Met nog maar 7,5e week te gaan tot de marathon van Londen is het hoog tijd voor een update. Mijn laatste blog was een terugblik van de maanden April en Mei, maar inmiddels zitten we alweer in de maand Augustus. Weer een hoop gebeurd de afgelopen maanden, dus genoeg stof om over te schrijven. Here we go.
Mijn weg naar Londen is geen strak geasfalteerde snelweg, maar zoals eigenlijk alle wegen naar mijn marathons een hobbeldebobbel weg. Her en der een kuiltje in de weg, maar soms ook hoogtepuntjes. Kortom, het lijkt het normale leven wel 😉 . De afgelopen maanden was ik bezig met het maken van kilometers, mijn blessure weg te krijgen en gewoon aan het genieten van het feit dat ik de marathon van Londen ga lopen! Dit alles gecombineerd met het gezinsleven, werk en wat leuke uitstapjes maakte het soms een beetje druk. Maar goed, dit alles met een doel ‘hellooooo Londen’.
De kilometers moesten een klein beetje geremd worden, want helaas kreeg ik te maken met een blessure. Mijn rechterknie was aan het kwarren en ook mijn peesplaat rechts was aan het zeuren. Gelukkig heb ik een hele doortastende en aanpakkende fysio en zijn de problemen inmiddels opgelost en heb ik nog steeds een boel kilometers kunnen maken.
De meeste kilometers liep ik in vertrouwde omgeving, maar gelukkig waren er ook wat leuke uitstapjes waaronder een onwijs gaaf weekend weg naar Portugal!! Heerlijk ‘ decadent’ een lang weekend Portugal in juni… zo decadent als het klinkt, zo decadent was het ook. Een gaaf teamuitje van Brooks voor de lancering van een nieuwe schoentechnologie. En als Brooks iets doet, dan doen ze het ook goed! Ik zal jullie niet verder jaloers maken, maar het was fantastisch en het was heel fijn om even weg te zijn. En als kers op de taart, liep ik samen met teammaatje Meike op zondagochtend gewoon ‘even’ een halve marathon daar en werd het beloond met flamingo’s in het wild. Zo kicken!!!
In juli liep ik een paar mooie kilometers in Duitsland tijdens een lang weekend bij mijn schoonvader. 1 bekend rondje, maar ook een onbekende route via de Komoot app. Helaas was het niet echt mooi weer, maar wel weer keihard genoten van de prachtige vergezichten op de bergen. En het belangrijkste, soort van uitgerust en opgeladen thuiskomen.
Er werden niet alleen in het buitenland kilometers op onbekende paden gemaakt, maar ook gewoon in ons eigen kikkerlandje. Zo liep ik samen met Ron een fijne duurloop in het Amsterdamse bos wat werd afgesloten met de Parkrun daar. Met Ron maakte ik wel meerdere hardloopuitstapjes, want zo waren we ook samen op bezoek bij Mari en liepen we een afwisselende 10 kilometer door het prachtige Den Bosch. Maar ook een rondje Bentwoud en een rondje polder hier niet zover vandaan liepen we gezellig samen.
Veel hardloopevents paste net niet helemaal lekker in mijn schema, maar toch wist ik er nog een aantal te lopen. Zo liep ik op vrijdagavond 1 juli de 10 kilometer tijdens de Midzomerloop in Leiderdorp. Deze race liep ik niet zo heel erg lekker, gaf het tijdens het lopen eigenlijk al een beetje op, maar wist mij te herpakken en wist uiteindelijk nog een tijd van 50:42 minuten neer te zetten (op 10,3km). Niet helemaal tevreden, maar vooruit.
En verder liep ik 31 juli de halve marathon van Rotterdam. Na een volle week qua kilometers vond ik tijdens het lopen van de halve ineens mijn racespirit terug en liep een postpartum PR van 1:48:21 minuten. Het was behoorlijk benauwd, maar ineens ging het zo lekker en liep ik een dikke negatieve split met een enorme eindsprint. En zeg nou zelf, met al die leuke mensen is het toch gewoon een feestje.
Natuurlijk waren er ook de loopjes met mijn allerbeste hardloopmaatje Oliver. Gezellig samen mee in de Thule, stoppen om te kijken naar de koeien en andere beesten hier in de buurt, aanmoedigend en soms laten merken dat hij naar huis wilt.
Maar niet alle loopjes gingen van harte, moest er wat aangepast worden of werd er gewoon even niet gelopen. Hoort erbij. Soms had ik wat digitale support nodig en soms stond daar ineens Nicky samen met Oliver om mij te steunen bij de laatste paar kilometers. En vooral dat laatste gaf mij elke keer vleugels. In Londen zullen ze er niet bij zijn helaas, maar op afstand zijn ze erbij en er zullen wel wat andere lieve bekenden langs de kant staan.
De afgelopen maanden ging ik mentaal ook een beetje door een rollercoaster. Zo had ik er even keihard schijt aan dat ik geen strakke buik heb en liep ik gewoon in sportbh en korte broek hard, maar had ik het er ook moeilijk mee dat ik na een periode minder trainen en wat meer snaaien gelijk weer behoorlijk aan ben gekomen. Dat laatste wordt weer aangewerkt en dat andere dat doe ik gewoon nog steeds, ook al ben ik op dit moment iets minder content met mijn lijf dan een paar maanden geleden. Een ander ziet het misschien niet eens, maar ikzelf merk het wel en dat is wat telt ;-).
Verder deed ik iets wat ik eigenlijk dood eng vindt of misschien vond, ik sprak voor een zaal met stuk of 25 fysio en bekken therapeuten van FLOOR over mijn hardloopverhaal tijdens en na mijn zwangerschap op Papendal. Toen ik werd gevraagd door Miriam van Momsplanet zei ik eigenlijk ook eerst nee. Ik vind het vreselijk om voor grote groepen te spreken, maar uiteindelijk deed ik het toch en was het een soort overwinning op mijzelf. Blij dat ik het gedaan heb en misschien smaakt het zelfs wel een beetje naar meer.
Op mijn werkplek in Delft ben ik inmiddels ook aardig gesetteld en zijn de nodige toetsen van TMI gedaan. Koste flink wat tijd, maar het is achter de rug en dat scheelt weer een hoop. Het werk bevalt goed, soms nog steeds wat wennen, maar het is zo fijn dat ik naar mijn werk ga, mijn ding doe en weer werk ga. Geen teamvergaderingen, werkgroepjes enz. Heerlijk!
Oliver zijn ontwikkeling staat ook niet stil en met hem samen werden ook de nodige uitstapjes gemaakt. Op de maandagen gezellig samen en als het in het weekend valt vaak gezellig met Nicky samen. Maar ook dat is soms even schuiven qua hardloopschema. Ik probeer mijn lange lopen zoveel mogelijk op de dagen te doen dat zij er het minste last van hebben, zodat we gezellige dingen met zijn 3 kunnen doen. Lukt niet altijd, en dan is het gewoon zo. Gelukkig krijg ik wel de ruimte om mijn droom waar te gaan maken en dat is erg fijn.
Al met al gaat het dus best wel goed, maar was en is dus wel gewoon druk. Het sporten bij de sportschool en fietsen schiet er gewoon bij in. Het is wat het is op dit moment. Ik hou genoeg ballen hoog en kan er helaas niet nog meer bij nemen ;-). Prioriteiten stellen. Wow… dit klinkt overigens wel heel erg volwassen hahahaha. Tijd om een einde te breien aan deze blog. Jullie zijn weer een beetje up to date en aaaahhhh nog maar 7,5e week te gaan!! Nog genoeg om aan te werken, maar ook zoveel zin in! BRING IT ON!!!
Leave A Reply