Dan heb je opeens een huis…

Wow wat een week was dit. Niet zo spannend op sportief vlak, maar wel op prive vlak. Snel door met het weekoverzicht om hier meer over te vertellen.

Maandag

Vandaag een duurloop op de planning die eigenlijk voor de dag ervoor op schema stond. Die had ik verplaatst vanwege het diamanten huwelijk van mijn opa. Officieel zijn ze op deze dag 60 jaar getrouwd, maar het op een zondag vieren is wel zo makkelijk. En kijk ze eens stralen.. 

Oke nu echt terug naar de maandag want ik dwaal af. Ohwja duurloop. Ik stond vanwege de 28 kilometer redelijk vroeg op want later op de dag zou de zon gaan schijnen en ik moest om 15 uur werken. Eenmaal klaar met ontbijt enz stapte ik een tikkie gespannen naar buiten. Niet vanwege de 28 kilometer progressieve duurloop, maar meer omdat mijn vriend vanaf 9 uur de makelaar zou bellen. Makelaar??? Heb ik iets gemist hoor ik je denken. Mijn vriend en ik zijn bezig om samen een huis te kopen en sinds donderdag hebben wij een bod geplaatst op een huis. Er waren meerdere kapers op de kust, dus dat maakte het ook nog eens spannend. Aangezien wij nog geen gesprek met een hypotheekverstrekker hadden gehad wilde de makelaar zeker weten of het kon met de financien. Dat kon gewoon (zoals wij al hadden gedacht) en vanaf 9 uur kon mijn vriend dit doorbellen. Ondanks de spanning kon ik wel lekker lopen en liep ik lekker in gedachten richting Nieuwkoop. Midden in de polder keek ik hoe laat het was en zag ik dat het 9:15 uur was. Ik appte mijn vriend of hij al gebeld had en niet veel later daarna belde hij terug en begon hij met ‘slecht nieuws’… ik dacht neeee het is niet gelukt, maar daarna ging hij verder met ‘we kunnen er waarschijnlijk pas vanaf 1 November in, maar we hebben het huis’. WHAAAAA wat????? Je begrijpt dat ik inmiddels al lang gestopt was met hardlopen en stil stond midden in de polder. Tranen van blijdschap met niemand anders dan een paar koeien om mij heen. Zo blij! We hebben gewoon een huis.

Ik moest natuurlijk even mijn mama bellen en nog wat mensen appen en voordat ik het wist was ik bijna 20 minuten verder voordat ik weer verder liep. Het lopen daarna ging met wat pauzes, maar de eerste 12 kilometer in 5:35 min/km gingen prima. Daarna moest ik versnellen naar 5:10 min/km. Dit voelde ook goed, maar ik merkte dat het ondanks de miezer zo nu en dan toch iets warmer begon te worden. Na 10 kilometer op dat tempo en inmiddels al 22 kilometer onderweg moest ik de laatste 6 kilometer versnellen naar 4:54 min/km. Alleen hadden mijn benen daar een andere mening over. Het versnellen lukte bijna niet meer en ik probeerde in ieder geval maar het beste ervan te maken. Met deze gedachte ging het al een stuk beter. Ik liep inmiddels langs de Rijn terug naar Alphen, met een windje tegen. Het miezeren ging over naar keiharde regen en woeshjjj doorweekt. Stiekem best lekker 😉 Met nog 2 kilometer te gaan twijfelde of ik wel met 28 kilometer voor de deur uit zou komen. Dus voor de zekerheid stelde ik mijn hoofd maar vast in dat het langer zou gaan worden. En inderdaad… ik stond ongeveer 1,5 kilometer van huis dus besloot om er maar 30 kilometer van te maken en de laatste 2 kilometer rustig uit te lopen. Niet helemaal voldaan door het niet behaalde tempo, maar wel nog steeds stuiterend van het goede nieuws kwam ik thuis. 

Daarna maakte ik mij klaar voor mijn avonddienst. Een tikkie moe, maar goed… eigen schuld dikke bult. De avond ging snel voorbij en ik was heel blij toen ik thuis weer in mijn bed stapte en eindelijk mijn vriend in het echt kon feliciteren met ons huis.

Dinsdag
Ik werd vroeg wakker en wat voel ik nou?? Heb ik nou een dik oog? Ik loop richting de spiegel en OMG what happened????? Waarschijnlijk gestoken door een mug, kl*te beesten.

Ik hoopte dat het nog een beetje zou slinken, want ik zag minder goed en vooral minder goed diepte. En aangezien ik nog moest werken en dus ook nog moest autorijden is dat wel belangrijk. Ik keek de uitzending van de Reunie terug over de olympische sporters van Sydney 2000. Erg leuk om te kijken. Mijn oog slinkte gelukkig iets en ik pakte mijn tas om te gaan sporten. Ik wilde in ieder geval een beetje aan mijn buik werken en vanwege de 30 kilometer van de dag ervoor mijn benen met rust laten. Na iets meer dan een half uur was ik al klaar en stond ik weer buiten.

In de avond had ik mijn laatste avonddienst van deze reeks. Deze verliep heel erg rustig waardoor ik mooi nog wat dingen voor een hypotheek kon uitzoeken en het voorlopige koopcontract kon doorlezen.

Woensdag
Op tijd samen met vriendlief eruit want om 9 uur hadden we een afspraak bij de Hypotheekshop. Het was een heel prettig gesprek en ruim 2 uur later stonden we buiten met een contract en een bak meer informatie en nog meer regelwerk.

Ik kreeg een berichtje van Meike dat Petra, Coen en Eelco langzaam in de buurt van Alphen aan het komen waren. Petra ging vanwege een challenge vandaag van Amsterdam naar Rotterdam lopen. Dit deed ze niet alleen, maar onder begeleiding van 3 toppers. Ik zou een stukje meefietsen, aangezien ze toch langs Alphen kwamen.

Ik kon mooi nog even snel naar huis, broodje eten en weer op de fiets op zoek naar het kwartet. Ik vond ze al vrij snel en fietste het stuk langs/door Alphen met ze mee. Supergezellig en wat een toppers!! 

Eenmaal weer thuis (met een omweg via wat winkels in het dorp) regelde ik nog wat dingen voor de hypotheekshop en begon ik alvast aan mijn ‘avondmaaltijd’ ivm de atletiektraining vanavond. Ik plaatste in de middag een blog over hoe ik al het trainen combineer met mijn onregelmatige werk, want trainen met onregelmatige diensten is geen kattenpis. Hoe verder de middag vorderde hoe minder zin ik kreeg in de training. Toch besloot ik om te gaan en wat was ik blij dat ik een jasje en een petje in mijn tas had gestopt. De training deden we wederom buiten de baan, helaas, en liepen we verschillende rondes rondom de enige heuvel in Alphen. Tijdens de training kwam het met bakken uit de hemel en overal glibberde de naaktslakken over de grond. Ook de insecten vierde feest want ergens onderweg ben ik gestoken door ik denk een daas. Het werd een gek plekje en begon enorm te jeuken. 

Na afloop compleet doorweekt naar huis, op naar de warme douche!

Donderdag
Nog lekker een dag vrij vandaag, maar waarbij ik toch alweer vroeg op pad was samen met mijn vriend voor een cursus van zijn werk. Een cursus modelfotografie waarbij een model (en maakte niet uit dat ik geen model-model ben) nodig hadden. Ik was toch vrij, dus trok een leuk jurkje uit de kast en poseerde de hele ochtend of mijn leven ervan af hing (nee hoor grapje, maar het klinkt zo leuk). De foto’s heb ik echter nog niet gezien, maar zit vast iets moois tussen. Daarna dropte ik mijn vriend op zijn werk in Amsterdam en reed terug naar huis. Eenmaal thuis en lag er een heerlijke verassing in de brievenbus. Hij bleek uiteindelijk van Jelle vandaan te komen, echt superlief! (de inhoud van de verpakking heeft btw de volgende dag niet gehaald, oeps)

Daarna haalde ik boodschappen voor 2 recepten uit het ‘sportable’ boek en probeerde ik de keukenprinses uit te hangen. 1 van de 2 maakte ik al gelijk in de middag en de ander bewaarde ik voor de dag erna. Ik besloot om het wielrenreepje te maken, zodat ik deze de dag erna mooi als ontbijt kon eten voor mijn duurloop. 

In de loop van de middag merkte ik dat die plek waar ik gestoken was op mijn been steeds meer begon te jeuken en steeds dikker leek te worden. Ik trok mijn spijkerbroek en wow… een enorme schijf! Nu wist ik zeker dat het geen gewone mug was, maar een daas. Bah! Ze moeten mij wel hebben deze week 🙁 

Vrijdag
De wielrenreepjes moesten heel de nacht in de koelkast staan dus ik was heel benieuwd hoe ze zouden smaken. Ze zagen er in ieder geval heerlijk uit. 

Ik at er iig 1 als ontbijt en maakte mij klaar voor mijn tempoduurloop. Het zou in de middag gaan waaien, dus ik wilde op tijd gaan lopen. Ook was het plan om in de middag nog even naar de sportschool te gaan, dus ik had nog genoeg te doen. Ik liep iets voor 9:30 uur de deur uit en mocht de eerste 2 kilometer inlopen. Dit voelde prima en daarna moest ik 15 kilometer op 5:05 min/km gemiddeld lopen. Het eerste stuk ging lekker, maar wel was het benauwder/warmer dan ik dacht. Ik was in ieder geval blij dat ik mijn camelbag mee had en genoeg kon drinken. Na 7 kilometer draaide ik meer richting het westen en merkte ik dat ik steeds iets meer wind tegen begon te krijgen. De weg draaide steeds iets meer in de richting van de wind en ik merkte dat er toch al behoorlijk wat wind stond. Het was hard werken om het tempo vast te houden met de wind, bah! Dat voelt niet fijn. Tot en met kilometer 13 liep ik pal met de wind tegen en was dan ook blij toen ik daarna de wind iets meer van opzij kreeg. De laatste 2 kilometer had ik de wind in de rug en ineens kostte het een stuk minder moeite om het tempo vast te houden en liep ik zelfs veel te hard. Overal toch wel tevreden over de training, hoewel dit wel even duurde. 

Ik merkte dat ik toch behoorlijk moe was en besloot om de sportschool te skippen. In plaats daarvan maakte ik recept 2 uit het boek en probeerde het huis een beetje op te ruimen. Om 16:45 uur stond vriendlief voor de deur om samen naar de makelaar te gaan om het voorlopige koopcontract te tekenen. Yeah!! En de datum van de sleutel: 3 oktober, een maand eerder dan verwacht 🙂 

Dat werd daarna gevierd met een klein rondje over de meubelboulevard voor ideeen voor de vloer en natuurlijk met een lekker etentje. Nomnomnom. In de avond keken we een serie en vertrok ik op tijd naar mijn bed. Mijn weekend zat er alweer bijna op.

Zaterdag
Vroeg op.. om te werken… een dag die voorbij vloog door de drukte. Eenmaal thuis nog even langs de vloerenmeneer om het geleende staaltje terug te brengen en hop gelijk weer 2 anderen mee. In de avond lag ik gevloerd op de bank en keek ik samen met mijn vriend een programma over woninginterieurs.

Zondag
Vroege dienst 2/3.. gelukkig dit keer een iets rustigere dienst en rond 16 uur was ik thuis. Met een gekke bek vroeg ik of mijn vriend mee ging op de fiets als ik ging lopen en hij zei zowaar ja. Zo kon hij mij van water voorzien en aanmoedigen, maar hij ging natuurlijk gewoon mee om pokemons te vangen 😉 . Het was heerlijk weer en was ook echt even genieten die 14 kilometer. 

En dat waren ook meteen de laatste kilometers van de maand juli. Een maand waarin ik vrijwilliger was bij het E.K. en onverwachts grootgrondbezitter werd van mijn eerste huis. Daarnaast werden de kilometers voor Berlijn flink opgevoerd en liep ik ruim 215 kilometer te drentelen over het asfalt. Het zullen de komende maanden drukke maanden worden, met name door al het geregel voor het huis, maar ook zijn de laatste 8 weken tot aan Berlijn ingegaan. Of is het nog 7 weken en 6 dagen 😉