We zitten alweer ruim een week in de maand Maart, maar jullie hebben nog een terugblik op Februari tegoed. Een korte maand, maar wel 1 die bomvol zat. Dus om het intro niet langer te houden… here we go!
Hardlopen
Als ik terugdenk aan Februari moet ik gelijk denken aan de vele stormen die over het land gingen. Wat een winderige maand. Storm Corrie waaide op 31 januari over ons land, maar was nog dagen daarna voelbaar hier. Maar goed, hier hebben we geen heuvels, dus dan is de wind toch een soort extra trainingselement waar we sterker van worden (zeggen ze). En ik liet mij dan ook niet afschrikken om niet te gaan. Het totaal aan hardgelopen kilometers was weer een mooi postpartum record, bijna 214 kilometer. Een mooi aantal die mijn road to Rotterdam weer een maand dichterbij brengt. De road to Rotterdam gaat tot nu toe best goed en ook werden zelfs de duurlopen van 30 kilometer weer gemaakt. De 1e door de stromende regen en wind en de 2e door de wind en een druilerig grauw weer. De 1e ging ondanks de kou en regen superlekker, de 2e iets minder… maar goed, dat kan gebeuren. Ze zijn weer gelopen en geeft weer een goed gevoel om deze weer in de benen te hebben. Dat ik aan de 30er door de stromende regen een fikse verkoudheid overhield… dat vergeten we maar snel weer hahahaha.
Helaas heb ik nog geen evenement gelopen in Februari, maar had ik wel een toffe hardloopdate bij de molens van Kinderdijk! Samen met teammaatje Natalie en Oliver liepen we daar een prachtige duurloop en was het genieten bij de molens onder de rook van Rotterdam. Zo leuk om dan samen met iemand anders in een andere omgeving te lopen. Mijn andere hardloopdate ging helaas niet door, maar die halen we tzt nog een keertje in.
De rondjes met Oliver waren door de wind wel wat zwaarder en zelfs 1 loopje moest ik vroegtijdig afbreken omdat de staart van storm Franklin ineens de kop opstak. Het begon zo hard te waaien dat het echt niet meer verantwoord was om met hem door te lopen. We hebben geschuild in een bushokje voor een half uur totdat ons vervoer er was om ons thuis te brengen. Als ik in mijn eentje had gelopen, had ik nog wel doorgelopen en thuisgekomen, maar dit was geen doen zo.
26 februari 2021 was de dag ik 12 weken na de bevalling weer begon met hardlopen en 26 februari j.l. keek ik daar kort op terug. Bijna 1600 kilometer sindsdien en aardig wat gewicht minder. Heel trots daarop. Maar het meest ben ik trots op mijzelf dat ik het zo rustig heb opgebouwd en nog steeds rustig aan het bouwen ben. Niet overhaast weer een marathon of halve marathon ben gaan lopen omdat het tegenwoordig haast zo lijkt te moeten na je bevalling. Maar dat ik gewoon met verstand ben gaan lopen en vooral enorm ben gaan genieten van dat alles wat weer kon en kan. En dat ik ondanks dat ik nu leef, graag ook over een paar jaar nog wil kunnen hardlopen zonder dat ik mijn blaas of baarmoeder moet oprapen. Wat ik hiermee wil zeggen, volg je gevoel, maar vooral je verstand en niet wat er door een aantal personen geschetst wordt op insta enz. Laat je informeren door een goede bekkenbodemfysio, die ook daadwerkelijk de kracht van je bekkenbodem test. En dan kan je met rustig opbouwen nog steeds heel ver komen zonder dat je na 40e van alles tussen je benen hebt hangen.
26-02-2021, mijn 1e postpartum rondje
Er werd in februari geen evenement gelopen, maar ik had wel eindelijk weer een echt evenement met het Brooks Run happy team. Dit keer 1 dag vanuit het hoofdkantoor bij het Olympisch stadion in Amsterdam. We begonnen met een lekkere lunch, daarna een rondleiding door het nieuwe kantoor, diverse presentaties en workshops, verwend met nieuwe schoenen en kleding om te eindigen met bowlen en steengrillen. Een leuke en gezellige dag zo weer met elkaar.
En verder
Was ik een aantal keer in de sportschool te vinden voor een personal trainingssessie en deed ik eindelijk weer een keer een bootcamp training bij Miriam en Lisa. Ik merk dat ik door de uurtjes marathontraining er gewoon weinig tijd overblijft voor andere sporten en het dus soms wat lastig te combineren is. Af en toe moet er natuurlijk ook nog een rustdag tussenzitten. Verder werd er ook nog wat rondjes gewandeld, maar helaas werd het doel om op de racefiets te zitten niet gehaald. Inmiddels nieuwe maand, dus wie weet lukt het deze maand wel.
Naast al het sporten hakte ik een grote knoop door op werk gebied! Ik stop na ruim 13 jaar werken in het Alrijne ziekenhuis en ga vanaf 1 Mei detacheren als spoedeisende hulp verpleegkundige via TMI. Een aantal maanden op de ene SEH, een half jaartje daar, jaartje weer daar… om zo mijn rugzakje met ervaring mooi aan te vullen. Ik zal daardoor wel een langere reistijd hebben, maar dat heb ik er wel voor over. Al maanden zat ik niet zo lekker in mijn vel en wist ik niet zo goed wat ik met mijn werk wilde, nu ik deze knoop heb doorgehakt voelt het als een soort opluchting. Ik heb er onwijs veel zin in en ga nog even extra genieten van de periode dat ik nog op de SEH van het Alrijne werk.
Thuis gaat het verder allemaal goed en heeft Oliver ineens de smaak van het lopen te pakken. Eerst voorzichtig een paar stapjes en nu weet hij niet meer te stoppen met lopen. Zo leuk om te zien! Voordat ik het weet kan hij mee met hardlopen ;-). De uitjes naar de kinderboerderij worden op deze manier ook steeds leuker en worden nu nog vaker gemaakt.
Net zoals een spontane date met teammaatje Petra en haar kids, mijn moeder en Oliver bij de Geertjes hoeve in Haarzuilens. Een paar uurtjes vertier daar, lekker broodje erin en weer naar huis.
Het was dus ondanks de flinke stormen eigenlijk best een fijne maand! Het zonnetje begon uiteindelijk te schijnen, er werden knopen doorgehakt, meters gemaakt en leuke dingen gedaan.
En nu
En nu is het alweer Maart. Gaan we lekker door met het trainen richting Rotterdam en genieten van dat wat gaat en kan! En van dat wat er op mijn pad komt. Maak er weer wat moois van allemaal! Carpe diem!
Leave A Reply