Voordat ik deze blog begin, begin ik even met een kleine disclaimer. Ik ben geen expert op dit gebied, maar ik vertel alleen mijn eigen ervaring met betrekking tot het sporten tijdens de zwangerschap.
Diegene die mij al langere tijden volgen weten dat ik de laatste jaren behoorlijk sportief ben geweest en dat niet kunnen sporten best wel een straf is voor mij. Het hardlopen ging mij redelijk makkelijk af, liep relatief snelle tijden en kon relatief makkelijk de langere afstanden lopen. Maar toen was daar ineens mijn zwangerschap. Nog vóórdat ik een positieve test in mijn handen had merkte ik dat ik ineens meer aan het hijgen was tijdens het hardlopen. Ik had noodgedwongen door een kleine blessure 1,5e week niet kunnen hardlopen, maar wel veel gefietst, mijn conditie kon dus niet ineens weg zijn. Toch ging het moeizaam… een paar dagen later had ik een positieve zwangerschapstest in handen en vielen er wat kwartjes op zijn plaats.
Het hardlopen ging dus al vrij snel een stuk lastiger. Ik was gewoon belachelijk snel buiten adem. De een heeft hier totaal geen last van, maar ik dus helaas wel. Het komt aan het begin van de zwangerschap door de flinke hoeveelheid hormonen en met name het progesteron zorgt ervoor dat je sneller buiten adem kan zijn. Het hardlopen bleef ik gewoon doen, maar ik nam steeds vaker even een korte adempauze. Ook liep ik wat langzamer dan eerder, kortte de afstanden in en heel langzaamaan begon mijn lijf te veranderen.
Mijn motto gedurende de gehele zwangerschap was ‘zolang het gaat en goed voelt, blijf ik het gewoon doen’. En dat deed ik dan ook. Ik paste gedurende de gehele zwangerschap het hardlopen aan op wat ging. De intervalletjes hardlopen werden steeds korter en de wandelpauzes langer. Maar ik kon het nog, ik had fysiek nergens last van qua bekken enz en wist het op deze manier tot ruim 34 weken vol te houden. Ineens voelde het niet meer goed en toen ben ik ook gestopt. Achteraf gezien 2 weken en 2 dagen voordat ik ging bevallen.
Het hardlopen kan je dus ondanks een zwangerschap gewoon blijven doen. Vroeger werd er gezegd dat je direct moest stoppen, maar nu weten we beter. Maar hierbij geldt natuurlijk wel ‘ luister goed naar je lijf’! En overleg het natuurlijk ook even met je verloskundige/gynaecoloog. Krijg je klachten van je bekken, harde buiken, in je broek plassen enz of voelt het gewoon mentaal niet meer goed… dan is het de hoogste tijd om er mee te stoppen.
Vanaf ongeveer 22 weken ben ik begonnen met een bolle buiken bootcamp onder leiding van een fysio. Dit was heel fijn, niet alleen omdat je met gelijkgestemde sport, maar vooral ook omdat zij precies weet wat je wel en niet mag doen als zwangere. Zo wordt er op gehamerd dat je als je zwanger bent absoluut geen rechte buikspieren mag trainen… dit is dus onzin. Het mag, zolang je maar weet wanneer het niet meer kan en je er dus mee moet stoppen. Zolang je geen ’tuut’ op je buik hoef je je geen zorgen te maken. Ikzelf heb tot redelijk lang in mijn zwangerschap nog rechte buikspieren kunnen trainen en Miriam lette er elke keer weer op, of het nog kon. Dit heb ik tot in de laatste week kunnen doen en ik weet zeker dat ik door deze trainingen ook sterker mijn bevalling in ben gegaan.
Sowieso ben ik ervan overtuigd dat als je lekker doorsport tijdens je zwangerschap, je fitter de bevalling ingaat en je ook sneller herstelt ervan. En dat sporten hoeft niet high impact te zijn zoals hardlopen, maar lekker zwemmen, yoga, wandelen, pilates of een bolle buiken bootcamp telt natuurlijk ook al. Dagelijks bewegen is voor iedereen goed, maar ik denk tijdens een zwangerschap al helemaal. Tenzij het natuurlijk niet gaat door bekkenproblematiek of dat het niet mag op medische gronden. Kijk voor meer info over sporten tijdens je zwangerschap vooral even op de website van FLOOR of Mom in balance.
Kortom, wees dus niet bang om te sporten tijdens je zwangerschap! Met een zak chips op de bank gaan zitten is lekker, maar op de bank gaan zitten met een zak chips na het sporten is nog lekkerder 😉 .
Leave A Reply