Afgelopen weekend stond voor mij volop in het teken van ‘de ladiesrun’. Allereerst op zaterdag de ladiesrun door de duinen van Katwijk. Hier plaatste ik afgelopen dinsdag al een verslag over, maar mocht je deze gemist hebben…. Klik dan hier. Op zondag stond de ladiesrun van Boskoop op het programma. In deze blog blik ik terug op de run 4 ladies in Boskoop. Een natte ladiesrun met een verrassende uitkomst.
Zondagochtend toen de wekker ging stond ik op en kon ik meteen merken aan mijn benen dat ik de dag ervoor gebikkeld had door de duinen. Ze voelde enigszins zwaar en stijf aan, maar ohhh wat had ik een zin in de loop van vandaag. Een redelijk kleine loop waar ik nog nooit aan had meegedaan. Heel gek, want de loop werd georganiseerd een klein dorp hier niet zo ver vandaan. Ik trok de gordijnen open en ohwwww het kwam met bakken uit de hemel. Ik checkte buienradar en op het moment dat wij van start zouden gaan (10:45 uur) zou het over moeten zijn. Dus oké laat het nu maar vallen, dan valt het i.i.g straks niet ;-). Ik probeerde zo stilletjes mogelijk mijn voorbereidingen te doen, want mijn vriend lag nog half te slapen. Omdat hij gewoon weekend had en hij de dag ervoor ook al was mee geweest had ik hem al gezegd dat hij niet mee hoefde. Dan kon hij lekker uitslapen en zou ik hem daarna wel weer thuis zien.
Ik maakte een lekker ontbijtje klaar, 2 overheerlijke krentenbollen met een kop thee, trok mijn kleren aan pakte de laatste spulletjes in in mijn tas. Ik ging nog een aantal keer naar het toilet en heeeyyyy wat hoorde ik daar, mijn vriend was wakker. En voordat ik het wist was hij aangekleed en zei hij, ik ga gezellig met je mee. Toch stiekem wel een stuk leuker dan dat je helemaal alleen ergens naar toe gaat ;-). Zo gezegd zaten we korte tijd later in de auto, onderweg naar Boskoop.
Eenmaal op plaats van bestemming (een gebouw op een industrieterrein) regende het nog steeds behoorlijk door. Ik haalde mijn startnummer op en heyy daar was al de eerste bekende. Na even een gezellig babbeltje maakte ik mijn startnummer vast op mijn hempje. Er kwam een vrouw aan het tafeltje staan en ik kwam met haar in gesprek. Voordat we het wisten waren we druk in gesprek over haar belevenissen bij de marathon van New York afgelopen jaar en waande ik mij al met mijn hoofd in Central park ipv in het regenachtige boskoop.
De tijd ging ineens snel en voordat ik het wist moest ik nog een soort van opschieten. Ik zag een aantal vrouwen binnen warm lopen en besloot om dit ook maar te doen, aangezien ik nog niet zoveel zin had om naar buiten te gaan. Ik merkte dat dat toch wel erg warm was, maakte nog snel een sanitaire stop en besloot om verder wat buiten in te lopen. Ik zag een hoop vrouwen een bepaalde straat in gaan en zocht de start. Ik vroeg aan 1 van de dames, waar is de start eigenlijk en hmmmm die bleek nog ruim een kilometer vanaf het gebouw te zijn. Shittt snel keren en terug naar mijn vriend om hem op te halen om mee te gaan naar de start. Het duurde namelijk niet heel lang meer voordat het startschot gelost zou worden en ik wilde niet helemaal achteraan staan, aangezien er geen bruto-netto tijdsaanduiding zou zijn.
Ik sprintte terug naar het gebouw en waarschuwde mijn vriend. Het was gelukkig opgehouden met hard regenen en deed iig mijn jasje alvast uit. Ik nam alvast afscheid van mijn vriend en begon weer verder rustig in te lopen, terwijl hij rustig aan de meute richting de start volgde.
Bij de start stond ineens clubgenootje Nathalie naast mij en we hadden het nog even over onze zware benen. Er werd nog even gewacht op de laatste deelnemers die aan kwamen lopen (en yes daar was ook mijn vriend), we werden netjes achter het streepje op de weg neergezet, de instructies van de 5km en 10km splitsing werd uitgelegd en het aftellen kon beginnen. 3-2-1 en zoeffff daar ging iedereen.
Ik liep langs mijn vriend en hij wenste mij nog veel success en daar gingen we, langs een aantal koeien die een stukje mee begonnen te rennen. Ik startte zoals bijna altijd natuurlijk weer eens veels te snel en probeerde mijn tempo te laten zakken. Al vrij snel liep ik gezellig samen met een dame op leeftijd uit Boskoop en hadden we het over onze doelen van vandaag. Voor mij was het een training en zou tussen de 48 en 50 minuten gaan finishen. Zij wilde ook zoiets, dus we besloten om even gezellig samen op te lopen. Na 2 kilometer stond een vrijwilliger, maar die had het drukker met het praten met een bekende van hem dan het aangeven welke kant we op moesten. We liepen dus in eerste instantie een klein stukje te ver door, terwijl we eigenlijk rechtsaf moesten. En bedankt meneer! We vervolgde onze weg, maar liepen eigenlijk nog steeds een tikkie te snel. Maar het liep eigenlijk heerlijk. De temperatuur was goed, het miezerde nog steeds, maar daardoor een hoop zuurstof in de lucht.
Net na de start
Bij 3,5 kilometer stond er een kleine drankpost. De dames voor ons wilde niks en die man stond zo zielig met zijn bekertjes dat wij besloten om maar wel een bekertje aan te nemen. Wat kan een slokje water toch heerlijk zijn! We vervolgde onze weg en hey…. Eindelijk een bekend stukje Boskoop. Een stukje langs het water. Ik rij regelmatig met mijn auto aan de andere kant van het water, dus ik herkende het enigzins. Mijn benen voelde nog steeds super en ik merkte dat ik makkelijk het iets snellere tempo kon volhouden. De boskoopse dame had het wat zwaarder en ze zei, ga maar. Oke dan loop ik lekker op mijn eigen tempo verder.
Een bochtje om, en hop weer een heel onbekend stukje…. Langs allemaal woonbootjes en voordat ik het wist waren we bij een kruising waar we al eerder in deze loop waren geweest. Een klein glad houten bruggetje over en huh… wat is dit nu??? Een o
nverhard smal pad?? Oké… die had ik niet helemaal verwacht. Het was even opletten op het pad, maar het had eigenlijk ook wel weer iets idyllisch, heerlijk! Het duurde ongeveer een kilometer voordat we het onverharde pad verlieten om vervolgens dwars door een tuin van een kweker te mogen banjeren. Boskoop staat bekend om de kwekerijen dus het verbaasde mij eigenlijk achteraf ook niet dat we over een kwekerij mochten lopen.
Inmiddels hadden we de 8 kilometer gepasseerd en kwam ik langzaam steeds iets dichterbij mijn voorgangers te lopen. Mijn benen voelde nog steeds prima en ik merkte dat ik heel langzaam toch een stukje sneller begon te lopen. Ik haalde de eerste dame in en kwam ook steeds dichter op de dame daarvoor te lopen…… met elke stap die ik zette kwam ze dichterbij en voordat ik het wist was ik er voorbij. Met nog 1 kilometer te gaan wilde ik deze ‘ winst’ (2 plekken) niet meer opgeven. Ook al wist ik dat het een trainingsloop was, een beetje aanzetten in die laatste kilometer zou Henny vast niet erg vinden. Ik gooide er nog een schepje bovenop en vloog over het industrieterrein. Jeetje wat een saai deel van de route zeg. Heb je een prachtige route gehad en dan loop je de laatste kilometer slingerdeslanger door een industrieterrein. Heel stiekem keek ik een paar keer achterom en zag ik de dame steeds een beetje verder van mij af lopen. Niet verslappen nu, maar doorlopen. Het laatste bochtje door en op naar de finish…
Huh? Waar is mijn vriend?? Die zou bij de finish wachten??? Terwijl ik de finish nader en wordt aangemoedigd door het kleine publiek wat er staat zie ik mijn vriend achter de finish staan. Hij heeft echter niet in de gaten dat ik al bij de finish ben, want hij staat met iemand te kletsen. Normaal staat hij altijd klaar met zijn camera en nu heeft hij niet eens door dat ik al gefinisht ben. Ik tik hem aan en hahahhaha zijn gezicht, briljant! ‘ Wat doe jij nu al hier?’ Wat is je tijd?? Ohwja uhhh 45:30 minuten. WAT?? En je ziet er nog zo ‘fris’ uit… en dat na gister?? Huh je zou toch ongeveer 48 a 50 minuten erover doen?? Zo mooi! Maar goed, geen finish foto en wel een camera….. Dus tja wat doe je dan?? Je vraagt aan de organisatie of je op een rustig moment (dat is het voordeel van zulke kleine loopjes) gewoon nog een keer mag finishen ;-). Onder luid gelach van het kleine publiek finishte ik nog een keer en werd het tijd om iets droogs aan te gaan trekken. Ik was namelijk inmiddels behoorlijk doorweekt en begon het fris te krijgen.
Helaas kreeg je bij deze loop geen medaille, maar wel een typisch Boskoops aandenken… een mooie hortensia. Terwijl ik nog met iemand sta te kletsen komt een man naar mij toe ‘ op jou startnummer is een prijs gevallen’. Oké? Wat bleek… ze hebben een kleine lotterij onder de voorinschrijvers gedaan en daar wat prijsjes uitgetrokken… ik kreeg dus nog 2 mooie kaarsen voor thuis mee. Met handen vol kwam ik bij mijn vriend terug. Hij wilde graag naar huis (we zouden ’s avonds nog naar het concert van Taylor Swift gaan en wilde nog even rustig thuis zijn), maar ik wilde nog even naar de prijsuitreiking kijken, want Nathalie was 1e van de 10km geworden.
Niet veel later was de prijsuitreiking, eerst van de 5km en daarna van de 10km. En wat bleek.. ze deden niet alleen de nr’s 1-2-3 overall, maar ook de nummers 1-2-3 per categorie… En wat een verassing, ik bleek gewoon 2e in mijn categorie te zijn geworden! Ik mocht het podium op en wiehoeeee kreeg toch nog een medaille. En als klap op de vuurpijl ook nog een hangplant als prijs 😉 (Het balkon is nu zomer klaar met al die planten).
Bij de overall bekendmaking bleek ik 4e te zijn geworden. Supertrots over mijn onverwachtse prestatie verliet ik Boskoop met een dikke vette glimlach op mijn gezicht.
Leave A Reply