Gister was het dan eindelijk zover…. maanden naar uitgekeken en psychisch naar toegewerkt…. De hel van Egmond… ohwnee ik bedoel de halve van Egmond. Nu hoor ik je denken… huh? Psychisch naar toe gewerkt? Ja psychisch naar toe gewerkt, ik zag deze loop als een onmogelijke loop voor mij ivm het strand. En vorig jaar riep ik nog heel hard… Neeeeee Egmond, die ga ik nooit doen, want dat kan ik toch niet. En nu een jaar later flikte ik het gewoon! Ik liep gewoon de halve marathon van Egmond!
In de week voorafgaand aan deze loop kreeg ik een forse verkoudheid te pakken en lag 2 dagen als ziek vogeltje op de bank of in mijn bed en ik zag de bui al hangen… geen Egmond voor mij dit jaar. Gelukkig knapte ik vrij snel op en kreeg ik goede hoop. Op vrijdag nog even met mijn trainer gesproken over mijn opdracht in Egmond en daarbij samen tot de conclusie gekomen… finishen is het doel! Geen gekke dingen doen, lekker lopen en niet helemaal stuk gaan! Het zou een training zijn op weg naar Rotterdam. Op zaterdag stonden mijn benen op ‘ ontploffen’ ik had namelijk al bijna een week niet gelopen en dat is voor mij lang! Veels te lang! Ik had gepland om een 30 minuten te gaan, maar ik merkte al vrij snel dat het niet lekker ging met die storm en was na 18 minuten dan ook al thuis. Thuis met een niet fijn voorgevoel voor de dag erna…. ik had immers maar 3km gelopen en was toen al moe… hoe moest ik er dan de dag erna nog eens 18km bijlopen? Dus op zaterdag volle bak rust en geprobeerd om op tijd naar bed te gaan.
En toen was het zondag… race day! En ik voelde mij alweer een stukje beter dan de dag ervoor, dus vol goede moed at ik de pannenkoeken op die mijn vriend had gebakken en ging ik op pad naar Egmond. Eerst de vriend van mijn moeder opgehaald (Egmond werd zijn 1e halve marathon) en toen op pad naar Alkmaar. Eenmaal in Alkmaar kreeg ik een telefoontje van loopmaatje Jelle…. doe maar rustig aan, want alles is een half uur uitgesteld. Zijn vader liep de kwart marathon en hun waren er dus al vroeg. Ook kreeg ik een foto doorgestuurd van een plek waar normaal gesproken strand hoorde te liggen, maar nu gewoon nog steeds zee was…. De een na de andere update kwam binnen, route kwart marathon wordt omgedraaid…. kwart marathon gaat helemaal niet over het strand. Oké… dit belooft nog wat. Ondertussen kwam ik bij de pendelbus de familie Ruigendijk tegen en werd het al snel gezellig op weg naar Egmond. In de sporthal nog meer bekenden en toen alvast op pad naar het dorpje van Egmond, want daar zou Jelle met zijn familie een rustig plekje hebben om te zitten. Hoe meer wij naar de kust liepen hoe harder de wind werd, oei… en toen zag ik het strand… nou.. de plek waar normaal gesproken strand zou liggen.
Niet veel later kwamen wij Jelle en zijn familie tegen en gingen we schuilen voor de wind. Daar kon ik mij snel nog even omkleden, startnummer opdoen en mijn gelletjes wegstoppen. En toen was het tijd om richting de startvakken te gaan. De vriend van mijn moeder zou pas een half uur na mij starten dus hij bleef nog lekker binnen om zich nog even voor te bereiden De broer van Jelle startte ook in startvak rood dus liepen wij gezellig met zijn allen naar de startvakken. De familie zou na de start aan de rechterkant staan zodat wij onze jasjes konden afgeven aan hun. Nog even een startvakselfie en voordat ik het wist mochten we al een stuk naar voren lopen en duurde het niet lang voordat we werden weggeschoten.
En daar begon mijn race, mijn strijd tegen de elementen, mijn strijd tegen ‘ik kan Egmond niet lopen’. Het was begonnen! Snel mijn jasje afgegeven en voordat ik het wist zag ik een tempo van 4:46min/km op mijn horloge… oké het zou vandaag geen wedstrijd worden, maar een training… dus gelijk een stapje terug gedaan. De 1e km’s vlogen voorbij en voordat ik het wist was ik vlakbij km 3 en zou het strand beginnen. Ineens van rechts keihard mijn naam en daar stonden Jelle en en zijn familie mij aan te moedigen. 
En toen het stand op, het door mij o zo gevreesde deel van deze loop.De strandopgang liep niet zo lekker, maar eenmaal op het harde gedeelte liep het eigenlijk best lekker. Er lag een heleboel schuim op het strand wat door de wind nogal eens omhoog werd gewaaid en daardoor moest ik even heel hard lachen in mijzelf… Het deed mij terugdenken aan die goede oude schuimparty’s hahahaha. De km’s over het strand vlogen voorbij en ik begon langzaamaan toch wel een beetje dorst te krijgen… gelukkig had ik een flesje water meegenomen en kon ik lekker wat slokjes nemen. Bij km 8 begon ik last te krijgen van een plek onder mijn voet… oh oh zit mijn sok niet goed… heb ik een blaar? Niet aandenken, niet gaan kijken, maar doorlopen…
Beeld van Ton de Best
Bij km 9 wist ik dat ik nog 1km over het strand moest en daar was ik eigenlijk wel blij toe, het liep lekker, maar was het eigenlijk ook wel weer zat… maar niet lang daarna kwam de strandopgang (deze liep beter dan de strandafgang) en kon ik nog even een extra bekertje water pakken. Een gelletje erin en door naar het onverharde deel van de duinen. Dat liep eigenlijk best lekker…. en toen kwam het… ik voelde dat ik een boer moest laten en probeerde deze zachtjes te laten, maar het was echt een megaharde boer en zei maar even snel sorry tegen mijn omgeving….. gelukkig pakte ze het goed op en moesten alleen maar heel hard lachen… ik zei toen nog, tja… hij was iets harder dan gepland en op dat moment draaide de loper voor mij zich om en schoot in de lach… en zei hij… ik dacht dat er een enorme vent achter mij liep, maar loopt er een klein meisje hahahahahaha. Oeps… gênant hahaha
De km’s over het zachte deel gingen snel en vond het heerlijk! En heb mij bedacht dat ik dat echt vaker moet gaan lopen… zo in de duinen. Het verharde deel weer op en voordat ik het wist zag ik het bord van km 14… oh ik zit al op 2/3e van de loop, en ik voelde mij nog prima. Regelmatig hoorde ik mensen mijn naam roepen (echt wel leuk je naam op een startnummer) en dat gaf dan nog eens een extra stootje energie. De wind gedurende de loop viel mij alles mee, alleen bij km 19 kreeg ik hem even volle bak tegen en ben ik gaan proberen achter iemand te hangen. Helaas liep diegene niet in een lekker tempo voor mij en moest ik op zoek naar de volgende om achter te gaan hangen… dit vind ik toch lastig, want al snel loopt iemand niet in hetzelfde tempo en loop je niet lekker… nou ja dan maar beuken tegen de wind en zo snel mogelijk dat stuk door. Hop bochtje door en weg was de wind… lachen naar de camera bij km 20 en door naar de laatste km! WOW ik was er bijna… het kon nu bijna niet meer mis gaan en toen werd ik ineens emotioneel… snel weg die emotie, want ik was er nog niet. Ineens weer mijn naam en daar was Marlous van de halfcrazyrunners! Hoppa Energie! Het laatste klimmetje bij de vuurtoren op, bochtje naar links en WOW wind… enorme tegenwind… snel dat stukje voorbij, bochtje naar rechts en toen in 1 lijn naar de finish! Links stonden Jelle en zijn familie mij aan te moedigen, even zwaaien en door… door naar de finish! En met een big smile liep ik de finish over!! Ik had het gedaan!! En nog binnen de 2 uur ook! 1:53:06! TROTS! Toen voelde ik de tranen opkomen… 1 klein traantje weggepinkt toen ik de medaille kreeg.
Jelle en zijn familie waren snel bij het hek waar ik eruit mocht en kreeg ik mijn warme jas. Daarna met een brede glimlach op naar de sporthal om daar te wachten op de vriend van mijn moeder. Eerst nog even afscheid genomen van Jelle en zijn familie (zijn broer liep overigens 1:40, super!) en toen kon het wachten beginnen. Toch even snel spieken naar die plek onder mijn voet die vanaf km 8 gezeurd heeft… en daar zat toch inderdaad iets van een blaar… Loopmaatje Jan kwam nog even speciaal voor mij naar de sporthal en niet veel later kwam ik Marleen, Natasja en Nikki van de half crazy’s tegen. Een gezellige boel! Niet veel later kwam Ruben binnen en hij had net als mij een brede glimlach! Zijn 1e halve marathon, in deze omstandigheden en dan finishen in 2:09:51.
En toen was het tijd om naar huis te gaan, op naar een welverdiende warme douche en op naar een welverdiend patatje 😉
Nu rest mij nog 1 vraag….wanneer start de inschrijving voor Egmond 2016?
12 Comments
Wat een onwijs tof blog weer!:-) Meegenomen in jou verhaal was ik zo weer bij het einde!
thnx 🙂 En bedankt voor je foto’s!
Een bijzondere uitgave die van 2015! Prima gelopen overigens! Gefeliciteerd.
Ik heb vooralsnog geen vergelijkingsmateriaal, maar ik vond hem lig zelf heel bijzonder. Dankjewel, heb hem heerlijk als training kunnen gebruiken. Jij ook lekker gelopen?
Leuk verslag zeg! Het was een behoorlijk pittig dagje om te lopen, maar dat maakte het zeker niet minder mooi! Vraagje, hoe kom jij aan je finish foto? Ik kan die van mij namelijk nog nergens vinden…snik
Heey Stacey, Thnx! Was een flinke uitdaging, maar we hebben het toch maar mooi gedaan! Bedoel jij die foto met die Saucony schoen erop geplakt? Die is net na de 20km genomen en daarvoor kon je je vooraf voor opgeven. Die werd automatisch namens mij gedeeld op Fb, dus die heb ik gedownload. En die andere vanaf de zijkant is door Jelle genomen. Officiële finishfoto’s heb ik ook nog niet gezien. Ben wel heel benieuwd.
hey
hoe is het met de beentje ? een heel leuk stukje
Heey marco, thnx! Uhm de beentjes zijn wel een beetje gevoelig… bij jou? Straks even een rustig rondje uitlopen.
Wat weer tof geschreven!
Ik vind een halve marathon (of eigenlijk 10k) al knap, laat staan met deze elementen en wind! Knap gedaan en hele nette tijd!!
hey miranda, thnx! Elke afstand is knap! Als je maar loopt en er plezier in hebt.
[…] papier te zetten. Mocht je deze nog niet hebben gelezen en deze alsnog willen lezen, klik dan even hier. In de middag heb ik gezellig geluncht met een vriendinnetje in Leiden en in de avond heb ik even […]
Dankjewel meis! Ik hoop zo dat ik win….maar meestal als ik iets graag wil winnen gaat het aan mijn neus voorbij…. Maar wie weet kan ik een potje ‘mollen’