Struinen door de duinen

Ruim een half jaar geleden zag ik de aankondiging van een ladiesrun in Katwijk. Ik schreef hem meteen in mijn agenda, maar twijfelde even over mijn deelname. Een ladiesrun door de duinen (iets wat ik totaal niet gewend ben)… en met ook een andere ladiesrun op de planning de dag erna…. Zou dat niet teveel worden? Ach als ik hem als een trainingsloop zou gebruiken kon dit wel… en een paar weken geleden besloot ik uiteindelijk om mij toch in te schrijven. En afgelopen zaterdag stond ik daar dan…. als meisje uit de platte polder aan de start van een loop dwars door de heuvelachtige duinen van Katwijk.

Afgelopen zaterdag was het zover en vertrok ik samen met mijn vriend op tijd richting Katwijk. Een kleine 40 minuten later stapte wij uit de auto en zag ik de start/finish opgebouwd worden. Op naar de strandtent waar de startnummers werden uitgegeven en waar er een kleine ‘ladiesfair’ opgebouwd was. Omdat wij redelijk vroeg waren was het nog heerlijk rustig en genoten we nog even van het uitzicht op het strand en de zee. Langzaam werd het iets drukker en werd het tijd om even lekker in te lopen. Even lekker een rondje over de boulevard en het naastgelegen schelpenpad terwijl de andere dames verderop meededen aan de officiële warming-up.

Op tijd begaf ik mij richting de start. De eerste paar fanatieke dames stonden daar al te hupsen. Ik besloot om niet helemaal vooraan te gaan staan aangezien ik deze loop als trainingsloop wilde doen en dus mezelf in moest houden ;-).

Ik deed zelf mee aan de 10km, maar tegelijkertijd zou ook de 5km gelopen worden. Het werd dus nog opletten geblazen tijdens de route dat ik niet per ongeluk de verkeerde afslag bij de splitsing zou nemen.

Rond 10:30 uur ging het startschot en schoot de horde de startstreep onderdoor. Mijn vriend stond iets verderop foto’s maken en hij wenste mij succes en ik volgde de stoet aan dames over de boulevard richting de duinen.

Na ongeveer 1 kilometer gingen we van de verharde boulevard over op een zachtere ondergrond en na 1,5 kilometer was de splitsing. Helaas was het niet heel duidelijk aangegeven, maar doordat de loopster voor mij het vroeg aan de vrijwilligster die er stond wist ik dat ik rechtdoor mocht. De eerste klimmetjes begonnen en langzaam werd de hoeveelheid klimmetjes opgevoerd naar iets serieuzere klimmetjes. Voor sommige dames die meeliepen was dit bekend terrein en stelde het niets voor, maar voor mij was het toch een behoorlijke uitdaging. Het tempo zakte daardoor ook wel iets, maar ik probeerde het afgesproken tempo van 4:50min/km toch enigszins vast te houden.

Genietend van het prachtige landschap onderweg vlogen de kilometers voorbij. De benen voelde goed en op de vlakkere stukken merkte dat ik ongemerkt toch iets harder liep dan gepland. Na 5km stond er een drankpost, maar ik besloot om deze over te slaan. Op dit punt zag ik ook al aardig wat dames van de 5 kilometer voorbij komen, hun race zat er bijna op. Mijn race was pas op de helft dus ik mocht nog een lusje maken voordat ik terug mocht naar de boulevard. En dat vond ik eigenlijk helemaal niet vervelend. Ondanks dat ik het lopen redelijk zwaar vond, vond ik het heerlijk!

Deze foto heb ik zelf al hardlopend gemaakt, ik vond het zo’n mooi plaatje

Tijdens het lopen bedacht ik mij, dat ik vaker de auto ga pakken om een loopje door de duinen te gaan doen. A is het heerlijk, B is het heerlijk en C had ik al gezegd dat ik het heerlijk vind? En natuurlijk is het goed in de voorbereiding naar de marathon van New York.

De laatste kilometers door de duinen werden gelopen en bij de allerlaatste klim stond een fotograaf die melde dat het de laatste klim was. Fijn 😉 vanaf daar was het inderdaad bijna alleen nog maar vlak en vanaf kilometer 9 werd het onverharde pad weer verruilt voor de verharde boulevard.

De eerste stappen op het verharde voelde ineens heel gek, maar na een paar stappen was ik eraan gewend en vloog ik de boulevard over. Ik haalde de laatste dames van de 5 kilometer in en met een kleine eindsprint kwam ik uiteindelijk in 49:25 minuten als 9e de finish over. Dik tevreden!

Later bleek in de officiële uitslag dat daar 49:31 minuten stond. Ik dacht dat er een bruto-netto tijdsmeting zou zijn, maar blijkbaar was het alleen een bruto tijdsmeting.

Met een mooie medaille en een goedgevulde goodybag verlieten mijn vriend en ik het terrein van de ladiesrun… op naar de volgende ladiesrun 😉