Mitja Maratô de Barcelona

Afgelopen vrijdag heb ik jullie verteld dat ik op het vliegveld van Schiphol zat te wachten om op het vliegtuig te stappen richting Barcelona. En nu… ben ik vanmorgen terug gekomen uit deze prachtige stad met een mooie medaille als souvenir. De medaille van de Mitja Maratô de Barcelona. Benieuwd naar hoe deze halve marathon verliep??? Lees dan snel verder.

But first…. Even nog kort over de 2 andere dagen. Vrijdagochtend kwamen we vroeg aan en een paar uurtjes later stonden Marleen, vriendlief en ik te trappelen van ongeduld om het zonige Barcelona vanaf onze hardloopschoenen te bekijken. Eigenlijk stond er een loop van 35 minuten met 2 versnellinkjes op het programma, maar uiteindelijk werd dit 55 minuten met 1 versnelling. Niet 55 minuten achter elkaar, maar 55 minuten daadwerkelijke looptijd (ik gok dat we uiteindelijk 1,5 uur onderweg waren). Want tja, her en der hebben we natuurlijk wel even gestopt om wat mooie foto’s te maken. Het was behoorlijk warm en ik was blij dat het halve marathon ’s morgens was en niet op het tijdstip waarop wij nu liepen. Na de loop was het wachten op Demi (die had een vlucht later) en hebben we een kleine toeristische tour over de Ramblas gedaan.

Zaterdagochtend was het tijd om onze startnummers op te halen. Demi en Marleen wilde nog even wat km’s lopen en gingen er via een omweg hardlopend naar toe. Vriendlief en ik gingen wandelend er naar toe. Daar eenmaal aangekomen kreeg ik mijn startnummer en het bijbehorende t-shirt en tasje. Toen wij naar buiten liepen kwamen Marleen en Demi net aangelopen en hebben we nog even op hun gewacht. Tijdens het wachten zag ik ineens 3 keniaanse elite lopers samen met een begeleiders richting een auto gaan en kon ik nog even snel met hun op de foto. Daarna met de meiden in onze shirtjes op de foto voor de boog en toen rustig aan (onder de arc de triomph door) richting het appartement terug. Daarna even kort gewinkeld bij de Nike store en de ASICS en was het om een beetje cultuur op te snuiven door een rondje rondom de Sagrada Familia te lopen. Savonds een heerlijke pasta bij een restaurantje om de hoek om vervolgens nog een beetje op tijd naar bed te gaan.

En toen was het zondag… raceday! De wekker ging vroeg en om 6:30 uur zaten we aan de vers gebakken pannenkoeken. Daarna nog wat ritueeltjes (een aantal keer naar het toilet enz) en rond 8:20 uur stapten we de deur uit. Ondanks dat ik het als een trainingsloop moest zien was ik wel gespannen en hoe dichter we bij de start kwamen hoe erger dit werd. Even een kleine km ingelopen en daarna dacht ik dat ik toch eigenlijk nog wel nodig moest plassen. Helaas was de rij bij de geringe aantal dixies erg lang en redde ik het niet meer om hier gebruik van te maken voordat we startvak in moesten…. Focus… Focus op iets anders, waarschijnlijk een zenuwenplasje, Focus…. Ademhaling…Snel een kus aan vriendlief want die zou verderop gaan staan om foto’s van ons 3 te maken.

In het startvak was het tijd voor nog wat foto’s en hoorde we al vrij snel dat de wedstrijdlopers weg gingen. De start ging in meerdere delen, net zoals bij de dam tot damloop, en wij zaten in de 4^e startgolf. In het startvak stonden ook nog 2 Nederlandse dames die allebei hun eerste halve marathon hier gingen lopen dus nog even met hun gekletst over van alles en nog wat. Langzaamaan werden de vakken voor ons leeg en eindelijk mochten wij naar voren lopen. Spannend….. 3-2-1… succes Demi en Marleen, zie jullie na de finish.

Eenmaal gestart waren de zenuwen weg en kwam ik rustig aan in mijn ritme. Ik wist dat mijn vriend ongeveer 600 meter na de start zou staan aan de linkerzijde dus ik probeerde zoveel mogelijk links te lopen. Ja daar was die, nog een succes en gaan. Rustig aan ging de eerste km aan mij voorbij en zat ik in de goede hartslagzone. In dat zelfde tempo liep ik rustig verder en liep ik een tijdje gelijk op samen met een spanjaard. Hij kwam niet uit Barcelona, maar uit een andere plaats en toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam begon hij meteen over de tulpen. Hihi kijk, dat is een betere associatie, want de meeste beginnen meteen over Amsterdam en de drugs. Langs de zuil waarop Columbus staat langzaam een klein beetje omhoog een lange straat in. De spanjaard was ik op een gegeven moment kwijt en bij 4km kwam ik een Nederlandse dame tegen. Met haar heb ik een paar km’s samen op gelopen. (via Facebook heeft zij mij gevonden en bleek het Anthe Veldhuis te zijn, echt superleuk om elkaar nu nog te spreken erover)

Bij km 5 een drankpost, geen halfvolle bekertjes water maar gewoon flesjes water van 35cl. Ideaal! Ik had zelf wel een klein flesje water meegenomen, maar dit was heerlijk koud water. Rustig aan liep ik verder en vond ik het wel een beetje drukkend warm. De zon kwam af en toe te voorschijn en dat kon je goed voelen. Tussen km 7 en 8 stond mijn vriend wederom met zijn camera klaar om een mooie foto met de arc de triomph op de achtergrond te maken. Heel even dacht ik nog dat we onder de arc door zouden gaan, maar helaas bogen we net ervoor af, maar liepen er dus wel langs. Even lachen en zwaaien en weer door. De Nederlandse dame raakte ik daarna kwijt en ik liep lekker verder… in de verte zag ik ineens een marathon Rotterdam shirt van 2014, en ja hoor dit keer een Nederlander met zijn vriendin. De km’s gingen snel voorbij en voordat ik het wist zat ik op de 10km waarbij ik mocht gaan versnellen naar hartslagzone 4. We wensten elkaar succes en na de waterpost voerde ik het tempo op. Dat ging nog vrij soepel, heuveltje op en later lekker hard naar beneden. Weer langs wat muziekbandjes op naar het volgende stuk. In de verte zag ik al lopers lopen die een bepaalde lus al hadden gehad en toen ik dichterbij kwam zag ik het bord van de 16km aan hun kant…. Ik zelf liep op dat moment op km 13, hmmmm dat was een flinke lus waar ook even geen einde aan leek te komen.

Ineens een Amsterdam marathon shirt, en ja hoor… dat was wederom een Nederlander. Hij vertelde deze loop al 4x te hebben gelopen en hij wenste mij nog succes want ik liep te snel voor hem om aan te haken. Hehe eindelijk het keerpunt en ongeveer 500m daarna de drankpost en km 15. Yes bijna klaar op dit saaie gedeelte… al kijkend naar de andere kant met lopers (om te zien of ik toevallig de vorige lopers zag waar ik eerder even mee had samen gelopen) liep ik voorbij km 16. Daarna het bochtje om en woesshhjjj wind….. eigenlijk was dit wel even lekker en was het niet een te harde wind waardoor ik gewoon in een lekker tempo door kon blijven lopen. Niet snel daarna liepen we langs de zee en waren we er bijna. Genietend van het mooie uitzicht vlogen de laatste km’s voorbij, nog 1 keer naar links en daar was de finish! Ongeveer 1 km nog, maar jeetje wat duurde die laatste km lang. Doordat er allemaal ‘ finishbogen’ over de weg heen zaten leek het wel nog langer te duren voordat je onder de ‘echte’ finish door ging. Ineens zag ik mijn vriend weer aan de linkerkant staan en zwaaide naar hem, even voorbij de camera gevlogen waarna ik mijn kleine eindsprint begon in te zetten. BAM! Binnen!! 1:49:24. Dik tevreden voor een training ;-).

Na de finish, water, sportdrank, fruit, een poncho en ja hoor.. de medaille! Nog even snel met de medaille voor de Arc de triomph op de foto (het uitloopgebied na de finish was in het park bij de Arc) en toen op zoek naar vriendlief om samen met hem op Marleen en Demi te wachten en ze voor de laatste meters aan te moedigen. Een klein half uurtje later kwamen ze binnen en konden we (na wat foto’s te hebben genomen met onze medailles) richting een welverdiende douche en een heerlijke lunch!
Daarna nog even cultuur gesnoven in park Guell en onze laatste avond afgesloten met een tafel vol heerlijke tapas.

‘ Savonds nog even de cijfertjes van de loop bekeken. Er zijn in totaal 12483 deelnemers gefinisht waarbij ik als nummer 6281 ben gefinisht. Van de 12483 finishers waren er 3066 vrouwen welke weer onderverdeeld waren in diverse categorieën. Ik viel in de categorie CF (weet nog steeds niet wat die afkorting betekend) en hierbij kwam ik als 325^e van de 1418. Florence Kiplagat kwam als 1e dame binnen in een nieuw wereldrecord, 1:05:09. Tijdens deze halve marathon zijn er 110 Nederlandse dames gefinisht en ik was hierbij nummer 11. Er zijn tijdens de loop 176 deelnemers uitgevallen en/of gediskwalificeerd.