dubbele week met een deukje

Na vorige week een soort van ‘rustweek’ te hebben ingelast om mijn enkel een beetje te ontzien merkte ik daar deze week al voordeel van. Ik liep daardoor gelukkig weer wat meer kilometers, nog niet op de snelheden die ik graag had gezien, maar hey.. ik liep in ieder geval weer. Verder was het een week waarin het lente en herfst in 1 was en waarin ik voor het eerst kennis maakte met alle ASICS Frontrunners. Tijd voor een terugblik.

Maandag
Vandaag een spannende dag, voor het eerst weer naar school. Maar voordat ik naar Rotterdam vertrok had ik nog een ‘schuld’ in te lossen van de zondagmiddag. Ik had namelijk nog een 10 kilometer loopje op het schema staan en aangezien ik pas om 11:20 uur school had kon ik mooi nog in de ochtend even lopen. Ik moest even slikken toen de wekker ging, kleedde mij aan en ging op pad. Toch niet helemaal mijn ding hoor, dat nuchter lopen zo op de (voor mij dan) vroege ochtend. Ik had het liefst na 1 kilometer al willen omdraaien, maar maakte het rondje netjes af. Het was in de nacht behoorlijk koud geweest en ik begon mijn rondje met een temperatuur van 3 graden. Dit gaf mooie ‘dauw’ druppels op het gras en de voorjaarsbloemen. Eenmaal op pad werd het steeds warmer en kon ik voelen dat de lente was begonnen, lekker hoor! 

Mijn enkel voelde best oké en eenmaal stapte ik snel onder de douche en pakte ik mijn schooltas. Zo stom dat dit soort momenten toch altijd een soort van spannend blijven. Je weet niet met wie je in de klas zit, is het een grote klas? Of ben ik de enige die de verkorte opleiding mag doen tot SEH-verpleegkundige? Vol met vragen reed ik naar Rotterdam, vond snel een plekje en ging de school binnen.

Eenmaal het juiste lokaal te hebben gevonden bleek het een leuke klas te zijn en zijn we met ongeveer 9 mensen die de verkorte opleiding gaan doen. We krijgen onze spullen en draaien daarna gelijk mee met een andere klas met een aantal lessen. Wel weer even wennen, maar wel heel leuk!

Over de terugweg doe ik een stuk langer door de spits en eenmaal thuis blijkt dat vriendlief heel veel problemen heeft met het OV door een brandmelding van de Schiphol tunnel. Uiteindelijk besluit ik om hem maar even op te halen in Amsterdam en zitten we uiteindelijk om 19:30 uur met een bord eten aan tafel. De rest van de avond doe ik niks meer en probeer vanwege een vroege dienst de volgende dag op tijd naar bed te gaan.

Dinsdag
Ik weet niet wat het is, maar op de een of andere manier slaap ik al heel wat nachten zo onrustig. Vannacht wederom en moet echt even zin maken om naar het werk te gaan. Het is een gezellige en wederom een leerzame dag die omvliegt en ik bereid mij op werk vast een beetje voor op de schooldag van woensdag. Na het werk doe ik snel wat boodschappen, ruim wat dingen op in huis en vlieg daarna naar de sportschool voor personal training. Ik heb dit eigenlijk nooit in de avond, maar vandaag dus een keertje wel. Het sporten gaat echt superlekker en ik kom met de gewichten met het squatten en deadliften eindelijk weer een beetje in de richting van vorig jaar. Dat gaat spierpijn worden, oeei!

Daarna fiets ik rustig terug en eenmaal thuis schept vriendlief net mijn bord vol. Jummie! De rest van de avond doe ik wederom zeer weinig en duik op tijd mijn bed in.

Woensdag
Wat een stralende dag!!! Ik kan een heel klein beetje uitslapen, maar ben wederom vroeg wakker, maar blijf nog even liggen. Na een ontbijtje vertrek ik bepakt met schoolspullen eerst richting Leiden voor een afspraak bij de fysio. Daar blijkt dat ik de afspraak verkeerd in mijn agenda had staan, en zit mijn tijd er eigenlijk al op oeps….. Gelukkig zijn ze redelijk creatief en wordt ik gewoon geholpen. Mijn enkel wordt nog een keer goed losgemaakt en er worden behoorlijk veel kopen uit mijn kuiten geprikt door middel van dryneedling. Het was volgens de fysio geen overbodige luxe, hmmm zo’n vermoeden had ik zelf ook al. Met 2 stijve kuiten strompel ik de trap af, geniet van het mooie uitzicht op de grachten van Leiden en rij daarna rustig door naar Rotterdam.

De schooldag gaat snel voorbij en eenmaal op weg kan ik aansluiten in de file op die Brienenoordbrug. Ik had eigenlijk vandaag baantraining op het schema staan, maar met 2 stijve kuiten en behoorlijk wat spierpijn lijkt mij dat niet heel handig. Ik hoef dus niet te stressen in de auto en heb ondertussen een gezellig gesprek met Linda aan de telefoon. Eenmaal weer in Alphen haal ik boodschappen, verwen mijzelf met een mooie bos bloemen en geniet nog van het laatste streepje zon in de tuin.

Na het eten loop ik nog even naar het stemlokaal hier om de hoek om aan mijn burgerplicht te voldoen.

Donderdag
WEEKEND! Doordat ik eigenlijk mee zou gaan naar een event, maar dat voor mij even niet kon doorgaan had ik een heel lang weekend vrij. Heerlijk! Toch besluit ik om de andere meiden wel uit te zwaaien en sta daarom toch al rond 9:30 uur op schiphol. Het uitzwaaien werd erg gewaardeerd en met een lach en een traan wens ik ze veel plezier toe.
Daarna terug met de bus naar huis, haal gelijk boodschappen en nestel mij daarna op het bankje in de tuin. Eigenlijk moet ik zoveel doen, maar ik pak uiteindelijk mijn e-reader en geniet van het zonnetje. Even NIKS… Na een heerlijke lunch voel ik dat mijn oogleden zwaar worden. Ik geef er even half aan toe, maar wil wel wakker blijven, want ik heb nog wel een hardlooprondje op de planning staan.

Laat in de middag hijs ik mijzelf van de tuinbank af, kleed mij om en ga op pad voor een rondje van 8 kilometer. Petra is ook aan het lopen en samen lopen we gezellig het rondje. Nou ja niet in het echt samen, maar we kletsen heel wat af via de telefoon hahaha. Het is superlekker weer en ik geniet er dubbel en dwars van!

Het rondje gaat op rustig tempo (lang leven de spierpijn), maar ik merk op een gegeven moment dat mijn darmen aan het rommelen zijn. Het is te druk om ergens de bosjes in te duiken, dus ik neem snel de kortste weg naar huis. Ik kom dus niet netjes op 8 kilometer uit, maar ben nog net op tijd thuis en dat is mij meer waard dan die 300 meter te weinig 😉 . 

We hebben nog groentesoep van de avond ervoor over en besluiten dat gewoon nog een keer te eten. Brood erbij en klaar! Ik ben moe van het niks doen en duik ondanks mijn weekend lekker op tijd mijn bed in.

Vrijdag
Omdat ik op donderdag heel veel niet heb gedaan in huis moet er vandaag een hoop gebeuren. Toch besluit ik om een poging te doen om uit te slapen. Deze mislukt, maar ik kijk nog even wat terug op tv tijdens het ontbijt en doe rustig aan. Ik kleed mij daarna om en ga op pad voor een run van ongeveer 16-17 kilometer. Eigenlijk stond er een yoyo-run op de planning, maar omdat ik voel dat lange afstanden op hogere snelheid toch niet erin zitten besluit ik om een soort van fartlek te doen met korte versnellingen. Het waait behoorlijk en ik begin mijn route tegen de wind in. Het verloopt allemaal heel moeizaam (heb geen last van mijn enkel) en ik krijg steeds meer twijfel over mijn deelname aan de marathon van Rotterdam. Heb ik wel genoeg getraind? Heb ik niet teveel loopjes gecanceld?? Is het wel verstandig na mijn forse verkoudheid en soort van mini-blessure? Moet ik niet eerst aan mijn snelheid weer werken en meer duurlopen doen?? Je snapt wel… ik dreef mijzelf steeds meer in een put van negatieve gedachtes. Ik probeerde mij toch te herpakken en positieve dingen te benoemen, zoals tot dan toe geen last van mijn enkel wiehoeee. De wind zat natuurlijk ook niet helemaal mee, maar eenmaal de wind in de rug ging het een stuk beter en hoe dichter ik bij huis kwam hoe beter mijn humeur werd en ik de zon weer zag gaan schijnen. Ik besloot meteen om de 300 meter van de vorige dag nog even goed te maken en kwam voldaan thuis, BAM! 
Eenmaal gedoucht en wel begon ik aan mijn lijst met klussen en kwam eigenlijk nog een beetje tijd tekort. Toch besluit ik om in plaats van een blog te schrijven (sorry lieve mensen) toch gewoon gezellig samen met vriendlief the voice kids te kijken.

Zaterdag
Omdat ik donderdag zo opgepropt in ons tuinbankje lag had ik mijn zinnen gezet op een loungeset. Ik had wel wat online gezien en wilde graag even in de showroom kijken of het ook echt wat was. Dus op tijd ging de wekker en gingen mijn vriend en ik na een klein ontbijt richting Naarden. Buiten leek het eerder herfst dan lente, dus niet echt uitnodigend weer om wat uit te gaan zoeken, maar goed… Eenmaal de showroom van Loungeset.nl gevonden te hebben bleek de set die ik online had gezien niet echt wat voor ons te zijn. Wel zagen we een andere en hebben we die uiteindelijk besteld. Komende week komt die als het goed is al bij ons thuis… dus laat de zomer maar komen!!!

Na het uitstapje in Naarden reden we terug naar huis en deden we wat zaterdagse klussen, boodschappen, opruimen en besloten we lekker een pannenkoek buiten de deur te eten. Lekker!! 

Na de pannenkoek pakte ik mijn tas om naar de eerste kennismaking met de andere ASICS Frontrunners te gaan. Spannend!! Een deel kende ik al, maar een heel groot deel nog niet echt. De eerste kennismaking was al heel gezellig en na een stukje taart en een speech kregen we ons kledingpakket uitgereikt. OH MY… Het leek wel pakjesavond. Nadat iedereen alles had gepast en we allemaal dezelfde kledingset aan hadden konden we op pad voor een klein rondje Amsterdam. 

Gevolgd door een fotograaf en videograaf, zodat alles vastgelegd kon worden, scheurde we over de Amsterdamse grachten. Dat heeft vast in mooie beelden geresulteerd, maar omdat ik deze nog niet in mijn bezit heb zullen jullie het met deze foto moeten doen 😉 . 

Eenmaal terug werden de laatste foto’s gemaakt en moesten er helaas al een aantal terug naar huis, maar gingen we met een grote groep nog gezellig eten bij ’tolhuistuin’ aan het IJ. Met een buik vol en tuutende oren van al het geklets ging ik rond 21:30 uur richting huis.

Zondag
Sunday RUNDAY!! Er stond voor vandaag eigenlijk een 34 kilometer run op de planning, maar het was een tijdje onzeker of ik deze wel kon lopen. Toch had ik besloten na de 17 kilometer van de vrijdag om het in ieder geval te proberen. Ik zou gezellig samen met loopmaatje Ron gaan lopen, dus dat is in ieder geval al beter dan alleen. Vanwege de voorspelde harde wind (windkracht 6/7) had Ron een one-way route uitgestippeld waarbij we bijna de gehele tijd de wind in de rug zouden hebben. Ron en ik zijn niet zulke vroege ochtend lopers dus uiteindelijk gingen we pas rond 12:30 uur op pad.. op naar Breukelen! Even een lusje naar Ter Aar om aan de geplande kilometers te komen om daarna in bijna 1 rechte streep door te lopen naar Breukelen. Ik zal het kort houden, het ging prima tot een kilometer of 20 (even daarvoor een pit-stop bij een cafe in Nieuwkoop), daarna kreeg ik een soort van steken of kramp aan mijn schuine buikspier?!?! Dit hield ongeveer 2 kilometer aan, maar in de tussentijd zat ik niet meer lekker in mijn ritme en begon het doemdenken weer. Ron begon het ook steeds zwaarder te krijgen en hebben we elkaar er echt doorheen geholpen. Toen we in de verte de A2 zagen en later ook de paal van de Mc D wisten we… Breukelen is niet ver meer. Het allerlaatste stukje moesten we ineens trailen over het gras, maar uiteindelijk eindigde we bij het bord van Breukelen, naast de McD en het station.
Helaas hadden we te kort tijd om een milkshake te halen, maar waren we ook wel blij toen we eenmaal in de trein zaten. Terug naar A 😉 .
Ik weet niet of deze duurloop mij nou zoveel meer zelfvertrouwen heeft gegeven voor Rotterdam, maar 1 ding weet ik wel… ik had geen last van enkel! En dat vind ik in ieder geval wel een pluspunt. 

Eenmaal terug op station in Alphen pikte vriendlief ons op. Moe, maar uiteindelijk toch wel voldaan stond ik niet veel later warm te worden onder de douche!

En nu is het dus nog maar 3 weken tot aan Rotterdam… het was een dubbele week, aan de ene kant kon ik merken dat de rust mijn enkel echt wel goed had gedaan, maar lijk ik mentaal wel een behoorlijke deuk te hebben gehad door de laatste weken. Hmmm nog 3 weken om daar aan te werken en om toch ook een kleine snelheidsprikkel proberen aan te wakkeren!

Maar i will be there! MR17… Coolsingel at the start en om daar na 42 kilometer en een beetje te finishen!! Watch me! Nu nog even kijken hoe… geloof iets met voetje voor voetje 😉 … toch?