Een stormachtige Reeuwijkse Houtloop

Afgelopen zaterdag liep ik een stormachtige 20 kilometer tijdens de 15 kilometer Reeuwijkse houtloop. Het was een mooie dag met nog een onverwachtse twist. Tijd voor een terugblik op deze loop.

Eigenlijk staat er voor vandaag een rustige 20 kilometer op het schema, waarvan de laatste 5 kilometer versnellen naar 4:55 min/km. Ik weet dat ook de Reeuwijkse houtloop er is en ik dat vorig jaar een leuk evenement vond. De maximale afstand is daar alleen 15 kilometer en tussen de 5 en de 15 zit een behoorlijk gat… hmmmm. Ik heb stiekem geen zin om in mijn eentje in de harde wind te moeten rennen en besluit om gewoon eerst zelf 5 kilometer ‘in te lopen’ en dan nog de 15 kilometer erachteraan te lopen met dan de laatste 5 versnellen. Klinkt als een mooi plan, nu nog uitvoeren.

Ongeveer 1,5 uur voor de start rij ik op het gemakje naar Reeuwijk. Ik voel met het rijden al de wind, oei dat beloofd wat voor tijdens het lopen. Het is gelukkig wel droog en met ongeveer 20 minuutjes ben ik op plaats van bestemming. Na ongeveer 10 minuutjes staat mijn auto geparkeerd op een soort van grasveld en loop ik op een spastische manier door het veld om mijn schoenen zo min mogelijk vies te maken. Het is namelijk 1 grote modderpoel geworden met de regen van de afgelopen dagen. Ik kom redelijk ‘schoon’ over en loop naar de tent waar ik kan inschrijven. Ik kom een hoop bekenden tegen en schrijf mij snel in. In de omkleedtent speld ik mijn nummer op, maak nog even gebruik van de dixi en klets nog even met Nathalie. We hebben elkaar nog nooit in het echt gezien, maar volgen elkaar wel al een tijdje op insta. Na een foto begin ik aan mijn rondje van 5 kilometer. 

Het waait echt hard bij de plas, maar al vrij snel merk ik dat het stiekem ook wel een soort van warm is. ik heb een dunne lange tight aan, een kort dun thermoshirtje en een dun lange mouwen shirtje erboven. Ik probeer echt rustig te lopen, loop een beetje heen en weer langs de plas en durf niet te ver van de start/finish te gaan. Met bijna 5 kilometer en bijna tijd om te starten sprint ik nog even de omkleedtent in en trek het onderste laagje uit. Ik ren nog even totdat ik 5 kilometer op mijn Garmin heb staan en neem plaats achterin het startvak. Het duurt niet lang voordat het startschot gaat en het vak in beweging komt.

Op de mat druk ik mijn Garmin aan en probeer een lekker tempo te vinden. Niet te snel, maar ook niet te langzaam, gewoon dat wat lekker voelt. Ik haal ondertussen al best veel mensen in en geniet van het 1e stuk dat we windje mee hebben, mooi! Want dit stukje lopen we straks nog een keer. Voordat ik het besef zijn de 1e 2 kilometers al voorbij en aan het einde van een lang stuk langs de snelweg draaien we naar rechts en krijgen we de wind meer van voren. We lopen door een stuk bos en ik probeer aansluiting te vinden bij een groepje, dit lukt niet echt. Toch loop ik even later gezellig kletsend een stukje op samen met een andere deelnemer, maar ik moet hem laten gaan omdat ik anders echt te snel loop voor mijn knie. Ik loop weer alleen en kijk om mij heen. Ik kijk naar de deelnemers van de 10 kilometer die richting de finish lopen en neem een slokje uit mijn flesje water. Bij de drankpost neem ik nog even een bekertje water aan en we beginnen weer aan hetzelfde kleine rondje.

Na wederom een paar kilometer beginnen we aan de grote ronde, die echt om de plas gaat. We beginnen met de wind vol tegen en krijgen hem later een behoorlijk stuk schuin van achter. Het waait zo hard met af en toe enorme uitschieters dat ik een paar keer echt bijna omver wordt geblazen. Het loopt niet echt prettig, maar ik geniet maar van het feit dat we hem meehebben. Ik neem toch even een gelletje in (ik heb inmiddels al iets van 13 kilometer erop zitten en moet er nog 7) en een slokje water erbij, want ik weet dat we straks de wind wederom pal tegen hebben en ik nog een klein beetje mag versnellen. Niet veel later draaien we de bocht om en oef daar is de wind. Ik zie de drankpost in de verte en geef voor die tijd de verpakking van mijn gelletje af aan een vrijwilliger. Ik passeer de drankpost en mag beginnen aan de laatste 5 kilometer. Ik gooi het gas erop, maar moet echt de handrem erop gooien, want ik loop echt te snel. Dit doe ik wel pas, nadat ik 2 dames heb ingehaald en wat meer in een groepje kan lopen. Toch loop ik niet lekker in het groepje, maar gelukkig duurt het niet lang meer en voordat ik het weet gaan we weer een bochtje om en krijgen we de wind meer van zij dan tegen.

Ik loop lekker verder en geniet van de mooie omgeving en van het feit dat ik gewoon lekker loop. Dat ik pijnvrij kan lopen en dat het zo goed gaat. De kilometers vliegen voorbij en er zouden op dit deel van het parcours grote plassen moeten liggen. Daar hadden ze vooraf al netjes voor gewaarschuwd. Ik zie in de verte 1 grote plas liggen en ik zie geen andere mogelijkheid dan er gewoon lekker dwars doorheen te rennen. Hahahahaha het water spat lekker op en even voel ik mij een klein kind of een kleine Gerrit Voortman 😉 . Achteraf is het eigenlijk de enige plas waar we echt doorheen moeten en valt het dus al met al mee.

De laatste 2 kilometers zijn aangebroken, ik haal nog wat mensen in en loop langs de Landal huisjes terug richting de finish. Ik loop schuin achter een man als er een andere hardloper met medaille om zijn nek nog even het parcours opstapt om hem aan te moedigen. Ik schreeuw lekker mee (ik heb energie genoeg over, maar nu ik de foto’s zie ziet het er niet zo uit hahaha) als die man ineens zegt ‘ nou hop, jij hebt nog veel te veel over.. gaan’. Ik leg hem uit dat ik niet mag, maar daar heeft hij geen boodschap aan hahaha. Om de andere man een beetje te hazen zet ik het gas erop en sprint uiteindelijk beide mannen er dik uit, terwijl de speaker laaiend enthousiast wordt over deze manoeuvre. 
Ik finish de 15 kilometer in 1:13:27 minuten en de 20 in 1:40:05 minuten. Hoppa! Dik tevreden neem ik mijn medaille, blokje kaas en flesje sportdrank in ontvangst. De wind viel mij achteraf behoorlijk mee.
Als ik, na het maken van een medaillefoto, in de omkleedtent sta krijg ik te horen dat ik volgens 1 van de mannen 4e dame ben geworden. Ik weet 1 van de dames, valt in de categorie 35+, dus er zou wel eens een podiumkansje in kunnen zitten. Ik besluit om nog maar even te wachten op de prijsuitreiking. Het duurt best een tijd, maar uiteindelijk is het maar goed ook. Ik ben gewoon 1e in mijn categorie geworden. Whoop Whoop! Ik krijg een mooi bosje bloemen, een paar sokken en een gevuld envelopje. Toch mooi meegenomen 🙂 . 

Ik glibber daarna weer terug naar mijn auto en rij met een big smile Reeuwijk uit. Reeuwijk ik zie je volgend jaar! Zullen we dan een keer een zonnige editie ervan maken 😉 .