Throwback Thursday ‘Mijn eerste halve marathon’

Even een verslag uit de ‘oude doos’. Ik heb namelijk een aantal keer een verslag geschreven voor de website van loopmaatjes en vind het eigenlijk zonde om deze niet te delen op mijn eigen blog. Vandaar dat het item Throwback Thursday vanaf nu een aantal keer voorbij zal gaan komen.

En dit keer gaan we maar eens beginnen met het verslag van mijn 1e halve marathon. En nee dat was niet zomaar een halve marathon in Nederland, maar in het prachtige Zwitserse Luzerne. Veel leesplezier.

Afgelopen zondag (27-10-2013) was het dan zover, mijn eerste halve marathon! Eigenlijk zou deze pas over 2 maanden gaan plaatsvinden in Linschoten, maar door een samenloop van omstandigheden werd dit al afgelopen zondag. En niet zo maar een halve marathon, maar een halve marathon in het prachtige Luzerne in Zwitserland.
De loopgroep waar ik bij meeloop zou al gaan en er was onverwachts een uitvaller, dus 5 dagen voor vertrek hoorde ik pas dat ik meekon. Dus de voorbereiding was niet helemaal super (ik had op maandag nog ruim 22km gelopen), maar ik dacht, ik laat deze kans niet lopen.

Op Zaterdag gingen we met een deel van de groep richting Zwitserland. Het andere deel van de groep was op vrijdag al vertrokken en zou op deze dag alvast de startbewijzen gaan ophalen. Zo geschiet vertrokken wij om 7.00 uur richting Zwitserland. Het busje waar wij in reden had wat opstartprobleempjes, maar uiteindelijk waren we onderweg en na een lange reis kwam wij rond 18.00 uur aan in het zonnige Luzerne. Daar even opgefrist en met de gehele groep richting het centrum om daar een heerlijke pasta-maaltijd te nuttigen. Tijdens het eten werden de diverse tijdsdoelen, tactieken, kledingkeuzes en voorbereidingen van iedereen besproken en het werd het al snel een gezellige avond. Na deze heerlijke avond was het tijd om te gaan slapen. Het slapen werd wat lastig, ondanks dat ik gaar was van de hele dag kon ik niet de slaap vatten.

Uiteindelijk heb ik toch nog wat uurtjes geslapen en werd ik wakker van de wekker op zondagochtend. Even kijken welke tijd het nu echt was (want tja de klok was verzet en ik en mijn kamergenoot Hans wisten niet of de iphones de tijd zou verzetten zonder internet). Na even een lekkere frisse douche te hebben genomen zijn we gaan ontbijten. Het hotel had speciaal voor de marathon de ontbijttijd vervroegd naar 6.00 uur, dus daar zaten we dan om iets over zessen in het nog donkere luzerne. Even buiten gevoeld hoe de temperatuur was en het voelde heerlijk. Daarna terug naar de kamer om de laatste voorbereidingen te treffen (startnummer opspelden, laatste slokje bietensap enz) en toen begon het! Het begon keihard te regenen! Shit! Snel de poncho en verknipte vuilniszak opgezocht en op naar de receptie.

Om 8.00 uur hadden we met alle halve marathoners afgesproken. Nog even snel een groepsfoto gemaakt en toen op naar de start. Deze lag ongeveer 2km van het hotel af, dus dat was gelijk een mooie afstand om een beetje in te lopen. Daar nog wat oefeningen gedaan waar menig dressuurpaard jaloers op zal zijn en toen richting het startvak. Bij de start was alles netjes ingedeeld met starttijden. Uiteindelijk  besloten om samen met Janneke aan het einde van het 1:45 vak en vlak voor het vak van de 1:50uur te gaan staan.

Om 9.00 uur klonk het startschot en kon de race beginnen. Het regende nog steeds stevig door, maar toch maar snel de vuilniszak uit en langzaam hobbelend richting de startstreep en boog. Vlak na de boog begon al kippenvelmomentje nummer 1; een hele rij mensen met alle vlagen van alle deelnemende landen. Dat was zo’n kicken gevoel! Daarna richting het centrum van Luzerne, langs de beroemde houten brug en watertoren en zo langzaamaan richting de eerste beklimming. Een aantal loopmaatjes zeiden dat de heuvels vergelijkbaar waren met de Brienenoordbrug in Rotterdam. Aangezien ik meedoe aan de bruggenloop in december, dacht ik ‘mooi! Dan weet ik wat ik kan verwachten!’. (achteraf zijn ze hier wel op teruggekomen) Bij de 3^e heuvel was ik inmiddels al aan het denken hoe ik zo snel mogelijk van dat startbewijs af zou kunnen komen. Ondanks de prachtige omgeving en het geweldige publiek heb ik, met name de 3^e en laatste, heuvel toch aardig vervloekt.
Bij elke heuvel dacht ik wel, nu even bikkelen omhoog en straks weer bijkomen op de terugweg. En met die gedachte dieselde ik weer een heuvel op en kwam ik al ‘piepend’ boven. Wederom aangemoedigd door het velen publiek met het ‘HOP HOP HOP’ (in het ritme van de meeuwen uit de Disneyfilm Finding nemo) en klingelende koeienbellen. Na ongeveer 10km zaten de grote heuvels erop en begonnen gelukkig de vlakkere wegen. Het was nog steeds aan het regenen, maar het publiek liet zich niet uit het veld slaan. Na bij menig verzorgingspost mij te hebben geërgerd aan de mensen die van links naar rechts schieten liep ik lekker door totdat we bij een soort van grindpad langs het spoor kwamen. Uhhhh wie had dat nou bedacht… een heel stuk kiezelpad, gelukkig geen problemen met mijn enkels en snel weer door op de vlakke wegen. Langs een ‘tuinhuisjesdorp’ weer zo langzaamaan terug naar het centrum van Luzerne. Dwars door een parkeergarage met keiharde muziek en later door een Glow-in-the-dark hal vol met publiek. Zo dat had ik even nodig, even weer een kippenvelmomentje! En terug is de energie! Na deze toffe hal verder door naar het oude centrum! Over diverse kades en bruggen over de kinderkopjes van Luzerne richting de eindstreep. Eerst nog langs een beetje een stiller stuk, maar ik kon de finish ruiken! Maar elke keer als ik dacht dat ik er was, moest ik nog een stukje, maar uiteindelijk daar was die dan… de FINISH! Eindelijk! Nog even een klein sprintje eruit getrokken en BAM ik was binnen! Ik keek op mijn klokje en dacht dit kan niet waar zijn 1:47:00 WOW! Dat had ik echt niet verwacht! Had mijn trainer toch gelijk.En ja hoor… daar kwamen ze… De tranen! Opgelucht dat ik er was, dat ik dit mocht meemaken in zo’n mooie setting en in zo’n goeie tijd! En daarna een dikke vette glimlach op mijn gezicht! Na de finish kreeg ik een mooie medaille om mijn nek, een grote bidon vol met isostar en een gaaf finisher loopshirt! Nu was het tijd om mijn loopmaatjes op te zoeken, maar ik zag niemand. Ondertussen kreeg ik het al behoorlijk koud, want ik was doorweekt het regende namelijk nog steeds. Uiteindelijk zag ik een aantal loopmaatjes finishen en kwam deze later tegen. Nadat iedereen binnen was zijn we teruggegaan naar het hotel voor een welverdiende warme douche! Inmiddels was de zon gaan schijnen en begon het een prachtige dag te worden.

Na in de hotelkamer nog wat foto’s gemaakt te hebben van de medaille voor het thuisfront (was ter plekke te koud en verkleumd dat ik eerst warm moest worden) kwam de officiële tijd binnen…. 1:46:55! Echt niet te geloven! Hierna met een groepje op naar de finish van de 5mijl groep! Daar deden namelijk ook een aantal loopmaatjes aan mee. Nadat we die allemaal hebben binnen ‘geschreeuwd’ zijn we richting het centrum gegaan. Daar nog wat mooie foto’s gemaakt en hebben we gezellig met zijn allen gegeten, gedronken en nagepraat over deze geweldige dag! Bijna iedereen had zijn/haar tijd dik verbeterd en was zeer tevreden. Verder was iedereen het met elkaar eens over het feit dat het een prachtig parcours was met supergaaf publiek! Heel veel muziek langs de route met trommels, alpenhoorns, koeienbellen enz. Het is echt een aanrader! En ach.. die paar heuveltjes… die moet je maar voor lief nemen!

‘S avonds in bed nog steeds een dikke glimlach op mijn gezicht en lag ik mij te bedenken dat ik een week geleden nog niet eens wist dat ik mee zou gaan en wat ik voor lekkers zou maken voor de training woensdag. Mijn trainer geloofde namelijk dat ik makkelijk 1:48 kon lopen, waarbij ik hem voor gek heb verklaard. Ik had zelf 1:50 in mijn hoofd en had hem beloofd als ik onder 1:48 zou lopen dat ik wat lekkers zou meenemen.
Maandag vertrokken we weer terug naar Nederland. Gelukkig ging de terugreis iets voorspoediger dan de heenreis en waren we iets na 18.00 uur weer terug in Gouda. Best een beetje gesloopt van het weekend en met enorme spierpijn, maar met een dikke vette ervaring rijker! Dat dan weer wel.