Een gezellige 20 van Alphen

Afgelopen zondag liep ik de 20 van Alphen als onderdeel van een langere duurloop. Het ging echt zo goed dat ik mijzelf echt verbaasde. Tijd voor een terugblik op deze mooie en gezellige lentedag.

Vanaf het moment van openen van de inschrijving schreef ik mij traditiegetrouw in voor deze ‘hometown’ run. Echter zou ik het dit jaar als onderdeel van een laatste lange duurloop voor de Boston marathon lopen. Via een omweg naar de start, de 20 lopen en dan via een omweg weer naar huis. Ik zou dan op ongeveer 30 kilometer uitkomen en dat leek mij en de trainer een mooi plan. Helaas kwam natuurlijk de blessure om de hoek kijken en leek dit plan van de baan. De 20 bleek uiteindelijk wel haalbaar, maar ergens bleef het knagen om er toch een lange duurloop van de maken. Geen 30er, maar wel een 25+. Op de ochtend zelf hakte ik de knoop door, ik ga lopend heen ongeveer 3,5km en als het goed gaat, ga ik lopend terug. En anders laat ik mij ophalen of neem ik de bus. Gewapend met een waterrugzakje stap ik rond 12:15 uur de deur uit. Ik loop mijn straat uit en stuit al bijna direct op het bord van het 13 kilometer punt.

Ik loop, na even een foto te hebben gemaakt, door en na een paar kilometer moet ik even wachten omdat de lopers van de 5 kilometer mijn pad kruisen. Toevallig zie ik een bekende lopen en moedig hem nog even aan. Er is al vrij snel een gaatje waar ik door heen kan en steek snel over. Bij het volgende passeerpunt is meer ruimte en hoef ik niet eens te wachten. Ik loop de Julianabrug over en bovenop de brug kom ik een bekende tegen. We kletsen even en ik vertel haar dat ik vandaag rustig aan ga lopen. Ze wenst mij succes en we gaan allebei ons eigen weg. Ik ben bijna bij het theater waar ik mijn startnummer kan halen en zie dat ik bijna op 4 kilometer zit. Ik loop nog even heen en weer om de 1^e 4 kilometers compleet te maken. 

Ik loop daarna het theater in en haal mijn startnummer op. Ik kom al vrij snel allerlei bekenden tegen en sta her en der gezellig te kletsen. Ik maak nog even gebruik van 1 van de toiletten en loop dan naar buiten. Eenmaal buiten kom ik Everdien en Aniek tegen en klets ik gezellig met hun. Beide zijn ze zich nog aan het klaar maken om te gaan lopen en ik wacht geduldig op ze. Ik eet nog een klein krentenbolletje die ik van Aniek heb gekregen omdat ik best al trek heb en niet veel later lopen we met zijn drieën naar het startvak. Door een mazzeltje kunnen we het vak voor de bussiness en wedstrijd lopers naar binnen. We komen in een nog zo goed als leeg startvak te staan, waar bijna alleen nog maar wat pacers te vinden zijn. Achter 1 van de hekken staan alle andere lopers te wachten en het voelt een beetje gek om aan deze kant van het hek te staan. Er wordt nog even een foto van ons 3 gemaakt en ik spreek af met Aniek om een beetje samen te lopen. Ik geef wel aan dat ik echt mijn eigen tempo loop vanwege mijn knie en dat als ze sneller wil ze gewoon moet gaan.

We staan even een tijdje te wachten totdat het dranghek weg wordt gehaald en het vak volstroomt. Niet veel later klinkt het startschot en lopen we voor de pacers de startmat over. Ik hou zoveel mogelijk rechts aan en probeer een beetje een ritme te vinden. Van links en rechts word ik ingehaald en ik vind het eigenlijk wel prima. Als we de van Boetzelaarstraat uit lopen is er meer ruimte op het parcours en kijk ik op mijn horloge… hmmm we lopen best snel, maar zo voelt het niet. Ik zie ineens oud trainster Judith langs de kant staan en ze wenst mij veel succes en plezier. Ik voel bij 1,5 kilometer heel even mijn knie, ik vertraag iets het tempo en voordat ik het weet is het gevoel alweer weg. We lopen een klein heuveltje op en ik zie in de verte fotograaf Bas zitten. Net zoals vorig jaar op hetzelfde plekkie. Ik zwaai naar hem en ondertussen schiet hij een mooi plaatje.

Foto: Bas van Binnendijk

Waar een heuvel omhoog gaat, gaat ie vaak ook weer naar beneden. Ik loop op bekend terrein en vertel dit aan Aniek. Ik zit inmiddels in een lekker ritme en merk dat Aniek er ook beter in zit. We worden bij 3 a 3,5 kilometer ingehaald door de 1:35 uur pacer en niet veel later loopt een oud leraar Natuurkunde van mij voorbij. Ik zeg tegen hem ‘dag meneer van Es’ en voordat ik het weet hebben we een heel gezellig gesprek onderweg. De pacer blijft in de buurt, of beter gezegd… we lopen er continue niet ver achter. Aniek en ik kletsen gezellig door en genieten van het mooie landschap en het lekkere weer.

Bij 4,5 kilometer staat de 1^e drankpost, maar door mijn rugzak sla ik hem sowieso over en door de drukte slaat Aniek hem ook over. We zijn inmiddels onderweg naar Aarlanderveen en het verbaast mij hoeveel mensen er toch her en der nog aan de kant staan hier in het buitengebied. Aniek blijkt toch wel wat dorst te hebben en ik voorzie haar van water uit mijn waterzak. In Aarlanderveen is het een hele gezellige boel, met veel publiek en muziek. We lopen inmiddels iets verder achter de pacer vandaan, maar nog steeds is deze goed in het zicht. Het tempo voelt goed en nog steeds kletsen we over van alles en nog wat.

Foto: Bas van Binnendijk

Bij 9,5 kilometer staat een drankpost en Aniek spurt vooruit om een bekertje water te bemachtigen. Ik heb ondertussen een gelletje naar binnen gegooid, want ik heb er inmiddels al bijna 14 opzitten en wil geen dipje krijgen. Bij 10 kilometer staat netjes het bord en ergens bij 10,5km ligt pas de mat… hmm gek. We zijn benieuwd naar hoe de tussentijd gemeten wordt en later zie ik dat het als het 10 kilometer punt is aangehouden.

We kletsen ondertussen verder over hoe wij beiden soms enorm onderschat worden door anderen mensen. Dat mensen niet verwachten dat we beiden best snel lopen en dat soms tot mooie verrassingen bij andere zorgt hihi. De ‘underdog’ zijn is niet altijd slecht. Ondertussen kijkt Aniek naar wat haar horloge zegt over verwachte eindtijd en die zegt 1:35:30. Noooo dat kan niet kloppen!! Hoe dan? We lopen zo ‘easy’.

We lopen inmiddels nu echt bijna bij mijn straat en vanwege de foto’s die mijn vriend beloofd had te maken draaien we van positie hahaha. Zo loop ik precies aan zijn kant. We zijn inmiddels behoorlijk ingelopen op de 1:35 uur groep en ik weet dat Nicky graag wil dat ik niet achter andere lopers loop omdat hij anders geen goede foto’s kan maken. Ik vertel dit snel aan Aniek en we nemen een beetje afstand. Ik zie hem in de verte staan en zwaai naar hem. Ik probeer nog wat afstand te nemen en terwijl hij foto’s maakt wenst hij mij succes.

Ik wijs Aniek aan in welke straat ik woon en heb stiekem een beetje kippenvel als ik zie hoeveel mensen er staan. Er hangt zelfs een spandoek en in de bomen hangen ballonnen. Een kennis van mij heeft zijn DJ set opgebouwd en staat ook te draaien, zo tof! We lopen nu dus echt weer ‘in de bewoonde wereld’ inclusief de drempels hahahaha. Het is even opletten geblazen om niet te vallen. Bij het zwembad komt de route samen met de lopers van de 10 kilometer. Gelukkig zit er een lint tussen en ergens hoop ik dat dit nog de gehele route zal zijn. Er zit vaak een behoorlijk tempo verschil tussen en dat zorgt ervoor dat ik vaak enorm moet zigzaggen over het parcours. Maar goed.. nu zit er nog een afzetlint tussen. We lopen een heuveltje over en blijkbaar heeft Koen mij al gespot vanaf het 10 kilometer parcours.

Bij de rotonde staat een collega aan te moedigen en we lopen de volgende heuvel op, ineens hoor ik Koen roepen en ik zwaai en vraag hoe het gaat.

In de tussentijd passeren we het 14 kilometer punt en halen Aniek en ik de 1:35 uur pacer in. Als we de heuvel aflopen duurt het niet lang voordat de 10 en de 20 kilometerlopers bij elkaar komen op 1 weg. Het is ineens echt druk en als we niet veel later bij een drankpost komen is het helemaal verschrikkelijk. Bij 15,5 kilometer vraagt Aniek of het goed is als ze even wat tempo erop gooit. Ze is de drukte zat hahaha. Ikzelf blijf in dit tempo lopen en zie haar met rasse schreden van mij weglopen. Nu loop ik in mijn ‘uppie’ en geniet ergens wel van de drukte. Ik haal veel mensen in en dat voelt eigenlijk wel heel lekker. Bij 16 kilometer besluit ik om nog maar een gel te nemen. Vooral omdat ik na afloop ook nog 4 kilometer mag uitlopen.

We lopen een stuk langs de Rijn en ineens zie ik een bekende in het gras zitten. Ze moedigt mij aan en maakt een foto. Niet veel later zit fotograaf Bas ook in het gras en schiet ook nog even snel een foto.

Foto: Bas van Binnendijk

Ik heb nog steeds lekker het tempo erin zitten en bij 18 kilometer passeer ik mijn oud natuurkunde leraar. Hij roept dolenthousiast ‘wauw je gaat zo goed!!!’. Dit geeft echt een enorme bak aan energie en ik vlieg de hoofdstraat door. Voordat ik het weet lopen we langs het bord met nog 1 kilometer en ik spoor nog even iemand aan die aan het wandelen is ‘KOM OP! Nu niet meer wandelen, maar gaan!’. Het helpt en hij begint weer te rennen. We lopen de van Boetzelaarstraat weer in en het publiek lijkt nu nog meer enthousiaster dan 1,5 uur geleden. Ik tel de bordjes af, maar ik weet dat het laatste stukje altijd verder is dan dat het in eerste instantie lijkt. Daarbij loop je een klein stukje lichtjes vals plat omhoog, dus ik hou mij netjes in. Nog 1 bochtje om en met nog 100 meter tot de finish gooi ik mijn handen omhoog. Ik zet geen eindsprint in, want ik moet heel blijven 😉

Yes!! Ik zie op de klok in ieder geval een tijd onder de 1:35:57 staan en weet dat ik gewoon een P.R. ga lopen! WTF!! Over de finish druk ik mijn Garmin snel op stop.

Een collega van de IC die ook bij het Rode kruis werkt staat na de finish en vraagt hoe het is gegaan. Ik kan alleen maar uitbrengen dat ik heel blij ben hahahah. Ik ben echt een soort van flabbergasted en er komt weinig uit. Ik wandel door en al snel komt Aniek aanlopen. Ze vraagt mijn tijd, maar ik heb dus echt geen flauw idee. Ik ben nog wel voor de pacer van de 1:35 uur gebleven, maar ik ben ook iets voor hem gestart. Ik weet wel dat ik een P.R. heb, yes!

Mijn oud natuurkunde leraar spreekt mij aan en verteld hoe goed ik heb gelopen. Blijkbaar zag het er allemaal zo soepeltjes uit toen ik voorbij liep en eerlijk is eerlijk, zo voelde het ook. We kletsen nog eventjes en maken een memorabele foto.

De ene na de andere komt binnen en als ik samen met Teamvroem maatje Marieke en Aniek terug loop naar het theater staat Stefan een foto van zichzelf te maken. Ook hij heeft lekker gelopen en maakt nog even wat foto’s van ons.

Daarna neem ik afscheid van hun allemaal, bedank Aniek voor het fijne lopen samen en loop dan rustig aan de 4 kilometer terug naar huis. Dit keer met startnummer en medaille hahahaha. Ik word her en der een beetje gek aangekeken, maar dat maakt mij niet uit. Ik passeer het parcours en zie een loopster wandelen. Ik ga naast haar dribbelen en spoor haar aan om te gaan lopen. Ik laat haar de medaille zien en vertel dat ze het daar voor doet en dat ze er bijna is. Ze begint te rennen en ik loop snel weer van het parcours af.

Met 28 kilometer, een runnershigh van hier tot aan Boston en een big smile stop ik mijn Garmin voor de deur. Thuis! En met 38 kilometer in 24 uur tijd DIK tevreden en vol vertrouwen! Op naar de laatste weekjes van de marathontraining!

Lieve organisatie van de 20 van Alphen… het was een mooi feestje dit jaar! En dit weer, volgend jaar graag weer 😉 .