Al in Oktober vorig jaar borrelde bij mij en Linda het idee om de halve marathon van Luxemburg te lopen. We hadden beiden goede ervaringen hierover gehoord en waren daardoor nieuwsgierig geworden naar deze run. We trokken de stoute schoenen aan, schreven ons in, boekten een hotel en lichtte toen pas onze mannen in. Ruim 7 maanden later was het dan zover op zaterdagavond 12 mei om 19 uur. Tijd voor een terugblik naar deze run.
Rond 19 uur klonk het startschot van deze run en een half uur vooraf namen Linda en ik afscheid van de mannen en gingen we richting het startvak. Ondanks dat ik al tig keer naar de wc was geweest, moest ik alweer. Gelukkig was ik zo aan de beurt bij de dixi’s en kon ik nog mooi een enorme plas kwijt. Daarna was ik er klaar voor. Linda stond in een ander startvak, dus we maakte nog even een selfie, namen afscheid van elkaar en gingen daarna naar ons eigen vak. 
Eenmaal in het startvak vis ik de oordopjes uit mijn sportbh (tja je moet wat als ze compleet draadloos zijn) en probeer er muziek uit te krijgen. Ze staan blijkbaar uitgeschakeld en probeer ze aan te krijgen. Na enig gepiel lukt het en zucht ik van opluchting. Een vrouw achter het dranghek moet lachen en ik leg uit dat ik echt niet zonder muziek kan lopen. Daarna kan het wachten beginnen en kijk om mij heen. Ik spot de mannen op de eerste heuvel die we op moeten en krijg instructies waar ik moet lopen voor de foto. Niet lang daarna begint het aftellen en gaat het startschot. Er wordt allemaal confetti in de lucht gespoten en het is zo’n tof gezicht. Ik sta in startvak B en mag al vrij snel de start over. 
Ik loop even heel asosociaal zoveel mogelijk aan de linkerzijde omdat de mannen links staan. Ik ben zo gefocust met het zoeken naar hun dat ik niet eens merk dat het eigenlijk al best een steile helling is die we oplopen. Net na het bochtje zie ik ze en begin als een malloot te poseren. Tot groot gelach en geklap van het publiek hahaha.
Nog even een high five, en succes wens en door.
Ik probeer een ritme te vinden, wil niet te snel lopen, maar merk dat ik toch al best snel loop. Ik probeer het gas eraf te gooien en merk ook dat het toch best warm is. Ik ben blij dat ik een flesje water mee heb en neem een slokje. Ik hoor allerlei talen om mij heen en probeer de omgeving in mij op te nemen. Het eerste deel gaat vooral veel naar beneden en bij 4 kilometer komt de 2e klim. Deze duurt ruim een kilometer en doordat ik lekker om mij heen kijk ben ik eigenlijk verbaasd als mijn kilometer aangeeft dat ik al 5 kilometer heb gelopen. Ik heb elke keer wel een trilling gevoeld bij een kilometer, maar had niet door dat ik er al 5 had gelopen. Ik kijk naar de stroom aan lopers die de klim nog moeten lopen, draai de hoek om en zie de chaos bij de 1e drankpost. Ik pak snel een bekertje van de tafel en loop door.
We verlaten via een lange afdaling het ‘kantoorgebied’ en gaan meer richting het oude centrum. We gaan over de Groothertogin Charlottebrug die ook wel bekend staat als de ‘rode brug’. Er komt steeds meer en meer publiek en ik probeer zoveel mogelijk kindjes een high five te geven. Ik geniet van het publiek en vlieg over het parcours.
Ineens zie ik een shirtje van de Amsterdam Marathon voorbij komen en roep ‘ hey Amsterdam’. Ik raak in gesprek met diegene en hij blijkt Jan te heten. Jan loopt in Luxemburg de marathon, zijn 2e marathon en gaat voor een P.R. We kletsen over de leuke sfeer, de goede organisatie en onze beide trainingsomgevingen. Hij woont in Arnhem en is daarom de heuvels wel gewend, ikzelf heb er iets meer moeite mee. Jan loopt lekker door en zit op koers voor een dik P.R. Omdat ik het idee heb dat ik hem ophou neem ik afscheid en wensen we elkaar succes. Ik lees later op instagram dat hij een dik P.R. heeft gelopen, supergoed!
We lopen voor mijn idee kris kras door het centrum en duiken een parkje in waar ik we eerst lekker een heuveltje af mogen, langs alle BBQ en wietgeuren om vervolgens weer heuveltje op te mogen. We lopen de winkelstraat in en niet veel later is daar de splitsing waar de halve van de hele marathon wordt gescheiden. Het staat echt supergoed aangegeven en hoe leuk, het is precies op het pleintje waar de fontein met de vos staat die afgebeeld is op de medaille. Ik denk snel even terug aan de dag ervoor, toen Linda en ik alvast een foto met de ‘medaille’ maakte hahahaha. 
Ik neem netjes de afslag voor de halve en vervolg mijn weg door de smalle straatjes van het centrum. We passeren het park waar we eerder doorheen liep en ik zie hoe druk het daar is. Ik kijk goed om mij heen of ik Linda nog ergens zie, maar weet haar niet te spotten.
We draaien de hoek om en dan begint de lange klim omhoog. We zijn inmiddels bij kilometer 16 aanbeland en passeren niet veel later weer de rode brug. Ik kijk ondertussen naar de lopers die de hele weg door het centrum nog moeten/mogen en loop ondertussen gestaag omhoog. Bij 17 kilometer ben ik er stiekem wel een beetje klaar mee. Doordat we weer het kantoorgebied in zijn gegaan en er nu weinig publiek meer staat is er weinig aan. Er staat her en der een muziekdingetje, maar toch merk ik dat het weinig afleiding meer geeft. En dat klimmen helpt natuurlijk ook niet echt mee.
Ik tel echt de laatste kilometers af en ben blij als ik het bord van de 20 kilometer zie. Nog 1 kilometer en een beetje te gaan… Ik probeer nog wat lopers in te halen en zie in de verte de hal waar de finish is al opdoemen. Eenmaal dichterbij zie ik dat we eerst weer de heuvel af mogen die we als eerste opmochten, maar wordt verrast als ik daar eenmaal loop. Ze hebben namelijk aan beide kanten van de weg om de zoveel meter kaarsen neergezet. Zo’n gaaf gezicht. Ik hoor de muziek uit de hal komen en versnel. Ik gooi mijn flesje water weg, haal de zonnebril van mijn hoofd en stap de blauwe loper richting de finish op. 
Whaaaa ik voel mijzelf vliegen en kijk of ik Nicky zie staan. Ineens hoor ik hem schreeuwen, maar voordat ik het weet ben ik er al voorbij en vlieg ik de finish over. Ik stop mijn horloge en ben dik tevreden over mijn tijd. Het doel was genieten, high fives uitdelen, zwaaien en lekker lopen en dat heb ik allemaal gedaan en dat in 1:48:51 minuten.
Ik loop snel door en krijg de dikke plak om mijn nek omgehangen. Het is bloedheet in de hal en ik zweet als een malle. 
In de volgende hal is het gelukkig iets koeler en krijg ik een flesje water. Daarna is de keuze reuze als het gaat om drinken en eten (dit was overigens onderweg ook heel goed geregeld). Je kan er zelfs douchen, je haar laten doen en je laten masseren. Ik besluit het bij wat eten en drinken te houden en haal mijn tas op. Ik ben verbaasd als ik langs onderstaand bordje loop, ik vind dit echt een super idee, maar denk wel dat het misschien wat eerder na de finish had moeten staan hahaha. 
Niet veel later voeg ik mij bij de mannen die aan een lekker biertje zitten. Linda zit op dat moment al op 16 kilometer en begint het ook zwaar te krijgen. We houden het goed in de gaten en als ze er bijna is, zoek ik een mooi plekje uit om haar over de finish te schreeuwen. 
Het lukt en ook niet veel later voegt ze zich bij ons. Trots dat ze het geflikt heeft!
We maken nog wat medaille foto’s inclusief een enorme zak confetti en zorgen er uiteindelijk voor dat heel Luxemburg stad voor even een stuk kleurrijker is 😉
Comment
[…] Vrijdag Wederom had ik vandaag een dagdienst. Het was een lekker dienstje en eenmaal klaar reed ik rustig naar huis. Ik had in de avond een etentje en daarna pakte ik mijn koffer in voor het Frontrunner weekend. Want whoop whoop deze stond voor de deur. Omdat de wekker al vroeg zou gaan, dook ik op tijd mijn bedje in. Maar niet voordat ik mijn blog over de marathon van Luxemburg af had. Mocht je deze nog willen lezen, klik dan hier. […]