Waar ik al van te voren wist dat ik alle plannen voor April overboord kon gooien in verband met de coronacrisis had ik niet verwacht dat ik zo weinig zou hardlopen. Een schamele 88 kilometer liep ik maar hard, maar daarentegen zat ik ruim 518 kilometer op de fiets. Tijd voor een terugblik op de zonnige maand April.
Ik begon de maand april goed qua hardlopen. Zoals voorgenomen zou ik gewoon lekker door blijven trainen en wat langere afstanden blijven lopen met het oog op de najaarsmarathons (als ze doorgaan). Daarbij vind ik de langere afstanden heerlijk om te lopen, want je komt nog eens ergens.
Op woensdag 8 april liep ik de route van de halve marathon van de lentemarathon. Ze hadden namelijk als actie bedacht dat als je de route zou lopen je alsnog je medaille kon ophalen bij de Runnersworld daar. Omdat ik het wat veel vond om het orignele plan (de marathon) te lopen had ik bedacht om de halve te doen. Dat mocht ook en zo geschiedde. Route in mijn horloge en lopen maar. Ik maakte een klein uitstapje naar de al iets uitgebloeide kersenbloesemtuin, maar liep op mijn gemakje uiteindelijk de leuke route.
Wel was het behoorlijk warm en kocht ik onderweg zelfs nog wat extra water omdat ik merkte dat ik niet genoeg had aan datgene wat ik meehad. Daarna haalde ik mijn welverdiende medaille op en reed ik weer naar huis. Leuk initiatief en weer een mooie medaille rijker.
De dag na deze halve stond er een stevige intervaltraining gepland. Terwijl mijn auto de zomerbanden gemonteerd kreeg, liep ik in de polder achter de dealer mijn interval. Op nieuwe snelle schoenen, maar na 9,5 keer 200 meter snel sputterde mijn knie dusdanig tegen dat ik dacht ‘dit is niet goed’. Ik besloot de training af te breken en hobbelde rustig terug naar de dealer. Een paar dagen rust zal wel genoeg zijn…toch?
Helaas was 3 dagen niet lang genoeg, merkte ik toen ik nog geen 800 meter onderweg was. Wederom diezelfde pijn aan mijn knie. Hmmm KAK, dan in ieder geval een weekje rust en wat oefeningen. Mocht dat niet voldoende zijn, dan neem ik contact op met mijn fysio. Dan maar lekker fietsen! Dit waren mijn eerste gedachten. Tuurlijk baalde ik ervan, maar door het heerlijke weer was het ook geen straf om gewoon wat vaker op de fiets te stappen.
Ik hield ruim een week rust en probeerde het daarna nog een keer en YES, it keer geen pijn! Zo blij!! Ik durfde nog even niet verder dan 5 kilometer te lopen en wachtte een eventuele reactie af. Die bleef uit en zo liep ik 2 dagen later alweer. Whoop whoop wederom geen pijn! Wel leek het of ik niet vooruit kwam. Hoge hartslag en hijgen tot de max bij een tempo waar ik dat eerder niet had. Hmmm zal de warmte wel zijn, want daar is eerder bij gebleken dat ik daar gewoon minder goed tegen kan met het lopen.
Inmiddels wordt ook dat weer een beetje beter, lijkt mijn lijf daar aan te wennen. Maar nog steeds loop ik alleen de korte afstanden (max afstand is tot nu toe 8km, oeps). Ik heb mijn schema even helemaal losgelaten en loop wanneer ik zin heb en het goed voelt. Even extra goed luisteren naar mijn lijf en rustig opbouwen.
het was niet de gehele maand zonnig, maar dit is wel het lekkerste loopweer
Het fietsen daarentegen ging als een speer! Ik genoot van alle prachtige gekleurde bollenvelden en verleende zelfs nog 1e hulp onderweg wat mij een heel mooi bloemetje opleverde (had niet gehoeven, maar was wel heel lief).
Ik fietste alle kilometers in mijn eentje, waarvan 2x een rit van ruim 100 kilometer. Vond ik best stoer van mijzelf hahaha. Ik fietste naar de plek waar alles begon en waar ik de allereerste kilometers op een racefiets fietste (Portengen en Haarzuilens) en maakte bekend dat ik mij vanaf nu officieel een LIV ambasadeur (of is het dan ambasadrice) mag noemen. Ook kwam ik erachter dat het wel echt vervelend is dat je nergens even onderweg kan plassen hahahaha. Eten en drinken meenemen, oké, maar nu het overal zo druk is kan je ook vaak nergens even rustig zitten om te plassen.
Het fietsen ging mij de afgelopen maand echt beduidend beter af dan het hardlopen. Ook in mijn eentje, maar eerlijk is eerlijk… ik begin de ritjes met mijn fietsmaatjes echt te missen. Het hardlopen ben ik wel gewend om in mijn eentje te doen (loop bijna altijd alleen) en tuurlijk daar mis ik de evenementen ook van, maar met het fietsen vind ik het heerlijk om dat gezellig kletsend met iemand anders te doen. Natuurlijk mag je met iemand anders fietsen, maar ik vind het wel nog een beetje een grijs gebied, aangezien 1,5e meter (en misschien wel meer tijdens het sporten) lastig te handhaven is en ik met iemand anders dan mijn man dan ga fietsen. Dus voorlopig doe ik het denk ik maar gewoon nog even niet.
Naast het hardlopen en fietsen volgde ik een HIIT les van mijn sportschool. Ze streamen alle lessen live uit en zijn daarna terug te kijken via youtube. Superhandig! Zo stond ik lekker te hiitten in mijn woonkamer. Daarnaast deed ik wat oefeningen voor mijn knie, maar verder schoot het er weer een beetje bij in. OEPS, dit blijft een struikelblok merk ik.
En nu zijn we alweer een paar dagen in de maand Mei. En geniet ik op dit moment van een soort van voorjaarsvakantie. Even 1,5e week vrij, heerlijk! Beetje voorjaarsschoonmaak, beetje hardlopen, beetje fietsen en vooral gewoon lekker even niet hoeven werken. Voor de rest van de maand heb ik ook weinig bijzonderheden. Ik doe mee aan een virtuele challenge van tourrides waarbij ik 500 kilometer in 2 maanden (t/m 30 juni) moet fietsen, dus ik zal regelmatig op de fiets te vinden zijn. Daarnaast is het plan om het hardlopen rustig aan weer uit te bouwen naar wat langere afstanden en intervalletjes.
We gaan er in ieder geval weer iets moois van maken deze maand Mei.
Leave A Reply