De altijd gezellige Bruggenloop

Afgelopen zondag liep ik voor de (alweer) 4e keer mee met de Bruggenloop in Rotterdam. De loop waarbij ik vooral altijd aan de gezelligheid en kerstsfeer moet denken, ohwja en niet te vergeten die fijne bruggen (ahum).

Zondag was het weer zover en na een rustig ochtendje waarbij vriendlief heel lief pannenkoeken voor mij bakte werd ik om 13:30 uur door loopmaatje Ron opgehaald. Rustig aan reden we richting Rotterdam en zagen we onderweg al de nodige voorbereidingen die op en langs het parcours werden getroffen. We vonden snel een parkeerplekje tegenover de Kuip en en waren daardoor ruim op tijd aanwezig.
Het duurde niet lang of ik kwam al bekenden tegen en al kletsend liepen we richting de Kuip. Daar haalde we samen met Nicole en Patrica een looplampje op en gingen we ons alvast omkleden in de heerlijk verwarmde kleedkamers.

Ondertussen had ik contact met Petra en kwam zij richting de Kuip. Het duurde even voor ze mij en Ron had gevonden, maar uiteindelijk was ze daar en besloten Peet en ik om gezellig samen te lopen. Allebei hadden we zo onze redenen dat we geen zin hadden om heel hard te lopen, maar als het er enigszins inzat wilde Petra wel graag onder de 1:17 uur lopen want dan zou ze een P.R. lopen. Prima tempo voor mij, zeker in vergelijking met de 1:07 die ik vorig jaar daar liep. 

Na nog even een dixi te hebben bezocht zochten we de ingang van het startvak. Eenmaal deze te hebben gevonden en in het vak te staan begon het grote wachten en kwamen er steeds meer bekenden van Petra gezellig bij staan. Er werden nog een aantal startvakselfies gemaakt en zelfs nog een beterschapselfie naar Mari gestuurd.

Beterschap lieve Mari

Na alle gekkigheid was het tijd voor het serieuze werk en mochten we van start. We hadden begrepen dat 500 meter na de start links fotograaf Ever Buitendijk zou staan en dat hij gratis zijn foto’s ter beschikking zou stellen. Dat wilde we natuurlijk wel, dus we bleven zo links mogelijk lopen. We passeerde de cheeringzone van de Running Junkies met Wan in het leeuwenpak liepen daarna met een big smile verder. We hadden het tempo er goed in en vlogen de eerste brug op. En ja hoor daar stond Evert.

Daarna werden we op een soortgelijke foto nog gezet door Andre van Dorp en vroeg hij ons of we de hele tijd samen zouden gaan lopen. Dit was wel de bedoeling dus riepen we beide volmondig ja. Ron liep ook nog bij ons, maar deze zou waarschijnlijk na een paar kilometer gaan versnellen. Zoals we nu liepen zouden we in ieder geval onder de 1:17 uur binnen komen en dan hadden we dat doel gehaald.

Het was best druk en daardoor liepen we zigzaggend en over de stoep tussen de mensen door. Ik merkte dat ik wel het tempo had, maar dat Petra steeds een beetje verder op mij uitliep. Ik probeerde aan te haken, maar merkte dat mijn benen er geen zin in hadden. Mijn muziek werkte ook niet mee en ik besloot om bij 3 kilometer toch maar een andere playlist met iets meer motiverende muziek op te zetten. Ik raakte daardoor nog iets verder achterop en bij 3,5 kilometer zag ik Petra al lopend foto’s maken van de Erasmusbrug en opgaan in de massa. Ik had geen zin om te gaan sprinten en liet haar daarom gaan.

Ik probeerde het tempo vast te houden, maar merkte dat de Erasmusbrug voor het eerst tijdens het de bruggenloop nu al zwaar aan voelde. Hmmm dit heb ik nooit eerder gehad en ik moet nog een eind. Ik liet het tempo los en liep verder op gevoel. Sloeg de eerste drankpost over, ik had nog een flesje met water in mijn handen en gooide er een gelsnoepje in. Dit in de hoop dat ik daar een klein beetje energie uit zou halen. Ik kwam op de maasboulevard eindelijk meer in mijn ritme en begon eindelijk weer een beetje te genieten.

Bij 9 kilometer keek ik op mijn horloge en zag een tijd staan van 45:58 minuten… hmmm best frustrerend want vorig jaar was ik toen al net voorbij het 10 kilometer punt. Ik probeerde deze gedachten uit mijn hoofd te zetten, maar toch bleef het hangen… Oké toen had ik niet 3 marathons in 8 weken gelopen, was ik niet ziek geweest en had ik een hele goede haas mee en ging ik voor een snelle tijd…., maar toch… het bleef de hele tijd nog aan mij knagen (zelfs tot na de finish).

Bij de drankpost pakte ik een beker drinken en bereidde ik mij voor op de klim over de Brienenoordbrug. Ik moest nog even terugdenken aan de training die ik dat jaar ervoor had gedaan met Rijnmond Marathonreizen in voorbereiding van de NYC marathon. Een training waarbij we in totaal 28 kilometer liepen en 8 keer over het midden van de Brienenoordbrug liepen. Een pittige, maar zeer goede training. Ik liep op het fietspad aan de voet van de Brienenoordbrug en keek omhoog of ik daar nog bekenden zag lopen, helaas. Ik liep lekker door en draaide uiteindelijk zelf de brug op en meteen viel de deels roze lucht op. Prachtig! Ik probeerde nog wat foto’s hiervan te maken, maar door het schemer in combinatie met het lopen werden het uiteindelijk hele wazige foto’s helaas. 

Ik liep gezellig kletsend met een ‘Alphen aan de Run-ner’ een deel van de brug over en probeerde zo snel mogelijk van de brug af te gaan. Dat wiebelende asfalt onder mijn voeten, zo hoog boven het water, vind ik maar niks. Ik probeerde de vaart erin te houden, maar al snel verdween deze weer.

De laatste kilometers waren begonnen en ik keek uit naar het punt waar de Running Rebels zouden staan. Daar zou ook Iris staan, maar haar heb ik helaas gemist. Wel een high five bij de Rebels en ik probeerde de laatste kilometer nog te versnellen. Dit lukte eigenlijk verbazingwekkend nog goed waardoor de laatste volledige kilometer nog in 4:43 minuten volbracht werd. De finish was in zicht en dat betekend nog een tandje erbij.. en hoppa binnen, 1:16:48 minuten.

Ik kwam even rustig op adem voordat ik verder liep en zag daar al vrij snel Ron, Petra en ook Natalie staan. Ze stonden heel lief op mij te wachten en Petra begon zich meteen te verontschuldigen de gekkerd. Ik was allang blij dat ze een PR had gelopen want ze was sneller dan mijzelf gefinisht dus dat was sowieso een P.R. Ook Ron had een mooi P.R. te pakken en stond met een glimlach van oor tot oor. Natalie moest er helaas al weer snel vandoor dus na een selfie was ze zoefff weg.

Bij mij bleef toch dat frustrerende gevoel een beetje hangen en kon ik niet heel blij zijn met wat ik gelopen had. Nu een paar dagen later (en ook wat bemoedigende woorden van diverse lieve mensen) kan ik het beter relativeren en weet ik dat ze gelijk hebben. Ik heb na zo’n gekke periode een prima tijd neergezet en ik weet dat ik nu gewoon weer hard aan de slag moet om op dat niveau van het jaar ervoor terug te komen. Volgend jaar revanche 😉 

En voor nu kan ik dus alleen maar terugdenken aan deze altijd gezellig drukke bruggenloop. Hoe is de bruggenloop bij jou gegaan? En heb jij ook wel eens dat je totaal niet tevreden bent over je tijd terwijl dat eigenlijk nergens op slaat (en dat later inziet)? Ben benieuwd.