Wowwww niet normaal hoe snel de afgelopen 2 maanden voorbij gevlogen zijn. Er zijn heel veel dingen gebeurd en ik had gewoon echt geen tijd om eerder wat te schrijven over deze 2 maanden. Vandaar nu een combi maandagoverzicht van April en Mei. Marathon, afscheid nemen, nieuwe marathon plannen, nieuwe baan, wennen, ziek zijn, loopevenementen.. kortom genoeg om over te vertellen. Dus neem er maar weer wat te drinken bij, want mijzelf kennende is het weer een lange blog.
Hardlopen
April begon met de laatste loodjes voor de marathon. Want jaja 10 April was het dan zover, eindelijk zou ik mijn 1e postpartum marathon lopen. Deze verliep niet helemaal zoals gehoopt, maar meer over deze marathon lees je in een aparte uitgebreide blog. Het herstel na de marathon verliep helaas ook niet zoals verwacht. Ik kreeg een dag later in de middag ineens koorts wat opliep tot 39.6. Dat was de volgende dag gelukkig weer weg, maar ik voelde mij niet helemaal top. Een week na de marathon dacht ik wel weer te kunnen gaan hardlopen, maar na 1,1 kilometer met hoge hartslag, raar gevoel op de borst en geen goed gevoel erover ben ik omgedraaid. Mijn batterij was gewoon nog leeg en het voelde echt niet goed. Ik pakte wat extra rust en dat leek zijn vruchten af te werpen. 11 dagen na de marathon liep ik weer lekker een 5 kilometer en voelde het goed. Een paar dagen later liep ik zelfs een lokaal loopje samen met Oliver en werden we 1e dame. Ook werd de interval weer toegevoegd en zo wist ik uiteindelijk er toch nog een schamele 116,7 kilometer van te maken in de maand April.
Het was niet alleen maar kommer en kwel wat betreft het hardlopen in April, want ik kreeg onwijs tof nieuws.. ik ben ingeloot voor de marathon van Londen!!! Jawel LONDEN baby!! 2 oktober 2022 sta ik gewoon aan de start van de Londen marathon, mijn 4e major en 13e marathon. HOE VET is dat!! Ik moet wel bekennen dat toen ik het doorslaggevende mailtje net na de finish van de Rotterdam marathon kreeg, ik echt even moest slikken… ‘ shit over een paar maanden loop ik dit pleurisend weer’. Maar al vrij snel sloeg dit om in dikke euforie en heb ik er zoveel zin in!!
In de maand Mei wist ik in totaal 175 kilometers te lopen en ook dit ging niet geheel zonder slag of stoot. Ik heb meerdere loopjes geskipt omdat ik gewoon simpelweg energie tekort kwam. 1 mei ben ik namelijk aan een nieuw werkavontuur begonnen en dat kostte vooral de eerste 2 weken heel veel energie. Het is even zoeken naar af en toe een nieuw ritme, maar dit leek gedurende de maand steeds beter te gaan. Ik liep een aantal rondjes door nieuwe omgeving, gezellig met Deborah door Ridderkerk en 2 prachtige routes in de omgeving van Aalden.
Mei = Leiden marathon en vaak staat het gegarandeerd voor een warme dag… en jawel ook dit jaar was het weer een warm feestje. Rustig gestart samen met Ron, maar deze bij 12 kilometer moeten laten gaan (die trok de warmte even niet zo goed), rustig doorgelopen, bij 19 kilometer nog 10 minuten eerste hulp verleend en toen door. Mijn langzaamste halve marathon in Leiden ooit, maar wel 1 met een voldaan gevoel en zelf gezond gefinisht. Dat is uiteindelijk veel belangrijker dan een tijd. En Ron is uiteindelijk ook gezond gefinisht.
De loopjes met Oliver waren zoals altijd weer een feestje, hopelijk kunnen we deze rondjes samen nog heel lang blijven doen.
En bijna vergeten, ik stond met Oliver samen te shinen in het magazine Runningnl. Met een paginagroot interview en 2 toffe foto’s. Gaaf toch?
En verder
Was ik van plan om vaker naar de sportschool te gaan, het werd slechts 1 keer. Zeker in de maand mei was ik zo nu en dan gewoon echt blij als ik even rustig op de bank kon liggen. Richting Londen moet ik van mijzelf echt vaker oefeningen doen om sterker te worden, al is het maar gewoon thuis… nu nog doen!
Wel deed ik een leuke alternatieve training in de vorm van een schaatsclinics van niemand minder dan olympisch shorttracker Sjinkie Knegt. Met knikkende knieën en tranen over mijn wangen het ijs op, eerste rondje hand in hand met Sjinkie om vervolgens bijna pootje over de bochten door te gaan. Een onwijze leuke en leerzame ochtend op de schaatsbaan in Dordrecht.
April was het dan zover, mijn laatste maand als vaste kracht in het Alrijne. Op 1 april begon het meteen met een feestje, waar ook alvast bij mijn afscheid werd stilgestaan. En op vrijdag 29 April was het dan zover, mijn laatste dagdienst. Heel gek en dubbel om na zoveel jaren mijn oude vertrouwde ziekenhuis te verlaten. Maar ook zoveel zin om nieuwe dingen te gaan zien en doen. Bij binnenkomst in het ziekenhuis zag ik al her en der flyers hangen die mijn collega’s hadden opgehangen om mijn laatste dag aan te kondigen, ik had zelf wat lekkers mee en met mijn aanwezige collega’s maakte we een leuke dag van. Aan het einde van de dagdienst kreeg ik een mooie bos bloemen en niet veel later werd ik traditiegetrouw in mijn uniform onder de douche gezet. 14 jaar… ooit begonnen op de orthopedie, daarna de IC en tot slot de SEH ging ik nu de deur uit en op naar een mooie nieuwe uitdaging, detacheren via TMI (uitzendkracht). En deze uitdaging begon gelijk in de maand Mei. Een tikkie gespannen reed ik dinsdagochtend naar het Reinier de graaf ziekenhuis in Delft. Het ziekenhuis waar ik in ieder geval t/m eind Oktober te vinden zal zijn op de SEH. Ik werd er hartelijk ontvangen en moest de eerste weken echt even mijn draai vinden. Nu een maand verder kan ik zeggen dat ik deze aardig heb gevonden. Ik weet en kan nog lang niet alles, maar ik kan aardig meekomen. Maar dat koste behoorlijk wat energie. Daarbij moest ik nog even aardig wat elearnings vanuit TMI maken en naar een scholingsdag waar ook weer het een en ander voor gemaakt moest worden. Kortom druk druk druk.
Het plan was om in Mei aan lang weekend naar mijn schoonvader en moeder in Duitsland te gaan, maar de waterpokken van Oliver gooide helaas roet in het eten. Een dag voor vertrek kreeg hij ze ineens en niet veel later zat hij helemaal onder. Omdat we allebei toe waren een aan weekend weg, werd het last-minute een weekendje Landal in Drenthe en dat was ook echt heerlijk! Alle 3 genoten en ontspannen, hopelijk in juli een herkansing voor Duitsland.
Verder had ik gezellige dagjes uit waaronder shoppen met Linda, op kraambezoek bij baby Elisabeth van Celeste en Hampus, een middagje gezelligheid en eten met Linda en Ramon en meerdere dagjes Blijdorp (lang leven een jaarabonnement).
Daarnaast had ik mijn tweede moederdag en dat was dit jaar een hele fijne moederdag. Een heerlijk ontspannen dagje met ontbijt en zelfgemaakte knutsels op bed, zwemmen, uitlunchen, hardlopen en uiteten met mijn mama. Kortom dikke prima en keihard genoten. Dus naast alle inspanning van werk en sport was er ook ruimte voor ontspanning op deze manier.
En nu?
Het bloggen schoot er wel een beetje bij in door alle drukte. Hopelijk gaat het de komende maanden een beetje lukken om mijn ‘Road to Londen’ bij te houden hier op de blog. Er staan nog wat ‘leerdingen’ voor mijn werk op de planning waar ook echt wel even tijd in gaat zitten, maar ik heb goede hoop dat ik het vanaf nu beter kan bijhouden. En anders even niet ;-).
Op sportief gebied gaan we lekker door met trainen voor Londen. Ik hoop wel binnenkort nog wat kilometers op de racefiets te gaan maken, maar als er iets tijd kost is dat het ook wel weer. We gaan wel zien wat er lukt, maar met een marathon in Oktober weet ik wel wat de prio zal hebben 😉
Leave A Reply