We zijn alweer een paar weekjes verder, ben ik aan het trainen voor mijn nieuwe doel en heb ik een update omtrent mijn onderzoeken bij de cardioloog.
Een nieuw doel?
Inmiddels weten de meeste het wel, ik moet altijd een doel hebben. Al is het gewoon een inschrijving voor een halve die ik niet eens voor een PR wil lopen, ik moet iets hebben om naar toe te trainen. Anders word ik een soort ‘lui’. En daarbij vind ik het ook gewoon leuk om ergens naar toe te werken. Voordat ik naar Tokyo ging stond ik al ingeschreven voor mijn volgende doel…de marathon van Leiden. Dit keer niet de halve, maar echt de hele! In 2017 liep ik deze al een keer, maar dat eindigde met een zure nasmaak. Een aantal weekjes na een supergemakkelijke Rotterdam marathon die ik in 3:38 uur al kletsend volbracht dacht ik wel ‘even’ richting de 3,5 uur te kunnen lopen. Mijn PR was op dat moment 3:35 en ik wilde daar graag onder om een Boston Qualifier te lopen. Ik had een haas geregeld (Erik de Jong) en eigenlijk ging het tot 30km goed. Daarna kreeg ik kippenvel, zag ik zwarte vlekken en was het de keuze ‘of ik beland in de berm of ik gooi het gas eraf’. Ik moest meermaals wandelen, heb gevloekt, gehuild en finishte uiteindelijk in 3:42 uur. Zwaar teleurgesteld. Altijd is dit gevoel blijven hangen en nu wil ik graag dit gevoel wegpoetsen als ik aan de marathon van Leiden denk. Ik wil gewoon genieten, feestvieren en met een dikke lach de finish overkomen. Na Tokyo belandde ik in de medische molen en dacht ik heel even ‘is het wel slim om Leiden te gaan doen’. Al luisterend naar mijn lijf werkte ik toch gewoon de trainingen af en inmiddels zijn alle onderzoeken bij de cardioloog afgerond en is mijn hart helemaal goedgekeurd. Toch een fijne geruststelling om te weten dat daar niks aan mankeert.
Inmiddels zijn er dus alweer heel wat kilometers gelopen en jawel is er ook weer eens verkoudheid om de hoek komen kijken. Niet zo gek met het rare weerbeeld van de afgelopen tijd en half snotterend Nederland. Gelukkig lijkt deze nu weer aardig op zijn retour, maar had ik er de afgelopen weekjes wel last van.
Van Amstelveen, via Leiden naar Rotterdam
Naast mijn ‘in mijn uppie’ kilometers liep ik ook nog 3 evenementen in de maanden Maart en April. Een korte terugblik op deze 3.
De lentemarathon in Amstelveen was 2 weken Tokyo. Eigenlijk was het de bedoeling om hier de hele te lopen, maar doordat het herstel van Tokyo zo anders/slecht verliep liet ik hem omzetten naar de 10km. Ergens vond ik het spannend om te lopen, want de loopjes ervoor gingen niet zo goed. Gelukkig waren de mannen mee ter support. Gespannen stond ik in het startvak en rustig ging ik van start. De eerste kilometers waren druk en moest ik wel rustig aan doen. Langzaamaan kwam ik er steeds lekkerder in en ging vanzelf steeds een beetje harder lopen. Mijn hartslag was nog steeds wel wat hoger, maar al meer in verhouding tot eerder die week. De laatste kilometer vloog ik en ik was zo intens blij toen ik gezond en wel de finish haalde. En uiteindelijk met een tijd 48:57 minuten ook zeker niet ontevreden. Na de finish kreeg ik van de mannen superlief een cadeautje en was Ron nog even blijven hangen na zijn hele marathon. Het was een fijne dag en het was goed dat ik hem om had gezet naar de 10 kilometer.
Een paar weekjes later en weer wat beter in shape liep ik op vrijdagavond 12 april de Singelloop van Leiden. Diezelfde dag had ik in de middag al wat marathonsfeer opgesnoven op de Expo voor de marathon van Rotterdam en nog nieuwe schoenen gekocht bij de Hardloopwinkel. En in de avond mocht ik dus zelf ‘los’ in Leiden. Ik had al 2 dagen keelpijn achter de rug en werd die vrijdag meer en meer verkouden. Ik had dus echt 0 verwachting. Vooraf nog even een foto en een gezellige babbel met een aantal deelnemers van Kamp van Koningsbrugge. Echt leuke gasten en hahaha kijk hoe klein ik ben in vergelijking met hun.
Daarna met Ron samen richting de start waar we nog even speciaal voor Marleen (die de Singelloop moest missen ivm de marathon van Boston) een startvakselfie maakte. Al vrij snel na de start ging ik los en na een paar kilometer liep ik wel lekker, maar ook echt veel te snel. Dat ging ik niet volhouden wist ik. Dus een beetje gas eraf en lekker cruisen richting de finish. Met een tijd van 28:01 minuten kwam ik na 6,3km de finish over (gemiddelde 4:28 min/km). Niet helemaal naar de gedver, maar gewoon lekker doorgelopen. De nieuwe schoenen (Saucony Tempus) liepen overigens prima en kunnen verder ingelopen gaan worden richting volgende doelen verder dit jaar.
Zondag 14 april stond voor menig hardloper dikgedrukt in de agenda vanwege de marathon van Rotterdam. Vorig jaar was ik er alleen op de zaterdag en merkte ik toch wel enorme FOMO op de zondag. Last-minute dit jaar dan toch besloten om de kwart te lopen en daarna lekker te gaan aanmoedigen. Via Instagram wist ik een startnummer te regelen voor mij en Ron en zo konden we gezellig samen van start. Op tijd naar Rotterdam, waar alles eigenlijk zoals gewoonlijk vlotjes verliep. In het startvak gezellig met Marcel (A.k.A de Tokyo Express van Runningstories de podcast), Ron, Chantal, Annemerel en haar broer Felix. Waar we het nog over Tokyo hadden, de Singelloop en ieders plannen voor deze loop. Omdat mijn verkoudheid inmiddels nog meer had doorgezet verwachte ik helemaal niks. Niet veel later ging het startschot en oeps… ik begon weer veel te hard. Toch voelde het lekker en keek ik wel hoe ver ik ermee zou komen. Bij de medische tent riep ik zo hard naar mijn collega Carola dat denk ik heel Rotterdam het gehoord heeft hahaha. Na 2 kilometer doken we het Kralingse bos in en begonnen de klinkers. Ik ging over op de betonplaten aan de zijkant, maar ook dat liep niet heel lekker. Bij 4 kilometer een high five bij Harry en daarna lekker door. Na 6 kilometer het bos weer uit, op naar de laatste 4,5. Het tempo was door de klinkers wel wat gezakt, maar ik wist het toch weer een beetje op te pakken. De laatste paar kilometers genoot ik, maar wilde ook zien wat erin zat. Het was dus genieten, maar ook een beetje doorbijten. Bij 9 kilometer liepen we langs de start en zagen we dat wave 4 nog moest starten. We kregen aanmoedigingen van hen en dat was ergens heel tof. De kubuswoningen onderdoor en op naar de Coolsingel. Maar eerst nog de officiële 10 kilometermat. Ondertussen een zwaai naar Rob die ik te laat door had.
Met 45:17 minuten kwam ik de 10 kilometermat over. Dik tevreden voor dat moment, zeker gezien de verkoudheid, maar ergens een tikkie meh dat het niet onder de 45 minuten was (terwijl ik hier niet op weg ging). Daarna de Coolsingel op en oh my wat was dat weer een feestje! De Coolsingel ontplofte nu al, terwijl wij niet eens de hele liepen. Met een grote glimlach in een tijd van 47:28 minuten ging ik de finish over.
Na de finish even gewacht op de anderen en Annemerel opgezocht en was het tijd om de helden van de hele aan te moedigen. Samen met Ron bij het 37 kilometer punt. Veel bekenden gespot en aangemoedigd. Zo leuk! En dit heeft echt wel weer een zaadje geplant om in 2025 weer aan de start van de hele in Rotterdam te staan.
En nu
En nu zijn we 1,5e week voor mijn volgende marathon. Gaan de trainingen, ondanks een dipje door de verkoudheid, eigenlijk best wel lekker en begin ik ook echt wel zin erin te krijgen om een lekker rondje polder en leiden te gaan doen. Zonder verwachtingen, maar puur om te genieten ga ik 12 mei Leiden lopen. En oeps 4 weken later staat ook nog eens de Slachte marathon op de planning. Een marathon die normaal gesproken al maar 1 keer in de 4 jaar gehouden wordt, maar nu door covid al 8 jaar geleden voor het laatst is geweest. Een bijzonder loopevenement waar ik 15 juni (als alles goed gaat) van start mag gaan. Had ik nog 4 jaar kunnen wachten? Misschien wel… maar had ik daar zin in? Uhm nee… Maar first things first… eerst Leiden!
Leave A Reply