Een paar maanden geleden schreef ik mij in voor de Leiden ladiesrun. Ik had zoveel goede verhalen over deze ladiesrun gehoord dat ik deze dit jaar niet wilde missen. Ik schreef mij in voor de 10km en mijn moeder zou die avond de 5km gaan lopen. Nadat ik dit bekent had gemaakt op mijn werk schreven uiteindelijk nog 7 collega’s zich in, gezellig! We zouden allemaal de 10km gaan lopen en er een leuke avond van maken. Er werd hard getraind en afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover.
Heel de dag was het op zijn plat Hollands gezegd ‘pleurisweer’, regen, regen en harde wind. Balen! Maarrrr het zou in de avond droger worden, toch kocht ik voor de zekerheid wat poncho’s voor mij en mijn collega’s (uiteindelijk zouden we nog maar zijn 4en starten, de rest was afgevallen). Heel de dag kwam er nog wat vragen over en weer op de groepsapp en stuurde ik wat tips naar mijn collega’s. Voor mijn collega’s werd het hun allereerste 10km en ze vonden het allemaal retespannend.
Ik was vrijdagmiddag al gezellig met mijn moeder samen op pad en hadden al de grootste lol. We besloten om zelf heerlijke pannenkoeken te bakken en deze als ‘pre race food’ te gebruiken. Rond 19:30 uur zou de start zijn dus besloten we om ruim om tijd te eten. Om 17:30 uur haalden we mijn collega Linda op, om richting Leiden te rijden. Daar eenmaal aangekomen hadden we enorme mazzel dat we op ongeveer 200 meter van de start/finish nog konden parkeren. Daarna werden de hekken gesloten en mocht niemand er meer in of uit…. Lucky us.
We waren dus ruim op tijd, de startnummers moesten nog gehaald worden en we wilden ons op het gemakje om kunnen kleden. In de kantine kwam ik al heel snel Carla tegen. Carla is de ‘baas’ van de Leiden ladiesrun, na een dikke knuffel gaf ze mij nog wat laatste tips en moest ze snel verder met de laatste voorbereidingen. Langzaamaan druppelde iedereen binnen en zagen we zelfs nog 2 oud arts-assistenten, superleuk om die weer een keer te zien en te spreken. De tijd tikte door en helaas regende het ook nog steeds behoorlijk door.
Nadat iedereen was omgekleed, het buiten iets droger was, was het inmiddels tijd was om richting de start te gaan. De laatste zenuwen plasjes werden gepleegd en kon er aan de gezamenlijke warming-up begonnen worden. Na een laatste succes wens aan mijn collega’s en mijn moeder besloot ik om iets meer naar voren te lopen. Daar kwam ik loopmaatje Everdien tegen en wenste haar succes. Eenmaal vooraan zag ik de andere 2 meiden die ook als ‘voorloper’ in de Runner’s world stonden en kletste nog even met 1 van hen. Tijdens de warming-up begon het weer keihard te regen en ohhh wat was ik blij met mijn poncho. Oké het was niet erg warm, maar was tenminste droog.
Om 19:30 uur klonk het startschot en ging iedereen zoeffff ervandoor. Mijn trainer Henny had mij al gewaarschuwd dat ik niet van een P.R. uit moest gaan. Door de marathon trainingen zou ik iets langzamer zijn geworden, dus geen P.R., maar ik moest wel volluit gaan, dus dat deed ik. En zijn voorspelling een tijd ergens laag in de 47 minuten… oké we gaan het zien 😉
Kilometer 1 ging snel voorbij, ik zag dat mijn hartslag aardig was opgelopen en liep net boven mijn anaerobe drempel, oeiiii oppassen want straks ga ik verzuren en dat moet ik niet nu al hebben. Ik liet mijn tempo en daardoor hartslag iets zakken en merkte meteen dat het beter liep (toch fijn die test van energylab). We liepen door een woonwijk en vlogen daarna de polder in…. ‘ HEY wind… ga eens weg!!’. WOW! Wat een wind! En helaas niet mee, maar gewoon keihard tegen. Langs de koeien in de wei en af en toe een verdwaalde supporter beukte ik verder tegen de wind en regen in. En toen hoe toepasselijk ‘ rain down on me’ van Kane in mijn oren. Nou en dat deed het…. Langs een molen en hey een fotograaf…. Even lachen en weer door….
Bruggetje op, bruggetje af, viaductje op en af… niet een bepaald vlakke route… goed om te weten voor ronde 2. De 10km bestond namelijk 2x uit dezelfde ronde. Op zich wel een leuke route met woonwijk-weiland-woonwijk, waar normaal ook wel veel supporters zouden staan, maar nu stond er bijna niemand.
De eerste ronde zat erop en ik ging weer langs station Leiden de vink richting de polder,….koeien-molen-fotograaf-bruggetje-viaductje en yeah daar het 9 kilometer bord… bijna op naar warme en droge kleding. En zoeffff daar ging een loopster mij voorbij, helaas kon ik niet aanhaken of nog extra aanzetten, balen.
En wie zie ik daar, jaaaaaaa mijn mama!!! Mijn mama gaat het halen!! Wiehoee! Kom op mam, je bent er bijna!!! (mijn moeder heeft al sinds februari een vervelende blessure en dit was eindelijk weer de 1e officiële loop waar zij aan mee deed). Terwijl ik naar mijn moeder riep, riep zij… ‘kom op doorlopen en gaan jij’ hihi.
De laatste 700 meter werd ik wederom ingehaald, maar na een mooie eindsprint kwam ik uiteindelijk binnen in 47:03 minuten (had Henny het goed voor. Volgens mijn Garmin was het parcours wel bijna 300 meter langer (kijkend bij 10km op mijn Garmin zat ik op 45:54 minuten), maar goed. Dik tevreden over mijn tijd onder deze omstandigheden. Ik haalde mijn welverdiende medaille op, kreeg een flesje water in mijn handen geduwd en maakte weer rechtsomkeert. Terug over de finish, terug het parcours op. Ik liep mijn moeder tegemoet en liep de laatste paar honderd meter met haar mee en hand in hand samen de finish over. Na de finish een dikke knuffel en kreeg mijn moeder haar welverdiende medaille. Trots op jou mam!
Na de finish was het eindelijk ‘goodybag time’. Carla had gezegd dat die goed gevuld zou zijn en ik kan je vertellen….ze had helemaal gelijk…. WOW! Wat was dat ding zwaar en wat een hoop leuke dingen en tijdschriften zaten erin. TOP geregeld.
Net nadat wij hem hadden opgehaald ging het weer even heel goed los met de regen. Even schuilen dan maar… na de regenbui merkte ik dat ik inmiddels behoorlijk was afgekoeld dus met grote stappen liep ik naar de auto toe, op naar droge kleding. Inmiddels zag ik mijn collega Ilona binnenkomen met een dikke smile op haar gezicht. Zo gaaf! Vlakbij de auto collega Christa… KOM OP CHRISTA!!!
Het duurde niet lang of ook Linda was binnen. Iedereen kwam naar de auto toe… en hoe gaaf… ze waren allemaal een beetje high… Runnershigh!!! Zo tof om te zien :-). Met zijn allen deden we nog een drankje en was het tijd om naar huis te gaan, tijd voor een heerlijke warme douche!
Het was een leuke loop, top georganiseerd. Hulde voor de organisatie en alle vrijwilligers die de gehele dag in de stromende regen hebben gestaan om dit mooie feestje mogelijk te maken. Tot volgend jaar Leiden Ladiesrun!
Comment
[…] begon het ook ineens te spetteren en hoopte ik niet dat het het enorme verschrikkelijke weer van vorig jaar weer zou gaan worden. Maar gelukkig hield het vrij snel weer op en bleef het bij een heel klein […]