De Zevenheuvelenloop

Wat een TOP dag was het vandaag! Niet vanwege de weersomstandigheden, want gedsie wat was het fris en nat (tijdens het lopen niet heel erg, maar voor de toeschouwers een stuk minder), maar vanwege het prachtige parcours waar ik (met nog heeeeeel veel anderen) vandaag op heb mogen lopen. Ik ben er helemaal ondersteboven van, zo’n mooie omgeving en zo’n heerlijk parcours. Voor diegene die deze blog lezen en uit een bosrijke omgeving komen is het natuurlijk bekend terrein, maar voor mij… uit het vlakke, polderrijke en totaal niet beboste Alphen was dit wel even nieuw. Oké het klinkt nu alsof ik nog nooit in een bos heb gelopen, maar dit was toch wel even anders. Die heuvels en die bomen, prachtig! Je snapt het wel, mijn doel voor vandaag ‘genieten met de hoofdletter G’ is ruimschoots behaald.

De dag begon vandaag al redelijk vroeg. We wilden namelijk ruim op tijd in Nijmegen zijn en eigenlijk de drukte in de treinen een beetje voor zijn. Loopmaatje Hans (wonend in Gouda) had uitgezocht dat er een rechtstreekse verbinding vanaf Gouda naar Nijmegen zou gaan. De trein zou om 9:09 uur vertrekken dus vertrokken wij al vroeg richting Gouda om eerst Hans op te halen en daarna door te rijden naar het station. Eenmaal op het station aangekomen waren we veels te vroeg, maar konden we heerlijk in een verwarmde wachtruimte zitten. Mijn vriend en mijn moeder waren mee voor de support en Ruben (vriend van mijn moeder) zou ook gaan lopen. We waren dus met een leuk gezelschap en voordat we het wisten kwam de trein binnen gereden en hadden we een zeer comfortabele treinreis naar het centrum van Nijmegen.

Eenmaal in Nijmegen aangekomen even snel door de expo gelopen en toen door naar het ophalen van het zevenheuvelenloopshirt. Vlak voordat we daar aankwamen kwam ik loopmaatje Joost tegen en legde hij mij uit waar straks de tweet-up zou plaatsvinden. Hij vertelde tevens dat er daar naast zo’n zaakje met een grote gele M zat dus hadden wij al snel besloten om daar een bakkie koffie en thee te doen. Aangezien het daar heerlijk warm was zijn we eigenlijk ook daar de hele tijd gebleven. Ik ben even snel naar de tweet-up gelopen, wat helaas een mini, maar zeer gezellige tweet-up van loopmaatjes werd. Kort daarna kwamen loopmaatje Jelle en zijn vader in de MC D en zijn we tegen 12:30 uur naar het startvak gelopen.

startvakselfie

Vlak voor het startvak nog even in de rij van de dixi’s waar ik werd aangesproken door Ramiro. Nog even gebabbeld met hem over zijn plannen voor vandaag en zijn NYC marathon verhalen. Daarna kon ik door naar het groene startvak. Ik dacht deze zal inmiddels wel al aardig vol staan, maar hij was nog bijna compleet leeg…. nou genoeg de ruimte dus om even een paar keer op een neer te rennen in het startvak. Ondertussen werden de diverse toplopers voorgesteld en even later werden ze weggeschoten. Daarna kon het echte wachten beginnen. Dit duurde niet heel lang en langzaamaan mochten we richting de start lopen en werd het tijd om mijn poncho en vest in de hekken te gooien….. brrrr koud. Gelukkig kon ik hierna vrij snel starten, maar duurde het zeker tot 3km voordat ik het warm had.

Mijn opdracht was om de 1e 8km in hartslagzone 3 te lopen en daarna gewoon lekker te lopen op gevoel. Vlak voor de 1e km aanduiding werd ik toegejuicht door Marlous en Erik van de Halfcrazyrunnerscrew… YES, heerlijk! Ik wist dat ze er zouden staan, maar wist niet precies waar. Ondanks dat het aan het begin was, is het toch even fijn als ze je even keihard aanmoedigen. Km 1 ging in een redelijk rap tempo, 4:44 minuten, maar zo voelde het totaal niet. Hartfrequentie netjes in zone 3, dus tja, dan nog maar lekker door zo. Km 2 veranderde hier niet veel aan 4:56 minuten, maar bij km 3 begon ik te merken dat het af en toe toch heel lichtjes omhoog ging. Hierdoor gingen de snelheid een stukje naar beneden aangezien ik anders met een te hoge hartslag zou lopen. Voordat ik het wist zat ik al bij het 5km punt en voelde ik mij nog prima (5km 25:38 minuten), gelletje erin en een beker water erachteraan en lekker door naar de volgende km’s. Vlak na km 7 ging het ineens stijl naar beneden dus kon ik heerlijk in volle vaart naar beneden, daarna wel weer omhoog, maar dat ging eigenlijk prima. Inmiddels was ik bijna bij de 8km en mocht ik daarna lekker op gevoel lopen en mocht ik die hartslagzone los laten. De km’s vlogen voorbij en kwam ondertussen nog Anouk tegen en voordat ik het wist werden we vlak voor het 10km punt op de foto gezet (briljante timing overigens, net na een forse klim iemand op de foto zetten). Het 10km punt passeerde ik na 49:49 minuten (2e 5km 24:11 minuten) en begon ik mij psychisch klaar te maken voor de klim bij km 11. Echter dacht ik bij km 12… ohwwww… volgens mij ben ik er al voorbij…? Nou dat bleek ook zo, want vanaf daar ging het bijna alleen maar vals plat naar beneden. Heerlijk! Gas erop en gaan. Helaas wel wat mensen ook rechts in moeten halen omdat ze stug links bleven lopen, maar vooruit. Loopmaatje Ans nog even gedag gezegd en voordat ik het wist kwam km 14 met een tijd van 4:01 in beeld. Even rekenen… zou dit stiekem dan toch een PR gaan worden?? Heel even dacht ik het nog, maar uiteindelijk is dit met een seconden of 20 niet gelukt. Vlak voor de finish wederom keiharde aanmoedigingen van Marlous en Erik (bedankt toppers), bochtje om en nu recht op de finish af! Jammer dat ik hier even moest afremmen door de drukte, maar uiteindelijk passeerde ik de finish in 1:11:53 (3e 5km 22:06 minuten). Dik tevreden!

Na de finish begon ik het al snel koud te krijgen, dus door naar de medaille en naar de supporters! Ohhh wat een mooie medaille! Weer een mooie voor de verzameling aan de muur.

Van deze loop ga ik nog lang nagenieten, want wat was het mooi en wat heb ik lekker gelopen. Deze loop komt ook zeker volgend jaar weer op mijn lijst!