Een bijzondere verjaardag in Dubai

Zoals de meesten wel hebben gezien zat ik afgelopen week in Dubai. Deze trip begon eigenlijk als een soort van bucketlistpuntje, maar eindigde in nog veel meer dan dat. Het punt op mijn bucktetlist was niet dat ik perse naar Dubai wilde, maar omdat ik heel graag mijn verjaardag een keer in de zon wilde vieren. Ik ben namelijk op 20 januari jarig en op deze dag is het bijna altijd alles behalve zonnig in Nederland. Dit punt kwam ter sprake afgelopen zomer tijdens een BBQ bij mijn schoonvader in de tuin. En voor de grap zei hij ‘waarom ga je niet naar het stiefnichtje (Marie Christine) van Nicky met je verjaardag’. En zo geschiedde het dat wij ruim een half jaar later, op donderdag 18 januari, vol met plannen in het vliegtuig richting de zon stapte. Ohw pak er gerust even wat te drinken bij, want deze blog is lang… heeeeeel lang. Veel leesplezier 😉

Zo waar zullen we beginnen, nou gewoon maar met de donderdag. De dag dat er code rood was door de harde wind vertrokken wij naar Dubai. Wat een mazzel hadden wij, dat we A een internationale vlucht hadden en B al om 6:30 uur vlogen. We hadden geen vertraging en hebben, op een beetje turbulentie na, weinig gemerkt van de storm. Wel heel bizar om dan op het vliegveld van Dubai de beelden van Nederland te zien, terwijl je daar in een heerlijk zonnetje staat. We werden op gehaald door de man van Mari Christine en door het tijdverschil (het was daar 3 uur later) hoefde we niet zo lang te wachten voordat we na een hele lange dag lekker onze bed in mochten.

Op vrijdag werden we door Mari Christine en haar familie rondgeleid langs de diverse stranden en hotspots van Dubai. En om de kinderen zoet te houden gingen we bij het nieuwe ‘La Mer’ naar de bouncing Hills. En tja, ik kon natuurlijk niet achter blijven met springen 😉

Op zaterdag, de dag van mijn verjaardag, wilde ik eigenlijk een rondje hardlopen, maar wat ik niet wist was dat mijn vriend achter mijn rug om allerlei gave dingen had geregeld. Ik mocht dus niet gaan en begon de dag met als kado een kaart met een blinddoek erin. Hierop was te lezen dat het kado mede mogelijk gemaakt werd door diverse vrienden en familie leden omdat zij niet in Dubai aanwezig konden zijn. Echt superlief, maar ik had dus geen flauw idee.

Een half uur later moest ik de blinddoek op en vertrokken we met de auto. Na een tijdje rijden werd de auto gestopt en werd ik aan de hand meegenomen.

Uiteindelijk stapte we een ruimte in met heel veel geroesemoes, maar nog steeds had ik geen flauw idee. 3-2-1… mocht ie af en wat bleek… ik stond in het skydive centrum van Dubai. OMG ik ga skydiven. Hoe vet!! Bucketlist dingetje!! En het verhaal werd steeds completer, want er sprong een eigen cameraman mee en ik zou boven de welkbekende palm springen. Fucking gaaf!!! Maar ook zo eng. De knoop die in mijn maag zat werd alleen maar groter en met zweethandjes begroette ik degene die met mij ging springen. En hoe toevallig, zij bleek gewoon een Nederlandse te zijn. Fijn! Mijn Engels is best oke, maar praten in het Nederlands gaat mij echt een heeeeeeeel stuk beter af. Ik werd in een tuigje gehezen en na de nodige instructies gingen we al vrij snel in het karretje die ons naar het vliegtuig zou brengen.

Voordat ik het wist zaten we in het vliegtuig en werd het opstijgen ingezet. Hoe hoger we vlogen hoe meer het het besef kwam ‘OMG, ik ga gewoon uit een vliegtuig springen’. Supervet, maar ook doodeng. Gelukkig hoefde ik er niet al te lang over na te denken en voordat ik het wist hing ik half uit het vliegtuig op 1,5km hoogte en werd de vrije val ingezet. De eerste paar meters vond ik doodeng, maar op een gegeven moment kon ik ontspannen en keihard ervan genieten. WOW wat is dit GAAAAAAF!!!

Ik heb geen idee hoe lang de vrije val duurde, maar op een gegeven moment gingen we weer omhoog en was de parachute opgelaten om rustig aan te dalen. Heel even voelde ik mijzelf in het tuigje verschuiven en dacht ik, ohwjee dit gaat fout. Maar blijkbaar hoort dat gevoel erbij en moest ik een klein beetje mijn benen optrekken om echt in het tuigje te gaan zitten. Vanaf dat moment kletste ik gezellig met de vrouw die met mij mee sprong (echt zo stom, ik ben haar naam vergeten) en kwam de grond steeds meer dichterbij.
Voordat ik het wist was het moment daar dat ik mijn benen goed moest optrekken om met mijn kont in het gras te landen… OMG dit was zo vet!!!! Had ik al gezegd hoe gaaf ik het vond 😉

Daarna werd ik ontdaan van het tuigje en kon het wachten op het filmpje en de foto’s beginnen. Met ongeveer een half uurtje had ik de USB in handen en WTF mijn vriend had gewoon de macbook meegenomen, zodat we de beelden meteen konden bekijken.

Achteraf was dit ook een manier om tijd te rekken voor het volgende. Waar ik dacht dat dit het was en we gewoon daarna naar het strand of iets dergelijk zouden gaan had meneer nog iets veel groters gepland. Want voordat ik het wist zaten we in een uber terug naar het huis waar een Jeep al op ons stond te wachten. Ik kon aan de reclame en de soort auto eruit af leiden dat we de woestijn in gingen en dat we vanuit daar waarschijnlijk de zonsondergang zouden gaan zien. Supervet! Wat ik echter niet wist was dat er een nog veel groter plan achter zat.

We reden eerst over de weg richting de woestijn en vlak voordat we de woestijn in gingen, liet de chauffeur de banden leeg lopen zodat we meer grip zouden hebben met al het zand. We reden met 2 auto’s de woestijn in en gingen heuvel op en heuvel af. Met zweethanden zat ik in de auto, oh my… ik dacht serieus dat we een paar keer om zouden vallen. Vanuit de hobbelende auto zag ik dat we steeds verder de zandvlakte in gingen en wat een gaaf gezicht!! Op een gegeven moment gingen we een andere route rijden dan de andere auto en bij de hoogste berg stopte we om foto’s te maken. Wat een prachtig uitzicht.

Terwijl ik stond te genieten van het uitzicht zag ik de chauffeur met mijn vriend praten en de grote camera pakken, uhhh wat gaat hier gebeuren. Mijn vriend greep naar zijn broekzak en dacht ik oh my… gaat hij mij nu ten huwelijk vragen?? Ik zei ‘nee toch’, maar hij pakte alleen maar zijn telefoon voor een selfie. Toch vertrouwde ik het niet en jawel, na de ‘afleidingsselfie’ ging meneer op zijn knieën en vroeg hij mij ten huwelijk! Hoe romantisch en de ring prachtig!! En zo gaaf, hij heeft hem zelf ontworpen en is gemaakt in Dubai! Dat is nog eens een souvenir 😉

Na afloop maakte we nog wat toeristische kiekjes en verlieten we uiteindelijk de woestijn om naar een ander stuk woestijn te rijden waar alle woestijntrips bij elkaar komen voor een diner. Voordat het diner werd geserveerd was er nog mooi tijd om wat foto’s van de zonsondergang te maken. En deze had voor mij een extra goud randje! Nadat de zon onder was, was het volgens mij nog steeds licht, want ik straalde aan alle kanten.

Eenmaal weer terug in het huis van Mari Christine hadden ze als verassing ballonnen, bubbels en chocolaatjes voor ons klaargezet. Zo lief!!! Het was echt een hele bijzondere verjaardag die ik NOOOOOOOIT meer zal vergeten. 

Oke en nu door met de rest van de trip 😉 . De rest van de dagen probeerde we naast de toeritische dingen ook wat ruimte voor echt ontspanning te creeeren. We hadden vooraf allerlei plannen, zoals een dagje naar Abu Dhabi waarbij ik op het circuit zou gaan hardlopen en een dagje naar het waterpark (omdat ik vanwege mijn verjaardag daar een gratis kaartje voor had). Maar doordat de dagen voorbij vlogen en we nog niet eens gewoon lekker op het strand hadden gelegen besloten we om die 2 dingen te skippen en alleen als toeristische dingen te gaan varen met de Yellow boat en de Burj Khalifa op te gaan.

Op zondag waaide het behoorlijk en was het bewolkt waardoor we uiteindelijk in de mall of Emirates belandde. Voordat we daar naar toe gingen, liep ik eindelijk een rondje hard van 5km. Ik had al bijna een week niet gelopen en dit voelde zo fijn!

Na het ontbijt zochten we de juwelier op waar mijn ring gemaakt was. Hij was namelijk wat te groot, doordat mijn vriend mijn verkeerde ring had opgemeten hahahaha. Ik liet daar gelijk een tof hangertje maken en kon deze een paar dagen later (inclusief mijn perfect passende ring) ophalen. In de Mall keek ik mijn ogen uit, wat was dit groot!! De dag vloog voorbij, evenals het geld uit mijn portomonee (oeps). Om een deel van de aangegeten calorieën weer te verbranden doken we in de avond nog even in het zwembad voor een half uurtje zwemmen. Heerlijke afsluiting van de dag.

Voor de maandag hadden we kaartjes voor de Burj Khalifa. We zouden daar met de zonsondergang op staan, dus besloten we om in de ochtend eerst een tochtje te maken met de Yellow boat.

90 minuten lang zaten we op het water en vaarde we door de Marina, langs palm eiland (inclusief het Atlantis hotel,) naar het 7 sterren hotel de Burj al Arab. Wat een gaaf hotel om te zien en ik ben zoooooooo benieuwd hoe het er dan van binnen uit moet zien.

Na het varen we dronken we nog even wat met 2 andere Nederlanders die op de boot zaten (die, hoe toevallig, Nicky zijn vader kende en dus wisten dat hij mij ten huwelijk had gevraag… it’s a small world’). Daarna vertrokken we richting de Burj Khalifa.

Maar voordat we daar op gingen, gingen we eerst de Dubai Mall nog even onveilig maken. Oh my… die was nog groter dan die andere Mall! Tijdens de lunch aan de ijsbaan in de mall kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat we geen kaartjes voor 16:30 uur hadden geboekt, maar voor 6:30 AM (18:30 uur dus). Echt zo stom… met enige stress gingen we naar de meneer van de kaartjes. We legde uit dat we supergraag met de zonsondergang erop wilde staan en dat we ons vergist hadden. Ik lachte op mijn allerliefst en whoop whoop het werkte. We mochten later terug komen en mochten (zonder extra te betalen, wat anders wel het geval was geweest… lucky us) ruim voor zonsondergang de toren op. Het was best heiig buiten, maar het was alsnog een spektakel om te zien. En wat was het hoog, maar wat gaaf!

Daarna keken we nog even de show met de fontijnen en aten we wat in de mall. En zoeff weer een dag voorbij.

Op dinsdag was het originele plan om dus naar Abu Dhabi te gaan, maar we besloten om er een lekker strand dagje van te maken. Nadat we de keuze hadden gemaakt om naar JBR beach te gaan trok ik daar mijn hardloopschoenen aan en liep ik uiteindelijk 6km.

In de tijd dat ik aan het rennen was, was vriendlief alvast aan het chillen op het strand. Dat was wat ik de rest van de dag ook deed. Lekker languit, af en toe een beetje zwemmen en lekker genieten. HEERLIJK!

Op woensdag hadden we eerst even nog het plan om naar het waterpark te gaan, maar uiteindelijk besloten we om dit (vanwege de toch wel erg hoge entrée kosten) niet te doen. Voordat we naar Dubai gingen had ik op een foto een supergave brug gezien waar ik wel een paar mooie hardloopfoto’s wilde maken. Na een beetje zeuren en lief kijken kreeg ik vriendlief… (ohwnee mijn verloofde), zo ver om deze te maken. De tofste foto werd uitendelijk op een andere brug gemaakt, maar deze zal tzt online verschijnen. Ik liep dus wel, maar niet echt veel. Daarna was het tijd om mijn ring en hangertje op te halen en doken we de rest van de tijd het zwembad in.

Rond 15 uur was de zon uit de tuin verdwenen en besloten we om na het douchen nog even naar Dubai Miracle garden te gaan. Een soort van bloemencorso, maar dan in een park in plaats van in een parade vorm. Mijn vriend was blijkbaar eerst van plan om mij daar ten huwelijk te vragen, maar ik ben heel blij dat hij dat niet heeft gedaan. Ik vond de woestijn echt 1000x toffer.

We waren redelijk snel het park door en brachten de rest van de tijd door in het huis bij de kinderen. Om 20 uur vertrokken we met de taxi, samen met Mari Christine en haar man, naar het Atlantis hotel. We hadden daar namelijk als bedankje voor deze week geboekt bij het restaurant van Gordon Ramsay. We kwamen er tijdens de tour met de Yellow boat achter dat hij daar een restaurant heeft en dat het op woensdag ‘Wellington Wednesday’ is. En laat mijn vriend dit al jaren als bucketlistpuntje op zijn lijst hebben staan. DE beef wellington van Gordon Ramsay eten. Zo hadden we 2 vliegen in 1 klap en was het gelijk een mooie afsluiting voor een geweldige week. Het eten was Fantastisch en met een goed gevulde maag en een glimlach van oor tot oor gingen we de deur uit.

En toen was het alweer donderdag, de laatste dag. Of eigenlijk de laatste paar uren, want om 17:30 uur zouden we vliegen dus we zouden rond 14:30 uur met de taxi naar het vliegveld gaan. We hadden gelukkig dus nog wel wat uurtjes en ik begon de dag daarom nog met een laatste hardlooprondje. Zo kon ik mooi nog wat kilometers maken en boodschappen doen voor het ontbijt.

Daarna pakte ik snel de koffer in en kon ik nog even chillen in het zonnetje. Toen was het echt tijd om afscheid te nemen en begon de reis weer naar huis. Terug naar het koude Nederland.

Ik had allerlei toffe hardloopplannen voor daar, maar uiteindelijk is daar niet zoveel van terecht gekomen. Ik liep uiteindelijk maar 3 korte rondjes en kwam niet verder dan 16 kilometer in totaal. Dit kwam mede doordat Dubai zoooooo groot is. Ik had mij daar echt op verkeken, alles ligt best wel ver van elkaar af. En doordat wij in een soort van afgesloten wijk zaten waar alleen voetpaden in de wijk waren en die daarbuiten ophielden had ik het met 2 rondjes van 5km ook wel een beetje gezien daar. Bij de stranden hadden ze gave routes, maar om daar te komen moesten we al minimaal 25 minuten met een taxi rijden. Ik heb dit, zoals je hebt gelezen, uiteindelijk 1x gedaan en dit hebben we dus meteen gecombineerd met een dagje strand. De dagen vlogen verder voorbij, dus ik vond het uiteindelijk ook wel prima. Er bestaat meer dan alleen hardlopen 😉

Het was een hele bijzondere reis. Een reis waar ik als ‘de vriendin van’ naar toe ging en als ‘de verloofde van’ thuis kwam. En ook de reis waarin ik nieuwe familieleden leerde kennen en erachter kwam dat Dubai meeeeegaaaaa groot is. Dubai heeft mede door de hele bijzondere verjaardag een plekje in mijn hart gekregen en ik weet zeker dat ik er ooit nog eens naar terug ga. Ik heb er namelijk nog genoeg te zien en te doen.