De eerste dagen in New York

Zoals je weet ben ik inmiddels alweer een paar dagen terug in Nederland en heb je waarschijnlijk wel foto’s van mijn geweldige trip in NYC gezien. Ik had in mijn laatste blog geschreven dat ik zou proberen om jullie op de hoogte te houden, maar zoals je wel hebt gemerkt… dat is dus niet gelukt ;-). Wat een geweldige stad, maar wat was ik af en toe blij als ik in mijn bedje lag hihi. De afgelopen dagen thuis had ik amper de concentratie om ook maar iets te doen of op te focussen, dus kreeg ik amper de woorden op papier. Hebben jullie natuurlijk niks aan, maar daardoor duurde het dus nog langer voordat jullie dit verslag konden gaan lezen. Omdat ik in die week zoveel heb meegemaakt heb ik besloten om het in 3 delen op te splitsen… ‘de dagen vooraf’ ‘, ‘raceday’ en tot slot ‘de dagen na de marathon’. Eigenlijk zou ik wel een heel boek kunnen schrijven, maar ik zal het proberen om een beetje ‘kort’ te houden… ‘kort’ op mijn manier dan he 😉

Dus… laten we maar bij het begin beginnen.

Woensdag 28 Oktober.
De start van deze geweldige reis, na een uitgebreid afscheid op Schiphol met mijn vriend, moeder, stiefvader en Joan vlogen we iets later dan gepland eerst richting Dublin. Een vlucht van 1,5 uur. Daarna een tussenstop en wachten op de aansluiting. Na het bezoek aan de Amerikaanse immigratiedienst, verzamelde bijna alle ‘single lady’s’ zich vlakbij de gate.
Na enorme onderbroekenlol was het eindelijk tijd dat we mochten boarden, op naar het grote vliegtuig! Nog nooit had ik in zo’n groot vliegtuig gezeten dus ik keek mijn ogen uit. Gezellig naast fysiotherapeut Ingeborg en naast een vader met zoon (waarvan ik nog steeds de namen niet weet). Filmpjes, ouwehoren, beetje eten… de vlucht vloog voorbij.
We vlogen zelfs 50 minuten sneller dan gepland, dus het duurde even voordat we mochten landen op John F. Kennedy airport, maar eenmaal geland ging alles vliegensvlug. Koffers waren er zo, op naar de bus….Ohwja de bus, die liet nog even op zich wachten. Door de enome regenval van die dag lag heel NYC op zijn gat en duurde alles veel langer… maar goed uiteindelijk vertrokken we met de bus dwars door manhattan (wow, wat gaaf al die lampjes op Times square en Broadway) richting New Jersey. Daar stonden namelijk onze hotels. Eenmaal bij het hotel aangekomen bleek ik een mega kamer te hebben en kon zelfs kiezen uit 2 bedden. Na nog wat gerommel op de kamer en even naar cheeseburgers in paradise (de ‘stamkroeg’ van Rijnmond marathonreizen) te zijn gelopen besloot ik om toch een beetje op tijd naar bed te gaan. Was toch wel moe van de reis en inmiddels was het laat genoeg Amerikaanse tijd om te gaan slapen zonder dat ik waarschijnlijk vanaf 2 uur in de nacht naar het plafond zou gaan liggen staren.

Donderdag 29 Oktober
Na een heerlijke nacht slaap werd ik 10 minuten voor de wekker wakker en kon ik nog steeds niet helemaal bevatten dat ik gewoon in NYC was.
Om 7 uur stond er een ochtendtraining op het programma en ik had er verschrikkelijk veel zin in. De training ging prima,was eigenlijk wel lekker na al die uren in het vliegtuig te hebben gezeten. Het was wel even wennen qua temperatuur, want het was vies plakkerig warm. Ook was de groep erg groot, dus het was veelal stilstaan of langzaam lopen. Op een gegeven moment kon ik wel iets meer tempo lopen toen de groepen gesplitst werden en met uitzicht op de skyline van Manhattan kwam steeds meer het besef dat ik toch echt niet meer in NL was.
Na een lekkere douche en een mega uitgebreid ontbijt bij cheeseburger in paradise was het tijd om met zijn allen richting Manhattan te vertrekken. Er stond namelijk een boottocht over de Hudson en de East River op de planning. Na een korte busrit waarbij we steeds dichterbij de wolkenkrabbers kwamen stond ik daar ineens aan de rand van de Hudson… hoe vet! Op de boot wist ik een mooie plaatsje te bemachten en konden de trossen los. Langs het Statue of liberty, richting de Verrazano bridge (DE start van de marathon zondag en ‘slik’ wat is die groot en stijl) met een bocht weer terug richting Manhattan. Vanaf de Hudson sloegen we rechts af, de East River op. Vanuit hier hadden we prachtig uitzicht op het nieuwe World trade center, het Empire state en Crysler building. Onder de Brooklyn bridge, Manhattan Bridge en de Williamsburg Bride door en vlak voor de Queensboro bridge draaide en vaarde we weer terug richting de Hudson. Met mooie en interresante verhalen van Cees vlogen de uurtjes op het water voorbij en wist ik inmiddels iets meer over deze impossante stad.
Na de boottocht was het tijd om naar de marathon expo te gaan, jaaaaa eindelijk mijn startnummer ophalen. Na even wat foto’s bij de binnenkomst te hebben gemaakt was het zoeken naar het startbewijs, paspoort laten zien en jaaaaaaa eindelijk had ik hem in handen… mijn nummer. Daarna een rondje langs de foto muur met de 5 wijken om vervolgens even te checken of mijn startnummer het wel doet.

Na de BIB check het mooie shirtje opgehaald wat je erbij kreeg, waarna ik daar natuurlijk nog even mee op de foto moest bij de muur van ASICS. En daarna was het tijd om te shoppen… want man o man, wat een grote expo met een hoop mooie spulletjes hadden ze daar. Her en der nog even babbelen over potentiële andere mooie marathons en nog zo nu en dan even op de foto. Een paar uur later kwamen Natalie en ik bepakt, bezakt en sufgeluld de expo uit.

Tijd voor een wandeling richting Broadway. Natalie zou ‘s avonds naar de musical Alladin gaan en het kaartje moest op tijd opgehaald worden. Op Broadway besloten we om gelijk lekker even een BBQ restaurant in te schuiven voor een lekkere chicken sandwich.

Ik besloot om daarna richting Times Square te gaan om met de Big bus een avondtour door NYC te doen. Wat een gaaf gezicht! Al die lampjes!!

Na de tour op het gemakje over Times square op zoek naar de grote busterminal… die eenmaal via een omweg te hebben gevonden (en inmiddels had ik gezelsschap van een groepje Friezen) was het nog even een dingetje om een buskaartje te kopen, maar na wat hulp van een vriendelijke dame hadden we die ook en konden we eindelijk met de bus terug naar New jersey. Gesloopt van alle indrukken viel ik op tijd in slaap.

Vrijdag 30 Oktober
Na wederom een heerlijke nacht slapen had ik vroeg afgesproken om samen met Natalie op pad te gaan. Na een heerlijk ontbijt bij de Cheesburger in Paradise gingen we snel op pad richting NYC, want we hadden kaartjes voor het ‘One world trade center’, ook wel bekend als de ‘Freedom tower’. Helaas was het verkeer iets drukker dan gepland en kwamen we 30 minuten later aan op plaats van bestemming. Gelukkig mochten we gewoon nog naar boven en niet veel later stonden we bovenop deze enorme toren! Wat een uitzicht!! WOW! En met een heldere lucht konden we megaver kijken! Zo kicken!! En wat is het groot!! Bovenop hadden we Wifi, dus ik kon mijn vriend nog heel even mee laten genieten van dit mooie uitzicht via Facetime. Na 2x de toren te hebben rondgelopen en menig foto te hebben gemaakt besloten we om door te gaan naar het volgende ‘het 9/11 memorial museum’.Via het monument liepen we niet veel later in het museum, in de fundering van 1 van de originele twin towers. Ik kan je 1 ding hierover vertellen…. wat was dat heftig! Ik was blij dat ik waterproof mascara op had. Via diverse lagen kom je steeds dieper in het museum en lijkt het steeds meer binnen te komen wat er allemaal gebeurt is. Foto’s van de overleden mensen met daarbij spulletjes van deze mensen. Een ingedeukte brandweerauto en dan een oud brandweerman die zijn verhaal staat te doen over deze dag en de dagen daarna, wow! Ik hield het niet meer droog. Natalie en ik hebben niet eens alles van het museum gezien, het kwam zo binnen allemaal dat we op een gegeven moment allebei met knallende koppijn liepen en alleen maar naar buiten wilde.Buiten nog even rondje rondom het prachtige monument gelopen en klaarde onze koppies weer een beetje op.
Onze magen rommelde en het werd tijd om ergens te gaan lunchen. Na een korte metrorit richting central park stapte we de metro uit en whaaaaaaaaaaa wie zie ik daar nou??? WAT?? HOE DAN?? whaaaaa mijn loopmaatjes Jack en Johhny aan de overkant van de straat. Whahahahahhaa ik wist wel dat ze er waren, maar dat ze ik ook gewoon tegenkom, te grappig! Na een gezellig gesprek over onze eerste dagen gingen we weer ieder onze eigen kant op.
Bij een bakker verderop besloten om lekker te lunchen en niet veel later sloot Rijnmond loopmaatje Marcel zich bij ons aan. Marcel had in 2013 ook al de marathon van NYC gelopen en kon ons mooi nog wat tips geven. Met zijn 3en gingen we richting Central park. Niet veel later renden de eekhoorntjes voorbij aan onze voeten en stonden we nog even te kletsen met 2 mannen die hielpen bij de opbouw van de marathon. Uiteindelijk lukte Natalie en mij het om met deze mannen hun keycords van de marathon te ruilen tegen de porseleinen, delfstblauwe klompjes die ik had meegenomen uit NL. Hihi, check ze trots staan met hun klompjes ;-).
We liepen verder Central park in, richting de finish van de marathon. Oh oh… serieus… zit er nog vlak voor het einde een klimmetje in het parcours? Oke, niet over nadenken dan maar ;-)…. Langs alle vlaggen klommen we uiteindelijk de tribune op, want ongeveer 1,5 uur later zou de officiele openingsceremonie van de marathon plaatsvinden. Gezellig met een clubje van Rijnmond zaten we te wachten op wat zou gaan komen. Het was echter best fris, dus we waren erg blij toen de organisatie mooie dekentjes uitdeelde. De opening was geweldig en met een aantal bekenden van mij bij de vlaggenparade was het feest compleet. Met tot slot vuurwerk met daarbij ‘New york New York’ van Frank Sinatra hield ik het natuurlijk weer niet droog. Het is gewoon begonnnen! Ik ben gewoon in NYC en ga gewoon over 2 dagen deze marathon lopen! Het kwam even flink binnen. Na de tranen gedroogd te hebben gingen we nog even een rondje langs de finish en ging ik op de foto met de voorzitter en CEO van The New York Road Runners Michael Caspiraso. Na nog een korte shopsessie bij een sportwinkel bij Columbus circle gingen met de metro en bus weer terug naar New Jersey. Bij de metro kwamen we nog een bekende van mij en Natalie tegen, Augusta. Zo grappig, ben je zo ver weg en in een grote stad en kom je alsnog bekenden tegen. Met zijn allen gingen we terug om vlakbij het hotel lekker pasta te eten. Met een goedgevulde buik viel ik wederom snel in slaap. Vermoeid na een indrukwekkende dag in deze prachtige stad.

Zaterdag 31 Oktober
HAPPY HALLOWEEN!!! Vandaag wederom vroeg op en dit keer geen ontbijt in de Cheesburger, want Nathalie en ik hadden vandaag kaartjes om om 8 uur Rockefeller Center (Top of the Rock) te bezoeken. Met het toch wel drukke verkeer (maar dat viel achteraf mee, want het was natuurlijk zaterdag) besloten we om echt op tijd weg te gaan. Na de busrit besloten we om dit keer een Taxi te pakken ipv te wandelen. Het was tenslotte de dag voor de marathon en de beentjes moesten toch wel een beetje rust krijgen.Een taxi hadden we zo gevonden en niet veel later werden we netjes voor de deur afgezet. Omdat we veels te vroeg waren besloten we om even een rondje rondom de ijsbaan te lopen. Echter zagen we allemaal flikkerende lampjes in de verte en werd onze niewsgierigheid gewekt. Toen we dichterbij kwamen zagen we ineens het beeld van ‘The Voice’ en bleken er opnames voor de Today show te zijn. Na een kort praatje met een agente, bleek dat we gewoon in het publiek konden staan. Whaaaaa je begrijpt het… niet veel later stonden wij als publiek in de Today show! Na even rondgekeken te hebben, wat foto’s te hebben gemaakt was het tijd om terug te lopen naar Rockefeller center. Hahahaha hadden we dit toch maar mooi meegemaakt. De opname was overigens met Bob Saget (de vader uit de serie Full house) en Carson Dalyn. Mocht je benieuwd zijn naar de beelden en mij en Natalie willen spotten…. klik dan hier 😉
Daarna naar de Top of the Rock! En wow wat was dat gaaf!! Wat een mooi uitzicht!! Prachtig mooi uitzicht op het Empire State en aan de andere kant een mooi uitizicht op geheel Central park. Het Wifi was geweldig bovenop dus na diverse facetime gesprekken met het thuisfront, wat foto’s te hebben gemaakt was het tijd om eens te gaan ontbijten.
Bij de starbucks genoot ik van een heerlijke bagel en jaja een pumpkin cookie, passend bij mijn Halloween outfit ;-).
Daarna was het tijd om de taxi richting Central park te gaan, want we hadden een verkenningsloop van het finish gebied met de reisorganisatie. Nog even wachtend daarop kwam loopmaatje Hans voorbijgerend en hij wist mij in contact te brengen met 1 van mijn grootste helden… Radmilo Soda! Na een kort gesprek met mijn grote afval inspirator moest ik echt weer terug naar de groep en kregen we uitleg over wat we na de finish konden verwachten (we moesten rekenen op ongeveer 3 km uitlopen na de finish).

Inmiddels was het lunchtijd geworden dus samen met Natalie en Marcel besloten we om wat lunchgerei te halen bij de Starbucks niet ver vanaf central park. Lekker in het zonnetje genoten we van alle mensen die voorbij kwamen en besloten we om daarna toch nog even een rondje te gaan fietsen. Eigenlijk had ik vandaag een loslooptraining op het programma staan, maar in plaats daarvan gingen we lekker fietsen. Na wat afdingen kregen we 3 fietsen voor de prijs van 2 mee en fietsten we heel Central park rond. Wat is dat groot! En wat is het rustig aan de andere kant van het park. En ohwjeeeee toch best wel wat heuveltjes. In rustig verzet bergopwaarts, maar op een gegeven moment voelde ik toch mijn benen en besloot ik om maar te gaan wandelen. Eenmaal de berg op stapte ik weer op de fiets om weer door te fietsen. Was was dit heerlijk en wat is dat park mooi! Na geruime tijd kwamen we terug bij de fietsenmeneer en besloten we om hem ook een paar klompjes te geven. Als een kind zo blij stond hij te glimmen met zijn kadootje. Prachtig!Na de fietstocht gingen we via de M&m’s store op Times Square terug richting New Jersey voor nog de laatste uitleg over de dag van morgen en een heerlijk pastabuffet. Na 2 heerlijke bordjes pasta liep ik nog even met Natalie en Marcel naar de Wallmarkt verderop en keek mijn ogen uit. Wat een grote winkel en wow wat een grote verpakkingen. Ik kocht alvast een kleine beloning voor na de marathon (een lekker zak zoute ribbelchips) en met uitzicht op een Empire state in halloween kleuren liepen we terug naar de hotels.

Daarna was het tijd om mijn spullen klaar te leggen en om mijn gelletjes in te pakken met sporttape (ter voorkoming van lekken) en te voorzien van motiverende teksten.
Nog kijkend naar de kaartjes die ik van iedereen had gehad kreeg ik nog een leuke app van de nachtdienstploeg, met daarbij een succesfoto! Hoe leuk!

Ik was best moe en besloot niet meer om mijn verhaal van de afgelopen dagen op papier te zetten, maar om lekker naar bed te gaan. Deze nacht kon ik ook een extra uurtje slapen, want de klok zou hier in de nacht een uurtje teruggaan. Ik zette mijn 2 wekkers op iets over 5 uur (je weet het maar nooit) en viel heerlijk in slaap. Op naar de dag waarvoor ik maanden heb getraind en bijna een jaar naar uitgekeken heb! De NEW YORK CITY MARATHON!