Vechten met de wind

Gister was de 20 van Alphen en als ik eraan terug denk ik vooral aan 1 ding… de wind! Daarnaast natuurlijk aan de gezelligheid van lopen in je eigen dorp en het zien van vele bekenden. Het was een mooie dag waar ik vandaag met deze blog op terug ga blikken. Het is wederom niet een heel kort verhaal geworden, maar zeker wel het lezen waard. Veel leesplezier!

Zondagochtend begon ik traditiegetrouw zoals op elke ‘racedag’ met heerlijke vers gebakken panennkoeken. Ik was al voor de wekker wakker en keek stiekem al uit naar deze verwennerij… want zeg nou zelf… ontbijten met pannenkoeken, wie vind dat nou niet lekker ;-). Toen deze erin zaten was het tijd om mij aan te gaan kleden, maar ja..….wat trek ik aan?? Ik heb de hele week de voorspellingen in de gaten gehouden en helaas was er al heel de week veel wind voorspeld… Eerder stond er ook nog regen in de planning, maar gelukkig was dit op het laatste moment verplaatst naar de avond. Uiteindelijk besloot ik om toch voor een korte broek en t-shirt te gaan en achteraf was dit een prima keuze. Wel had ik nog even een dun lang mouwen shirt mee, voor het geval ik het toch wel heel koud zou vinden buiten.

Iets na 11 uur stapten ik en mijn vriend de deur uit en kwamen loopmaatje Etienne en zijn vriendin Rifka aangelopen. Etienne zou ook meelopen en Rifka was mee voor de aanmoedigingen. Op naar de fiets… zo heerlijk als je gewoon op de fiets naar een loopje kan. De 20 van Alphen zou pas om 13:30 uur beginnen, maar mijn moeder deed mee met de 2,5km (ze zou eigenlijk de 5km lopen, maar is geblesseerd en wilde wel perse lopen dus dan maar deze optie) en deze begon om 11:50 uur. Na 5 minuten gefietst te hebben pikten we mijn moeder en haar vriend op en konden we door naar het centrum van Alphen. Daar was de kidsloop net afgelopen en konden we gelijk doorlopen naar de start van de 2,5km. Daar kwam loopmaatje Hans ook naar toe en uiteindelijk ook nog loopmaatjes John (hardlopende boer) en Pascal. Met zijn allen liepen we richting de finish om mijn moeder op te wachten. Mijn vriend deed mee met de 5km en aangezien deze om 12:20 uur starte deed hij zijn laatste voorbereidingen voordat ik hem uitzwaaide en success wenste.

Daarna richting het theater want daar had John een aantal bandjes voor geregeld dat we van de business faciliteitein gebruik konden maken. John kon helaas niet meelopen door een blessure, maar kwam wel gezellig supporteren vandaag. Eenmaal bij het theater aangekomen kwamen ook loopmaatjes Ingrid en niet veel later Monique & Frank aan. De laatste plannen en voorbereidingen warden doorgesproken en voordat ik het wist moest ik alweer richting de finish om mijn vriend binnen te halen. Helaas was ik net te laat en was hij al binnen. Hij begon meteen… het is warm… mooi! Dan had ik de juiste kledingkeuze gemaakt!

Toen was het tijd om rustig aan met zijn allen in te gaan lopen en de laatste sanitaire stop te plegen. Eigenlijk moest ik een hele uitgebreide warming-up doen, maar al snel merkte ik dat ik hiervoor te laat was begonnen en zeker toen ik zag hoe vol het startvak al stond wist ik dat ik haast moest maken om daar in te komen. Gelukkig stond Ronald bij de ingang van het business vak en kon ik stiekem daar naar binnen. Daar stond de pacer van de 1:35 uur en dat leek mij een mooie tijd om bij aan te haken. Ingrid en Frank zouden voor de 1:30 uur gaan. Etienne zou met mij meelopen, maar ik raakte hem tijdens de warming-up kwijt.

Na even kennis te hebben gemaakt met de pacer, Jürgen, duurde het niet lang voordat het startschot klonk. De eerste km was het heel druk en duurde het lang voordat we een beetje de ruimte hadden… en deze km ging dan ook in 5:00 min/km. De snelle rekenaar weet dat je voor een tijd van 1:35 uur een gemiddelde moet lopen van 4:45 min/km. In km 2 werd dit verlies dan ook enigszins gecompenseerd waarna we daarna in het juiste tempo liepen. De eerste paar km’s vlogen voorbij en voordat ik het wist waren we bij het 5km punt. De wind heb ik tijdens de eerste paar km’s wel gevoeld, maar had er nog niet zoveel last van. Bij 6,5km draaide we terug richting het centrum en BAM! Vol de wind tegen… voor een kilometer lang… daarna de wind flink van zij.

Na dit deel gingen we meer richting de polder, langs het kanaal richting de Zegerplas. Ik wist inmiddels dat we het eerste stuk meewind zouden hebben en daarna dus volle bak weer tegen. Helaas voelde de meewind niet als een enorme duw in de rug, maar die km’s gingen wel een stuk beter dan de km’s daarvoor. Met een lichte versnelling gingen de km’s langs het kanaal voorbij en zag ik de lopers aan de andere kant van het kanaal vechten tegen de wind. Slik… Dan nog maar even genieten van het windje in de rug.

De brug over het kanaal over… de brug onder door en ja hoor… daar was die… de wind.. Ik heb nog geprobeerd om achter iemand te gaan hangen, maar helaas lukte dit niet echt. Na 1 km beuken tegen de wind was het tijd om een beetje uittepuffen… dacht ik… maar helaas toen ik de bocht om ging stond daar nog steeds wind… wel in mindere mate, maar nog steeds behoorlijke wind.

Ik merkte langzaam dat de wind mij toch wel een beetje begon op te breken en dat het stemmetje in mijn hoofd begon te zeuren. In de ochtend had ik nog even over en weer zitten appen met Kirsten (van girlontherun.nl) en had ik nog wat motivatiekreten van haar doorgekregen. Deze heb ik als mantra door mijn hoofd laten gaan en hop…weer een km verder… inmiddels bij het 15km punt… De pacer zag aan mij dat ik het zwaar had en hij moedigde mij aan. Bij 16km stonden een aantal bekenden van mij en door deze aanmoedigen kreeg ik weer nieuwe energie… nog even tegen de wind in en dan zou er weer een stukje meewind zijn…. Een kort draai over het parcours en toen met windje in de rug langs de camera van loopmaatje Kees. Door naar de laatste km’s….

Dit deel van het parcours hadden wij al eerder gelopen dus ik wist dat ik nu nog heel even het windje in mijn rug kon genieten en dat het daarna weer een groot gevecht met de wind zou worden…. en voordat ik het wist was dat moment zover… ik wilde niet meer… niet weer die wind, maar helaas er was geen keuze… vanaf 17.8km vol de wind tegen. Weer een kilometer lang beuken tegen de wind… en dit keer leek de wind nog wel sterker dan daarvoor. Maar ik kon nog steeds mensen inhalen (voornamelijk lopers van de 10km loop, want deze komen op een bepaald punt samen). De kilometer kroop voorbij, maar toen was daar het bochtje… het bochtje waardoor de wind meer van zij zou komen ipv recht van voren. Daar nog wat energie opdoen om de laatste kilometer richting de finish af te kunnen leggen. Deze was helaas weer volop tegen de wind in…

Ik wist dat mijn vriend en moeder langs het parcours zouden staan vlak voor de finish, ze zagen aan mij dat ik best wel op was en dit keer dan ook geen uitgebreide juichfoto maar een klein duimpje 😉

De laatste meters voor de finish zag ik dat de klok doortikkte richting de 1:36 uur en kon ik er nog een kleine eindsprint uittrekken… met 1:35:57 uur liep ik de finish onderdoor. Even helemaal leeg en op, maar al vrij snel kwam er weer energie… ik had het gewoon gedaan.. ondanks de forse wind en het stemmetje in mijn hoofd had ik het volgehouden. Atletiekmaatje Tom stond mij na de finish op te wachten, we hadden een deel samen gelopen, maar hij is op een gegven moment iets gaan versnellen. Nog even de pacer bedankt en toen op richting een welverdiende medaille en een beker drinken.

Het duurde even voordat ik het besef had, maar ik had zelfs een dubbel P.R. gelopen. Niet alleen op de 20km liep ik op 1 seconde na 3 minuten van mijn tijd eraf, maar ook op de 15km liep ik er 17 seconden vanaf. Bij het theater stonden vriendlief, mijn moeder en haar vriend op mij te wachten. Ruben (de vriend van mijn moeder) had de 10km gelopen en was ook net binnen.

Boven in het theater stond de rest op mij te wachten en begon er langzaamaan een glimlach op mijn gezicht te verschijnen. Hersteldrankje erin en toen was ik er weer helemaal.

Iedereen bedankt voor deze gezellige dag en ook iedereen wederom bedankt voor de vele lieve berichtjes vooraf en na de loop. Ook de supporters onderweg, heel erg bedankt!