I MOVE Amsterdam

Als je een beetje actief bent op social media kan het je afgelopen weekend niet zijn ontgaan, het wemelde van de ASICS frontrunner leden in Nederland. Het internationale ASICS Frontrunner weekend vond namelijk plaatst in Amsterdam. Ruim 170 teamleden vanuit heel de wereld, van Brazilië tot Dubai en van Peru tot Rusland, waren dit weekend hier in het mooie Nederland. Vorig jaar vond het eerste internationale weekend plaats in het Duitse Neuss en dit jaar was het aan ons de eer. Een hoop geregel, waar ikzelf een minideeltje aan heb bijgedragen en hoe tof is het als je dan ziet hoe iedereen geniet van het weekend en met een grote glimlach de dagen doorgaat. Het was een geweldig weekend, tijd voor een terugblik op deze 4 dagen.

Vrijdag
De vrijdag begon voor mij al redelijk vroeg. Ook al zou het officiële programma pas om 15 uur beginnen bij het hoofdkantoor van ASICS Europe in Hoofddorp, toch werd ik daar door vriendlief rond 8:15 uur met de auto afgezet. Hij kwam daar toch langs onderweg naar werk en dat scheelde mij weer gedoe met parkeren en/of sjouwen met alle spullen in het OV.  Om 9:30 uur zou er een last minute sample sale beginnen en tja, er is altijd wel een reden om te shoppen toch. Dit keer zou ik niet alleen voor mijzelf shoppen, maar ook voor een aantal andere teamleden die druk bezig waren bij het hostel in Amsterdam. Ik was natuurlijk veel te vroeg, maar ik was niet de enige. Er bleek al een Frontrunner uit Zwitserland te zijn en ik kletste met hem gezellig over het aankomende weekend. Langzaamaan kwam het kantoor tot leven en begonnen ze met het neerzetten van de bakken voor de sale.

dit was nog maar een klein deel

Omdat ik zag hoeveel werk het was en ik toch zat te niksen bood ik aan om te helpen. En zo liep ik al vrij snel met allerlei bakken vol met schoenen en kleren te sjouwen. Het werd steeds drukker en drukker en om 9:30 uur ging de verkoop van start. Laten we het erop houden, ik ging zeker niet met lege handen naar huis 😉 . Ook een aantal andere teammaatjes waren er om te shoppen en nadat ik met Roderick nog een rondje langs de bakken had gedaan was ik er wel klaar mee. Het was inmiddels lunchtijd en ik besloot om met Martijn en Wesley lekker te gaan lunchen in het centrum van Hoofddorp. Het was een gezellige lunch, waarin mooie nieuwe plannen voor de toekomst werden gesmeden. Met gevulde buiken gingen we weer terug naar het hoofdkantoor waar het inmiddels gezellig druk was. En ohhh zoveel bekende, zo leuk! Ik kleedde mij snel om, want het was al bijna 15 uur en dat betekende tijd voor een rondje. Onze teamcaptain Robert opende officieel het weekend en niet veel later deed hij de warming up beneden op de parkeerplaats.

Na een korte warming-up was het eindelijk tijd om te gaan hardlopen. Na een stukje door een soort van oerwoud van riet was het eerst tijd voor een groepsfoto.

Daarna begon het echte hardlopen en in een kleurrijke sliert liepen we richting de A4, gingen een viaduct over en liepen daarna via een net iets andere route terug. Het was een run waarbij er alleen maar gelachen en gekletst werd, zo leuk.
We liepen langs het nieuwe pand in aanbouw van ASICS en met een kleine 5 kilometer op de klok waren we weer terug bij het hoofdkantoor. Daar kleedde iedereen zich snel om, om zich daarna te verplaatsen naar de volgende locatie, namelijk het FOX theater. Daar kregen we onder andere een inspirerende toespraak van de CEO van ASICS Alistair Cameron en van de oprichter van ASICS Frontrunner Jan-Erik Kruse.
Na heel wat nieuwe dingen te hebben gehoord en gave filmpjes te hebben gezien (die helaas niet gedeeld mogen worden) was het tijd om naar het Generator hostel te gaan. Een supergaaf gebouw aan het Oosterpark, dus hartje amsterdam.  Na het inchecken was het nog even spannend met wie ik op de kamer zou slapen. Vol geladen met tassen en een nieuw kledingsetje opende ik de deur van de kamer. Ik bleek met Manon te slapen en nog 2 meiden die ik niet kende. 1 dame uit Noorwegen (Veronica) en 1 uit Slovenië (Barbara). We kletsten meteen al honderduit en het voelde meteen al goed. Nadat ik mijn tas had uitgepakt, stapte ik snel onder de douche en keek ik uit naar het eten. Want wiehoeeee we zouden gaan eten op rondvaartboten. Helaas kwamen er steeds meer donkere wolken en eenmaal lopend naar de  5 boten toe brak de hemel open.
Dit in combi met onweer zorgde ervoor dat we vooral veel oog hadden voor het eten en weinig voor de omgeving. Toch was het supergezellig op de boot waar ik zat en besprak ik nog even met Petra de laatste dingen voor de run de volgende ochtend. Na een rondje door de grachten was het weer tijd om de boot te verlaten en was ik best wel moe. Ik besloot om niet mee te gaan lopen met de avondrun, maar hielp nog even met wat dingen opruimen. Eenmaal in de kamer en in bed was het al 0:30 uur en sliep de 2 buitenlandse meiden al. Ik kon de slaap niet vatten en heb de hele nacht in een zo’n halve waaktoestand gelegen.

Zaterdag
Om 6 uur ging de wekker en snel zette ik deze uit om de anderen niet wakker te maken. Manon ging er wel gelijk uit en snel kleedde we ons om in loopkleding en zaten rond 6:30 uur fris en enigszins fruitig in de ontbijtruimte. Helaas was er iets mis gegaan en was er nog weinig ontbijt, maar waren we wel allebei zo slim geweest om iets van een reep mee te nemen. Om 6:50 uur verzamelde ik met Petra in de lobby en wachtte we op de rest van de lopers. Stipt om 7 uur gingen we op pad. Petra en ik waren de voorlopers van deze run, de run die ons naar het museum Body’s World op het Damrak leidde. Zij waren speciaal voor ons vroeg geopend zodat we door het museum konden rennen. Bij aankomst bleek dat ze het echt speciaal met muziek, een boog, spandoek en linten hadden afgezet, zo gaaf! We liepen door het museum heen en na 2 rondjes erdoorheen wachtte we netjes op de rest van de groep. 

Iedereen vond het fantastisch en maakte gelijk nog even van het moment gebruik om door het nog relatief rustige Amsterdam te rennen en foto’s te maken.

Daarna was het nog even tijd voor een groepsfoto en moesten we echt terug naar het hotel anders kon er niet meer gegeten worden voordat het volgende onderdeel zou gaan beginnen.

Eenmaal terug bij het hotel at ik een welverdiend ontbijt en werden we om 9 uur in een soort van collegezaal verwacht voor de uitleg van die dag. Een half uurtje later stond ik buiten om te starten met de Farmer games (ook wel bekend als oud hollandse spelletjes). In groepjes van 10/11 deden we verschillende spellen, waaronder boerengolf, zaklopen, kruiwagen lopen, touwtrekken enz.

Helaas gooide het typische Hollandse weer roet in het eten en moesten we meerdere malen schuilen voor enorme hoosbuien. 

Het ochtendprogramma werd zelfs ingekort toen het begon te onweren, helaas hebben we daardoor niet alle onderdelen kunnen doen, maar veiligheid gaat voorop.

Daarna was het tijd voor een heerlijke lunch en na de lunch een presentatie van Jan-Erik. Ik merkte dat ik een enorme afterlunch dip had en was blij toen ik weer naar buiten kon voor het middag programma. Ik had mij opgegeven voor 3 verschillende workshops en begon met een techniek training van teammaatje Nils Pennenkamp. Altijd goed om even gefocust met de techniek bezig te zijn. Zeker nu ik niet meer bij een club train, komen dit soort dingen goed van pas.

Na de clinic van Nils deed ik een touwtjespring clinic. Sommige zullen zeggen, maar dat is toch niet zo moeilijk?? Beetje op en neer springen…. nou geloof mij, dit ging iets verder dan een beetje op en neer springen. Diegene die het geeft is wereldkampioen in ropeskipping en gaf na afloop nog even een demonstratie (zie filmpje). Het was echt superleuk en ik heb allerlei nieuwe dingen geleerd zoals de double unders en de crisscross.

De 3e clinic zou parcours zijn. Ik had geen idee wat het zou zijn, maar het bleek freerunning te zijn. Iets wat echt zo niet mijn ding is, maar goed… ik zou het gewoon gaan doen! Helaas begon het wederom keihard te regenen op het moment van beginnen en daardoor werd dit onderdeel geskipt. Omdat ik eigenlijk best wel moe was besloot ik om niet meer aan te haken bij een andere clinic, maar gewoon even lekker te chillen.

Om 17:30 uur moest ik klaar staan om met een groepje een speciale fotoshoot te gaan doen. We zouden namelijk een echte ‘Feel Fast’ foto gaan maken op een speciale locatie op ruim 1km van het hostel. We gingen er lopend naar toe, maar helaas regende het weer behoorlijk. Op het ergste moment van de bui stopte we onder een afdakje en niet veel later begon het zonnetje te schijnen. Er ontstonden 2 prachtige regenbogen en ik greep mijn kans voor een mooie foto.

Niet veel later liepen we door en bouwde fotograaf Jörg Schüler zijn set op. Ik besloot om eerst even af te kijken bij andere en wachtte gezellig met onder andere Glenn en Erik op onze beurt. Iedereen die was geweest liep daarna terug naar het hostel en zo bleven uiteindelijk wij 3 met de fotograaf en Beata over. We maakte 1 voor 1 de foto en uiteindelijk kreeg ik de fotograaf zover dat ik de camera kreeg en hij ook op de foto ging.

Daarna was het licht buiten zo mooi, dat er een spontaan een hele fotoshoot ontstond. Met zijn 4tjes hadden we de grootste lol die Jörg feilloos wist vast te leggen. De meeste foto’s komen later nog online, maar hier alvast 1 die ik jullie niet ga onthouden 🙂 

Rond 20 uur liepen we met doorwerkte schoenen terug naar het hostel, even snel een douche om vervolgens een tikkeltje laat aan te schuiven bij het eten. Het eten ging er goed in en was meteen een mooie bodem voor de feestavond die niet veel later losbarstte. Eigenlijk iedereen van onze kamer had het al vrij snel gezien en zo lag uiteindelijk iedereen rond 0:30 uur al op 1 oor. Gelukkig had ik nu oordoppen en sliep ik veeeeeel beter.

Zondag
Na een heerlijk nachtje te hebben geslapen hoorde ik Manon al vroeg eruit gaan voor de vroege ochtend run. Ik bleef liggen, ik had besloten om rustig aan te doen in de ochtend. Ook Barbara dacht er zo over. Alleen Veronica besloot om naar de Yoga te gaan. Barbara en ik besloten om eerst even te gaan ontbijten en zo zat ik gezellig met Frontrunner leden uit Italië en Slovenië aan het ontbijt.

Na het ontbijt pakte ik mijn spullen voor die dag, want er moest wel het een en ander mee. We vertrokken om 8:45 uur met de bus naar de Vinkeveense plassen om daar diverse wateractiviteiten te gaan doen.
Ikzelf had mij voor het zeilen opgegeven, maar helaas bleek er een klein communicatiefoutje te zijn waardoor er iets te weinig zeilbootjes waren. Martijn en ik vonden al snel een andere oplossing en besloten om bij fotograaf Andy en de man die alles filmde het weekend in het motorbootje te stappen.
Top plekje! Beetje chillen, beetje foto’s maken van anderen en zo genoten we ruim 1,5 uur lang van op het water zijn.

Eenmaal weer aan wal was het omkleden voor de race en wachten op de bussen. Ondertussen even gezellig kletsen en at ik mijn lunchpakketje op. Niet veel later stapte we in de bussen en reden we naar Harmelen voor de ‘Fit Fun Run’ van teammaatje Debbie. 2 jaar geleden liep ik ook deze run, toen de 5km, en nu ging ik voor de 10. In die 2 jaar tijd was de run behoorlijk geüpgraded en dat was heel tof om te zien. Ook waren er een heleboel bekenden en was het al snel 1 groot feest. Ik had echt geen zin om heel hard te lopen en teammaatje Roderick ook niet, dus we besloten om gezellig samen de 10km te lopen. Terwijl ik nog even met loopmaatjes Ron en Simone stond te kletsen bleek dat de groepsfoto gemaakt ging worden. Het kwartje moest even vallen voordat ik begreep wat ron bedoelde met ‘groepsfoto’, maar toen die viel spurtte ik er naar toe. Gelukkig was ik niet de laatste, want niet veel later kwam ook Dennis aangerend.

Daarna was het tijd om het startvak in te gaan en Roderick en ik wurmde ons een beetje meer naar achter toe om de hele snelle niet in de weg te lopen. Het was een prima route en er zat zelfs een bekende langs de route om mij aan te moedigen en om foto’s te maken.
Aan fotograven was overigens geen gebrek en zo speelde Roderick en ik ook het spelletje ‘spot de fotograaf’. Het resulteerde in toffe foto’s en tussendoor kletste we honderuit.
Met ruim 52 minuten rende we hand in hand de finish over en kreeg ik de medaille van Roderick om mijn nek gehangen.

Daarna liep ik terug naar het punt waar Roderick en ik werden aangemoedigd door diverse teammaatjes, want ikzelf vond dat zo leuke en ik besloot ook om anderen aan te moedigen. Samen met een Frontrunner uit de UK kregen we menig glimlach op de gezichten en toen de laatste in zicht kwam (hij liep voor de bezemwagen) besloten we om met diegene mee te lopen. De vlaggen mee en al aanmoedigend liepen we met hem mee.

Wel wist ik zeker dat dit de laatste eigenlijk niet kon zijn, want diegene die ik verwachte als laatste te zijn was nog niet gefinisht. Manon en ik besloten om terug te lopen en op hem te wachten, uiteindelijk zagen we nog een fietser van de organisatie komen en daar kwam hij. Ook hem begeleidde we op dezelfde manier als de vorige ‘laatste’ loper. Een beetje gek, maar prima.

Na een verfrissende douche konden we uiteindelijk de bussen in en reden we naar kasteel de haar, in Haarzuilens. Daar stond ons een heerlijke BBQ te wachten. Na het eten namen Manon en ik nog een secret dessert en belde ik even met Nicky. Later op de avond werd bij het kasteel de uitslag van de Farmer Games en de nummers 1-2-3 van de diverse afstanden (man/vrouw) van de race bekend gemaakt. Het was een tikkie chaotisch, maar uiteindelijk was het een mooie afsluiter van de dag. 

Eenmaal in het hostel terug pakte ik mijn koffer in en kreeg ik de vraag of ik de volgende ochtend om 6 uur mee wilde doen aan een videoshoot. Whaaaa tuurlijk (ondertussend denkend, shit ik had willen uitslapen)! Snel zocht ik kleding uit voor die shoot (kleding seizoen zomer 2019) en dook niet veel later mijn bed in.

Maandag
Ook Manon was gevraagd voor de shoot en zo stonden we als partners in crime wederom vroeg in de ochtend (5:30 uur) ons op te maken bij de toiletten in de kelder van het hostel. Gelukkig had ik goed geslapen en leek mijn gezicht enigszins wakker. Eenmaal op de afgesproken plek, druppelde de rest ook binnen. We fietsten eerst een deel om daarna diverse scenes op te nemen. Ik heb geen idee hoeveel en wat er van gebruikt gaan worden, maar het was een leuke ervaring om zoiets een keer mee te mogen maken. Eenmaal terug in het hostel kleedde ik mij om in mijn eigen kleren en schoenen (de nieuwe kleren en schoenen, mogen nog niet op de foto helaas) en schoof ik aan bij het ontbijt.

Na het ontbijt was het tijd voor een mindfull running clinic. We werden allemaal ingedeeld in kleine groepjes met allemaal eigen instructeurs. Er zaten oefeningen bij die ik al eerder had gedaan, maar ook oefeningen die ik nog niet had gedaan. De meesten hadden het nog nooit gedaan en het was zo leuk om te zien hoe iedereen reageerde op het lopen met een pleister op je mond (voor het oefenen van de neusademhaling) en op het lopen met afgedekte ogen. Er werd veel afgelachen en na afloop was ik weer helemaal zen.

Dit was de laatste clinic van het weekend en dus volgende de officiële afsluiter. Het was een supertof weekend en helemaal kapot ging ik naar huis. Ik dumpte onderweg wat spullen op het werk bij Nicky (zodat hij die later op de avond met de auto mee naar huis kon nemen) en vervolgde mijn weg met het OV. Eenmaal thuis deed ik niet veel meer en ging ik op tijd mijn bed in en viel in slaap met een grote glimlach op mijn gezicht! Wat was dit een fantastisch weekend en wat een hoop movement hebben we in Amsterdam gecreëerd.

Fotocredits: Andy Astfalck, Jörg Schüler en Teddy Morellec