Hoppakee de eerste kilometers van Augustus zijn alweer gemaakt, dus ik ben alweer een aantal kilometers dichterbij de marathon van New York. Het gaat voor mijn gevoel nu echt opschieten nu de teller op nog maar 87 dagen staat. Oké het zijn nog ruim 87 dagen, dus nog ruim 3,5e maand te gaan, maar aaaahhhhh als je er al zo lang naar uitkijkt begint het nu echt op te schieten ;-). Maar goed…ik dwaal af… er zijn dus ook nog 87 dagen om te trainen om in zo’n goed mogelijke vorm aan de start te staan.
De eerste 5 dagen van deze maand zijn alweer bijna voorbij en de eerste 2 trainingen zijn alweer gelopen. Op zaterdag 1 augustus mocht ik voor een fartlektraining van 12 kilometer op pad. 12 kilometer op een basistempo van ongeveer 5:50 min/km en tijdens deze 12 kilometer moest ik 8 x 45 seconden versnellen tot ongeveer wedstrijdtempo van een 5 kilometer wedstrijd. Vanwege het verwachte mooie weer ging de wekker redelijk vroeg af en oef dat viel niet mee na mijn avonddienst van de avond ervoor (waardoor ik pas na 0:00 uur ging slapen). Ik merkte gaandeweg de loop dat ik mijn wekker misschien toch zelfs nog wat eerder had moeten zetten, want het begon al goed warm te worden. Gelukkig kon ik sommige stukken fijn in de schaduw van de bomen rondom het meer lopen. En wat is dat toch fijn daar, zoveel buitensporters… niet alleen hardlopers en fietsers, maar dit keer ook een grote pilatusgroep op de steiger. Na iets meer dan een uur was ik thuis van deze rustige, maar door de tempowisselingen toch uitdagende training, heerlijk! Daarna kon ik nog even genieten van het mooie weer voordat ik weer naar het werk moest voor de volgende avonddienst.
Op zondag stond er meteen weer een training op het programma, dit keer een progressie duurloop. Deze bestond uit 3 tempoblokken van 7 kilometer die steeds een stukje harder gingen (5:50 min/km- 5:30 min/km- 5:10 min/km). De wekker ging wederom vroeg en vanwege de warmte en duur van de training dit keer nog iets eerder dan de dag ervoor. Alles had ik de middag ervoor al klaargelegd dus ik kon na een klein ontbijtje en een grote boodschap redelijk op tijd de deur uit. Ik had de avond ervoor een route uitgestippeld. Grotendeels kende ik deze route wel, maar 1 paadje kende ik nog niet. Een paadje waar ook de Leiden marathon overheen gaat, namelijk de Mattenkade. Voordat ik bij dit paadje was moest ik eerst richting Koudekerk aan de Rijn lopen. Langs de nieuwe brug die ze aan het bouwen zijn (de Maximabrug, hopelijk gaat dit beter dan de Julianabrug) en zo de landelijke Landlustweg op. Een weg waarbij je je meteen een beetje in de polder waant met mooie boerderijen en al veel verschillende dieren langs de weg.
Na 6 kilometer zag ik het bordje Mattenkade en de mensen die mij het hadden aanbevolen hadden niet gelogen, wat een mooi pad! Helemaal autovrij, breed en heerlijk dwars door de polder. En ohhhhh wat zie ik daar… een molen die ik nog niet ken 😉 (mocht je een nieuwe volger/lezer zijn, ik heb iets met molens op de foto zetten enz tijdens het lopen), Die moet natuurlijk wel op de foto
… en ohhh wat zie ik daar… een heel veld met koeien. Een paar koeien stonden heel schattig bij het hek, maar toen ik iets dichterbij kwam vonden ze het maar eng en besloten ze om een stukje weg te rennen. Blijkbaar waren ze toch wel nieuwsgierig naar mij en durfde ze uiteindelijk wat dichterbij te komen.
Even snuffelen aan mijn hand, lik over mijn arm en camelbag en toen mocht ik met ze op de foto 😉 SELFIEtime!
Na deze korte stop liep ik door richting het einde van de mattenkade en vanaf daar over een smal paadje richting Leiderdorp. Daar bijna aangekomen weer eigenlijk terug richting Alphen, maar dit keer niet via Kouderkerk, maar langs Hoogmade en via ‘ het paddengat’ naar Woubrugge. 
Volop genietend van de prachtige plaatjes onderweg merkte ik stiekem toch wel dat ik de dag ervoor al gelopen had… mijn benen begonnen namelijk wel een beetje moe te worden, maar goed… ik was er nog niet, dus ik moest nog even door. Inmiddels zat ik ook in het hogere tempodeel van de loop, dus tja.. het mocht eigenlijk ook wel. In woubrugge moest ik nog een brug over, maar ik had vooraf al gezien dat er veel boten naar toe vaarde dus dat ik hoogstwaarschijnlijk daar moest wachten. Op het moment dat ik dat bedacht zag ik ineens een geit staan en moest ik denken aan de #animalrun die de halfcrazyrunnerscrew weer nieuw leven hebben ingeblazen op instagram. De bedoeling is om met een dier op de foto te gaan en nee niet zomaar een dier, elke maand is het een ander beest. Vorig jaar zomer hebben we bijna alle boerderijdieren al gehad, maar nog geen geit… dus je raadt het al… het dier van de maand augustus is: de Geit. Dus ik zag meteen een mooie gelegenheid om met deze op de foto te gaan. Ik zou dan waarschijnlijk bij de brug zo door kunnen lopen ipv in de brandende zon te moeten wachten. Hier stond ik immers in de schaduw dus 1+1=2 ;-). Helaas is de foto enigszins mislukt dus het wordt deze maand nog een keer zoeken naar een geit 😉 
Daarna verder richting de brug en ik had het perfect getimed want toen ik de brug opliep gingen net de slagbomen open… Daarna was het nog een kleine 3 kilometer voordat ik bij mij thuis zou zijn… deze laatste 3 gingen prima en hahahaha ik was even vergeten dat daar bij het haventje ook nog een klein bruggetje is… ik moest dus uiteindelijk nog wachten, maar dit keer niet zo lang. Niet veel later stond ik met een big smile en ruim 21 kilometer in de benen weer thuis. Ruim op tijd klaar voordat mijn 3e avonddienst zou beginnen.
voor afgelopen maandag stond eigenlijk een kleine hersteltraining van 6 kilometer op het programma, maar zoals je eerder gelezen hebt heb ik maar 2 trainingen gelopen deze maand. Ik had geen zin om wederom maandagochtend heel vroeg mijn bed uit te moeten om deze te lopen. Ik had besloten om deze in de avond te gaan lopen, maar mede door het warme weer nog in de avond en de gebeurtenissen hier in Alphen aan den Rijn had ik eigenlijk niet zo heel veel zin meer om te gaan. Ik besloot om lekker thuis te blijven. Mijn trainer had al gestuurd dat ik hem mocht overslaan (toen ik had gezegd hem evt dinsdagochtend wel te willen gaan doen), maar dat blijft toch een dingetje. Trainingen skippen voelt een beetje als spijbelen… maar goed.. ook dinsdagochtend kon ik mij er wederom niet toe zetten. Uiteindelijk heb ik mij over het spijbel gevoel heen gezet en ben ik na een dag klussen in mijn vriend zijn appartement nog wel even heerlijk naar de bootcamp gegaan. En na een uurtje gezweet te hebben had ik eindelijk een voldaan gevoel.
Zo het kleine trainingsoverzicht zit er weer op… binnenkort een nieuw overzicht met als het goed is een ’trail’ erin… Die staat namelijk voor morgen op het programma. Maar nu eerst baantraining… Fijne avond allemaal
Leave A Reply