Van de ‘hak op de tak’ weken

Het is echt niet normaal hoe snel de afgelopen weken voorbij zijn gevlogen. Zoals je afgelopen vrijdag misschien wel hebt gelezen stond mijn hoofd er even niet naar om echt te bloggen. Ik plaatste wel een aantal x een blog, maar niet echt 1 zoals jullie gewend zijn waarin ik mijn gelopen trainingen en wedstrijden deel. En daarom nu een soort van samenvatting van hoe de afgelopen 4 weken zijn gegaan. De wedstrijden die ik liep zijn er kort in verwerkt, want zoals jullie misschien wel weten, vind ik het altijd leuk om deze nog even apart uit te werken. Veel lees en vooral kijk plezier, want het verslag staat boordevol foto’s. 

De afgelopen weken stonden vooral in het teken van de laatste loodjes naar de marathon van Leiden. Ik liep niet echt de klassieke lange duurlopen, maar deed een aantal ‘dubbeldekkers’. Dan loop je bijvoorbeeld 2 dagen achter elkaar 16km waardoor je toch op een enigszins vergelijkbare belasting uitkomt van een 32 kilometer duurloop. Na een super gelopen dubbel 16 stond er op 4 & 5 mei een dubbel 18 op het programma. Op 4 mei ging ik op pad voor de 18, ik had net een foto gemaakt (voor na afloop met mijn tijd en afstand te delen) toen ik van achter werd aangereden. Het ging gelukkig niet hard, maar toch schrok ik mij ter pletter. Er was gelukkig niks kapot en na een korte huilpartij ging ik verder en maakte ik de 18 km af. Normaal loop ik altijd aan de linkerzijde van de weg, dit keer een rechts… en meteen raak.

Terwijl ik aan het lopen was kreeg ik een appje van mijn vriend dat het heel slecht ging met zijn stiefvader en aan de morfine ging. De beste man had al geruime tijd gevochten tegen de kanker, maar kon het gevecht uiteindelijk niet winnen. Vlak voor het slapen gaan hoorde we dat hij was overleden, 58 jaar jong… Ik sliep gelukkig goed, maar kon de volgende dag moeilijk op gang komen. Ook voelde ik toch wat stijve hamstrings door een clinic van 2 dagen daarvoor en ging daardoor later op pad voor de 18km dan gepland. Op het moment dat ik de deur uit ging kwam mijn vriend al terug van zijn werk en zag ik dat hij het moeilijk had. Omdat ik later die dag ook nog moest werken kon ik niet langer wachten met lopen. Eenmaal onderweg voelde ik mij zo’n egoïstische trut, hij had mij nodig en wat doe ik… ik ren weg. Ik draaide om, brak de 18 km af en was al snel weer thuis. 

Op werk stuurde ze mij al vrij snel naar huis en kon ik gelukkig mijn vriend en zijn familie ondersteunen bij het verlies. Deze 2e 18 kilometer is overigens de enige training die ik geskipt heb de afgelopen weken, helaas wel een essentiële, maar het was even niet anders.

In de afgelopen periode mocht ik naast een aantal ‘wedstrijdjes’ ook aanwezig zijn bij 2 mooie evenementen. Allereerst de opening van de ASICS store en daarnaast bij het #RunRecoverRepeat event, de officiële presentatie van het merk Vifit Sport. Van beide schreef ik een blog en tijdens het event van Vifit Sport werden we niet alleen gefilmd door een drone, maar kregen we ook te horen dat we kansen maken op een reis naar de NYC marathon.Wil jij ook kans maken op een reis naar de marathon van NYC, lees dan hier hoe en wat je hiervoor moet doen. 

Mijn vriend en ik hadden al geruime tijd geleden een weekendje naar Deventer geboekt en dit viel precies na het overlijden van zijn stief-schoonvader. We zijn toch gegaan en eigenlijk was het wel heel fijn om even lekker er uit te zijn. Nieuwe stad ontdekken en 2 dagen alleen maar je zorgen te maken over ‘wat gaan we eten en waar gaan we winkelen’. Op zondagochtend trok ik wel even mijn hardloopschoenen aan om nog wat meer van de omgeving te zien. Het was maar een klein rondje, maar ik zag alweer hele andere dingen dan wat we op de zaterdag in het centrum hadden gezien. Blijft toch altijd lekker als je nieuwe gebieden op de hardloopschoenen kan ontdekken. Na het heerlijke weekend was het weer tijd om terug te gaan naar de realiteit.

Een dag voor de begrafenis belandde tot overmaat van ramp mijn opa van 94 ook nog eens in het ziekenhuis. Gelukkig is het een ouwe taaie en mocht ie ruim een week later weer naar huis, maar toch.. even een extra ritje naar schiedam en stress… komt alles goed? Tuurlijk besef ik mij dat hij al een supermooie leeftijd bereikt heeft, maar toch.. het blijft mijn opaatje he.

De trainingen in de afgelopen periode gingen over het algemeen van een leien dakje. Ik had er lol in en merkte dat mijn snelheid al vrij snel weer terug kwam na Rotterdam. Hmmmm zal ik dan toch kijken of ik op het parcours van Leiden een PR kan lopen?? Ik stopte snel de gedachten weg, want ik wilde mijzelf geen extra druk opleggen. 

In de afgelopen periode liep ik 3 wedstrijden, zo stond ik allereerst op zondag 14 mei samen met Petra aan de start van de Beemster Erfgoed marathon. Een marathon die dwars door de beemster ging met allerlei lekkere hapjes onderweg. We hebben niet allebei een hele marathon gelopen, maar deelde de afstand. Als ik aan het lopen was, zat Petra op de fiets naast mij en als zij aan het lopen was, zat ik op de fiets. We wisselde elke 2 kilometer van positie en wisten zo de complete afstand in een mooie tijd af te leggen. 

Een kleine week later, op zaterdag 20 Mei mocht ik voor de 2e keer aanwezig zijn bij de Vliegende Vrouwen Run, ook wel bekend als ‘ladiesrun Oostland’. Vorig jaar werd ik hier 1e in mijn categorie op de 5 kilometer, maar moest ik mij dit jaar erg inhouden omdat ik de dag erna de marathon van Leiden zou gaan lopen. Omdat ik eigenlijk 6 kilometer loslopen met een aantal versnellingen over 200 meter op het schema had staan zorgde ik ervoor dat ik goed was warmgelopen. Zo pikte ik wat extra km’s erbij 😉
Daarna liep ik tijdens de wedstrijd al intervallend het parcours over. Best gek, maar goed.. zo hield ik mij nog enigszins aan de opdracht. Toch liep ik wel iets sneller dan vooraf gepland en met een kleine eindsprint werd ik uiteindelijk 2e in mijn categorie. 

Zo ik was klaar voor de Leiden marathon! Die was de dag erna… het zou een warme dag worden, maar toch had ik besloten (in overleg met Henny) om te kijken of ik een PR kon lopen. Rotterdam ging immers zo makkelijk en ik had een haas. Een aantal weken daarvoor had Erik (waarmee ik al eerder samen gelopen had) aangegeven mij eventueel wel te willen hazen en zo liepen we vorige week zondag samen de Leiden marathon. Tot aan 30 kilometer liep ik op koers voor een PR, maar vanaf dat punt kreeg ik het (ondanks de warmte buiten) het koud en kippenvel… niet goed! Mijn benen werden steeds meer van lood en vanaf 32 kilometer besloot ik om het PR te skippen en te gaan voor gezond finishen. Ik wilde niet ergens in de berm belanden om uiteindelijk afgevoerd te moeten worden naar mijn collega’s. Balen, maar helaas… volgende keer beter. Uiteindelijk ben ik trots op mijn prestatie en heeft de warmte mij die dag genekt. 
Na Leiden kwam een week van herstellen en zat ik daarbij 2x op de racefiets. Deze had ik eindelijk weer uit de schuur gehaald en zo fietste ik binnen 1 week 2x een afstandparcours. Ik had nog nooit verder dan 32 kilometer gefietst en op dinsdag reed ik gewoon ‘even’ 40 kilometer.

Op zaterdag deed ik met een aantal leuke mensen voor het eerst mee met een heuse tourtocht en kreeg ik mijn 1e wielermedaille omgehangen. Hoe leuk is dat!  

De rest van de week deed ik naast werken eigenlijk niet zo veel. Ik deed wat onderhoud aan de tuin (man o man, wat een klus zo’n grote tuin) en koelde af en toe af in mijn mini-zwembadje (tijd voor een grotere). 

En nu is het tijd om het hardlopen en het bloggen weer op te pakken… vanmorgen liep ik alweer een heerlijk rondje van 6 kilometer,maar merkte ik dat mijn benen toch nog wel een beetje zwaar waren van het fietsen. De rest van de week kijk ik gewoon nog even waar ik zin in heb met lopen. Ik heb nog geen nieuw schema, maar wel een nieuw doel. Ik wil graag weer wat sneller worden met als mooi richtpunt een PR op de halve marathon. Deze wil ik gaan lopen in Eindhoven, want ik heb gehoord dat deze niet alleen snel is, maar ook keigezellig. Deze is pas begin oktober dus zo heb ik nog ruim de tijd om er naar toe te trainen en om in de tussentijd misschien wel ergens een snelle 5 en 10km te lopen.

Het was een beetje een hak op de tak verhaal, maar zo verliepen de afgelopen voor mijzelf ook hahahaha. Hoe is het met jullie?? Wat zijn jullie doelen voor het najaar? Ik ben benieuwd en ik zou het leuk vinden als jullie een reactie achterlaten 🙂