Bruggenloop 2018: onverwachts ’t Haasje

Afgelopen zondag liep ik de Bruggenloop en het ging compleet anders dan ik nog vlak voor de start had gedacht. Ik zal jullie niet langer in spanning houden, tijd voor een terugblik op deze dag.

Als rond 10 uur de wekker gaat denk ik maar aan 1 ding… YEAHH Raceday!! Eindelijk is het tijd voor de Bruggenloop. De loop die vorig jaar door de enorme sneeuwval werd afgelast. Vorig jaar was ik in zo’n goede vorm die dag en nu ben ik wel in shape, maar enorm verkouden en aan het hoesten. De voorspellingen qua weer zeggen ook dat het geen P.R. weer en ik leg mij er alvast bij neer dat het waarschijnlijk geen snellere tijd dan 1:07:53 gaat worden. Toch kriebelt het ergens om er wel voor te gaan en via whatsapp spreek ik met trainer Henny af om gewoon te gaan knallen en zien wat er gebeurt.

Na enige keuzestress wat ik zal aantrekken stap ik om 13 uur bij loopmaatje Ron in de auto en rijden we naar Rotterdam. Eenmaal de auto geparkeerd rond 13:30 uur duurt het niet lang voordat we Celeste, Erik en Yldau hebben gevonden. Met zijn vijfjes lopen we richting de Kuip en al lopend bespreken we onze loopplannen voor die dag en hoe de harde wind zal waaien tijdens de loop. Omdat ik nog wat verkochte kleding aan Deborah wil overhandigen in het Topsportcentrum Rotterdam (ligt naast de Kuip) besluiten we om daar eerst naar toe te gaan. We zijn goed op tijd en eigenlijk is het behoorlijk rustig daarbinnen. Ik heb snel Deborah gevonden, we kletsen nog even en ik overhandig de kleding. Met de andere besluiten we om binnen nog even wat te drinken, daar ons om te kleden en gebruik te maken van het toilet. Ineens is het al 14:30 uur en voel ik de tijdsdruk, zeker omdat ik niet weet waar de startlocatie precies is (deze is namelijk veranderd na 2016). Snel lopen we naar het stadion, worden nog getrakteerd op een mooie regenboog en komen halfcrazy Peter nog tegen.
We dumpen snel onze tassen in de kleedkamer en lopen daarna richting het startterrein. Daar halen we ons lampje op en proberen hem in elkaar te zetten. Celeste en ik merken dat ons drinken alweer eruit moet en staan ongeduldig in de rij voor de dixi. We zien nog even Wouter en na onze dixi stop lopen we met zijn allen naar het startvak van wave 1. OMG wat is het druk!!!! En dit is alleen nog maar wave 1.

Oeps… we moeten achteraan aansluiten, maar al snel ziet Ron Simone er tussen staan en wring ik mijzelf richting Simone. Zo! Staan we niet helemaal meer achteraan. We blijken bij een heleboel bekenden te staan en Thimo (ook van Insta) maakt nog even snel en startvakselfie.

Simone vraagt aan mij wat ik wil lopen en ik zeg dat ik het niet weet. Zij weet het ook niet en gaat gewoon lekker lopen. Hmmmm zal ik dan toch mijn plan laten varen en met Simone mee gaan lopen? Of toch het plan aanhouden en kijken wat erin zit en waarschijnlijk samen met Ron op lopen. Niet veel later zie ik Marco Vink staan en ook daar moet even een foto gemaakt worden. 

Ook Marco vraagt wat ik ga doen en ik leg uit dat ik het wel ga zien. Ik begin steeds meer te twijfelen, maar voordat ik het weet gaat het startschot en als we de startstreep passeren probeer ik een tempo te pakken. Het is echter zo druk en best wel smal dat ik er echt al heel snel ‘klaar’ mee ben. Ik heb geen zin om keihard te lopen en om mij zo door de massa te moeten wurmen. En na 500 meter hak ik de knoop door, ik wacht op Simone en ga gezellig met haar samen lopen. Ik wens Ron succes en wacht op Simone, die ik niet veel later met Marco aan zie komen lopen. Ik haak bij hun aan en vertel gezellig met haar te gaan lopen. We kletsen meteen honderduit en ineens heb ik een stuk minder last van de enorme drukte. We lopen lekker verder en ineens lopen we achter Thimo en de 2 mensen waar hij samen mee loopt. Ik zit ondertussen ‘live’ uit te zenden op instagram en krijg redelijk gekke bekken om mij heen dat ik zo gezellig aan het kletsen ben hahaha. Samen met Thimo en Simone loop ik al kletsend verder en lopen we langs ‘de Hef’. 

Daarna gaan we op naar de Willemsbrug, die al in de verte opdoemt.

Vanaf de Willemsbrug is het een mooi gezicht in de verte. Een mooi ondergaand zonnetje met de Erasmusbrug.

Thimo maakt op de brug nog even een foto en we lopen gezellig kletsend met zijn vijven door. Voordat ik het weet zijn we al bij het 5 kilometerpunt en passeren we de drankpost. Ik voorzie Simone van wat te drinken en we proberen een leuke groepsfoto bij het 5km punt te maken.

Daarna gaan we met een paar kilometers er tussen op naar het ‘echte’ werk van deze Bruggenloop. Ik probeer een beetje het publiek op te zwepen en ook de andere lopers. We raken aan de klets met een medewerker van de Medisch technische dienst van het Maastad ziekenhuis. Zo leuk! Bij de drankpost zorg ik weer netjes voor wat drinken en ik zie dat we Thimo en zijn gevolg helaas zijn kwijtgeraakt.

Bij de Brienenoordbrug is het gezellig druk, we lopen in kleine pasjes de brug op en gaan echt als een speer. Ik probeer de wandelende lopers aan het hardlopen te krijgen en hou ondertussen een schuin oog op Simone gericht.

Als we op het hoogste punt zijn zie ik in de verte een fotograaf en daar maken we even goed gebruik van hahahaha.

We krijgen allebei 10 km door op ons horloge en Simone verteld dat ze maar 2 minuten boven haar 10km P.R. loopt. Hmmmm dat kan dus veel harder ;-). We lopen even achter een duo met een politiesportshirt aan en ik grap ‘pas op, deze mensen moeten we te vriend houden’… en oei we moeten ze nu wel rechts passeren, want links kunnen we er niet langs. Nummer afdekken en rennen hahahah we hebben de grootste lol en de mensen van de shirtjes ook.

We worden aangemoedigd door CAV energie Hans en lopen via de minder slimme buitenbocht de Brienenoord af. De laatste paar kilometers zijn aangebroken en ik probeer langzaam het tempo op te voeren. Simone blijft netjes volgen en elke keer als ik vraag of het nog gaat gaat het nog goed. Ik zing en klets ondertussen vol uit met andere lopers en probeer de sfeer erin te houden, 1 groot feest onderweg. Ik kijk uit naar het 14 kilometer punt, want daar zullen de Running Rebels aan het cheeren zijn. Vlak voordat we daar zijn komt Erik even naar ons toegelopen, dat hij ons op de hielen zit met de 2 dames die hij haast. We willen natuurlijk niet dat Erik voorbij komt en ik probeer Simone net iets harder te laten lopen.

We passeren niet veel later de cheerzone van de Rebels en ik krijg een high five van Rafael en zie Janneke aan de andere kant van de weg fluiten. In de verte zie ik het 14 kilometer bord en als we een soort van bocht door zijn zie ik in de verte al de finish. Ik probeer Simone op dit tempo te houden, maar ik zie aan haar dat ze het moeilijk heeft. Toch houdt ze het knap vol en de laatste paar honderd meter pak ik haar hand en trek ik haar bijna voort.

We gaan hand in hand de finish over en zijn nog net voor Erik binnen hahaha. 1:16:47 stop de tijd. Simone valt mij om de nek en bedankt mij. Ze heeft een dik P.R. gelopen! Wow … zo goed!!! Ik bedankt Simone voor de heerlijke en gezellige run en samen wandelen we verder naar onze welverdiende medailles. Ik hang deze bij Simone om en we komen gelijk alweer een heleboel bekenden tegen. Bijna iedereen heeft superlekker gelopen en er zijn zelfs P.R.s her en der gesneuveld. Achteraf was het ook prima te doen qua wind en het was heerlijk weer. We maken nog wat foto’s met elkaar her en der

En daarna moet Celeste nog even naar de EHBO voor een pleister.

Daarna is het echt de hoogste tijd om om te kleden en wat warms aan te trekken. Nog 1 foto met de Nutellarunners & Celeste en dan is het tijd om Rotterdam te verlaten.

Ron en ik verlaten Rotterdam met weer een mooie medaille en weer een mooie ervaring rijker. Onverwachts was ik ’t haasje van Simone en ik vond het geweldig! Het was een topdag en ik zeg ‘Bruggenloop, tot volgend jaar!’. Ohw en dat P.R. op die 15km… die komt wel, ooit 😉

We rise by lifting others