Afgelopen zondag liep ik mijn laatste lange duurloop in aanloop naar de marathon van Berlijn. Ik liep deze niet zelf hier in de omgeving, maar tijdens de 30 van Amsterdam Noord. En hoewel ik er enorm veel zin in had, vond ik het toch ook wel een beetje spannend… zou deze lange duurloop nu wel lekker gaan?
Al maanden stond deze dag in mijn agenda, afgelopen jaar vond ik het namelijk zo’n mooie run. Heel even heb ik nog getwijfeld om mij in te schrijven voor de afsluitdijkrun, maar achteraf ben ik heel blij dat ik dit toch niet gedaan heb. Een tijd lang stond er een heel snel tempo op het schema voor deze dag, maar gezien de voorspelde windkracht 6/7 veranderde last minute dit plan.
Terwijl mijn wekker afging kwam het met bakken uit de hemel en hoorde ik het zelfs onweren… gedsie. Toch had ik wel zin in deze loop en koste het niet veel moeite om uit bed te stappen. Vriendlief had er iets meer moeite mee, maar terwijl ik in de badkamer bezig was bakte hij toch een overheerlijk stapeltje pannenkoeken en kon ik aanvallen…NOMNOMNOM. 
Vanwege de regen ging ik bepakt en bezakt de deur uit richting Amsterdam. Hempje, shirtje, zelfs nog een petje en jasje… alles in mijn tas. Ruim op tijd parkeerde ik vlakbij atletiekvereniging Atos en kwam ik al de eerste bekende tegen. Gezellig babbelend liep ik met Bas (van Runnersworld A’damse Bos) richting de sporthal en haalde we daar onze nummers op. In de sporthal was het weer 1 groot feest met een heleboel bekenden en tot dan toe onbekenden. 
Last minute had ik geregeld dat Erik met mij mee zou lopen, heel fijn. Ook Erik was aanwezig in de sporthal en samen bespraken we het uiteindelijk geworden plan… lekker lopen en proberen om de laatste 8 kilometer te versnellen (niet wetende dat we vanaf kilometer 18 de wind vol tegen zouden hebben hahahaha).
Na nog even een dixi bezocht te hebben liepen we richting het startvak die al aardig vol stond, daar maakte we nog even een startvakselfie en begon de speaker met aftellen 3-2-1.. GO. 
De snelle lopers en loopsters sprinten weg en de meute kwam langzaam in beweging. We liepen langzaam naar de start en vanaf daar probeerde we een ritme te vinden. Het duurde even voordat ik die gevonden had en ik probeerde de groep van de 5:20 min/km in het oog te houden. Maar heel langzaam liepen deze steeds een beetje verder van ons weg en liepen we gewoon lekker ons eigen tempo.
Voor Erik is de route van deze loop heel bekend terrein, voor mij niet, maar toch herkende ik bepaalde stukken van vorig jaar en merkte ik dat de route anders liep dan vorig jaar. En ondanks dat het allemaal polder is, is het toch weer anders dan thuis. Best leuk! We liepen lekker door en de kilometers volgde elkaar snel op. Het enige waar ik mij een beetje zorgen om maakte was de wind… we hadden deze namelijk alleen nog maar in de rug gehad. Terwijl ik mijn zorgen hierover uitsprak kwamen we bij een bekend bruggetje van vorig jaar en zag ik fotograaf Erik van Leeuwen staan.
Erik van Leeuwen kwam heel de route een paar keer voorbij gefietst om verderop weer gewapend met zijn camera klaar te staan om mooie plaatjes te schieten. Ook nog heel even een gezellig praatje om het ook nog even over de veelal meewind te hebben (inmiddels kilometer 16/17).
Terwijl we een schattig dorpje passeerde voelde je de wind steeds meer van voren komen, ohwjee, daar is die dan.
Eenmaal het dorpje uit en in de polder probeerde we het tempo vast te houden, dit lukte niet helemaal, maar het kwam wel in de buurt. Erik en ik fungeerde inmiddels ook als windvangers en hadden een heel clubje achter ons lopen. Best grappig om zo een keer te ervaren hoe dat voor pacers bij evenementen moet voelen. Bij het 20 kilometer punt begon ik het aftelliedje van Telekids te zingen, waarbij Erik mij heel gek aankeek en het duidelijk niet kende hahahha ‘Nog 10.. 10 kilometer voordat ik stop, dat ik kap dat ik nok..’ . 2/3 alweer gehad en nog maar 1/3e te gaan. De benen voelde nog wel goed, maar de versnelling zou er niet meer in zitten en ik was blij dat ik het tempo nog enigzins vast kon houden met deze wind 
We liepen nog steeds gezellig met het clubje voort toen Nydia ineens langs kwam gelopen, na een kort praatje liep ze weer door en liep ze steeds verder van ons weg.
De laatste kilometers kwamen in zicht en inmiddels hadden we nog 1 dame overgehouden achter ons. En doordat zij elke keer familie en haar vriend langs het parcours had staan hadden we onze persoonlijke cheeringcrew, heel fijn! 
Met de finish in zicht en met de allerlaatste meters op de baan en met luide aanmoediging van Nydia, kon ik het niet laten om er toch een sprintje uit te trekken. Lekker!!! En ik genoot zo van deze laatste meters, niet alleen omdat de loop klaar was, maar ook omdat ik zo lekker had gelopen! Bam, dat geeft even een bak aan vertrouwen! Dat had ik ook echt even nodig. 
Na afloop een welverdiende medaille en zakte de misselijkheid die ik de laatste paar kilometers had gehad. Even langs het groepje van de Running junkies om nog even een foto samen met Nydia te maken.
In de sporthal wisselde iedereen zijn/haar ervaringen uit en was het tijd om richting een welverdiende douche te gaan. Met een voldaan gevoel en een big smile! Tot volgend jaar 30 van Amsterdam Noord!
Bedankt Erik van Leeuwen en Seth Profet voor de prachtige foto’s! En bedankt Erik de Jongh voor je gezelschap onderweg.
Leave A Reply