Round and Round

Het is vandaag dinsdag en dat betekend voor mij rustdag, even niet hardlopen. Maar goed… dat betekend niet dat ik niet mag nadenken over het hardlopen…. Sterker nog.. ik kijk enorm uit naar morgenavond! En waarom dan zal je wel denken?? Omdat ik morgen mijn 2e training bij de atletiekvereniging ga volgen. Voor sommigen misschien niet zo bijzonder en trainen daar al heel hun leven, maar voor mij was het toch wel een dingetje…. Voor mij had die baan toch best een behoorlijke drempel, want tja.. daar trainen toch immers alleen maar de ‘ snelle’ hardlopers? Afgelopen woensdag heb ik dus voor het eerst met de atletiekbaan en ik kan je vertellen…. ik vond het superleuk! En sterker nog… iedereen traint daar op zijn of haar eigen niveau! Er zijn verschillende groepen qua snelheden en ik zit nu voorlopig bij de Roadrunners 1. Dit is wel een groep met allemaal snelle jelle’s, maar volgens RunningRonald (hij traint zelf in deze groep) en de trainer zou ik dit, gezien mijn tijden, goed aan moeten kunnen.

Nu wil je misschien weten, waarom ik de overstap naar de atletiekbaan heb gemaakt? Ik zat bij een heel leuk loopgroepje in Gouda, maar deze trainen aan het einde van de middag en dit was altijd prima te doen, totdat mijn werktijden veranderde. Het was zo’n leuke groep dat ik het er voor over had om elke weer naar Gouda te rijden voor 1 uur training. Maar helaas lukte dit niet meer en ging ik op zoek naar een groep in Alphen. Tja dat zou toch ook makkelijker zijn…. qua reistijd enz. Een andere groep was zo gevonden en ik heb daar 3 maanden bij meegetraind. Helaas kon ik er niet goed mijn draai vinden en miste ik de aanwijzingen voor mijn houding (en die sturing heb ik echt nog wel nodig, ik loop namelijk soms als een natte krant). Dus toen ben ik verder gaan kijken… en kwam ik al vrij snel uit bij de atletiekvereniging. Even contact gezocht met RunningRonald en hem uitgehoord over de sfeer en trainingsmethode… hmmm dat klonk goed… dus een paar weken later stond ik daar op een woensdagavond op de baan.

Na een korte kennismaking met de trainer, waarbij hij mij duidelijk uitlegde dat trainen op de baan heel wat anders is dan het voor mij o-zo- bekende en geliefde asfalt. Ik moest vooral de eerste paar keren rustig aan doen ivm het wennen aan deze zachtere ondergrond. Daarna kennis gemaakt met de rest van de groep en toen was het tijd om aan de slag te gaan. De trainer had al gezegd dat het een pittige training was en dat deze anders was dan een ‘normale’ training. Nou ik heb het geweten…. 2 dagen spierpijn gehad. En nee… niet alleen in mijn benen, maar mijn gehele lichaam. Het waren namelijk niet alleen maar rondes op de baan, maar ook allemaal spring/coördinatie en core-stability oefeningen. Springen over hekjes, de speedladder, slalommen om pionnen, buikspieroefeningen en squatten. Erg leuk om te doen, maar niet wat ik gewend ben. Vooral de oefeningen op de speedladder waren voor mij behoorlijke hersenkrakers….

Voor ik het wist was de training voorbij en was het tijd om naar huis te gaan. Moe, maar voldaan! En nu… bijna een week later… kan ik haast niet wachten om weer te gaan 🙂