta wat misselijk op, dat heb ik wel vaker… EN NEE IK BEN NIET ZWANGER!, maar na een ontbijtje zakt dat meestel weg. Omdat Nicky in Amsterdam werkt besluit ik om met hem mee te rijden. In de auto eet ik mijn ontbijt en vanaf zijn werk (na een toiletbezoek op zijn werk, waarbij ik concludeer dat mijn darmen lichtelijk van slag zijn) ga ik verder met de metro naar Amsterdam Centraal. Daar settel ik mijzelf met een kop thee en een boek en wacht ik op Petra en Linda. 
Ik heb namelijk ook even met Petra afgesproken, omdat ik haar nieuwe ASICS kleding bij mij heb. De thee gaat er redelijk in, maar toch blijf ik wat misselijk. Als peet er is, kletsen we honderduit over Mallorca en Frankfurt.
Niet veel later komt ook Linda binnen geschuifeld en zingen we happy birthday. Ik neem nog een thee en terwijl de meiden er wat lekkers bij nemen, sla ik af. Het voelt toch niet helemaal lekker in mijn buik. Petra moet er al vrij snel weer vandoor en als Linda en ik besluiten om ook te gaan heb ik het gevoel dat ik moet spugen. Helaas is er geen toilet bij de Starbucks aan de zijde van het Ij en ik probeer zo snel mogelijk richting het water te komen om dan maar in het Ij te spugen. Helaas redt ik dit niet, gris een lege beker van een tafel en sta midden in de Starbucks over te geven. OH MY GOD, zo gênant. Het loopt mijn mouw in en spettert deels op de grond. Linda en ik lopen snel naar 1 van de werknemers en terwijl zij het uitlegt, geef ik nog 3x over in de prullenbak. Ik schaam mij echt dood, maar gelukkig reageert het personeel superlief en proberen ze mij een beetje op te lappen. Eigenlijk voel ik mij een stuk beter en besluit ik om er gewoon het beste van te maken samen met Linda. Het is er immers nu uit.
We lopen naar de Primark om daar in ieder geval een nieuwe jas en trui te scoren. 
Deze zijn al redelijk snel gevonden en na nog meer dingetjes te hebben gekocht kleed ik mij uiteindelijk bij de wc’s om. Bovenstaande jas is het overigens niet geworden. Ik merk daar dat ik wel behoefte heb aan wat frisse lucht en snel gaan we naar buiten. Eenmaal buiten voel ik mij weer iets lekkerder. We hebben 3 grote doelen voor vandaag, kadootje kopen voor Linda, ASICS Store en Blond Amsterdam winkel. Normaal gesproken zou ik ervoor gekozen hebben om al lopend via de Kalverstraat naar de ASICS store te gaan, maar ik voel me wat slap en koud en we besluiten om met de tram te gaan. Eenmaal bij het Leidseplein ben ik dolblij dat ik eruit mag, de misselijkheid kwam weer op zijn retour. 
In de ASICS winkel, scoort Linda mooie nieuwe schoenen en ik voel mij echt met de minuut slechter en slechter. Linda ziet dit en besluit dat het genoeg is voor vandaag, we gaan deze dag nog een keer overdoen, maar dan als ik beter ben. Heel lief brengt ze mij naar Nicky zijn werk en gewapend met een vuilniszak brengt hij mij naar huis. Daar duik ik direct mijn bed in en val gelijk in slaap. Na ruim 2 uur ben ik wakker en voel ik mij echt beroerd. Toch probeer ik wat van die witte toastjes te eten en een bouillonetje, maar na een uur komt ook dit er weer uit. Ik heb allemaal spierkrampen in mijn benen en voel me echt slap. Uiteindelijk val ik in slaap en hoop ik dat het de dag erna beter gaat. 
Ik keek deze avond nog even terug op het mooie avontuur in Frankfurt en moest echt weer even lachen om deze spontane actie. Achteraf ben ik misschien daar wel al ziek geworden of een combinatie van alles. Nou ja, het was het lig waard zullen we maar denken 🙂 
Woensdag
Ik heb redelijk geslapen en voel mij in de ochtend wel al iets beter. Heel toevallig had ik dinsdagochtend op de weegschaal gestaan en besluit om er nu ook op te staan, tot mijn grote verbazing ben ik gewoon 2 kilo kwijt, TWEE KILO… wow. Tuurlijk het is alleen maar vocht, maar dat verklaard waarom ik mij zo slap voel en nog steeds spierkrampen heb. Gelukkig voel ik mij niet echt meer misselijk en heb ik zelfs een beetje trek. Na een lekkere douche eet ik een licht ontbijtje inclusief een lekker kopje thee. Alles blijft er in en over heel de dag lijkt het wel met het uur beter te gaan. In de middag ga ik nog even met Nicky mee naar het dorp en ook het eten gaat langzaamaan beter. In de avond voel ik mij eigenlijk best goed, maar om nou te gaan sporten leek mij een stapje te ver hahahaha. Maar goed…the only way is up, zeg maar. 
Donderdag
Vandaag weer werken en ik probeer het gewone eetritme ook weer op te pakken. De kwark zit in de ochtend nog lekker te draaien in mijn maag, maar de rest van de dag gaat het eten goed. Het is gelukkig niet heel druk op werk, dus ik kan er weer lekker inkomen. Toch ben ik wel blij als de dienst erop zit, want ik merk wel dat het korte ziek zijn er wel ingehakt heeft. Eenmaal thuis maak ik snel wat te eten en pak ik mijn spullen voor zwemmen. Ik ga het gewoon proberen en zie wel waar het schip strand. Het gaat weer superlekker en ik vind het zo leuk dat het echt elke week beter gaat. Ik vergeet een foto te maken, dus post ik een mooi plaatje nog van de triathlon. 
In de avond kijk ik samen met Nicky naar Expeditie Robinson en duik daarna mijn bedje in.
Vrijdag
Vandaag wederom vroeg op voor werk en het is behoorlijk rustig. Toch weet ik mijn tijd goed te benutten en vliegt uiteindelijk toch de tijd. Op weg naar huis doe ik de boodschappen voor een paar dagen en eenmaal thuis besluit ik gewoon rustig aan alvast wat eten te maken. De rest van de avond maak ik mijn verslag over het Frankfurt marathon weekend af en ben nogmaals weer even terug daar (dat was eigenlijk ook het plan voor de woensdag, maar toen had ik echt 0 concentratie) en kijk een beetje tv. 
Zaterdag
Al op tijd gaat de wekker, ik heb redelijk goed geslapen en voel mij goed. Vandaag staat de ‘Gerrit Voortman Lemelerbergloop’ op het programma. De run van jawel, mijn Frontrunner teammaatje Gerrit. Het is de allerlaatste keer dat deze run georganiseerd wordt en ja ik wilde hem dan nog wel een keer meegelopen hebben.
Het enige…. de run is helemaal in Overijssel, in Lemelen. Ik ben daar nog nooit geweest en het is volgende de navigatie bijna 1 uur en 50 minuten rijden om er te komen. Maar goed, Gerrit komt ook vaak naar deze kant van het land, dus hop hop gaan met die banaan. Na een lekker ontbijtje, pak ik snel mijn spullen en stap ik in de auto. De reis gaat voorspoedig en hoe meer ik richting het OOOOOOSten ga, hoe mooier het wordt. Als ik eenmaal van de A28 af ben zie ik pas echt hoe mooi het hier is, ik geniet nu al en dan ben ik nog niet eens op plaats van bestemming. Als ik eenmaal er ben kijk ik echt mijn ogen uit, zo mooi.
Had ik al gezegd dat ik het mooi vond? Ik zoek teammaatjes Gerrit, Patty, Robert en Natalie en haal mijn startnummer op. Patty en Natalie lopen de 5,3km, Robert en ik gaan voor de 10,8km. Eerst gaan de dames van start en moedig ik hun aan, na afloop hoor ik dat het behoorlijk pittig is en je goed moet uitkijken voor alle boomwortels. OH OH, als ik hoor dat dit een Cross is, knijp ik hem nog meer. Nog nooit eerder liep ik een cross hahahaha.
Ik loop nog even kort in samen met Robert en niet veel later gaan we van start. Het is 3x hetzelfde rondje en tijdens de 1e keer denk ik al ‘ohw shit, waar ben ik aan begonnen’.
Ik probeer wel te genieten van de prachtige omgeving en op de hoogste heuvel denk ik ‘f*ck it, ik maak gewoon een foto’. 
Mensen zien mij dit doen en vragen meteen of ze even een foto van mij moeten maken hahahaha.
Daarna pak ik snel het lopen weer op, daal af via het mulle zand en maak mijzelf klaar voor het 3e en laatste rondje. Mijn benen hebben inmiddels al best een mening en bij een heuvel op, pak ik even een stukje wandelen in plaats van hardlopen.
Ik pak daarna weer het ritme op en geniet voor de laatste keer van het mooie parcours. Ik probeer op de vlakkere stukken het tempo er wel in te gooien, maar op de onregelmatige stukken ben ik echt voorzichtig. Bang om mij te blesseren. Ik ben blij als ik het laatste heuveltje op ga, ik weet daarachter is de finish! Ik finish deze 10,8km uiteindelijk in 58:17 minuten, dik tevreden!
Ik krijg de medaille omgehangen van Gerrit met Gerrit himself erop.
Na afloop eten Robert, Natalie en ik nog een lekkere Pannenkoek op Gerrit.
Daarna is het tijd om weer naar huis te rijden. Eenmaal thuis kook ik een lichte avondmaaltijd en doe ik in de avond niks bijzonders meer. Beetje tv kijken, beetje appen enz en voordat ik het weet is het al 1 uur hahahah, lekker hoor.
Zondag
Ik heb voor vandaag geen plannen en heb daarom ook even geen wekker gezet. Ik word pas rond 10:15 uur wakker en lig uiteindelijk nog een half uur in bed een beetje te chillen. Nicky was dit weekend weg voor personeelsweekend en komt rond 11:45 uur binnenvallen. Ik ben op dat moment bezig met opruimen van het huis en het 1e wasje staat al aan. 
Mijn benen voelen best oké van gister, maar ik geef ze wel even een dagje rust. Meest last heb ik sinds de avond ervoor van een spier bij mijn linkerschouderblad. Gaat vast wel weer over, maar irritant en tikkie pijnlijk is het wel. De hele dag ben ik een beetje in de weer met het huishouden en laat in de middag heb ik 2 opties… verslag van Amsterdam maken, of dit weekoverzicht. Ik besluit om toch maar dit weekoverzicht te maken en Amsterdam op te schuiven. Komende week komt ie dan echt, want ik heb ook toffe foto’s weer om erin te delen hahaha. Ik volg ondertussen de lopers in NYC en kijk wat iedereen een beetje vandaag verder heeft gedaan op sportief gebied. Na het eten kijk ik gezellig samen met Nicky tv en is het plan om vanavond een beetje op tijd mijn bed in te duiken
En dan is weekend alweer bijna voorbij en beginnen we morgen weer aan een nieuwe week. Het was afgelopen week niet een hele drukke week, maar de dagen leken wel weer voorbij te vliegen. Die buikgriep was wel even een dieptepuntje, maar gelukkig duurde die niet al te lang. Het zorgde er wel voor dat ik niet echt veel heb gelopen, maar dat haal ik komende week wel weer in. Lekker weer aan de slag met een paar mooie trainingen en ook staat de HIIT eindelijk weer op de planning. Dit alles gecombineerd met 6 dagen werken, wordt dus lekker druk.
Toppers, maak er weer wat moois van deze week!!
ASICS Frontrunner Saisonabschluss beim Frankfurt Marathon 2018, Foto: Joerg Schueler
@joergschuelerfotografie
Leave A Reply