Een kletsnatte Dam tot Dam Duathlon

Vorige week zondag ging ik niet 1x van dam tot dam, maar 2x. Sommige zullen zich herinneren dat ik dit in 2015 ook al een keer deed, alleen deed ik toen 2x de ‘Dam tot damloop’. Dit keer deed ik het anders, namelijk de ‘Dam tot Dam fietsclassic’ en de ‘Dam tot Damloop’. Eigenlijk een soort van duathlon dus. Alhoewel…. het leek bijna wel een triathlon met die enorme regen. Tijd voor een terugblik op deze kletsnatte dag.

Al vroeg gaat de wekker, ik sluip uit bed om Nicky niet wakker te maken, kleed mij aan, eet een ontbijtje en pak de laatste spulletjes voor die dag. Al om 7:50 uur staat Ron voor de deur en iets na 8 uur zitten we in de auto. Fiets achterin en gaan. 
Alles verloopt voorspoedig en iets voor 9 uur rijden we de parkeergarage in, waar ik met Celeste, Marlou en Aniek heb afgesproken. We staan nog maar net geparkeerd of Celeste en Marlou komen aangefietst. Terwijl we ons klaarmaken krijgen we een appje van Aniek. Ze heeft zichzelf vastgereden. Via de live tracking van whatsapp weet ik haar uiteindelijk naar de parkeergarage te loodsen en niet veel later zie ik Aniek binnenrijden. Niet veel later nemen we afscheid van Ron (die gaat alleen lopen) en fietsen we rustig richting de Dam. Het is gelukkig nog droog, maar we zijn alle 4 voorbereid op het ergste. Met een kleine 1,5km zijn we op de Dam, laten we even een foto van onszelf maken en zijn we startklaar.

Ik fiets deze keer even op mijn gewone schoenen en ben er al snel achter dat dit voor deze toch de juiste keuze voor mij is. Ik vind het fietsen op de racefiets in de stad maar niks, veel te druk en veel en je moet veel te vaak stoppen hahaha. We halen de 1e stempel en fietsen richting de startboog en worden uitgebreid mondeling uitgezwaaid door de speaker. We zijn on route! We fietsen een paar straatjes door die Aniek herkent van haar helse tocht met de auto en fietsen niet veel later vlak na de start van de damloop. Deze moet nog beginnen en de toplopers lopen zich warm. Ik zie Michel Butter lopen en moedig hem aan, ik krijg een dankjewel terug en we schieten met zijn vieren de IJtunnel in. Whaaaaa dit gaat superhard, heerlijk! Terwijl ik er fiets bedenk ik mij, straks loop ik hier weer… en wat is die ijtunnel toch eigenlijk een bitch zeg. Zelfs fietsend vind ik hem omhoog niet leuk en benauwd. Ik ben blij als we niet veel later weer in de frisse lucht fietsen en het begint langzaamaan te spetteren. We fietsen lekker door en ik vertel aan Aniek wat dingen die we later op de dag op de route tegen zullen komen tijdens de damloop. De navigatie staat aan, maar alles staat keurig met pijlen aangegeven en het lijkt wel een soort van jacht op de schat. Celeste navigeert keurig met alles wat ons van voren benaderd en zegt het ook als we links of rechts moeten. Bij bijna 20 kilometer krijgen we onze 2e stempel bij de post en maak ik dankbaar gebruik van de dixi’s. Er worden krentenbroodjes uitgedeeld en als iedereen wat heeft gedronken en/of gegeten fietsen we door voor deel 2. Het regent inmiddels wat harder en waar we eerst best nog hard doorfietsten, gaat het tempo nu een stukje omlaag ivm de gladheid. We kletsen heel wat af en ik probeer ondertussen het landschap in mij op te nemen. Ineens herken ik een deel van de route van de 30 van Amsterdam noord, zo leuk! We slingeren over de smalle paadjes en langs de koeien en komen uiteindelijk uit bij een pondje.

Als we eenmaal het water overzijn is daar de 3e stempelpost al. Als we allemaal ons stempeltje hebben fietsen we door weer terug richting de dam. We passeren een stukje van de damloop en moedigen de lopers die onder ons lopen aan. Het is zo’n gaaf gezicht, die stroom aan kleur. Omdat we nu niet meer de IJtunnel inkunnen, varen we over met het 2e pondje. We kletsen nog even met andere fietsers van deze tocht en maken de gekste foto’s.

WE ZIJN ER BIJNAAA, WE ZIJN ER BIJNAAAA, MAAR NOG NIET HELEMAAL. Via een kleine omweg (wel de officiële route) fietsen we terug naar de dam en worden daar warm welkom geheten door de vrijwilligers. We zijn alle 4 behoorlijk doorweekt en na een kleine fotoshoot met onze medailles fietsen we rustig terug naar de parkeergarage.

Zo onderdeel 1 zit erop, op naar onderdeel 2. We zijn alle 4 verkleumd en proberen ons zo snel mogelijk van de natte en koude kleding te ontdoen. Ik ben helemaal een handdoek vergeten en probeer mijzelf zo droog mogelijk te maken met mijn tight. Het werkt aardig goed en ook mijn voeten beginnen eindelijk een beetje te ontdooien. Aniek en ik trekken onze loopkleding aan, terwijl Marlou en Celeste hun echte warme kleding al aankunnen om naar huis te gaan. Heel even gaat het door mijn hoofd, dat kan jij ook doen, maar in een seconde is die gedachte alweer weg. Ik ga gewoon lekker lopen, regen of niet. Ik probeer Celeste nog een beetje warm te knuffelen voordat we de parkeergarage weer verlaten.

Nadat Aniek en ik afscheid hebben genomen van Marlou en Celeste lopen we in onze poncho’s richting de startvakken. Allebei hebben we startnummer van het vak van 11 uur, dus we proppen ons naar voren en met een lieve glimlach mogen we het 1e startvak wat gestart zal worden in.
Het blijkt het vak van 13 uur te zijn. Niet veel later worden we ‘weggeschoten’ door niemand minder dan Wolter Kroes en gaan Aniek en ik in onze poncho’s op weg. 200 meter na de start zijn mijn voeten alweer nat door de enorme plassen die op het asfalt liggen. We schieten wederom de IJtunnel in en yes.. het is even droog ;-). Het is trouwens de eerste keer dat Aniek de damloop loopt, maar door het fietsen heeft ze al een idee hoe verrot die tunnel is.

We lopen op het gemakje de tunnel uit, maar het tempo zit er goed in. Het plan was om gewoon lekker op het gemakje te lopen, maar als ik op mijn klokje kijk gaan we best snel. Toch voelt het prima en we dieselen lekker door. Al zingend ga ik langs de welbekende stukjes en bij 5 kilometer pak een bekertje isostar. Ik drink eerlijk gezegd eigenlijk nooit sportdrank tijdens een run, maar door het fietsen ervoor neem ik het nu maar een keertje wel. We passeren het 5 kilometer punt en grappen dat we al ruim 3 uur over 5 kilometer doen.

We passeren de dijk waar normaal gesproken altijd enorme hardcore muziek te horen is, maar dit keer is het stil vanaf de woonboten. We lopen de gezellige straat in waar we in de ochtend ook fietsten en zijn benieuwd hoe de sfeer er nu is. Terwijl we het erover hebben, vraagt een man of we hier vanmorgen dan ook al gelopen hebben. We vertellen hem het verhaal en hij verteld dat hij zelf in de ochtend vanuit Zaandam hardlopend naar Amsterdam gegaan als duurloop. Echt zo goed. Aniek en ik lopen toch net iets sneller dan die man en verliezen hem niet veel later uit het oog. Bij het bordje ‘Amsterdam City Swim’ moet ik echt even heel hard lachen, het lijkt inderdaad haast meer op zwemmen dan op lopen met dit weer hahaha.

Een paar kilometer later passeren we een stukje waar 1 van de grootste hits van de Snollebollekes de speakers uit schalt en we gaan ‘van links en naar rechts’ het parcours over. We hebben de grootste lol en blijkbaar echt teveel energie hahaha. Niet veel later duiken we het nieuwe deel van het parcours op. Het is er behoorlijk stil, maar bij het tunneltje met Garmin wordt er een lekker muziekje gedraaid. Bij ongeveer 11 kilometer begin ik toch een beetje mijn bovenbenen te voelen, maar toch blijf ik eigenlijk in hetzelfde tempo lopen. Ik probeer mijn aandacht op wat anders te focussen en kijk uit naar het 13 kilometer punt. Daar zou een cheerzone van ASICS zijn en ben benieuwd of er nog bekenden staan. Het helpt, want niet veel later voel ik mij bovenbenen niet meer.

We komen steeds dichterbij en in de verte hoor ik al een luid gejoel. Er doemt een grote boog op in de verte en ik probeer te kijken of ik een bekende zie. Helaas geen bekende, maar de zone ziet er wel grappig uit. Het geeft weer wat energie en we zien Zaandam in de verte liggen.

1,5 kilometer later lopen we in de drukke straat van Zaandam en zeg ik tegen Aniek ‘gaan we in poncho finishen?’ hahahahaha ik krijg meteen ‘echt niet’ te horen en bij 15 kilometer ontdoen we ons al rennend van de poncho. Het laastste stukje vind ik altijd heel lang duren, maar eenmaal de laatste brug over zien we de finish liggen en ik haal de medaille van het fietsen uit mijn zak en hang hem om mijn nek. Aniek doet hetzelfde en al hand in hand rennen we richting de finish. 
Hoppa! Met 1:18:34 minuten komen we de finish over. Echt niet verwacht nog zo snel te lopen, maar het voelde echt heel easy.
We halen snel onze medaille (Aniek krijgt hem bijna niet mee, omdat ze al een medaille om heeft???) en daarna even wat foto’ hahahaha.

We krijgen het al vrij snel koud en besluiten om onze tassen te gaan zoeken. Het duurt even voordat we ze hebben en lopen daarna snel door naar de tent van ASICS. Daar staat een groot deel van mijn Frontrunnermaatjes te wachten. Eerst even nog een foto en dan snel droge kleding aan. 

We sluiten de dag af en met een heerlijk warme kop thee in goed gezelschap midden in Zaandam. Daarna volgt de terugreis en yes met een big smile. Het was een geweldige dag en zo leuk om deze 2 events te kunnen combineren. Volgend jaar ben ik weer van de partij en ook weer deze combi… wie nog meer?